‘Sorry, sorry, sorry’. Khogyani (25) excuseert zich omdat wij de tijd nemen om bij hem en zijn vrienden op bezoek te komen. ‘Sorry voor alle moeite die je doet om tot bij ons te komen,’ zegt hij. ‘Geen sorry,’ zeggen Fotograaf Robert en ik. ‘Het is aan ons om je te bedanken.’ En dat doen we uitgebreid. Bedanken voor de gastvrijheid, voor de thee, voor de verhalen. Bedanken voor de wijze woorden, het vertrouwen, de ontwapenende nederigheid. We zijn op bezoek in één van de vakantiebungalows van het Parelstrand in Lommel. Bij mensen die er niet met vakantie zijn, maar een volgende stap in hun asielprocedure afwachten. Bij jonge mannen, die vanuit Afghanistan vluchtten om zichzelf in veiligheid te brengen.

In januari verbleven deze jonge mannen in Peace Village in Mesen, aan de andere kant van ’t land. ‘We zullen die gastvrijheid nooit vergeten’, zegt Khogyani. Bijna 100 vluchtelingen woonden er gedurende één maand samen. ‘Het was heel bijzonder. We voelden ons daar één grote familie, met mensen van overal in de wereld. Alle mensen groetten elkaar, iedereen hielp elkaar.’ Een veertigtal van hen verhuisde einde januari naar Het Parelstrand in Lommel. ‘Vooral alleenstaande jongens en gezinnen met kleine kinderen kwamen hier naartoe,’ zegt Khogyani.

Khogyani, Azizullah , Habeeb en Masjidi ontvangen ons in hun tijdelijke woonst. Even later vallen nog meer vrienden binnen. Wat er achter die schitterende ogen schuilgaat zullen we nooit weten. Verhalen van thuis, van bedreiging, van achterlaten en vluchten laten we respectvol onaangeroerd. Wat we wel doen is kijken naar elkaar. We stellen vragen, luisteren, drinken thee, kijken naar foto’s. We praten Engels. Khogyani vertaalt. Hier en daar bedient hij zich van een Nederlands woord. In een voor de gelegenheid volle woonruimte van de bungalow halen we herinneringen op aan een bijzondere dag in Ieper, een tweetal weken geleden.

Ontmoeting met jonge mensen van hier

We kijken naar de foto’s die Robert maakte tijdens hun bezoek aan Ieper. De jonge mannen beleefden de dag in Ieper als een grote eer. Leerlingen van het Technisch Instituut Heilige Familie hadden voor de tijdelijke bewoners van Peace Village een hele dag van ontmoeten, ontdekken en beleven voorbereid. ‘We gingen naar de klaslokalen en praatten met de leerlingen. Ze stelden ons vragen over ons land, ons leven, ons vluchten. Ze wilden weten hoe ze kunnen helpen. Ze wilden weten wat voor ons het moeilijkste is in België,’ vertelt Khogyani. Hij grapt: ‘Het moeilijkste hier is een trein nemen, want ik heb absoluut geen idee hoe dat moet.’

Vrede is een mensenrecht

Hun verblijf in de Westhoek en het bezoek aan Ieper confronteerde hen met de oorlogsgeschiedenis in Europa. ‘Het is belangrijk dat we de oorlogen blijven gedenken,’ zegt Khogyani, ‘want oorlog verwoest mensen. Alle mannen en vrouwen hebben het recht om als vrije mens te leven, om naar kerk of moskee te gaan, om naar school en universiteit te kunnen. Daarom moeten we blijven gedenken wat hier 100 jaar geleden is gebeurd. Zodat we liefde kunnen verspreiden.’

Een leven lang oorlog

‘Wij hebben een heel leven niets anders gekend dan oorlog’, zegt Khogyani. ‘Afghanistan was in oorlog toen we geboren werden en is dat nog altijd. Thuis hebben we geen fatsoenlijk onderwijs, geen elektriciteit, geen faciliteiten.’ Daarover gingen de gesprekken met de leerlingen uit Ieper. ‘Later gingen we naar de speelplaats. Iedereen was blij. We maakten foto’s en hadden samen lunch’, vertellen de mannen. Ze bezochten de stad en verwonderden zich over oude voorwerpen in het Flanders Fields Museum. ‘Het helpt ons om dit land beter te begrijpen’, zeggen de jonge mannen.

