Kazou is een grote en populaire vakantiemaker voor kinderen en jongeren. Een waardevolle partner in het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Elk jaar kunnen ook heel wat kinderen uit gezinnen met een beperkt budget via Kazou van een heerlijke vakantietijd genieten.

 

Hoe hebben de collega’s bij Kazou het nieuws rond Corona ervaren? Welk effect heeft dit op hun werking? Hoe zijn zij omgegaan met de annulaties voor de paasvakantie? En wat is hun hoop voor de toekomst? Ik ben in gesprek gegaan met Cosey en Charlotte van Kazou. Wat overheerst is de positiviteit, zelfs in deze bijzondere tijden.

Over hoop in minder hoopvolle omstandigheden

Cosey: ‘Toen we tijdens de krokusvakantie signalen binnenkregen over Corona, waren we al op onze hoede. Vanaf half maart volgden de richtlijnen elkaar heel snel op en toen wist ik dat de situatie serieus en ingrijpend was. Het begon met een beperkt aantal mensen dat nog naar kantoor mocht komen, gevolgd door de annulatie van de buitenlandvakanties en vervolgens ook alle andere Kazouvakanties tijdens de paasperiode.’

Charlotte: ‘Op het moment dat je van thuis uit moet werken en annulaties moet doorvoeren, dan besef je dat het ernstig is. We hebben dit nog nooit meegemaakt en dan is het wat zoeken. In het begin viel alles een beetje stil qua e-mails en telefoons, maar ondertussen is het weer goed druk en daar ben ik blij om. Ik ben samen met het vakantieteam alles aan het organiseren voor de vakanties in de zomer. Zodat wanneer alles terug normaal verloopt, de vakanties volledig op punt staan.’

“Ik denk dat we uit deze situatie veel zullen leren over hoe we drempels voor specifieke doelgroepen nog meer kunnen verlagen.”

Voor de zomervakantie hebben ze er bij Kazou momenteel nog alle hoop in. Cosey: ‘We zijn positief naar de zomer aan het toewerken. We willen geen overhaaste beslissingen nemen en geen onnodige paniek zaaien. Bovenal willen we vanuit Kazou een gezamenlijke positieve vibe uitstralen.’ ‘We bereiden alles voor zoals we zonder Corona ook zouden doen, maar zullen natuurlijk de maatregelen moeten afwachten’, zegt Charlotte. Cosey vult haar aan: ‘We zullen inderdaad stelselmatig moeten gaan bekijken wat wel of niet kan. We zijn al proactief aan het denken hoe we dingen kunnen aanpakken als de maatregelen nog lang verlengd worden. Alternatieve vakanties zijn dan zeker een optie: in kleinere groepen op vakantie gaan, meer inzetten op binnenlandse vakanties… zodat we voor elke doelgroep toch een leuke vakantie kunnen voorzien.’

Over virtuele geneugten…

Voor de paasperiode moesten helaas alle Kazouvakanties geannuleerd worden. ‘We hebben dan online een paasvakantie opgestart’, vertelt Charlotte. Kinderen en jongeren konden online voor elke dag een leuke activiteit terugvinden in het paasvakantie-doeboek en op de speciale Facebookpagina van Kazou. Op die manier konden ze een Kazouvakantie in eigen huis beleven. ‘Ook onze vrijwilligers hebben niet stilgezeten. Er werden al verschillende leuke initiatieven op poten gezet en er werd zelfs al een digitale karaokesessie gehouden’, vult ze aan. Kazou werkt samen met heel wat vrijwilligers die zorgen voor de begeleiding van de vakanties. Alle nieuwe vrijwilligers krijgen een opleiding, en ook dat gebeurt nu deels digitaal. Van een online quiz en speeddate om elkaar beter te leren kennen, tot een ‘escape uit quarantaine’, je kan het zo gek niet bedenken of Kazou geeft er een digitale twist aan.

… en virtuele beperkingen

We zijn het ondertussen ook zo gewoon om virtueel gesprekjes op poten te zetten, via Teams of Skype. Ik vind het leuk om Cosey en Charlotte, weliswaar door de scheiding van een computerscherm, nog eens ‘in het echt’ te zien, maar die digitale wereld is zeker niet voor iedereen bereikbaar. En dat komt des te meer naar voren nu. Voor mensen in kwetsbare situaties is het niet vanzelfsprekend om een computer of internet ter beschikking te hebben. En daardoor vallen zij momenteel soms meer uit te boot dan anders. Omdat we meer dan ooit merken hoe afhankelijk we zijn van technologie. Niet alleen om ons werk te kunnen doen, ook om contact te kunnen houden met onze geliefden, en om deel uit te kunnen maken van de maatschappij die zich nu praktisch volledig binnenshuis en virtueel afspeelt.

