Overslaan en naar de inhoud gaan

Leereffecten

Verhalen die ons raken op de wereld zetten

In gesprek met Verhalenwevers in sociale organisaties | 16 augustus 2021

Ter info: het kunstwerk op de foto bovenaan heet ‘Zwangere Bomen’ en is van de hand van kunstenares Ann Verdonck.

In het grote netwerk van Iedereen Verdient Vakantie, reizen al jarenlang verhalen rond van vakantiemakers, sociale organisaties en vakantiegangers. Als kleine en grote getuigen van het recht op vakantie. Doorheen die jaren, ervaren we de kracht van dit werk. De verbinding en de rijkdom aan inzichten die het brengt. Daarom wordt nu ook aan partners uit het netwerk de kans gegeven om het verhalenwerk in hun eigen organisatie en netwerk in te brengen. Zodat nog meer verhalen aan het licht komen, en nog meer mensen geraakt worden door de kracht van vakantie voor mensen die minder vakantiekansen ervaren.

Met z’n vijven komen ze samen in het Werkhuys in Borgerhout: sociale werkers uit organisaties in het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie. De voorbije weken luisterden ze naar bijzondere verhalen die leven in hun organisatie en omgeving. Een opdracht na de vorige sessie in de opleiding Verhalen Weven. Buiten stroomt de regen met bakken uit de hemel. Binnen warmen we ons aan de geschenken die het zorgzaam nieuwsgierig luisteren brengen. We verdiepen ons in het neerschrijven van de beluisterde verhalen. Om deze naar de wereld te brengen. Om anderen te inspireren. Om de wereld te roeren en rijker te maken. Als een vorm van zachtmoedig activisme.

Grond onder je voeten en een uitnodigende vraag in je hart

Eerst even terugblikken op “oefenen in het veld”.

Welke grond voor weven van verhalen voel je op dit moment onder je voeten?
Wat is er ontstaan tijdens de oefengesprekken?
Welke beweging of verschuiving is in gang gezet met luisteren naar de verhalen? Bij jezelf, bij de verteller en in je omgeving?
In welke akker zijn zaadjes geplant voor weven van verhalen in je organisatie?

We vragen aan de Verhalenwevers om te vertellen welke geschenken het luisteren naar verhalen, zoals verhalenwevers dat doen, hen heeft gebracht.

Leen

Michelle
 
 

Mattea

Bart
 
Anouk
 
 

Op de brug tussen verhaal en de wereld

Beluisterde verhalen willen we delen met de wereld. Met waardigheid voor de verteller én voor die wereld. De Verhalenwevers gaan in een stilte, gevuld met concentratie, aan de slag met hun gespreksnotities, om het verhaal neer te schrijven en er schoonheid aan te geven.

Griet begeleidt het meditatieve werk met vragen, zodat de Verhalenwevers voelen hoe ze op de brug kunnen gaan staan tussen het verhaal dat ze beluisterden en de wereld die het later mag lezen.

Wat is de essentie van dit verhaal?
Wat raakt jou?
Wat wil je meenemen naar een publiek? Aan wie wil je dit verhaal verder vertellen?
Wie zou er blij mee zijn?

We luisteren naar elkaars eerste schrijfsels en vertellen wat ons raakt. Broodkruimels die we graag willen volgen... Mogen we het nog eens horen...  Ik ben al op de plek... Je springt zorgzaam om met de verteller en zijn verhaal... Verrassend dat je de woorden van iemand kan teruggeven in een gedicht... Je krijgt zin om de verteller te leren kennen, al denk ik dat ik haar al een beetje ken... Diep ontroerd... Het zijn kadootjes die je van de vertellers zelf krijgt...

Onze pot met goud

Groei als Verhalenwever en je organisatie groeit mee. We kijken al eens in onze pot met goud, naar sporen voor de toekomst, naar ideeën voor onze eigen praktijk. De goudstukken blinken. Van collega’s prikkelen om mee te doen, naar verhalen over wegwerken van drempels in cultuurhuizen, doorgedreven samenwerking met Rap Op Stapkantoren, een verhalenplatform voor jonge vrouwen, verhalen om specifieke groepen te stimuleren om op vakantie te gaan, tot een luikje op de organisatiewebsite met ‘onze verhalen’.

En jij nu?

In september zien we elkaar terug. Dan vertellen we elkaar, én een nieuwe lichting Verhalenwevers, hoe we deze zomer gegroeid zijn. Hoe snel het weven van verhalen de weg heeft gevonden in de organisaties. Hoe we met verhalen gewerkt hebben op verschillende domeinen in onze organisatie: als coach, op teamvergaderingen, in publicaties, op vakantie met onze vrijwilligers, bij de gezinnen die we begeleiden. Hoe dit ook Iedereen Verdient Vakantie op nieuwe sporen brengt naar meer vakantie mogelijk maken voor meer mensen. Hoe we als vrije vogel overal verhalen kunnen halen.

En jij?
Welk verlangen ontstaat er bij jou, voor jouw organisatie, wanneer je dit verhaal leest?
Vertel het ons!

boekje met hartje in

In gesprek met

Anouk (Kompas vzw), Leen (Fiola vzw), Mattea (Schakel vzw),  Michelle (Hannah Arendt instituut) en Bart (Konekti vzw) volgden in volle lockdown de online opleiding voor Verhalenwevers. Vandaag zien ze elkaar voor het eerst in ’t echt. De opleiding wordt aangeboden door Iedereen Verdient Vakantie aan organisaties uit het netwerk die met verhalen aan de slag willen. Sara Zajc (Dyade vzw) en Emil Rousseau (Hannah Arendt instituut) volgen ook de opleiding, maar kunnen er vandaag niet bij zijn. Carine Geboers, netwerkverbinder bij Iedereen Verdient Vakantie verwent ons met koffiekoeken en taart. Griet Bouwen, luisteraar en verhalenverteller, begeleidt met liefdevolle zorg het leerproces.

Verhalen Weven (Storyweaving) is de vaardigheid om verhalen met waardigheid uit te nodigen, naar waarde te schatten, te beluisteren en te documenteren. Storyweaving is ook het ontdekken van betekenissen, rode draden, lessen en mogelijkheden doorheen een groeiende verzameling van verhalen. Storyweaving kan worden ingezet als een manier van actiegericht onderzoek in organisaties: om samen te leren en te veranderen.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 16 augustus 2021 in de categorie Leereffecten.

Els Meersschaert

Neergepend door

Els Meersschaert is altijd onderweg, met mensen. Vanuit haar woonplaats Elversele duikt ze met veel plezier de wereld in om af te spreken ergens in het land, voor een babbel, lekker eten, een koffie of een aperitief. Verbinding en echte ontmoeting creëren via betekenisvolle gesprekken, samen ontdekken en waarderen van wat werkt geeft Els energie. Verhalen van mensen over momenten die ze zelf beleefd hebben, vormen de basis van haar werk als facilitator bij tussentijd.

Verbindingen herstellen in het parelnet van Indra

In gesprek met Storyweavers | 17 juni 2021

In Chinees boeddhistische teksten uit de vroege Middeleeuwen is sprake van ‘het Net van Indra’. Indra’s net is oneindig groot en zeer fijn geweven. Gemaakt door een goddelijke kunstenaar. Het net strekt zich eindeloos in alle richtingen uit. Aan ieder knooppunt van de ragfijne draden is een spiegelende parel geregen. In het spiegelende oppervlak van elke parel, spiegelen alle andere parels zich. Het lijkt wat op een spinnenweb, bedekt met dauwdruppels, zoals je dat in de vroege ochtend kan zien. In elke dauwdruppel is de reflectie van de andere druppels zichtbaar. ​De parels in Indra’s Net symboliseren de mensen, de dieren, de dingen en de planten. Elke ragfijne draad heeft zijn belang in het maken van verbinding. Alles om ons heen staat niet op zich, maar schakelt zich aan elkaar en spiegelt zich in één grote samenhang. Zo ook in het prachtige netwerk van Iedereen Verdient Vakantie.

Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt

Die pandemie. Het is een lastige tijd.
De mazen van het net zijn groter geworden. Want we zien elkaar niet. Waar is de weerspiegeling? Het is stevig zoeken. Ver springen van de ene parel naar de andere. Want ze zijn er. De parels. In dat grote netwerk. Wanneer we een parel vinden, weven we met zorg een nieuw draadje om de mazen terug kleiner en fijner te maken. Om de weerspiegeling te vergroten.

Verwondering en betovering: het net beweegt!
Als het net vibreert, vibreren de parels mee. Alles is op een grenzeloze manier met elkaar verbonden. Zo ontstaat communicatie tussen mensen, leefgemeenschappen, landen en werelddelen.
Het maakt uitwisseling van ideeën mogelijk.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

Parels en draden in het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie

In verhalen zien we het prachtige werk van Iedereen Verdient Vakantie weerspiegeld. Want waar vakantie wordt mogelijk gemaakt, raakt de ervaring telkens weer aan een veelheid van parels, verbonden met elkaar.

Groeien als mens.
De schaamte voorbij, de eerste keer.
Een pianomuziekje improviseren.
Jouw verhaal durven vertellen.
Mee gaten helpen dichten.
Alles wat je kunt, zit al in je.

Stoorbaar zijn.
Vooroordelen, schaamte en drempels weg laten smelten.
Mensen in hun waarde laten.
Elkaar over de streep trekken.
Zich open stellen opdat anderen opener worden.
Mensen tevoorschijn luisteren.

Veelkleurigheid.
Vakantie in eigen land.
Vlaanderen bougeert,
maakt dingen mogelijk.
Ontmoeten in alle kleuren van de regenboog.
Met nieuwe ogen ontdekken.

Verbeelding.
We werpen een steentje in het water.
Kijken naar de kringen.
Bouwen daar op verder.
Speelruimte.
Op weg naar dè reis.

Het net verdichten

Vakantie mogelijk maken is een thema dat adem geeft. Dat mee helpt draadjes herstellen. De verhalenparels reflecteren veerkracht, creativiteit, verbeelding. En moed. De vanzelfsprekendheid waarmee organisaties hun activiteiten toegankelijk voor iedereen willen maken, is mee gegroeid door jaren en jaren actief te zijn in het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie.