Kippenvel onder de Menenpoort

Helemaal magisch werd het moment van de Last Post onder de Menenpoort. Khogyani werd gevraagd om de ‘Exhortation’ voor te lezen. Khogyani haalt een kaartje uit zijn binnenzak en toont me wat erop staat. Hij vertelt: ‘Ik stond voor de drumband. Er waren veel mensen. Iedereen was stil. Toen las ik dit:

‘They shall grow not old,
As we that are left grow old;
Age shall not weary them,
Nor the years condemn.

At the going down of the sun
And in the morning,
We will remember them.’

Het zijn woorden uit een gedicht ‘For the Fallen’ van Laurence Binyon. Ze worden, als onderdeel van de uitgebreide Last Post Ceremonie, regelmatig onder de Menenpoort uitgesproken. De eerste Afghaan die dit deed was Khogyani, op donderdag 28 januari 2016. ‘Ik voel me trots dat ik dit heb kunnen doen, trots dat ik in België kan zijn.’

Thank you, dank je wel!

De herinneringen zijn voor altijd. De dag in Ieper was een dag van vele nieuwe ervaringen. De eerste keer in contact met jonge mensen van hier. De eerste keer een Vlaamse school aan de binnenkant zien. Een eerste confrontatie met de oorlogsgeschiedenis van ons land. ‘Het was allemaal heel nieuw voor ons. We voelen ons vereerd. En we willen zoveel mensen bedanken.  Thank you Eva, Lara, Lien, Franka, Dominique, Simon, Melody, Matti, Dieter, Ann, Frans. Bedankt aan alle leerkrachten, leerlingen, alle gidsen, alle mensen van het museum. Dank je wel aan alle mensen die ons op straat toezwaaiden vanuit hun autoraam. We zullen het nooit vergeten.’

In gesprek met

Khogyani is 25. Hij vluchtte uit Afghanistan. In januari verbleef hij in Peace Village, dat een maand als tijdelijke opvangplaats voor asielzoekers werd gebruikt. Nu verblijft hij in Lommel, in het tijdelijke open asielcentrum dat is ingericht in vakantiecentrum Parelstrand.

Khogyani leerde al een beetje Nederlands en beheerst de Engelse taal. Hij treedt vaak en met plezier op als tolk voor andere asielzoekers in het centrum. Hij hielp ons praten met medebewoners Azizullah, Habeeb, Masjidi en anderen.

 

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Begeleid zelfstandig wonende jongeren smeden banden tijdens daguitstap.

Amper wettelijk volwassen en al op je eentje wonen? Nogal wat Vlaamse jongeren kunnen niet altijd steunen op een warm ouderlijk nest waar voor hen gezorgd, gewassen, gekookt wordt. Ze staan op jonge leeftijd zelf in voor hun huisvesting, voeding, administratie, budget en alle andere ingewikkelde toestanden van het leven. Een leefloon is vaak hun enige inkomen. ‘Die jonge mensen hebben veel aan hun hoofd. Een dag samen iets leuks doen, kan dan heel ontspannend zijn,’ zegt Inge Furlan, begeleider bij Begeleid Zelfstandig Wonen (BZW) De Dijk in Limburg.

BZW De Dijk en BZW De Kering zijn afdelingen van vzw De Oever, een Limburgse organisatie in de Bijzondere Jeugdzorg. Inge Furlan begeleidt er jongeren die zelfstandig wonen. Een viertal keer per jaar trekken de jongeren van De Dijk en De Kering er samen een dag op uit.

Voorbereiding in een werkgroep

De jongeren bereiden zelf hun uitstap voor. De gids voor daguitstappen van het Steunpunt Vakantieparticipatie is een inspiratiebron, en de kortingen zijn een flinke hulp. Wie wil, komt naar een voorbereidende werkgroep. Ze bepalen samen een budget, kiezen een bestemming, bereiden een dagprogramma voor en bedenken hoe ze de uitstap organiseren. ‘Daardoor sluit de activiteit ook echt aan bij hun interesses. De begeleiding helpt mee bij het overwegen van het programma en het budget, maar de uiteindelijke beslissingen liggen bij de jongeren in de werkgroep,’ zegt Inge.