“Het leuke is dat we als sector echt aan het samenwerken zijn. Er is veel openheid om te babbelen en veel flexibiliteit om de situatie aan te pakken.”

Cosey beaamt dat het in deze tijden extra moeilijk is om kwetsbare doelgroepen te bereiken. ‘Je moet keuzes maken, en je zet vooral in op het digitale, omdat je merkt dat dat voor veel gezinnen wel werkt.’ Tegelijkertijd houdt Kazou de kwetsbare doelgroepen wel hard in gedachten voor de zomer en blijven ze inzetten op inclusie. ‘We bereiden alles nu met extra aandacht en zorg voor. Zo zijn we zeker dat alles klaarstaat als de zomervakanties toch kunnen doorgaan. Dit doen we door zo drempelverlagend als mogelijk te werken, ons flexibel op te stellen en te zorgen voor een volledige terugbetaling wanneer we moeten annuleren omwille van het virus.’

Over nieuwe opportuniteiten en goed samenwerken

‘We hebben al veel ideeën opgedaan: over ons vakantieaanbod, over hoe we werken als team, waarvoor we staan, hoe veerkrachtig en flexibel we zijn’, vertelt Cosey. ‘Ik denk dat we uit deze situatie veel zullen leren over hoe we drempels voor specifieke doelgroepen nog meer kunnen verlagen.’ Het is wat experimenteren en creatief denken, met hopelijk ook positieve effecten op lange termijn. Bij Kazou proberen ze de huidige omstandigheden eerder te bekijken vanuit nieuwe opportuniteiten dan vanuit problemen.

“Ik ben samen met het vakantieteam alles aan het organiseren voor de vakanties in de zomer. Zodat wanneer alles terug normaal verloopt, de vakanties volledig op punt staan.”

Charlotte en Cosey merken ook dat er nu ruimte is om dingen die eigenlijk al goed waren, nu bevestigd te zien. Zoals de collegialiteit. Cosey: ‘Je mist de collega’s, het samenwerken op kantoor, de gesprekken op de trein…’. ‘We zitten dan wel thuis, maar gelukkig blijven we elkaar als team wel wekelijks zien’, zegt Charlotte. Ook de solidariteit die er momenteel heerst in de samenwerking met partnerorganisaties is voor Kazou een leuke bewustwording. ‘Binnenlandse en buitenlandse partners blijven positief en tonen veel begrip. Deze situatie maakt dat iedereen nog meer en beter samenwerkt, zowel met partners als collega’s onderling’, aldus Charlotte. Cosey beaamt: ‘Het leuke is dat we als sector echt aan het samenwerken zijn. Er is veel openheid om te babbelen en veel flexibiliteit om de situatie aan te pakken.’

‘De veerkracht die blijkt uit tal van initiatieven is ook leuk om te zien’, zegt Cosey. ‘Hopelijk gaan we terug beseffen dat niet enkel op het werk, maar zeker ook in de maatschappij, dingen niet altijd vanzelfsprekend zijn en dat geluk vaak in de kleine dingen schuilt’, legt ze uit. ‘We mogen blij zijn dat we in normale omstandigheden gewoon buiten kunnen komen en een terrasje kunnen doen’.

Positieve vibes!

We hebben de laatste weken kunnen genieten van heel wat zon en dan begint het natuurlijk te kriebelen voor de zomer. ‘Het is nog even afwachten hoe die zomer er zal uitzien’, zegt Cosey, ‘maar we willen er blijven zijn voor alle kinderen en jongeren, in welke omstandigheden dan ook’. Het doel van Charlotte en Cosey voor de komende maanden is duidelijk: ze gaan er alles aan doen om er een leuke zomer van te maken voor iedereen. Over positieve vibes gesproken!

Foto's (voor Coronatijd): Kazou

In gesprek met

Charlotte is administratief medewerkster van team vakanties bij Kazou. Ze zorgt er samen met haar collega’s voor dat alle vakanties praktisch geregeld worden: hotels boeken, activiteiten vastleggen… Daarnaast is ze samen met Cosey verantwoordelijk voor de boekingen via Iedereen Verdient Vakantie. Dit vindt ze een zeer leuke en interessante aanvulling op haar taken.