Het net helpen herstellen en verdichten, met deze verhalen.
Nieuwe parels rijgen.
Die elkaar kunnen weerspiegelen en versterken.
“Als ge het ziet, en ge kunt het doen: doe het dan!”
Het is tijd.
Er is tijd.
Voor deze nieuwe tijd.

 

Bronnen:
Jeroen Brouwers, Bezonken Rood
Filosofiemagazine, Michel Dijkstra en Simone Bassie
Spirituele filosofie Blogspot, J.J. v. Verre
Wie ben jij, een verkenning van ons bestaan, Jan van Origo
logo iedereen verdient vakantie

In gesprek met

Storyweavers Griet Bouwen, Dorien De Troy , Els Hillaert, Greet Sas en Hilde Gyselinck bleven de voorbije maanden van ‘isolatie’ op zoek naar verbinding in het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie en in hun eigen organisaties en netwerken. Na maanden schermpjes kijken, merken ze dat sommige ragfijne draadjes in het net stuk gegaan zijn. Dat de mazen van het web groter worden. Omdat we niet écht konden samen zijn. Nu we stilaan uit deze isolatie kruipen, onderzoeken de storyweavers hoe ze die hoogst belangrijke, levensnoodzakelijke draden mee kunnen helpen herstellen met het verhalenweefwerk. Zodat alle parels in het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie opnieuw ten volle kunnen schitteren.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 17 juni 2021 in de categorie Leereffecten.

Els Meersschaert

Neergepend door

Els Meersschaert is altijd onderweg, met mensen. Vanuit haar woonplaats Elversele duikt ze met veel plezier de wereld in om af te spreken ergens in het land, voor een babbel, lekker eten, een koffie of een aperitief. Verbinding en echte ontmoeting creëren via betekenisvolle gesprekken, samen ontdekken en waarderen van wat werkt geeft Els energie. Verhalen van mensen over momenten die ze zelf beleefd hebben, vormen de basis van haar werk als facilitator bij tussentijd.

CreativiTijd: deze gekke tijden maken zoveel zichtbaar

In gesprek met Storyweavers | 1 april 2021

Elke week verschijnen twee verhalen uit het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie op de website Verbind Je Verhaal. Verhalen verteld door vakantiegangers en vakantiemogelijkmakers: sociale en toeristische partners van Iedereen Verdient Vakantie. Verhalen beluisterd en neergeschreven door Storyweavers. 
Elke week twee geschenken voor het netwerk. Om te inspireren en mensen en organisaties met elkaar te verbinden. Om de passie en energie die stroomt in het netwerk vast te houden en te delen. Om beter te begrijpen wat vakantie mee-kunnen-maken betekent. Om waarden en waardigheid zichtbaar te maken. Om ‘andere’ verhalen in de stroom te brengen. Om zo mee richting te geven aan de stroom.

Nieuwsgierig naar wat de voorbije weken ‘richting heeft gegeven’ aan de stroom, verzamelen vijf Storyweavers voor hun scherm. Samen herlezen we de in januari en februari gedeelde verhalen uit het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie. Want deze gekke tijden maken zoveel zichtbaar. We kijken daar met nieuwe ogen naar.

Op zoek naar gouden draden

Welke geschenken brengen deze verhalen ons in deze tijd?
Welke nieuwe zaadjes zijn de voorbije winter geplant?
Wat verbindt die zaadjes onder de grond?
Wat ontkiemt al?
Wat willen we deze lente verder zien groeien?
Wat vraagt voeding en bescherming om deze zomer tot volle wasdom te komen?

Met deze vragen* in het hart, weven de Storyweavers gouden draden van verwondering, verbinding, verdriet, presentie, kracht en bovenal een berg creativiteit in het Iedereen Verdient Vakantie-verhaal.

Verwonderend de buurt verkennen

Wat is voor jou de mooiste plek in je buurt?**

“Kom naar buiten, ga ontdekken in je eigen buurt! Het is plezant, het is gezond. En vraag iemand mee, want eens samen praten doet ook zo’n deugd.”

Vrijwilligers van de Moazoart, Rap op Stap Lokeren

Zo begon dat in de lente vorig jaar. Je eigen buurt verkennen en leren kennen. Omdat er toen niet veel anders kon of mocht. #ontdekkingtroef van Iedereen Verdient Vakantie speelde daar op in. Met bakken inspiratie en creatief materiaal om de buurt te ontdekken, en financiële ondersteuning voor projecten die het vakantiegevoel dicht bij huis creëren. Een jaar later lezen we in de verhalen hoe sociale organisaties het onderste uit de kan blijven halen om mensen met andere ogen te helpen kijken. Alles uit de kast om mensen naar buiten te brengen, en buurtplekken te creëren waar kleine ontmoetingen en een vakantiegevoel kunnen ontstaan. Buiten komen en iemand zien. Wat helpt in deze tijd.

Zoekend met elkaar verbinden

Waar word jij blij van, wat kan jou ontroeren, waarvan ga je spontaan glimlachen?**

“Sociaal contact is levensnoodzakelijk. We zoeken steeds manieren zodat mensen elkaar kunnen ontmoeten en steunen.”

Jeroen en Timor, Elegast-Damwijk Antwerpen

‘Wanneer mensen niet meer tot bij ons mogen of durven komen, dan gaan wij naar hen toe.’ Zo pertinent als het hier staat, zo daadkrachtig klinkt het in élk verhaal. Aan de deur bellen bij mensen die dreigen ‘vergeten’ te worden. Op huisbezoek bij alle technisch werkloze medewerkers van een vakantiecentrum. Een écht gesprek aangaan. Luisterend oor zijn. Samen op een bankje zitten. Nabij zijn. Presentie. Kleine, intieme groepjes op een veilige manier bij elkaar brengen. Met diepe aandacht voor ieders verhaal. Maatwerk schiet als paddenstoelen uit de grond. Sociaal werkers vinden manieren om het systeem terug ten dienste van de mens te stellen, en niet omgekeerd. 

Zorgend de eigen werking onder de loep nemen

‘Ga je graag op vakantie met een organisatie of trek je er liever zelf op uit?’**

“Ik leef niet om problemen op te lossen, maar om kansen te zien en die waar te maken.”

Bram, Domaine De Massembre

We luisterden naar de toeristische partners. En hoorden verdriet om de leegte in hun vakantiehuizen, B&B’s, campings, hotels...  Tegelijkertijd blijven ze gedreven met protocollen goochelen, keukens en kamers en sanitaire voorzieningen aanpassen, bediening op de kamers organiseren en bubbelarrangementen uitwerken. Gastvrijheid in deze tijden: de gasten de nodige, veilige ademruimte kunnen bieden, wanneer ze op vakantie komen. De ondernemers wachten niet ‘tot het voorbij is’, maar pakken het nu al anders aan. Op momenten van ‘leegte’ nemen ze de tijd om met andere ogen naar de eigen onderneming en werking te kijken. Ze geven zorg aan wat zorg nodig heeft. 

Vrijwilligers die systeemgaten dichten

‘Waar zou je wel eens achter de schermen willen kijken?’**

“Collega’s waarvan de dienst minder werk had - omwille van de beperkingen - gingen op zoek in andere deelwerkingen of ze daar een handje konden toesteken. Onze vakantievrijwilligers stelden spontaan de vraag: wat kunnen we nog doen?”

Hanne, Samana

Oorstrelend mooi - soms onzichtbaar dichtbij - klinkt de onevenaarbare kracht en aanwezigheid van de vrijwilligers in het veld. Waar gaten dreigen te vallen in het systeem - omwille van allerlei beperkingen en regelgeving - vullen de vrijwilligers deze gaten vanuit een oprechte liefde en gedrevenheid, en met een onweerstaanbare aanstekelijkheid. Snelle en korte verbindingen leggen, elkaar helpen, vanuit hetzelfde schuitje. Het verder kunnen bouwen op de creativiteit van anderen. Elkaar inspireren en meetrekken. Het zijn de ingrediënten waarmee vrijwilligers geslaagde recepten koken. 

In dialoog het beleid inspireren

‘Welke meerwaarde brengt vakantie in jouw leven?’**

“We konden een dieper contact met het OCMW uitbouwen, en we worden betrokken bij de verdeling van de COVID19-middelen.”

Hanne, T’ Hope, Roeselare

Uit de verhalen straalt een gezonde dosis activisme. We zijn overtuigd dat vakantie kunnen meemaken voor iedereen van betekenis is. Buurtwerkingen blijven niet op hun eigen eilandje de wereld van mensen in armoede verbeteren. Voor situaties die niet binnen een vast aanbod, standaardregels en procedures passen, worden oplossingen gezocht. Een groot netwerk kan veel mogelijk maken. Gesprekken met beleidsmakers, organisatoren, verantwoordelijken en partners en gezamenlijke acties en projecten rond cultuur, kunst en sport brengen beweging in het beleid. Structureel iets kunnen veranderen in de stroom en kansen verhogen. Ook op vakantie. Dat drijft de buurtwerkers vooruit. 

Dromend van uitstappen in groep

‘Hoe kies jij je vakantiebestemming?’**

“Radio Beton. De wekelijkse succesradio door en voor jongeren. Binnenkort krijgt Radio Beton ook een vakantierubriek. Om de jongeren verder te prikkelen rond vakantie.”

Roeland, Betonne Jeugd, Antwerpen

Het lukt op dit moment. Met een niet afhoudend engagement. Mensen een vakantiegevoel geven in hun buurt. Kleine vakanties en uitstappen in mini-groepjes organiseren. En er mag ook gedurfd gedroomd worden. Van terug op uitstap met een grotere groep. Van meerdaagse reizen. Overal in Vlaanderen worden mensen geprikkeld om verder te kijken dan ‘naar zee’ of ‘de zoo’. Samen met vakantiegangers worden plannen gemaakt. Voor de zomer, het najaar en volgend jaar.

Met de Storyweavers durven we mee dromen van toekomstige vakantieverhalen waar we een oor aan willen lenen. Blijf het volgen, op Verbind Je Verhaal. En vertel mee. Wij luisteren graag met nieuwsgierig oor.