Budgetteren

Zelfs met korting kost de toegang voor een populaire bestemming als Bobbejaanland nog altijd 19 euro. Wie meewil, moet daar dus voor sparen. ‘De begeleiders plannen dat ruim vooraf met de jongeren. Sommige jongeren sparen zelf, voor anderen helpen wij door enkele maanden lang een paar euro’s van hun leefgeld af te houden.’ Soms kunnen de jongeren ook een tussenkomst vragen bij het OCMW, in het kader van een socio-culturele tegemoetkoming. De jongeren weten ook goed wat ze ter plaatse nog kunnen uitgeven, want dat hebben ze meestal al doorgepraat met hun begeleider.

‘De begeleiders plannen dat ruim vooraf met de jongeren. Sommige jongeren sparen zelf, voor anderen helpen wij door enkele maanden lang een paar euro’s van hun leefgeld af te houden.’ 

Er tussenuit zijn doet de jongeren deugd en versterkt onderlinge relaties. ‘Ik herinner mij een uitstap waar ook iemand bij was met zijn partner en kindjes. Het hele gezelschap zorgde er spontaan mee voor dat die jonge ouders ook een ontspannen dag konden beleven. Het koppeltje voelde daardoor dat ze ook van tel waren, dat er rekening met hen werd gehouden. Het versterkt hun eigenwaarde,’ vertelt Inge. Soms ontstaan tijdens een daguitstap ook blijvende contacten tussen jongeren die elkaar voorheen niet kenden.

Goesting voor meer

Meerdaagse vakanties organiseren De Dijk en De Kering niet zelf. De begeleiders moedigen de jongeren aan om deel te nemen aan vakanties die door andere organisaties opgezet worden. Zodat ze hun weg zelf leren maken. ‘Al lijkt het mij wel leuk om een actieve vakantie met onze jongeren door te brengen. Een vakantie waar wat uitdagingen inzitten, waar de jongeren ook geprikkeld worden om elkaar te helpen.’ Inge droomt hardop. Wie weet komt het er nog van.Is hardop dromen niet vaak de eerste stap naar actie?

‘Al lijkt het mij wel leuk om een actieve vakantie met onze jongeren door te brengen. Een vakantie waar wat uitdagingen inzitten, waar de jongeren ook geprikkeld worden om elkaar te helpen.’

We zullen Inge volgend jaar nog eens bellen. Intussen zijn we benieuwd naar jouw verhaal. Hoe maak jij vakantie voor jongeren mee mogelijk? Wat zou dat kunnen betekenen voor de jongeren waar Inge mee werkt? Laat het ons weten, en wij maken er nieuws van.

In gesprek met

 Inge Furlan, begeleider bij Begeleid Zelfstandig Wonen (BZW) De Dijk in Limburg.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Verleg je grenzen!' is een bijzonder jongerenkamp. Deelnemers zijn jongeren die in instellingen voor bijzondere jeugdzorg verblijven, niet-begeleide minderjarige nieuwkomers en jongeren ‘uit de Dorpsstraat’. Het kamp is een nieuw initiatief van NATURE [Outdoor Training & Education] vzw. Jongeren leren er omgaan met wie anders is. Dat doet hen groeien in verdraagzaamheid en wederzijds begrip. Coördinator Benjamin Gérard wil in de toekomst ook het bedrijfsleven betrekken.

‘We zijn een kansenorganisatie,’ zo vat Benjamin Gérard samen. Benjamin is een van de stichters van NATURE en nu coördinator. ‘We creëren nieuwe mogelijkheden en kansen tot groei voor onze deelnemers én deel-gevers. ‘Deel-gevers’ verwijst naar het eigen aandeel dat jongeren in het kamp hebben. Ze geven mee vorm. Ze maken het kamp mee.’ Uitdagende vrijetijdsactiviteiten in de natuur creëren het kader waarbinnen jongeren kunnen experimenteren en hun sterktes ontdekken. Ze ontwikkelen vaardigheden als samenwerken, initiatief nemen en het evenwicht vinden tussen voor jezelf opkomen en rekening houden met anderen.

Samen op kamp gaan versterkt jongeren 

De activiteiten van NATURE staan open voor alle jongeren. Daarnaast heeft NATURE al jaren een specifieke werking voor jongeren die in een psychiatrische instelling of een instelling voor bijzondere jeugdzorg verblijven. Dankzij een recente samenwerking met Caritas International vzw en Minor Ndako & Juna vzw, nemen ook niet-begeleide minderjarige nieuwkomers deel aan activiteiten. Deze jongens en meisjes komen uit heel de wereld, meestal uit landen waar conflicten zijn. Of waar er minder kansen liggen.