Cosey is stafmedewerker Diversiteit & Inclusie bij Kazou. Ze coördineert de verschillende diversiteitsprojecten bij Kazou en biedt ondersteuning aan de regio’s. Samen met Charlotte staat ze in voor de goede samenwerking met Iedereen Verdient Vakantie, een taak die ze met veel plezier op haar neemt.

Neergepend door

Michelle Roosenbroeck werkt voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie van Toerisme Vlaanderen. Zij houdt van reizen en nieuwe mensen en culturen ontdekken. In haar werk als vakantiebemiddelaar organiseert ze daguitstappen en vakanties voor mensen die het moeilijker hebben om vakantie te beleven. Michelle gelooft dat vakantie ons leven rijker maakt, omdat het vreugde en innerlijke rust brengt. Ze houdt van luisteren en schrijven, en als verhalenwever kan ze die twee passies combineren en mensen aanmoedigen om vakantie te beleven.

Anneleen Adriaenssens is netwerkverbinder bij Iedereen verdient vakantie en zorgt voor de lijm tussen de vele spelers in het netwerk. Jonas Quinteyn is verbonden aan vzw BIZON, een jeugdorganisatie die kampen organiseert voor kinderen en jongeren uit maatschappelijk kwetsbare situaties. ‘We willen een positief klimaat scheppen,’ zegt Jonas. Daarmee is de toon gezet. Beide verbinders wasemen een positieve kracht en engagement uit. Een gesprek vol van uitwisseling, aha’s en kippenvel.

De jongeren bij BIZON komen vooral binnen vanuit bijzondere jeugdzorg, armoede-organisaties, projecten voor anderstalige nieuwkomers en pleegzorg. ‘En los daarvan is er ook heel wat mond-aan-mondreclame,’ zegt Jonas met een glimlach. Het aanbod is integraal terug te vinden via Iedereen verdient vakantie. De kampen zijn immers bedoeld voor jongeren uit kwetsbare situaties. Wat opvalt in het verhaal van Jonas is de drive van de vele vrijwilligers in de organisatie. In verschillende werkgroepen en een actieve raad van bestuur komen ze regelmatig samen. ‘Er is een enorme cohesie in de groep,’ zegt Jonas. Dat komt onder meer door de vele ontmoetingsactiviteiten die worden opgezet en door het buddysysteem: nieuwe mensen worden gekoppeld aan vrijwilligers met ervaring.

Passie

Anneleen herkent de drive waar Jonas het over heeft bij de vele ambassadeurs in het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. ‘Ik zie direct een aantal mensen voor me,’ zegt ze. Een vrijwilliger bij Warmkracht bijvoorbeeld, een vereniging waar armen het woord nemen. Sinds hij er ambassadeur is, ademt hij Iedereen verdient vakantie. Hij zoekt uit welke mensen in zijn buurt baat zouden kunnen hebben bij een break en moedigt hen aan om op stap te gaan. ‘Als hij er in slaagt om iemand op vakantie te krijgen, kan hij zijn geluk niet op,’ zegt Anneleen met een grote glimlach.

Bewogen kinderharten

Jonas is nog niet zo lang verbonden aan BIZON. Hij vertelt over een van zijn eerste ervaringen. ‘Toen ik pas voor BIZON begon te werken, was er net het reünie-weekend dat na de zomer alle vrijwilligers samenbrengt. De bedoeling van zo’n weekend is om de groep sterker te maken, wat Anneleen de lijm noemt.’ (glimlacht) In totaal zijn er zo’n 100 mensen aanwezig op zo’n reünie, toch is de sfeer erg familiaal.

"Het is bijzonder ontroerend om van de kinderen zelf te horen wat het kamp voor hen betekende. Ik was er ondersteboven van." - Jonas Quinteyn

Jonas vertelt dat de raad van bestuur de gewoonte heeft om in de zomer bij alle kampen op bezoek te gaan. Dit keer hadden ze stiekem de kinderen bevraagd en hun bevindingen opgenomen. Op de nazomerse reünie werd er een compilatie getoond met de reacties van de kinderen. ‘Ik was er helemaal ondersteboven van,’ zegt Jonas, ‘het was erg ontroerend om uit die kindermonden te horen wat het voor hen betekende om op kamp te kunnen.’ Anneleen laat een zucht van ontroering ontsnappen.