 
* Uit het boek ‘Leven en werken in het ritme van de seizoenen’, Jaap Voigt. Een boek over de kunst, om in de buitengewone turbulentie in onze samenleving, een eigen natuurlijk levensritme te vinden. Dat ons wil helpen om staande te blijven en creatief te zijn in deze bewegende wereld en tijden.
** Deze vragen komen uit het setje Babbelbeelden - 62 vragen om het gesprek over vakantie op gang te brengen.
*** Wil je ook verhalen lezen en betekenis maken? Kijk in ons archief en geef een thema in in de zoekfunctie.
notaboekje met hartje in

In gesprek met

Hilde Gyselinck, Greet Sas en Els Hillaert volgden in maart 2020 de opleiding Storyweaver van Iedereen Verdient Vakantie, bij Griet Bouwen en Chené Swart. In de rare periode die volgde doken ze in het netwerk om zorgzaam, nieuwsgierig te blijven luisteren. Op zoek naar sprankeltjes hoop en naar verhalen die energie blijven geven. In moeilijke tijden voor vakantiegangers en vakantiemakers. In een virtueel StoryweaversCafé lezen ze samen de verhalen van begin dit jaar, en weven ze betekenisdraden doorheen deze verhalen.

Lees meer over het verhalenwerk van Iedereen Verdient Vakantie in ‘Co-authoring the future of travel and hospitality' (Griet Bouwen, Chené Swart en Marianne Schapmans)

Dit verhaal werd gepubliceerd op 1 april 2021 in de categorie Leereffecten.

Els Meersschaert

Neergepend door

Els Meersschaert is altijd onderweg, met mensen. Vanuit haar woonplaats Elversele duikt ze met veel plezier de wereld in om af te spreken ergens in het land, voor een babbel, lekker eten, een koffie of een aperitief. Verbinding en echte ontmoeting creëren via betekenisvolle gesprekken, samen ontdekken en waarderen van wat werkt geeft Els energie. Verhalen van mensen over momenten die ze zelf beleefd hebben, vormen de basis van haar werk als facilitator bij tussentijd.

“Met jullie naar onze verhalen kijken: ik steek er van op & ik leef er van op”

In gesprek met vrijwilligers en vakantiegangers van De Moazoart en Rap op Stap Lokeren | 18 maart 2021

Prachtige verhalen over vakantie, op ontdekking gaan, vrijwilliger zijn. Ik kreeg ze in overvloed te horen toen ik hier op een zonnige novemberdag kwam. In en rond Ontmoetingshuis De Moazoart in Lokeren. Van de ene bijzondere ontmoeting rolde ik in de andere. Doorzetters, open vertellers, moedige initiatiefnemers, avonturiers, verbindende liefhebbers, rechtkrabbelaars, positieve mogelijkmakers. Ik beluisterde hun verhalen, schreef ze uit. De verhalen verschenen op Verbindjeverhaal.be en vonden via sociale media hun weg naar het publiek. Vandaag zijn we terug. Met vertellers Myriam, Abdel, Angela, Orenda, Sandy, Martine en Freddy. Carine Geboers van Iedereen Verdient Vakantie brengt ons gezellig samen. Met mondkapjes en afstand. En toch echt samen! Els Meersschaert van Verbind Je Verhaal neemt ons mee op een avontuurlijke trip.
Op en langs de rivier. Waarin zovele verhalen stromen. Wat zien we als we samen kijken? Wat drijft er boven? Hoe willen we onze verhalen verder laten stromen? We willen graag leren hoe het is voor een organisatie als je verhalen beluistert en deelt.*

De deelnemers rond de tafel
 

Mijn verhaal vertellen en delen doet deugd

‘Ik zag het eerst niet zitten om mijn verhaal te vertellen.’ ‘Ik was zenuwachtig.’
‘Spannend.’ ‘Ik keek de kat uit de boom.’
De vertellers nemen ons mee naar het moment waarop ze hun verhaal met me deelden.
‘We zijn beginnen fietsen en babbelen. Ik fleurde helemaal op.’
‘Ik kreeg een andere kijk op mijn leven.’
‘Intiem.’ ‘Veilig.’ ‘Ik voelde me steeds zekerder.’
‘Mooie en moeilijke momenten mochten er zijn. Dat voelde goed’.
‘Nadien voelde ik me goed, de mooie ontdekkingsmomenten opnieuw in mijn gedachten.’

‘Terwijl ik mijn verhaal vertelde, gingen we samen op vakantie, ‘vertelt Abdel.
‘Door Els’ vragen en mijn ervaringen, zaten we ineens samen in de partytent.’

Toen ze het verhaal lazen en deelden
voelden ze zich fier. Begrepen. Gezien. Ontroerd.
Blij dat ze hun ervaringen kunnen meegeven aan de wereld.
Ze kregen vele positieve reacties.
Dat deed deugd. Dat bood troost, voor even.

‘Mijn zonen vonden het super. Goede vrienden ook.
Met mijn ruime netwerk heb ik het nog niet gedeeld.
Dat voelt nog te kwetsbaar,’ zegt Orenda.

Woorden die blijven plakken tot post-it-poëzie

We lezen elkaar in groepjes de verhalen voor.
Woorden die blijven plakken
vormen zich tot post-it-poëzie.
We brengen ze voor elkaar.
Wat een rijke woorden en betekenissen.
Wat een positieve kracht, wij.
Geluk zit in de kleine dingen
in verhalen delen
en samen creatief zijn
in elkaar inspireren
en eens zot te doen.
 

Post-it-poëzie van Freddy, Orenda en Carine 

 

Post-it-poëzie van Angela, Myriam en Els

 

Als onze verhalen vaker in de rivier stromen…

De rivier kent verhalen van vooroordelen en negatieve meningen.
Over armoede, mensen in moeilijkheden, vakantie verdienen.
Over vrijwilligerswerk, hulp vragen en De Moazoart.
We benoemen ze, leggen ze samen.

We leggen er andere verhalen naast en over. Onze verhalen.
‘Wat een solidariteit tussen ons allemaal.’ ‘Samenhorigheid.’
‘Er is altijd iemand die luistert, altijd iemand begaan.’
‘Hier vertrouwen we elkaar, kunnen we ons echt laten zien.’
‘Uitstappen en vakantie doen deugd.’
‘Elkaar ons verhaal vertellen verbindt.’

‘Door Rap Op Stap kan ik mijn kinderen kansen geven om te genieten.
Kansen die ik zelf niet had.’
‘Als je uit je schulp komt en met je problemen naar buiten,
kan je geholpen worden. Er is altijd een oplossing. Altijd een lichtpuntje.’

‘Armoede is iets, maar liefde krijgen is veel belangrijker,’ zegt Angela.
Ik ben zo blij om nog eens met jullie samen te praten. Mensen om wie ik geef.’

Het zijn verhalen die mensen mogen kennen, zouden moeten kennen.
Zodat De Moazoart en Rap op Stap bekender zouden zijn.
Voor wie het nodig heeft. Voor wie kan helpen.
Zodat vooroordelen, schaamte en drempels smelten.
Dat vindt iedereen hier zo belangrijk.

‘Onze eigen ervaring vertellen helpt, zorgt voor gelijkwaardigheid.
Dat hebben we voor op hulpverleners.’
‘We trekken elkaar over de streep’, zegt Myriam.
‘Door ons verhaal te delen. Door mee te gaan.’

Vlotte praters en stille waters

Je hebt vlotte praters.
Ze lopen over van ideeën. Ze delen zo graag.
Hun enthousiasme neemt anderen mee, drempels over.

Hoe willen we onze verhalen vaker en luider laten klinken?
-  Een theatershow vol verhalen of een liedjesmusical.
-  Langsgaan bij diensten en organisaties.
-  De Moazoartfeesten met verhalen – als een levende bibliotheek.
-  Een gezin op een daguitstap volgen met de camera. Laten zien wat het met hen doet.
-  Een themadag in een pretpark voor iedereen.
-  Een groepsuitstap met de bus en een reuzepicknick vol verhalen.
-  …

We kijken samen naar onze rivier.
Al onze verhalen, betekenissen en dromen overstromen de vooroordelen en negatieve verhalen.
We delen dankbaarheid en goesting om verder aan de slag te gaan.

Je hebt stille waters.
Je hoort ze als je echt luistert.
Elk woord raakt.
‘Ik ben blij dat ik hier was’, zegt Freddy.
‘Samen met jullie naar onze verhalen kijken,
Ik steek er van op en ik leef er van op.’
 

* In geuren en kleuren kunnen vertellen over gebeurtenissen die je meemaakte is een vorm van opnieuw beleven. Door in herinnering terug naar vakantiemomenten te gaan, kunnen mensen die ervaringen een plaats geven in hun leven. Vertellen brengt de ervaring terug. Wat toen voelde als ‘sterk’, of ‘belangrijk’, of ‘deugddoend’, vindt zijn weg naar vandaag. Luisterend en vertellend (her)ontdekken wat sterk maakt, wat belangrijk is, wat deugd doet. Dat wordt dan actuele kennis, om in het leven van hier en nu in te weven. 
Ook jij kan verhalenwever worden, om te luisteren naar verhalen die leven in jouw organisatie.
Iedereen Verdient Vakantie organiseert in de lente en in het najaar 2021 twee leergroepen voor verhalenwevers. Meer informatie bij Carine Geboers van Iedereen Verdient Vakantie.
 
Foto's: Carine Geboers, Els Meersschaert
De Moazoart

In gesprek met

Myriam, Abdel, Angela, Orenda, Sandy en Martine zijn vrijwilligers en vakantiegangers van Ontmoetingshuis De Moazoart en Rap Op Stap Lokeren. Ze vertelden eerder hun verhaal op Verbind Je Verhaal. Ook Bianca, Bert en Halina en Helena van De Moazoart deden dat. Vrijwilliger Freddy deelde zijn verhaal voor de campagne #Lokeraarhelptlokeraar.

Klik op hun naam, en lees hun verhaal.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 18 maart 2021 in de categorie Leereffecten.

Els Hillaert

Neergepend door

Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.