Nog nooit gingen al deze jongeren samen op vakantiekamp. Dat gebeurt dit jaar voor het eerst tijdens ‘Verleg je Grenzen!’. 12 tot 18-jarigen met uiteenlopende achtergronden bouwen samen een vlot, gaan rotsklimmen en mountainbiken. ‘Ze leren elkaar kennen en werken samen op een niet-verbale manier,’ zegt Benjamin.

‘Zo bouwen ze aan verdraagzaamheid en begrip voor de anderen. Ze creëren nieuwe netwerken voor zichzelf, buiten hun vertrouwde leefwereld, en gaan versterkt terug naar huis.’

‘Verleg je Grenzen!’ gaat inkapseling tegen en verrijkt de leefwereld van jongeren

Het project ‘Verleg je Grenzen!’ wortelt in de vaststelling dat er een risico tot inkapseling van jongeren bestaat. Inkapseling in de hulpverlening, of in werkingen die uitsluitend bedoeld zijn voor allochtonen of jongeren uit kansarme gezinnen. ‘Dit is ongetwijfeld goed bedoeld en een poging om die jongeren te beschermen, ‘ duidt Benjamin, ‘maar als maatschappij moeten we er toch mee opletten om hen niet te veel te isoleren.’   

Ook jongeren die ‘gewoon’ thuis wonen hebben baat bij een uitwisseling. Het verrijkt hun ervaring van de samenleving, want ook zij hebben vaak weinig contacten buiten hun eigen groep. Net daarom droomde Benjamin van een project om jongeren met verschillende culturele, sociale en economische achtergronden uit hun cocons te halen en samen op ontdekking te laten gaan. ‘Verleg je Grenzen!’ was geboren. ‘Het gaat niet enkel om het verleggen van je fysieke grenzen, maar ook om het verruimen van je mentale grenzen, van je kijk op de ander. En daarmee ook je kijk op jezelf,’ verduidelijkt Benjamin.

Steun van bedrijven kan duurzaamheid van het kamp garanderen

Voldoende jongeren aanspreken die niet tot een kwetsbare doelgroep behoren en hen warm maken om deel te nemen aan ‘Verleg je Grenzen!’, is een uitdaging. Evenals het duurzaam financieren van de kampen. ‘Het zou fantastisch zijn als een of meerdere bedrijven ‘Verleg je Grenzen!’ structureel mee zouden ondersteunen,’ stelt Benjamin. ‘Vanuit hun visie dat dit project belangrijk is voor onze samenleving, kunnen ze het kamp bekend maken bij hun medewerkers. Voor elk kind van een medewerker dat mee op kamp gaat, kan het bedrijf een maatschappelijk kwetsbare jongere sponsoren.’

In gesprek met

Benjamin Gérard is coördinator van  NATURE [Outdoor Training & Education] vzw.

Neergepend door

Lisa Coppin, nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Sinds dit jaar kunnen jongeren in armoede aan een sterk verminderde prijs  mee op kamp met de jongerenorganisatie Bouworde vzw. Bouworde stichtte daartoe een fonds. Daarmee maken ze de deelnameprijs aan een vrijwilligersvakantie in eigen land, Frankrijk of Duitsland haalbaar voor jongeren uit gezinnen met een beperkt inkomen. Om die kansen tot bij de juiste jonge mensen te brengen, werkt de organisatie samen met Vakantieparticipatie.

Vakantie? Bij bouworde betekent dat de handen uit de mouwen steken, samen met anderen. Jongeren tussen 17 en 30 jaar kunnen een weekend, week of langere vrijwilligersvakantie beleven in binnen- en buitenland. De vakantiegangers reizen in groep en worden gehuisvest bij een gastorganisatie, waar ze in ruil voor ‘kost en inwoon’ meehelpen. Ze brengen hun vakantie door in groepen tot 15 deelnemers, werken mee aan activiteiten ten voordele van de gastorganisatie en hebben tijd om de omgeving te verkennen en leuke dingen te doen.