Groeien

2019 is een feestjaar voor BIZON, want de organisatie bestaat 15 jaar. ‘Wat bijzonder is aan die vijftien jaar,’ zegt Jonas, ‘is dat er een doorstroming ontstaat.’ Jongeren die hebben deelgenomen aan kampen groeien op en worden in sommige gevallen zelf vrijwilliger. Ze kunnen bij BIZON de vorming volgen om monitor te worden. ‘Soms gaat dat met vallen en opstaan,’ zegt Jonas, ‘maar we hebben vele mooie verhalen.’ Hij vertelt over twee jongens die als kind vanuit pleegzorg meegingen op kamp. ‘Intussen is de ene actief als voorzitter van een werkgroep en gaat de andere al voor de tweede keer mee als hoofdleider,’ zegt Jonas fier.

Verlangen om kansen door te geven

Anneleen en Jonas hebben het over de vaardigheden die mensen opbouwen wanneer ze als vrijwilliger dingen opnemen. ‘De verhalen van mensen die starten als enthousiaste vakantieganger en uiteindelijk ambassadeur worden, zijn talrijk,’ zegt Anneleen. Ze vertelt over een dame die een paar keer op vakantie ging via Iedereen Verdient Vakantie  en later Oor werd om verhalen van andere vakantiegangers te beluisteren. Uiteindelijk opende ze zelf een Rap op Stap kantoor, vanuit een verlangen om kansen op te zoeken en door te geven aan mensen bij haar in de buurt. ‘Haar engagement is enorm,’ zegt Anneleen, ‘telkens als we iets organiseren is ze van de partij.’

Springen

Ik vraag aan Anneleen wat de vele verhalen vanuit Iedereen verdient vakantie haar bijbrengen. ‘De ontroering voor mij zit ‘m in ontelbare kleine momenten,’ zegt ze, ‘momenten waarbij mensen eigenaarschap opnemen, wanneer ze bijvoorbeeld dingen gaan doen die ze nooit eerder deden.’ Anneleen vertelt het verhaal van een dame die op jongere leeftijd iets had meegemaakt waardoor ze niet meer durfde te zwemmen. Dit jaar ging ze op vakantie met haar man. Op een gegeven moment kon hij haar nergens vinden. Hij zocht het terrein af en vond haar uiteindelijk terug. Lachend en spetterend in het zwembad. Daar, op vakantie, had ze beslist om zich na 25 jaar terug in het water te wagen. Sindsdien gaat ze elke week zwemmen.’

Anneleen lacht haar aanstekelijke glimlach. ‘Zulke verhalen blazen mij altijd van mijn sokken,’ zegt ze. ‘Het zijn op zich kleine dingen: een dame gaat zwemmen in het zwembad. Maar voor haar is het groots.’ Anneleen vermoedt dat de zwempartij een aanzet kan zijn voor nog meer stappen en veranderingen. Ze zegt: ‘Je voelt op zo’n moment iets bewegen in de eigenwaarde van die persoon. Vaak was er voordien weinig fierheid, door de schuld en schaamte, door de armoede of de beperking. En  door zo’n stap te zetten komt er een boost op gang: er is nog zoveel meer mogelijk!’

Moed

Ook Jonas heeft zulke motor-momenten kunnen meemaken in zijn organisatie. ‘De uitwisseling en de band die ontstaat tussen kind en vrijwilliger is iets heel bijzonders,’ zegt hij, ‘en dat kan vaak veel in gang zetten.’ Hij vertelt over het telefoontje dat onlangs bij hem binnenkwam. Een jongere vroeg naar de contactgegevens van een bepaalde vrijwilliger. ‘Hij wou die namelijk vertellen dat hij vader was geworden en dat het uiteindelijk goed gekomen was met hem.’ Jonas vertelt hoe je tussen de lijnen kon horen dat die jongere dankzij de fijne ervaring met de vrijwilliger een stukje moed had vergaard voor zijn eigen toekomst. Anneleen wrijft over haar arm, ze krijgt er kippenvel van.

Tanken

Engagement is een belangrijke motor in het leven van zowel Jonas als Anneleen. Ik ben benieuwd of die tank altijd gevuld blijft. ‘Het engagement van anderen inspireert mij in mijn eigen engagement,’ zegt Jonas. Hij is ook als vrijwilliger bij andere organisaties actief. ‘Als ik zie met welk enthousiasme vrijwilligers taken opnemen om vakantie voor kinderen en jongeren in kwetsbare situaties mogelijk te maken, dan is dat voor mij stimulerend om zelf ook dingen als vrijwilliger op te nemen in mijn vrije tijd.’