Storyweavers in coronatijd: herontdekt wat ons tot mensen maakt

In gesprek met Storyweavers | 27 mei 2020

Toen het coronavirus dit voorjaar de aanblik van de samenleving helemaal veranderde, begon in de luwte een groep vrijwillige Storyweavers aan een bijzondere missie. Ze gingen praten met mensen in en om het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. ‘Hoe is ’t met jou?’, vroegen ze. En ‘Hoe hou jij je staande? Wat geeft kracht? Waarover maak je je zorgen? Welke hoop woont er bij jou?’ Tien weken, tientallen gesprekken en vele gepubliceerde verhalen later, legden de Storyweavers samen wat ze hadden ontdekt. Onder alle beluisterde verhalen bleek een fundamentele levensstroom te vloeien. Een rivier van wijsheid, solidariteit, samenhorigheid en de herontdekking van wat het betekent om mens te zijn. Het doet ons voorzichtig besluiten dat alles wat van waarde is, ontspringt in relaties die mensen bewust ervaren: de relatie met onszelf, met elkaar, met de natuur, met de tijd, met schoonheid en met wat het ten diepste betekent om mens te zijn.

Precies dat bewust ervaren komt in alle beluisterde verhalen terug. Haast elk detail van ons werk en leven moest opnieuw uitgevonden worden. Sociale verplichtingen vielen weg. Sport, uitstappen, cultuurbeleving en hobby’s maakten plaats voor tijdsbesteding dicht bij huis. Verbondenheid met anderen moest vanop afstand beleefd worden. Vakantiemakers zagen hun accommodatie van de ene op de andere dag leegstaan. Sociale organisaties moesten andere wegen zoeken om contact te maken met hun mensen. Mensen in armoede of sociaal isolement zagen hun verenigingsleven stilvallen. Onmisbare zorg- en hulpverleners probeerden de ander en zichzelf zo goed en kwaad als het kon te beschermen zonder de zorg op de helling te zetten. Werkende ouders presteerden kunst- en vliegwerk om ouderschap en werk te combineren. Kinderen en jongeren misten hun vriendjes, de school, het paaskamp en de jeugdbeweging zo erg dat het pijn deed.

Mensen vertellen verhalen.

Het had één grote klaagzang kunnen worden die tot bij de Storyweavers kwam. En, laat ons eerlijk zijn: er werd natuurlijk gepraat over bang zijn, bezorgd zijn over de toekomst, over centen tellen en tekort komen, over andere mensen missen, over bekommernissen voor mensen die het moeilijk hebben, over onzekere zakelijke toekomsten voor ondernemers in de sector. En toch. En ook…

Veerkracht

Mensen vertellen verhalen over hoe ze even uit hun lood waren geslagen, en zich dan zo goed en zo kwaad als het kon weer herstelden. Animatoren van jeugdvakanties die hun paaskamp zagen verdampen en blijven hopen op een zomer mét groepsvakanties. Een zorgboer die even de deuren sloot en al gauw naar mogelijkheden zocht om de meest kwetsbare jongeren toch weer te kunnen verwelkomen. Gedreven vrijetijdswerkers die hun creativiteit botvieren om hun cliënten wel ontspannende activiteiten te bieden in hun eigen stek. Irene Wensveen (tot voor kort Demos, nu Kazou): ‘Er ontstaan overal mooie initiatieven. Dat is de kracht van de mens. We hebben ontzettend veel veerkracht.’

Eigen-wijsheid

Mensen vertellen verhalen over hoe ze – nu alle structuur wegvalt en ze die zelf opnieuw moeten uitvinden – weer leren vertrouwen op zichzelf en hun omgeving. Dat ze het vertrouwde mogen loslaten, dingen kunnen uitproberen, fouten mogen maken en opnieuw beginnen. Charlotte Devlieger (VOC Opstap) zei: ‘We hebben besloten onze activiteiten zo zot mogelijk te bedenken, het is niet erg als het niet lukt, er zal altijd wel iets moois uit voortkomen.’  Eigen-wijsheid, benoemden de Storyweavers die kracht. Eigen-wijsheid, als vertrouwen op natuurlijke processen en durven springen in het onbekende.

Opmerkzaamheid

Mensen vertellen verhalen over hoe ze hun leven en werk reorganiseerden en net daardoor nieuwe dingen ontdekten. Over lange wandelingen in eigen streek, de groeiende verwondering over de natuur die wakker werd en blijdschap bij het ontdekken van een grappige tuinkabouter of opmerkelijke kapel. Over zintuigen die veel meer open staan dan ooit, waardoor we opmerkzaam werden voor kleine schoonheden die we voorheen in onze dagelijkse routines niet meer opmerkten. Bi Verbraecken, zorgboerin en initiatiefnemer van De Lommerte zei ons: ‘De natuur heeft zoveel wijsheid. Ik hoop dat we er in deze tijd ook naar zullen luisteren. En dat we anders zullen verder gaan.’

Verbondenheid

Mensen vertellen verhalen over hoe ze weer stilstaan bij hun verbondenheid met anderen. Over de blijdschap omdat er weer gegroet wordt op straat. Over het gevoel van samen in de boot te zitten. De ontdekking dat de verschillen tussen mensen veel minder belangrijk worden wanneer we iets delen van ons allemaal treft. Dieter Daniëls (Jeugdwerk Kras) vertelde over vrijetijdspakketten die ze – onder meer dankzij schenkingen – bij kwetsbare kinderen aan huis kunnen brengen. En dat aan huis komen is heel belangrijk, zo blijkt. ‘Ondanks de coronacrisis blijft de verbondenheid tussen de jeugdwerkers, kinderen en jongeren centraal staan’, zegt Dieter.

Solidariteit

Mensen vertellen verhalen over mooie initiatieven die overal als vanzelf opkwamen. Over Rap op Stap kantoren die extra inzetten op de ondersteuning van de meest kwetsbare gezinnen. Over toeristische verblijven die hun accommodatie ter beschikking stelden voor zieke mensen of daklozen. Yolan Steyaert (kinder- en jongerenhulplijn Awel) merkt op: ‘Er is zoveel betrokkenheid. Vrijwilligers doen nog meer moeite dan normaal en zetten zich elke maand extra uren in om te luisteren naar kinderen en jongeren.’ En Tine Boiy, coördinator van vakantieverblijf Bielebale zei: ‘Nu toerisme niet meer kan, kunnen we wél nog iets betekenen in onze eigen omgeving. En dat is best bijzonder. In andere tijden zijn het mensen van elders in het land die hier hun vakantie doorbrengen. In deze tijd helpen wij zorg dragen om lokale noden in te vullen. Dat betekent heel wat voor ons allemaal.’

Re-spectere: weer kijken

Storyweaver Carine Geboers (Iedereen Verdient Vakantie) zei: ‘Wat gek eigenlijk om vast te stellen. Je hoort nu veel mensen zeggen: deze hele situatie brengt het beste in de mensen naar boven. Ik ervaar dat helemaal anders. Het beste in de mensen, dat wàs er al. Deze situatie maakt het alleen veel en veel meer zichtbaar.’  Wellicht is dat de nagel op de kop. Het lijkt er inderdaad op dat vandaag het licht schijnt op dingen waaraan we enorme waarde hechten en die we in normale tijden als vanzelfsprekend aannemen. We zien het alleen beter. Omdat we opnieuw kijken. Re-spectere.

Eigen-wijsheid, als vertrouwen op natuurlijke processen en durven springen in het onbekende.

Opnieuw kijken wordt weer respecteren. De ander in zijn waardigheid zien. De natuur opmerken en respecteren. De kwetsbare mens in zijn kracht en behoeften erkennen en in beweging komen. Je eigen veerkracht herontdekken en erop leren vertrouwen. De betekenis van tijd weer zien als mogelijkmaker van verbinding, opmerkzaamheid en solidariteit: een tijd die we bewust willen beleven in plaats van er doorheen hollen.

Kijken naar morgen…

De storyweavers zijn het er – na al hun luisteren en verhalen vertellen – over eens: als we denken aan de tijd na corona, spreken we liever niet van een nieuw normaal. We spreken van een nieuwe tijd.

Omdat we nieuwe ervaringen meenemen naar morgen. Inzichten die sluimerden en nu naar de oppervlakte bruisen. ‘We hebben geleerd dat elke individuele inspanning - hoe klein ook - op maatschappelijk niveau iets kan teweeg brengen’, zegt student en cultureel jongerenwerker Steuwie Fonke. Een ander jong mens, verpleger en Chiroleider Kobe Peeters zegt: ‘Ik hoop dat er veel blijft hangen zoals: zorg dragen voor elkaar, zorgzaam zijn, bezorgdheid naar ouderen, skypen om dichter bij mensen te zijn, appreciatie voor de zorg.’ En Yolan Steyaert van Awel hoopt dat het ook in de toekomst wat trager lag blijven gaan. ‘Niet moeten hollen naar een hobby, een afspraak… Zalig’

Trager. Met tijd om opmerkzaam te zijn. Om onze eigen-wijsheid aan te spreken. Ons verbonden te voelen met de natuur, de plek waar we verblijven, de mensen om ons heen. Waar we ons kunnen afvragen wat van een leven het goede leven maakt. En ernaar handelen, in solidariteit met andere mensen, dieren, en de levende natuur die ons omringt. Het doet denken aan vakantie…

Morgen, waar vakantie lonkt

Zullen we de solidariteit vasthouden om ook in vakantietijd ruimte te maken voor mensen wiens budget zwaar geleden heeft in de voorbije maanden? Voor mensen die nog bang zijn om weer de wereld in te stappen? Voor mensen die net in deze tijd ontzettend hard gewerkt hebben om de samenleving op de rails te houden? Voor de talloze mensen die de kleine goedheid in stand hebben gehouden? ‘Als er één ding is dat onze maatschappij kan genezen, dan is het solidariteit, en de sociale afstand verkleinen. De menselijke en de financiële afstand’, zei Luc De Backer, uitbater van de Gooikenshoeve.

Wat zullen we, met ogen die opnieuw hebben leren kijken, nu ontdekken als de essentie van vakantie?