Brug tussen jonge vrijwilligers en gastorganisaties

Bouworde wil een brug zijn tussen jonge mensen die in hun vrije tijd iets willen doen voor anderen en gastorganisaties die hun hulp maar al te goed kunnen gebruiken. Machtelt Philips van Bouworde legt uit: ‘meestal willen jonge mensen met hun handen werken. Technische klusjes doen, schilderen, werken in de tuin, iets helpen renoveren. Of dieren verzorgen, kwetsbare mensen begeleiden, kinderen animeren: het kan allemaal. Sociale organisaties in binnen- en buitenland doen een aanbod om jonge mensen te huisvesten in ruil voor vrijwilligerswerk. Individuele jongeren kunnen inschrijven voor een vakantie door ons aangeboden. Maar ook groepen zoals scholen en jeugdbewegingen kunnen ons een vraag stellen en dan bedenken we samen in welk project ze de handen uit de mouwen kunnen steken.’

Vakantie plus voldoening

‘Het geeft de jongeren veel voldoening’, vertelt Machtelt, die bij Bouworde de korte vakanties in het binnenland en de vrijwilligersgroepen op aanvraag organiseert. ‘Ze ontdekken dat de wereld anders in mekaar zit dan ze tot dan toe dachten. Het maakt hun wereld groter. Ik hoor regelmatig dat ze meer respect krijgen voor wat ze in hun eigen leven hebben en dat ze ontdekken dat het hen blij maakt als ze anderen kunnen helpen.’ Veel jongeren schrijven jaar na jaar opnieuw in voor een vakantie. Ze waarderen vooral het samenleven in groep, de kans om nieuwe mensen te leren kennen en de voldoening die het vrijwilligerswerk hen geeft. ‘We horen vele jongeren zeggen dat de vakanties met Bouworde hun een leven lang zullen bijblijven.’ 
 

Extra uitnodiging voor jongeren in armoede

Elk jaar nemen zo’n 1000 jonge mensen deel aan één of meerdere vakanties. Vanaf dit jaar wil de jongerenorganisatie extra inspanningen doen om jonge mensen in armoede bij de werking te betrekken. Karen Heylighen, medewerker communicatie en fondsenwerving bij Bouworde: ‘We willen al heel lang jongeren in armoede extra kansen geven, maar hebben het moeilijk om hen te bereiken. De meeste van de jongeren die met ons met vakantie gaan zijn zelfstandige plannenmakers, vaak met ouders die zelf vrijwilligerservaring hebben en hen daarin steunen. Bij jongeren in kansarmoede ligt dat meestal anders. Dus willen we extra inspanningen doen om hen te bereiken en te motiveren. Dat is voor ons de belangrijkste reden om samenwerking uit te bouwen met het netwerk van Vakantieparticipatie.’
 

Georganiseerde weekends of op maat bedacht

Voor jongeren in armoede die op eigen houtje aan een vrijwilligersvakantie willen deelnemen, biedt Bouworde drie weekends in eigen land, twee weken vrijwilligerswerk in Duitsland en twee weken Frankrijk aan verminderd tarief. Jongeren kunnen tijdens zo’n vrijwilligersreis bijvoorbeeld meewerken in een tehuis voor mensen met een verstandelijke beperking, op een schapenboerderij helpen bij het hoeden van de schapen of helpen bij de renovatie van een stationsgebouw tot ontmoetingscentrum (Duitsland). Karen: ‘Om een voorbeeld de geven: onze deelnemers betalen 20 euro voor een weekend in eigen land, maaltijden inbegrepen. Vervoer is op eigen kosten. Jongeren uit gezinnen in armoede betalen 5 euro. De rest passen we bij uit het Bouwordefonds. Zij regelen hun inschrijving via Vakantieparticipatie. Zo zijn wij zeker dat de middelen uit het nieuwe fonds bij de juiste jongeren terecht komen.’

Ook organisaties die werken met kansarme jongeren kunnen een aanvraag doen om een vrijwilligersvakantie voor hun groep mogelijk te maken. 

In gesprek met

Machtelt Philips en Karen Heylighen werken bij Bouworde in Leuven. Machtelt is er administratief medewerker en verantwoordelijk voor de binnenlandse korte vakanties en de vrijwilligerswerking op aanvraag van groepen. Karen is verantwoordelijk voor communicatie, promotie en fondsenwerving. 

Ontdek aanbod en werking op www.bouworde.be en hun Facebookpagina.  

Jongeren in armoede die een vakantieplekje willen reserveren, kunnen dat aan korting mits boeking via Vakantieparticipatie.

 

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.