"Mijn job is een aaneenrijging van magische momenten waaruit ik energie haal." - Anneleen Adriaenssens

Anneleen treedt hem bij. ‘Het klinkt misschien melig, maar mijn grote drive is: een steentje bijdragen om van de wereld een betere plaats te maken.’ Bovendien krijgt ze voortdurend kleine dingen op haar pad die elke dag de moeite waard maken. ‘Als ik de verhalen uit het netwerk lees of als ik een inspirerend netwerkmoment heb meegemaakt, dan ben ik weer helemaal volgetankt. Voor mij voelt het vaak alsof mijn job een aaneenrijging van magische momenten is waar ik energie kan uithalen.’

Spelen

Goesting. Dat is volgens Anneleen het geheim ingrediënt in een netwerkorganisatie zoals Iedereen verdient vakantie. Als je met vrijwilligers werkt is het dubbel belangrijk dat er een goede sfeer heerst die niet overgereguleerd is. Jonas treedt haar bij. ‘Het speelse is inderdaad erg belangrijk. Wij hebben als baseline: you(th) should play.’ Het is er ons natuurlijk om te doen om de jongeren plezier te bezorgen maar evengoed moeten de vrijwilligers zich kunnen amuseren. Als zij niet beknot worden in hun creativiteit en eigenaarschap kunnen opnemen, krijg je een krachtige organisatie.’

Steun

Ik zag op de site van BIZON dat mensen ook giften kunnen doen. ‘Baby’s durven al eens wat giften op gang brengen,’ zegt Jonas met een glimlach. Sommige mensen zetten bij hun tweede kind op het geboortekaartje: we hebben alles al, doe een gift aan BIZON om vakantie voor kinderen en jongeren in een kwetsbare situatie mogelijk te maken. Jonas en zijn collega’s maken altijd even contact met gulle gevers. Meestal is er een of andere link met de organisatie. Onlangs was hij erg geraakt door de feedback die hij kreeg aan de telefoon. ‘De persoon die ik opbelde had geen directe link met onze organisatie maar hij zei: ik heb in de buurt gezien welk een positief effect jullie kampen op de kinderen hier in de straat hebben.’ Daarom had de man een bedrag aan BIZON overgemaakt.

‘Door vakantie kan er zoveel gaan schuiven, ook in andere domeinen,’ zegt Anneleen. Het voorbeeld van Jonas duidt dit volgens haar erg mooi: doordat de kinderen een positieve kampervaring meemaken, gedragen ze zich anders in de buurt. Ze vertelt hoe ze zopas aan de slag was met ergotherapeuten. ‘Zij komen terecht in bijvoorbeeld woonzorgcentra en willen graag positieve effecten bereiken met de mensen waar ze mee werken. Soms kan vakantie meerdere van de effecten die ze beogen op gang brengen. Denk maar aan de dame die na 25 jaar besloot om zich in het zwembad te wagen op vakantie.’

Epidemie

Ik ben benieuwd wat Anneleen en Jonas verlangen voor de toekomst. Jonas hoopt dat de vrijwilligers nog aangroeien zodat ze nog meer jongeren kunnen bedienen. ‘Op dit moment kunnen we ongeveer 300 kinderen een vakantie-ervaring bezorgen waarover ze kunnen vertellen als ze weer op school komen. Meer vrijwilligers zou betekenen dat we nog meer kinderen gelukkig kunnen maken.’

Anneleen denkt even na en zegt: ‘Ik zou graag de magie die er al is, zien vermenigvuldigen.’ Ze bedoelt de magie van het effect van vakantie op mensen die drempels ervaren. Dingen worden er beter door. Mensen worden er beter door. ‘Ik zou graag hebben dat zoveel mogelijk mensen dat virus te pakken krijgen,’ zegt ze.

‘Je wil dus eigenlijk een epidemie van Iedereen verdient vakantie veroorzaken,’ glimlach ik.

‘Ja, dat wil ik!’ zegt ze en ze gooit haar handen in de lucht.

In gesprek met

Anneleen Adriaenssens is netwerkverbinder bij Iedereen Verdient Vakantie. Via het organiseren van onder meer infosessies en netwerkmomenten zorgt ze mee voor de lijm in het netwerk.
Jonas Quinteyn is verbonden aan jeugdorganisatie BIZON. BIZON organiseert vakantieactiviteiten voor kinderen en jongeren in een maatschappelijk kwetsbare positie. Het is een organisatie die gedragen en gestuurd wordt door vrijwilligers.