Iedereen verdient vakantie. Deze zomervakantie kan de dageraad worden van een nieuwe tijd. Wat nemen we mee uit deze periode? Waar gaat ons verlangen naartoe? Hoe maken we van vakantietijd 2020 de tijd die we nog lang zullen herinneren als het scharnierpunt tussen die vreemde coronatijd en de nieuwe tijd die voor ons ligt? Wat zullen we, met ogen die opnieuw hebben leren kijken, nu ontdekken als de essentie van vakantie?

De Storyweavers zijn benieuwd. Er zal geluisterd, gevraagd en verteld worden. Volg het allemaal hier, op Verbind Je Verhaal. Of vertel mee. Laat van je horen, en dan hoor jij van ons.

Tekeningen: Martine Vanremoortele , Visual Harvesting
Tekening van Martine Vanremoortele - Storyweavers reiken elkaar de hand doorheen hun computerscherm

In gesprek met

Storyweavers. Toen midden maart 2020 onze vertrouwde levens helemaal ondersteboven werden gekeerd, hapten we met z’n allen naar adem. Niets was nog normaal. Ook in het gewoonlijk zo vibrerende netwerk Iedereen Verdient Vakantie zochten mensen naar manieren om staande te blijven, voor elkaar te zorgen, hulp te bieden waar die nodig was – en is. In dit netwerk stond al snel een kleine gemeenschap recht van Storyweavers: vrijwillige wevers en weefsters van verhalen. In aandachtige gesprekken luisterden ze naar wat mensen in deze bijzondere tijd bezig houdt, wat hen troost en kracht geeft, wat ze hopen en hoe die hoop hun acties vormgeeft. Ze spraken met kinderen, jonge vrijwilligers, vakantiemakers, sociale organisaties. Ze luisterden naar mensen die zorgen voor anderen. Naar mensen die hun hoofd boven water proberen te houden.

Tekening: Martine Vanremoortele, Visual Harvesting

Dit verhaal werd gepubliceerd op 27 mei 2020 in de categorie Leereffecten.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Samen doorheen de Twilight Zone

In gesprek met Griet Bouwen | 3 april 2020

Op 12 maart 2020 rondden Griet Bouwen en Chené Swart een tweedaagse training af voor Storyweavers bij Iedereen Verdient Vakantie. We waren in het verrassend mooie Lier, toen de berichten over Corona-maatregelen elkaar in een steeds sneller tempo opvolgden. Korte tijd later volgde de ene na de andere afgelasting van groepswerk dat we nog voor de boeg hadden. De aangekondigde (zachte) lockdown in België en de ook steeds duidelijker om zich heen grijpende epidemie in Zuid-Afrika maakten een abrupt einde aan ons werk samen. We konden niet anders dan huiswaarts keren en ons bekommeren om onze geliefden. In de weken die volgden, probeerden we in lange dialogen betekenis te geven aan wat ons overkwam. Chené in Pretoria. Griet in Bilzen. Turend naar elkaar via kleine digitale schermen proberen twee vrouwen zin te geven aan een leven dat er niet langer is. Aan een ‘normaal’ dat wellicht nooit meer op dezelfde manier weerkeert. In de tekst die volgt, geven we een glimp van wat het kan betekenen om mens te zijn in deze tijd.

Versnelling ongezien

Met een enorme kracht katapulteerde de Covid-19 pandemie de mensheid in een ongeziene versnelling. Supersnel onze geliefden rond ons verzamelen, razende gedachten de baas proberen te blijven, bevende lichamen tot rust ademen. De plotse isolatie staat dwars op het normale leven. Sommigen gooiden in amper één dag hun werk om tot thuiswerk. Anderen verloren hun werk. Nog anderen geven nu het uiterste van zichzelf voor de gemeenschap. Voor de meest kwetsbare mensen.  

“Wat zullen we zien? Wat zullen we doen? Wie zullen we worden?”

Griet én Chené

Er kwam een verwarde tijdsbeleving bij ons wonen. Gebeurtenissen volgen elkaar zo snel op dat hun betekenis amper tot onze geest kan doordringen. We proberen een nieuwe invulling aan goed nabuurschap te geven. We zoeken hoe we er voor anderen kunnen zijn. En intussen doen we pogingen om zin te geven aan wat er met ons en onze wereld gebeurt. Hopend dat we bij elke nieuwe maatregel en ieder alarmerend nieuwsbericht kunnen blijven steunen op onze overlevingsdrang. We voelen hoe shock, verdriet, angst, schuldgevoel, stress, liefde, afhankelijkheid, eenzaamheid en zelfs een vreemde vorm van vreugde ons beurtelings bezoeken.

Twilight Zone, de plek waar nog nét licht bij kan

Er is iets vreemd aan de hand met deze tijd. We tasten in het donker, want voor deze situatie hebben we geen herinnering, plan of draaiboek. En tegelijk is er licht, want sprankels schoonheid en hoop bereiken ons. Wanneer we lijken te zinken naar de diepste plek in de oceaan waar het licht nog bij kan, verschijnt de mysterieuze twilight zone. De schemerzone: de plek tussen donker en licht.

Hoe kunnen we leven in het licht van de schemerzone, nu we ons doorheen deze vreemde tijd bewegen? In één van zijn bekendste songs zingt Leonard Cohen ‘There is a crack in everything, that is how the light gets in.’ In alles zit een barst, dat is de plek waar het licht binnenkomt. Hoe kunnen de schemer en het licht onze metgezellen zijn wanneer ze in de diepe waters schijnen en doorheen de barsten breken?

Alsof alles anders wordt

We lijken nu gedwongen te worden op verschillende kruispunten tegelijk te staan: persoonlijk en in onze gemeenschappen. Op kruispunten waar we moeten kiezen voor de ander. De geliefde ander: onze kinderen, ouders, familie, vrienden en buren. Maar ook – meer dan ooit misschien - de anonieme ander. De mens die we niet kennen en waarover we wel bekommerd zijn: de kwetsbare mensen, de zieken, de mensen in de zorg, de mensen die het land doen draaien. Op die kruispunten kunnen we kiezen voor het licht van onze verbondenheid, zoals het door de barsten schijnt. Het licht nodigt ons uit om op een nieuwe toon met elkaar te resoneren. Het licht nodigt ons uit om samen anders te klinken in deze nieuwe wereld waaraan we nu deelnemen. Elk vanuit onze eigen bubbel.

'Want het licht wil verteld worden. Niet omwille van zichzelf, maar om de troost die het kan bieden"

 

Elkaars getuigen worden

Het licht roept ons als getuigen van elkaars ontdekkingstochten doorheen de twilight zone. Zodat we opnieuw onze plekken kunnen zien en waarderen. De ruimtes waarin we leven, de schoonheid, kunst, spiritualiteit die ons leven zin geeft. De aarde, onze gemeenschap, vriendschappen en onze verbondenheid met alle leven. Het licht herinnert ons eraan waar we hoop kunnen vinden. Hoop en troost. Kracht en verbeelding. Het licht toont ons hoe ons verlangen naar gezondheid, veiligheid en welzijn een reis wordt naar gemeenschappelijk welzijn. Het roept ons op om onze plek in te nemen in het relationele netwerk van de mensheid. Zoekend als nooit voorheen hoe wat we doen en niet doen ook de ander aanraakt, alles beïnvloedt. Het licht vraagt ons: Hoe maken we betekenis van ‘Ons’ in deze tijd?

“Het licht vraagt ons: Hoe maken we betekenis van ‘Ons’ in deze tijd?”

De glinstering van licht breekt door de barsten en de diepste waters wanneer we ons doorheen deze tijd bewegen. Met in onze handen het geschenk van wat wij kunnen geven vanuit onze plek, onze ervaring en onze hoop voor de wereld. Als we de moed vinden om onze talenten in te zetten voor de gemeenschap, verschijnen glimpen van de toekomst. Misschien zelfs glimpen van wat het goede leven werkelijk kan zijn.

Vertellen, luisteren is het licht doen schijnen

De schemering en het licht vragen ons om hun vonken te zien. Om erover te praten, erover te vertellen aan anderen en die verhalen te weven in de barsten en de diepste waters. Daar komen de Storyweavers! De ogen, oren, stemmen die verwonderd willen ontdekken en vertellen wat er onder de oppervlakte aan het groeien is. Waar schoonheid huist. En moed. En veerkracht. En hoop natuurlijk. Want het licht wil verteld worden. Niet omwille van zichzelf, maar om de troost die het kan bieden. Het licht brengt stralen van moed die dan gezamenlijk kunnen schijnen over wat klaar is om, ooit, in de schijnwerpers te staan.

Wanneer we doorheen deze schemerzone bewogen zullen hebben… Wat zullen we zien? Wat zullen we doen? Wie zullen we worden?

In gesprek met

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 3 april 2020 in de categorie Leereffecten.

Chené Swart

Neergepend door

Chené Swart woont in Pretoria, Zuid-Afrika. Ze is gespecialiseerd in narratief werk en is auteur van het boek ‘Re-authoring the World: The Narrative Lens and Practices for organisations, communities and individuals.’ Chené inspireert mensen over de hele wereld in haar re-authoring ideeën en conversaties. In Vlaanderen werkte ze ondermeer verscheidene keren samen met Toerisme Vlaanderen en het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze komt regelmatig naar Vlaanderen om, samen met Griet Bouwen, Storyweavers op te leiden.

Saamwezig, want hoop vasthouden kunnen we niet alleen

In gesprek met Marianne Schapmans | 31 maart 2020

Die Sint Augustinus toch. Meer dan 1600 jaar geleden vertelde Zijne Heiligheid over de edele Hoop, die twee prachtige dochters heeft. De namen van de meisjes: Woede en Moed. Woede ontstaat uit de verontwaardiging over onrecht en uitsluiting. Moed heeft stoute schoenen om vastberaden te stappen naar een rechtvaardige en menswaardige samenleving. Mocht de Heilige Augustinus kunnen binnenkijken bij het netwerk Iedereen Verdient Vakantie, zou hij ontdekken dat er nog meer jongedames wonen in het gezin van Hoop. De derde dochter heet Verwondering. Verwondering is een hoopvolle aandacht en geeft richting aan Woede en Moed. En nu, in tijden waarin we vanuit ons kot proberen deel te nemen aan de samenleving, manifesteert de jongste telg uit het gezin van Hoop zich. Ze roept van Ons, van Wij, van Samen. Met welke naam heten we dit prachtige kind welkom in onze wereld?