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Al een halve eeuw doen jongeren via AFS hun eerste internationale ervaring op. Ze studeren een schooljaar in het buitenland of kiezen ervoor om vrijwilligerswerk te doen. Vooral jongeren die hun schoolloopbaan netjes volgens plan doorliepen, kwamen in contact met die kansen. En daarin zit een uitdaging, zegt directeur van AFS Vlaanderen Caroline Steyaert. Want ook voor jongeren uit het tweedekansonderwijs, kinderen die opgroeien in armoede of in een gezin van andere etnische achtergrond is internationale ervaring heel verrijkend. Daarom zet AFS Vlaanderen sinds enkele jaren haar deuren extra open.

Om jongeren die moeilijk hun weg vinden naar AFS ook de kans te geven naar het buitenland te gaan, spant de organistie zich sinds enkele jaren extra in. Ondersteund door Europese subsidies stuurt AFS kwetsbare jongeren naar het buitenland. In kleine groepjes draaien ze enkele weken vrijwillig mee in sociale projecten. Jaar na jaar vertrekken meer jongeren. In de zomer van 2018 stond de teller op 28.

"We verwachten van de jongeren engagement, in ruil voor vrijheid en verantwoordelijkheid." - Caroline Steyaert

Caroline: ‘We sturen die gasten natuurlijk niet onvoorbereid weg. De meesten gingen nog niet verder dan Luik of de zee. Op een kennismakingsweekend laten we hen zélf voelen of ze klaar zijn voor een buitenlands avontuur. Hier ontdekken ze dat een AFS-avontuur niet zomaar vakantie is. Er wordt ook een engagement verwacht, in ruil voor vrijheid en verantwoordelijkheid. Van de dertig aanwezigen beslisten twee jongeren dat ze er (nog) niet aan toe waren, de anderen zeiden volmondig ja.’

Leren hulp vragen

Hoe lukte het AFS om jongeren te vinden, motiveren en effectief zover te krijgen? Met vallen en opstaan, zegt Caroline. ‘In de beginjaren waren we zo zelfgenoegzaam om te denken dat we dit allemaal alleen konden. We konden honderd keer vinden dat we experts waren in intercultureel leren, maar we stikten in ons eigen gelijk.'

"Om uit te reiken naar jongeren die minder kansen hebben, is bescheidenheid nodig. Je moet durven hulp vragen aan organisaties die weten hoe ze die jongeren kunnen bereiken."

Caroline: 'Onze overtuiging ging misschien nog op voor middenklasse gezinnen met een hoge opleiding, die de taal spreken, verbaal sterk zijn en bewuste keuzes maken. Om uit te reiken naar jongeren die minder kansen ervaren, was iets anders nodig: bescheidenheid en bereidheid om hulp te aanvaarden van andere organisaties. Die hulp krijgen we nu, van organisaties als Kras, JES, CDO Noord, Cachet, De Vijfhoek… Zij kennen de jongeren en hun ouders, geven info op hun maat en helpen hen om het online formulier in te vullen om zich bij ons aan te melden. Sommige van hen schieten de 50 euro toe die we vragen als waarborg.'

'Veel mensen die horen over dit project vinden dat we de jongeren alleen maar géven. Maar voor die gasten betekent drie weken buitenland ook iets opgeven. Heel veel van hen hebben een vakantiejob om de eindjes aan elkaar te knopen. Drie weken loon opgeven, kan ik me dat wel permitteren, vragen ze zich allemaal af. Sommigen riskeren zelfs hun job niet te kunnen houden.’

Twee sleutels tot succes

De wil om moeite te doen voor kwetsbare jongeren is de eerste sleutel tot slagen, vertelt Caroline. 'Dit hebben we heel bewust in ons beleidsplan opgenomen, een strategie bedacht en daar keihard voor durven kiezen. Ook internationaal is dit de koers die AFS verder wil varen. En maar goed ook. Ik voel me er niet goed bij om dit schip te sturen als het alleen kansrijke jongeren voor ogen heeft. Je kunt bovendien niet pretenderen een expert te zijn in intercultureel leren als je nog niet eens met de Marokkaan om de hoek kunt babbelen, of met mensen in armoede.'

De tweede sleutel is deze: schoenmaker blijf bij je leest. Leer van mensen die de kennis hebben die jij gewoon niet hebt en blijf doen waarin je wél sterk bent. Caroline: 'Om tot dit inzicht te komen, hebben we tijd nodig gehad. Maar we zijn enorm dankbaar dat we nu staan waar we staan.’