Marianne Schapmans, directeur van Iedereen Verdient Vakantie, kijkt verwonderd rond in dit tijdperk waar we ons halsoverkop moesten terugtrekken in ons kot. Om daar (samen) te leven, te zorgen voor onze gezinsleden en uit te zoeken hoe we te midden van isolatie toch verbonden kunnen blijven. Ieder in z’n eigen bubbel. Private bubbels via steriele glasvezelkabels verbonden tot zoemende (of Zoomende?) netwerken van pogingen tot contact. Nu het echte ontmoeten niet kan, proberen we onze band met collega’s, familieleden, leerkrachten en klasgenoten online warm te houden. 

Verwonderd stellen we vast: we missen elkaar

‘Hoe vaak en veel er ook online vergaderd en gebabbeld wordt, we missen elkaars nabijheid verschrikkelijk. Sfeer, stiltes en lichaamstaal laten zich online niet zo makkelijk interpreteren’, zegt Marianne. Amper twee weken nadat de Vlaamse bevolking zich terugtrok op eigen stek en erf telt Marianne samen met collega’s en partners af naar het ogenblik van echt weerzien en dichtbij elkaar zijn. Elkaars aanwezigheid weer kunnen ervaren. ‘Het verwonderde mij hoe snel dat verlangen de kop opstak. Wij, mensen, willen onze tijd en ruimte delen met anderen.’

Dat Marianne Verwondering al in 2018 als derde dochter van Hoop herkende, verbaast me niet. Zo ken ik haar. Zoals ze geregeld verrast wordt door minuscule schoonheden in gewone dingen. Geraakt door een gebaar van kleine goedheid, een oogopslag van medeleven. Geïnspireerd door een beeld, een woord, een idee, een pareltje schoonheid. Marianne: ‘Verwondering is aandacht met een karakteristieke kwaliteit. De kwaliteit van zien wat wel al werkt. Van inspiratie vinden in kleine dingen. Van vragen voelen opborrelen bij wat algemeen aanvaard wordt als normaal. Verwondering is aandacht die opborrelt uit het samenspel van hoofd, hart en buik.’

“Want Hoop vasthouden kunnen we niet alleen. Het is gedeelde hoop die Hoop wordt. Dat kan alleen maar met Ons. Ons is meer dan samenwerken.”

Marianne Schapmans

Verwondering strekt verder dan het hier-en-nu-zichtbare. Het viel me al vaker op dat ook de vreugde en het lijden van de niet zo nabije ander Marianne vaak bezighoudt. Ook in deze tijden van vrijwillige isolatie reikt haar vragende, verwonderende geest naar anderen. ‘Hoe moet het nu zijn voor mensen die alleen wonen op een klein appartementje? Hoe trekken mensen die minder mobiel zijn zich uit de slag? Heeft elke mens nog die broodnodige momentjes waarop hij of zij anderen kan ontmoeten en de weldaad van een gesprekje kan ervaren?’

Gloeiwormpjes spotten

Marianne nodigt ons uit om de kleine vuurvliegjes op te merken. Levende, bewegende stipjes van licht die ons leiden naar wat goed is en beter kan. ‘Laat ons nu vooral ruimte nemen om aandachtig te zien wat nodig is. En dan ontdekken wat al werkt. Zodat we het goede groter kunnen maken in plaats van ons paniekerig en halsoverkop te reorganiseren’, zegt Marianne. En dus niet gestrest proberen te doen alsof ook in abnormale tijden alles gewoon zijn gang kan gaan. Als verwondering leidend mag zijn, kan ons handelen een nieuwe kwaliteit krijgen. De kwaliteit van verbinding. Van ‘Ons’, van ‘Samen’.

Worden die glimmende lichtvlekjes al zichtbaar, vraag ik haar. Marianne aarzelt niet. ‘Dingen die er altijd al waren, worden nu plots veel meer zichtbaar. Ik denk aan mensen die in de zorg werken. Aan vrijwilligers die de voedselbanken doen draaien. Aan bekende en minder bekende Vlamingen die initiatieven nemen om mensen met elkaar te verbinden. Die inzet was er al die tijd, en komt nu helder aan het licht. Sommige noden worden trouwens nu meer zichtbaar. Zoals de nood aan ‘Ons’, aan ‘Wij’ en ‘Samen.’

Hoop heeft ons nodig

Want Hoop vasthouden kunnen we niet alleen. Het is gedeelde hoop die Hoop wordt. Dat kan alleen maar met Ons. Ons is meer dan samenwerken, weet Marianne. Het gaat ook over blijven aanvoelen hoe het met de anderen gaat. Hun stem horen. Mekaar zien. Blijven voelen wat er tussen ons leeft en speelt en groeit. ‘Gelukkig zijn we wel verbonden via draden en digitale kanalen. Maar die gedeelde ruimte, die fysiek gedeelde ruimte is er nu niet. Dus kunnen enkele van onze zintuigen niet meedoen. In het bijzonder ons zesde zintuig: dat intuïtief aanvoelen dat werkelijke nabijheid nodig heeft, denk ik.’

“Als verwondering leidend mag zijn, kan ons handelen een nieuwe kwaliteit krijgen. De kwaliteit van verbinding. Van ‘Ons’, van ‘Samen’.”

‘Ik vermoed dat precies dit de grootste collectieve herontdekking van deze tijd wordt. Het contact tussen mensen in een gedeelde ruimte, leek altijd vanzelfsprekend. Nu die vanzelfsprekendheid wegvalt, voelen we het gemis heel hard. Ik hoop dat we dit nooit meer vergeten.’

Ruimte maken voor ontmoeting: we zullen het blijven doen

Na amper twee weken van fysieke isolatie wordt glashelder dat de ontmoeting van mens tot mens ertoe doet. Momenten waar mensen de ruimte delen waarin ze elkaar kunnen zien, beluisteren en aanvoelen: het zijn bronnen waaruit krachtige netwerken ontstaan. Zoals het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. ‘Deze tijd roept ons op om dat – later, wanneer het weer mag – vooral te blijven doen: ruimte voor ontmoeting en dialoog organiseren.’

En vakantie mogelijk blijven maken, voor iedereen. Want de ervaring van vakantie is ook samen met anderen een ruimte delen. Aanwezig zijn op een plek die je kan raken. Met mensen waarmee het fijn samenzijn is. ‘Met al je zintuigen’, benadrukt Marianne. ‘Met je hele lijf aanwezig zijn, samen.’

We zullen het proberen. Nu al. Vanuit onze bubbels, die we virtueel verbinden met andere bubbels. Het team van Iedereen Verdient Vakantie wil er zijn voor mensen die willen vertellen over een herinnering, droom of verlangen van vakantie. Voor mensen in het netwerk die ontdekkingen doen. Die dingen beleven die hen inspireren voor later. ‘We willen onze oren te luisteren leggen. Ons hart en hoofd lenen in een dialoog waarin iets kan ontstaan. Voorlopig via een draadje. Telefonisch of online. Elk met zijn kopje koffie. Elkaar horen. Elkaar misschien zien. En zo een beetje een gedeelde ruimte en tijd scheppen waarin we samen zijn.’

De vierde dochter is geboren. Welke naam is op haar lijf geschreven?

Marianne spreekt van ‘Ons’, een aarzelende naam voor de vierde dochter van Hoop. Ze vertelt hoe in sommige culturen pasgeborenen pas een naam krijgen wanneer de gemeenschap het kind eerst kan zien, aanraken en observeren. En precies dat lijkt ook nu een passende manier om de vierde dochter van Hoop te verwelkomen in ons midden. Noemen we haar ‘Wij’? ‘Misschien niet, want wij roept ook ‘zij’ op. Het is net de gemeenschappelijkheid die zou moeten klinken’, mijmert ze. Is het aanwezig? ‘Ja, maar dan vooral samen aanwezig zijn. Saamwezig, zoiets?’

En hoe gaat het met jou, liever lezer in jouw private bubbel? Zin om een beetje gedeelde tijd en ruimte te creëren? Al vertellend en luisterend verstaan wat er gebeurt? Inspiratie, troost en ideeën ontdekken? Samen met een ander proberen toch een beetje vakantiegevoel op te roepen? De Storyweavers van Iedereen Verdient Vakantie komen je graag tegemoet voor een moment om Saamwezig te zijn. En Ons te koesteren, die vierde dochter van Hoop. Laat van je horen, en jij hoort van ons.  (email: anneleen.adriaenssens@iedereenverdientvakantie.be)

Marianne Schapmans

In gesprek met

Marianne Schapmans is directeur van Iedereen Verdient Vakantie bij Toerisme Vlaanderen. Iedereen Verdient Vakantie is een netwerk van ruim 2000 partners: sociale organisaties en toeristische aanbieders van verblijven en daguitstappen. Samen maken zij – via een systeem van kortingen, een online platform en netwerkactiviteiten vakantie mogelijk voor mensen die omwille van financiële of andere drempels niet zo makkelijk toegang vinden tot vakantie.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 31 maart 2020 in de categorie Leereffecten.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

GASTBLOG: Over visjes in de oceaan en stripverhalen op school

In gesprek met Koen Marichal | 24 maart 2020

Woensdagochtend 11 maart 2020 - Vijftien mensen komen aan in Bed Muzet, cultuurhostel in Lier. Zij hadden ‘ja’ gezegd op een uitnodiging van Iedereen Verdient Vakantie om als Storyweaver vrijwillig bij te dragen aan het netwerk. Docent en leiderschapskundige Koen Marichal was één van hen.  Donderdagavond 12 maart 2020 – In Lier nemen dezelfde vijftien mensen, na twee dagen samen intens leren, afscheid van elkaar. Op dat eigenste ogenblik vergadert de nationale veiligheidsraad over maatregelen om het hoofd te bieden aan de Corona crisis. Kort daarna werden we wakker in een onwezenlijke wereld waarin alles anders werd. Na het weekend valt een tekst in onze mailbox. Koen Marichal vertelt over zijn kennismaking met Storyweaving, Corona en leiderschap.

Er zwommen es twee visjes in de oceaan toen een oudere vis voorbij zwom en hen groette: “hei jongens, alles goed? Hoe is het water vandaag?” “Ja hoor,” antwoordden de twee in koor. Een fractie van een seconde later schoten ze de oudere vis achterna en deden hem stoppen. “Zeg. Water. Wat is dat eigenlijk?” vroegen ze met grote open ogen. Het is het verhaaltje waarmee Chené Swart en Griet Bouwen de tweedaagse opleiding ‘Storyweaving’ vorige week startten op initiatief van ‘Connect your story’. Swart onderzoekt hoe mensen auteur kunnen worden van zichzelf en de wereld door bewust om te gaan met narratieven over zichzelf en hun verhouding tegenover de dominante stemmen, ‘the voices from the ocean’. “Wat zeggen de stemmen van de oceaan over succes of mislukking, waardigheid of waardeloosheid?” vroegen ze de deelnemers. “En wat zegt de dominante stem over leiderschap?” dacht ik erbij.

Plots op een eiland

De eerste avond van de opleiding begon mij te dagen hoe we met een groepje van 15 mensen op een eilandje terecht gekomen waren in de Corona-oceaan. Mijn opdrachten begonnen een-na-een weg te vallen en ik voelde in mijn buik plots de ernst van de crisis. Tot op dat punt was er nog helderheid in mijn hoofd. Plots stapte ik de mistbank van de crisis in. Een dag later volgde ik net als miljoenen andere Belgen op tv de uitkomst van de nationale veiligheidsraad. De teneur van de media was ‘dat het lang duurde’, ‘waarschijnlijk door onenigheid tussen Vlamingen en Walen’ en dat het ‘nog maar es een gebrek aan leiderschap toonde’. Ikzelf was blij met het lange wachten. Het gaf mij vertrouwen. Als de mist groot is verwelkom ik veel intentioneel afstemmen vooraleer er een marsorder komt. Snelle beslissingen à la Trump ‘geen Europeanen meer’ gaan voorbij aan de complexiteit van de uitdaging.

Talking the walk

De door de veiligheidsraad genomen beslissingen werden opgevolgd tot in elke vezel van de maatschappij. Als leiderschapexpert zie ik die volgzaamheid als het resultaat van zeer sterk gedeeld leiderschap: een diverse groep van politieke leiders en experten die het hele systeem overspannen, dag na dag alle informatie capteren uit hun eigen netwerk, samenbrengen, betekenis geven en eensgezind duidelijke boodschappen brengen. Elk lid van die groep communiceert dezelfde mantra tijdens elk radio-, kranten- of TV-interview. Ze creëert daarmee sterke dominante stemmen in de oceaan, zoals ‘we moeten de piek vertragen om ons gezondheidssysteem niet te overbelasten’. Die dominante verhalen laten iedereen toe om er het eigen verhaal door te weven. Dat is wat leiders doen.

Die groep leiders werkt reeds een tijdje consequent stap voor stap. Dat ‘stap voor stap’ schept vertrouwen. Niet het vertrouwen van ‘we hebben de oplossing’, maar het vertrouwen dat dag na dag een sterke groep leiders de situatie bekijkt en gepaste maatregelen nemen. Dag na dag checken ze wat er in de oceaan gebeurt en nemen ze beslissingen. En in die beslissingen gaat het om de inhoud, niet om macht of status. Ondertussen leeft heel de maatschappij op dit ritme van ‘dagelijkse stand van zaken’. Tezelfdertijd zijn de rollen duidelijk. De politieke leiders nemen de beslissingen en het is hun taak om alle mogelijke belangen open te beluisteren en dan de slimste maatregel te nemen.

Niet met de wijsvinger

Een voorbeeld is het sluiten van scholen en tezelfdertijd voorzien van opvang in scholen. De maatregel lijkt op het eerste gezicht halfslachtig. Ik vind het een toonvoorbeeld van slimme beslissing die ook ruimte laat aan iedereen om leiderschap op te nemen. Ouders dienen in de spiegel te kijken en te beslissen of ze van de opvang zullen ‘profiteren’ of niet. Leerkrachten worden uitgedaagd om opvang slim en veilig te organiseren en het werk te verdelen. Enzovoort, enzovoort. Ontzettend veel mensen tonen vandaag wat leiderschap is: capteren van het collectieve belang, verantwoordelijkheid nemen vanuit je eigen rol, voor jezelf en je dierbaren, creatief invullen aan wat wel mogelijk is en geen tijd en energie verliezen aan polariseren.

Leiderschap is natuurlijk niet overal. De leiders die het collectieve belang uit het oog verloren zijn, die in hun dagdagelijks leidinggevend werken vanuit dwang of zich hebben laten verblinden door korte termijn en eigenbelang vallen nu door de mand. Leiderschap is een spier en het zijn de leiders die deze spier de voorbije jaren zijn blijven trainen die nu nog meer opvallen en overeind blijven. Ze vallen niet terug op hun reptielenbrein. Ze zien het collectieve belang even helder voor ogen als daarvoor. Ze zetten met nog meer helderheid van geest in op data en feiten en gemeenschappelijkheid. Ze wijzen de weg in de plaats van het vingertje de lucht in te steken.

What’s your Corona story?

De vraag ‘What’s your story?’ staat centraal in ons leiderschapsdenken en -werk. Het belang van zelfbewustzijn, zelfleiderschap, sensemaking, voorbeeldgedrag, visie, ‘presence’, verbindende communicatie, persoonlijke ontwikkeling komt allemaal samen in die ene zin: ‘what’s your story?’ Het belang van die vraag werd nog versterkt door het ideëengoed van van Griet Bouwen en Chené Swart over ‘story weaving’. Hoe verhoudt jouw verhaal zich tot de andere verhalen in de oceaan? Hoe wordt jouw verhaal beluisterd? Hoe weef je jouw verhaal in de verhalen rond jou? Wat versterk je bewust of onbewust? Ook nu. Vooral nu. In tijden van Corona.

Ik zal de komende maanden weinig les kunnen geven over leiderschap. Mijn agenda is zo goed als leeg en ik schat in dat dat zo zal zijn tot in september. Hier en daar een online-sessie. Niet getreurd. Integendeel. Want iedereen is vandaag bij de leiderschapsles. Iedereen ziet en voelt vandaag scherp wat leiderschap wel, en wat het niet is. En zeker diegenen die bewust bezig zijn met hun leiderschap en ontwikkeling als leider hebben werkmateriaal te over. Corona toont beter wat leiderschap is dan dat ik het ooit zal kunnen uitleggen. Er zijn vandaag geen trainingscontexten voor leiderschap nodig. Behalve mischien wat georganiseerde reflectie-over-de-actie. 

Ikzelf zal in ieder geval het voorbeeld volgen van onze groep nationale leiders. Ik stem af met de belangrijke mensen rond mij: familie, vrienden, collega’s, klanten. Ik wil horen hoe het met hen gaat, wat zij weten over de mist en wat ze nodig hebben. Daaruit komen dan marsorders voort en kan ik verder vanuit gemeenschappelijkheid. Zo zal ik ontwaren in de mist welke stappen ik kan zetten en wat ik kan betekenen. Eerst en vooral ga ik dozen vullen met de berg stripverhalen die ik niet meer nodig heb en die ik al lang beloofd had aan het Koninklijk Atheneum in Antwerpen. Als hart onder de riem van de leerkrachten en als stimulans voor de leerlingen om te lezen. Daarna ga ik een reeks telefoontjes doen. Heel benieuwd wat de anderen ontwaren in de mist en hoe we leiderschap kunnen delen.

 

Headerfoto: Els Meersschaert

In gesprek met

Eigen blog van Koen Marichal, eerder gepubliceerd op de website van de Antwerp Management School.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 24 maart 2020 in de categorie Leereffecten.

Koen Marichal

Neergepend door

Koen Marichal draagt als auteur, onderzoeker, spreker, adviseur en lesgever bij tot een eigentijdse invulling en ontwikkeling van leiderschap in organisaties en samenleving.  Koen is co-auteur van onder andere “De kleren van de leider” (2017) en “Naar gedeeld leiderschap” (2018) en binnenkort verschijnt zijn nieuwste boek “Leading from the middle”. Hij is verbonden aan onder andere Antwerp Management School en SIOO (NL) en oprichter van stalla.be ter ondersteuning van leiderschapsvernieuwing in het onderwijs.

Hij volgt met belangstelling het werk van het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Nieuwsgierig naar de unieke visie op het werken met verhalen in dit netwerk, nam hij deel aan de opleiding ‘Storyweaving’ in maart 2020. Koen woont in Antwerpen, is (plus)vader van vier kinderen.

De mooiste ‘eerste werkervaring’ ooit

In gesprek met Laurie Gonzong Ndzana | 10 maart 2020

Toen Lauriette Gonzong Ndzana, kortweg Laurie, drie jaar geleden in België arriveerde, had ze twee dromen: zo snel mogelijk Nederlands leren en werk vinden. Intussen werkt ze tijdelijk als polyvalent medewerker bij vakantiehuis De Kleppe in Everbeek. Haar eerste echte job in haar nieuwe land werd een voltreffer van formaat. Ze mocht haar talenten botvieren en genoot met volle teugen van warme ontmoetingen met collega’s en vakantiegasten. Over enkele maanden neemt ze afscheid van het team. Dankbaar, sterk en met goede hoop op een vaste job elders.

Via de samenwerking tussen De Kleppe en OCMW-Geraardsbergen kon Laurie in het vakantiehuis voor één jaar aan het werk. Lauries wereld opende zich in vele richtingen. Werken bij De Kleppe betekent voor haar voluit kansen kunnen aangrijpen om Nederlands te oefenen en straks een vliegende start te nemen op de arbeidsmarkt. En er is meer. Laurie leerde hoe waardevol vakantie is voor mensen die niet vanzelfsprekend met vakantie kunnen. Wat haar diep raakte: de warmte die uitgaat van een heel diverse groep mensen die samen een paar dagen vakantie doorbrengt. De kracht van samen zijn en samenwerken met mensen met zeer verschillende achtergronden neemt ze mee straks, als ze op zoek gaat naar een vaste job.