Blinken van trots

De jongeren die deze zomer weggingen, worden door AFS uitgenodigd om een infosessie te geven. Hun verhalen kunnen andere jongeren enthousiast maken, zegt Caroline. 'Je moet ze zien blinken van trots als ze vertellen over wat ze meemaakten. Niet bij iedereen ging het van een leien dakje, maar ieder leerde op zijn manier zoveel bij over zichzelf en kwam hier wijzer en vrijer uit. Sommige jongeren trekken een schooljaar lang naar het buitenland. Anderen gaan er voor een drietal weken vrijwilligerswerk doen. Wees maar zeker dat de impact van die drie weken even groot, zo niet zelfs groter, is als het schooljaar. Daarvoor doen we het.’

In gesprek met

Caroline Steyaert is directeur bij AFS Vlaanderen. Jongeren uit kansengroepen zijn een rode draad in het werk van Caroline. Naast een twintig jaar engagement in het jeugdwerk, richtte ze Zin-’derin(g) (het huidige Pimento) op waar ze onder andere relationele en seksuele vorming gaf aan kansenjongeren. Na een korte omzwerving als personeelsdirecteur bij de Antwerpse politie, streek ze in 2011 neer bij AFS Vlaanderen.

Europa investeert met het subsidieprogramma ‘European Solidarity Corps’ in de jeugd. Het geeft Europese 18 tot 30-jarigen de kans om vrijwilligerswerk te doen in een ander Europees land. Jaarlijks vraagt AFS subsidies aan via JINT vzw dat in Vlaanderen de centen voor het programma beheert.

Neergepend door

Roos werkt deeltijds bij Jint vzw. Ze geeft er jongeren de kans om naar het buitenland te trekken.  Daarnaast schrijft ze verhalen over wat reizen met een mens doet. 

Randen zijn intrigerende plekken. Randen zijn de rafelige grenzen van plaatsen, gebeurtenissen en groepen. In de rand gebeuren vaak de interessantste dingen. Boeiend, omdat op de randen invloeden meespelen van wat aan de overkant van de grenzen gebeurt. Een rand is daarom een opening tot wat anders kan zijn, wat nieuw en verrassend is. In de marge van de Wereldconferentie 2018 van ISTO (de Internationale Sociaal Toerisme Organisatie), borrelden zo’n boeiende, grensverleggende dingen. Jonge, getalenteerde toerisme professionals hadden er een meerdaagse ontmoeting. Ze willen samen een project lanceren. Hun droom: Op een dag kan en zal elke jongere in Europa door het Europese continent reizen, op ontdekkingstocht naar identiteit en verschillen. We luisterden naar twee van hen. Aan het einde van ons gesprek durfden ze een straffe conclusie poneren: ‘Ja, wij kunnen pionier zijn voor wereldvrede!’

Judit Borbely coördineert het ‘Sac ADos’ project bij Vacances Ouvertes in Frankrijk. Met dit project moedigt de organisatie jongeren aan om hun rugzak te pakken en doorheen Europa te reizen. Anneleen Adriaenssens werkt bij het Steunpunt Vakantieparticipatie in Vlaanderen. Zij draagt bij aan vakantiekansen voor mensen die vakantiedrempels ervaren omwille van armoede, beperking of sociale uitsluiting. Beide dames nemen voor het eerst in hun professionele leven deel aan een internationaal project. Samen met andere organisaties denken ze na over een Europees gesubsidieerd Backpacker project.

Terwijl de officiële wereldconferentie van ISTO op woensdag van start ging, kwamen Anneleen, Judith en een internationale groep van jonge toerisme collega’s al bijeen op maandag. Tegen de tijd dat de conferentiegasten hun formele vergaderingen startten, had de Backpacker groep al een stevige gemeenschappelijke fundering gelegd. Hun enthousiasme is voelbaar bij de maaltijden en in de conferentiezalen. Een nieuwe generatie is aanwezig, en wil gezien en gehoord worden. Wat gebeurde er toch op die ene grens van dat specifieke congres?

Het voelt zoals op reis gaan

‘Het is opwindend om te ervaren dat veel ideeën samenkomen’, zegt Judit. ‘Het maakt me blij om te zien dat ons -inmiddels stevig ingeburgerde – project Sac ADos een inspiratiebron is voor anderen.’ Judit vertelt over een grappige ervaring tijdens de ontmoetingen met internationale collega’s. Ze woont in Frankrijk en de groep vergaderde in Lyon, ook in Frankrijk. ‘En toch voelt het alsof ik in het buitenland op reis ben’, zegt ze. In de ontmoeting met de Italiaanse delegatie bijvoorbeeld, kon ze ervaringen uitwisselen over hun plekken en cultuur en daardoor zich daardoor de sfeer herinneren van wat ooit ook haar thuis was.

We zijn niet alleen, we zijn deel van een samen-heid

Deze samenkomst geeft energie, zegt Anneleen. ‘Iedereen draagt bij met zijn of haar hele hart. Precies zoals ik dat probeer te doen wanneer ik werk bij het Steunpunt Vakantieparticipatie. Ik heb ervaren dat we een diep enthousiasme delen. Ideeën en inzichten stromen in deze groep. Het is een geschenk om me verbonden te voelen met andere jonge mensen die een gezamenlijke droom delen.’

We staan op elkaars schouders

Vacances Ouvertes organiseert nu al twintig jaar het project Sac ADos. Tijdens deze internationale bijeenkomst borrelde vernieuwing, zegt Judit. ‘Nu kunnen ervaringen en praktijken van andere organisaties ons concept rijker maken. Het is waardevol om hier te kunnen leren van experimenten van anderen. Die kunnen we inzetten om ons originele concept nog beter en groter te maken dan het al was. Deze samenkomst gaf ons een brede visie op wat mogelijk kan worden in partnerschap met andere organisaties. Ik voelde heel sterk: het is hier nu al aan het gebeuren.’

“Werken in een internationale omgeving is een geschenk voor elk van ons. En: het is aan het gebeuren!” - Judit & Anneleen

Ook Anneleen vertelt over de verrassingen die opborrelden bij het luisteren naar de ervaringen van haar internationale collega’s. Het doet haar opnieuw nadenken, zegt ze. ‘De mensen die ik ontmoette in deze groep doen gelijkaardige dingen als ik, maar op andere manieren. Dat doet me nadenken over hoe ik sommige dingen ook anders zou kunnen doen. We kunnen de sociale missie van ons netwerk Iedereen Verdient Vakantie nog verder ontwikkelen. Bijvoorbeeld: ons werk verbinden met partners op de arbeidsmarkt.’

Backpacker Europe, een belofte

Met al die verrijkende ontmoetingen op de rand van wat gekend is als een bijzonder boeiende en tegelijk traditionele conferentie: wat is de droom die Anneleen en Judit koesteren? Judit: ‘Ik geloof dat we samen vele extra reiskansen kunnen scheppen voor Europese jongeren. Ik hoop dat jongeren die nooit over de grens van hun land reisden, toch hun rugzak durven oppakken en vertrekken. En ik hoop dat ze na zo’n eerste reiservaring hun grenzen wijder durven opentrekken.’ Anneleen voegt daaraan toe dat ze vermoedt dat wanneer elke jongere – en dan bedoelt ze niet alleen zij die al kansen krijgen – verder kan reizen dan hun vertrouwde omgeving, dan nieuwe vrienden zal maken, nieuwe plekken kan ontdekken, nieuwe culturen leert kennen. ‘Als ze dan geraakt en ontroerd worden door wat anders is dan wat ze al kennen, hoop ik dat jongeren niet meer bang zijn van verschillen, maar er zelfs verliefd op worden.’

“Ooit, over vele jaren, zullen we terugkijken op deze conferentie. Dan zullen we zeggen: ja, wij waren echte pioniers voor wereldvrede.” - Anneleen & Judit

Hier zijn we dan: dit is de stap naar wereldvrede waar de twee jonge vrouwen over dromen. Deze internationale samenwerking is een geschenk om meer bewust in hun werk te staan. Want ze willen niet alleen maar hun werk doen en reiskansen organiseren voor jongeren. Deze jonge toerisme professionals willen bijdragen aan wat zij aanvoelen als dringend, belangrijk en uitdagend. Ze delen een droom: ‘Ooit, over vele jaren, zullen we terugkijken op deze dagen in Lyon. Dan zullen we zeggen: ja, wij waren echte pioniers voor wereldvrede.’

In gesprek met

Judit Borbely werkt voor Vacances Ouvertes in Frankrijk. Zij coördineert het Sac ADos project. Anneleen Adriaenssens werkt in het team van het Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen. Zij ondersteunt toeristische ondernemers en sociale organisaties die samen vakantiedrempels willen verlagen voor mensen die sociale uitsluiting ervaren. 

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.