Twee vrouwen voederen een geitje
Mensen spelen en lachen en praten met de dieren. Het is duidelijk dat dit hen veel goeds brengt.

 

De indruk van ontmoetingen

Naast administratieve taken neemt Laurie ook een stukje onthaal van vakantiegangers op zich. Nogal wat vakantiegasten leven met een beperking. Laurie: ‘Ik heb al zoveel bijzondere uitwisselingen gehad met deze mensen. Voordien had ik eigenlijk nooit contact gehad met iemand met een handicap.’ De ontmoetingen maken indruk op Laurie. Niet alleen omwille van de drempels die veel van de gasten ervaren. Het valt haar op hoe helend vakantie kan zijn, wanneer enkele van die drempels worden weggenomen.

Dieren zijn geweldige therapeuten

Laurie toont de pictogrammen die overal in het vakantiecentrum ophangen. ‘Simpele ingrepen als deze maken het voor mensen met bijvoorbeeld autisme mogelijk om overzicht te krijgen en zich te ontspannen.’

“Mijn talenten worden hier gewaardeerd. Ik kan tonen waar ik sterk in ben.”

Lauriette Gonzong Ndzana

En dan zijn er ook de activiteiten met dieren. ‘Het is ongelooflijk om te zien hoe sterk de therapeutische werking van de dieren op onze gasten is. Ik zie mensen spelen en lachen en praten met de dieren. Het is duidelijk dat dit hen veel goeds brengt.’

Heerlijk werk, vleugels voor de toekomst

‘Ik hou van mijn werk. Ik vind het fijn om hier elke dag naartoe te komen.’ Laurie is vol lof over de coördinator. ‘Robin is erg motiverend voor mij in mijn job. Los daarvan maakt hij vaak grapjes waardoor het fijn samenwerken is in De Kleppe.’ 

Kind voedert een konijn
De kracht van samenzijn en samenwerken met mensen met zeer verschillende achtergronden.

 

Wanneer ze over enkele maanden afscheid neemt, zal dit vakantiehuis voor altijd een bijzondere plek voor haar blijven. Laurie: ‘Dit is mijn eerste echte job in België. Dat betekent ontzettend veel. Het maakt dat ik iets op mijn cv kan zetten. Op die manier zal ik een vaste job kunnen vinden.’ Maar ook op persoonlijk vlak betekent het heel wat om een kans te hebben gekregen in De Kleppe. ‘Mijn talenten worden hier gewaardeerd. Ik kan tonen waar ik sterk in ben.’

“De warmte die uitgaat van een heel diverse groep mensen die samen een paar dagen vakantie doorbrengt.”

Laurie

En sommige bijzondere ontmoetingen met vakantiegasten draagt Laurie voor altijd mee in haar hart. Soms waren het korte gesprekjes. Soms hadden die ontmoetingen zelfs geen woorden nodig. ‘Zopas hadden we hier een groep jongeren met een beperking te gast. De hele week lang kwam een meisje uit deze groep mij een knuffel geven. Elke dag weer. De onvoorwaardelijkheid daarvan, dat raakte me heel erg.’

 

Foto's: Copyrights Lisa Bilterijst
https://www.dekleppe.be

In gesprek met

Laurie Gonzong Ndzana komt uit Kameroen in Centraal Afrika. Drie en een half jaar geleden kwam ze naar België omdat ze haar drie kinderen een toekomst met meer kansen wou geven. Ze bracht een diploma in de Rechten mee, dat helaas in ons land niet erkend kan worden. Laurie is bij De Kleppe aan de slag als polyvalente medewerker en staat in voor onthaal en administratie.

De Kleppe is een vakantiecentrum in Everbeek waar iedereen terecht kan, ook kwetsbare mensen, personen met een mentale of fysieke beperking, mensen in armoede, mensen met autisme en personen met een bijzondere hulpvraag. Er zijn zorgmiddelen ter beschikking en er is ook een werking met dieren getraind voor therapeutische activiteiten en een belevingstuin. De Kleppe kreeg als eerste vakantiecentrum in Vlaanderen het Autismevriendelijk label van Autisme Centraal.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 10 maart 2020 in de categorie Leereffecten.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Verhalen als hefbomen voor verandering

In gesprek met Stijn Dujardin, stad Diksmuide | 24 mei 2019

‘Ik wil graag dat de mensen binnen tien jaar komen kijken in Diksmuide om te zien hoe wij als lerende stad nieuwe oplossingen bedenken voor gedeelde uitdagingen.' Stijn Dujardin is aan het woord.
Stijn was jarenlang de bevlogen coördinator van jeugdverblijf Plokkersheem. Hij haalde er alles uit de kast om vakantie mogelijk te maken voor kinderen, ook voor kinderen die drempels ervaren. Hij was enthousiaste deelnemer in het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie. Zo volgde hij Appreciative Inquiry en Storyweaving. Hij ontdekte er hoe echt luisteren een verschil maakt en hoe verhalen de kracht hebben om dingen in beweging te brengen. Sinds januari 2018 is Stijn communicatie-expert en coördinator voor bewonersplatforms in de Stad Diksmuide. We zijn benieuwd wat hij uit zijn ervaringen met jeugdvakanties en Iedereen Verdient Vakantie meenam naar zijn nieuwe werkplek.

Gedeeld belang

Fier toont Stijn de schets die weergeeft hoe hij burgerparticipatie wil aanpakken in zijn stad. ‘De focus ligt op het starten van onderuit,’ zegt hij, ‘door mensen die bezig zijn in de stad samen te brengen en verbindingen te leggen.’ Daarbij wil hij komaf maken met het idee van “algemeen belang”. ‘Volgens mij zit er er veel meer energie in het zoeken naar gedeeld belang,’ legt hij uit. ‘Vanuit de bekommernissen die we delen, kunnen we werken aan gedragen oplossingen.’

schets burgerparticipatie

Stijn geeft het voorbeeld van mobiliteit. ‘De ene kan voor de auto zijn, de ander voor de fiets. Maar uiteindelijk is het er iedereen om te doen om vlot en veilig van A naar B te geraken.’ Vanuit die gedeelde zorg kunnen er concrete acties worden ontwikkeld. ‘Voldoende witruimte voorzien is daarbij essentieel,’ zegt Stijn, ‘net als ruimte voor experiment.’

Verhalen inspireren

Stijn nam in 2018 deel aan de opleidingsdagen ‘Storyweaving’ van Iedereen Verdient Vakantie. Het is het platform waar verhalenvinders inspiratie opdoen en leren van elkaar. Hij stak er dingen op die hij nu toepast in zijn job in Diksmuide. ‘Voor het stadsmagazine wilden we een artikel over de fameuze Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen van de VN,’ vertelt Stijn. Met die doelstellingen willen de Verenigde Naties de mensheid tegen 2030 bevrijden van armoede en volop koers zetten richting duurzame planeet. ‘Ik kwam op het idee om de ietwat droge doelstellingen zoals gezondheid, duurzaamheid en gendergelijkheid te koppelen aan concrete personen en hun verhaal.’

"Als je met respect en aandacht mensen aan het woord laat over wat hen bezighoudt, kunnen verhalen een motor voor verbinding zijn." - Stijn Dujardin

Hij haalt een magazine te voorschijn en toont de vele voorbeelden van stadbewoners die met fierheid vertellen over hun persoonlijke acties die bijdragen tot de VN doelstellingen. ‘En het belangrijkste,’ zegt hij met nadruk, ‘is het laatste plaatje. Daarin stellen we de vraag: wat doe jij?’ Stijn is ervan overtuigd dat kleine succesverhalen van mensen anderen kunnen aanzetten tot reflectie en actie.

Motor voor verbinding

Dat echte verhalen van echte mensen het verschil kunnen maken, ondervond Stijn ook toen hij en zijn collega’s een actie wilden opzetten voor de holebidag. ‘We plaatsten een oproep op sociale media voor een getuigenis van een holebi.’ Stijn wrijft zich door de baard. ‘Dat was geen goed idee. Er ontstond heel wat gezever en onnozel gedoe waardoor de vraag een beetje belachelijk werd gemaakt.’ Uiteindelijk vonden Stijn en zijn collega’s een koppel dat openlijk wilde getuigen over hun zoektocht om zich als holebi thuis te voelen in de stad. ‘We lanceerden het artikel met een bang hartje,’ zegt Stijn. Maar de reacties waren overweldigend warm en positief. ‘Als je met respect en aandacht mensen aan het woord laat over wat hen bezighoudt, kunnen verhalen een motor voor verbinding zijn.’

Kleine acties

Stijn springt ook in de bres om uitstappen en culturele belevingen voor de mensen in zijn stad mogelijk te maken. ‘Iets extra doen voor één iemand kan van alles in gang zetten,’ zegt hij. Hij vertelt over een man die informeerde of hij in aanmerking kwam voor het kansentarief. De man had een aankondiging gezien voor een theaterstuk dat hij zeer graag wou meemaken.

"Kleine acties kunnen een groot verschil maken."

‘Het was kort dag,’ zegt Stijn, ‘maar ik voelde dat het belangrijk voor hem was. We plaçeerden een spurtje om in twee dagen tijd de kortingspas in orde te maken zodat hij naar de voorstelling kon.’ Stijn vertelt hoe er de avond zelf nog een bericht binnen kwam van de man. ‘Hij bedankte niet alleen mij en mijn collega’s maar ook de vestiaire- en kassadame van het theaterhuis.’ De voorstelling zelf en de ervaring van het uitje had veel indruk gemaakt. Hij maakte al plannen om de volgende keer met zijn hele gezin uit te rukken. ‘Kleine acties kunnen een groot verschil maken,’ zegt Stijn.

foto's: Stijn Dujardin

Stijn Dujardin

In gesprek met

Stijn Dujardin is verbonden aan de stad Diksmuide als communicatieverantwoordelijke en coördinator van de bewonerplatforms.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 24 mei 2019 in de categorie Leereffecten.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |