Overslaan en naar de inhoud gaan

Groepsvakantie

De reis naar verbinding

In gesprek met Bina Bervoets | 23 september 2021

‘Je eigenheid kunnen meenemen in je werk, dat is het mooiste geschenk dat je organisatie je kan geven’, zegt Bina. Bina is groepswerker en emotiecoach bij Fiola. Zinzoeker in hart en ziel. Ze zoekt de hartsverbinding op en krijgt daarvoor van Fiola de ruimte. Met glinsters in haar ogen vertelt Bina over een gloednieuw reisconcept voor mensen met een beperking. Een idee dat ontstond uit verbinding met collega-zinzoekers en een duwtje van Iedereen Verdient Vakantie. Een idee dat deze rake naam meekreeg: De reis naar verbinding.

Bina voert ons mee in de golven van haar ideeënzee:

De ruimte van het moment

‘Voor mij is op reis gaan: genieten van de spontane momenten die ontstaan. De ruimte van het moment kunnen en durven nemen. Dat doet me denken aan de laatste avond en ochtend van een Fiolareis. Een spontane fuif popte op: alles loslaten en dansen, samen losgaan. Ik, als Bina, te midden van de deelnemers. Alles vloeide samen.

“We begonnen te dromen van een nieuwe reis, een reis die op dit moment geënt was: de reis naar verbinding."

De volgende ochtend sloten we onze tijd samen af met een verbindend cirkelmoment. Een kring van kaarsen, wierook vermengd met rustgevende muziek. De sfeer: sereen. In het midden van de kring lagen inspiratiekaarten op de deelnemers te wachten. Ik las één van mijn favoriete verhalen uit “de geluksvogels” voor. In dat verhaal gaat vogel Alba tussen de donkere wolken op zoek naar de gouden wolken. De vertelling zinderde ook bij de deelnemers nog lang na.

Het werd een warm moment waarin we echt samen waren. Samen zin zoeken, elkaar inspireren: daar draaide het om in onze cirkel. Daar, op dat moment, ontstond het zaadje voor ons volgend project. We begonnen te dromen van een nieuwe reis, een reis die op dit moment geënt was: de reis naar verbinding.

Een bijzondere kans

Ons oog viel op een projectoproep van Iedereen Verdient Vakantie. Tim en ik twijfelden geen seconde: dit was onze kans om hier iets meer mee te gaan doen binnen Fiola. We zagen het groots en contacteerden meteen de creatiefste freelancers die ons pad reeds kruisten. Dit was onze kans om ook hen hierin te betrekken. Al snel vormden we een topteam enthousiastelingen met elk een bijzondere belangstelling of talent.  

Tim en ik, groepswerkers van Fiola, vormen de perfecte tandem voor deze reis. Zelf ben ik een zinzoeker en Tim is de heerlijke speelvogel. We blijven wel ‘op reis’ natuurlijk, dus lachen en plezier maken, dat hoort er helemaal bij.

Het “ik ben niet alleen”-effect

Waar wij van dromen? We willen twee groepen een driedaags bad aanbieden met erkenning en herkenning bij lotgenoten. Het gevoel van gedragenheid ervaren. Komen tot een soort van ‘ik ben niet alleen’-effect: dat zou mooi zijn.

"Uiteindelijk draait het daar allemaal om: durf verbinden en jezelf zijn. Alles mag er zijn.”

Wat in de groep leeft, vormt de basis en het vertrekpunt van deze reis. We spelen in op wat zich aandient en prikkelen de groep met creatieve technieken, inspirerende verhalen, aandacht voor de natuur, inbouwen van sfeer en stiltemomenten. Daarnaast willen we deelnemers ook ideeën voor thuis aanreiken. Dingen die helpen om dag in dag uit veerkrachtiger te leven.

Alles mag er zijn

We kozen de plek voor deze reis zorgzaam uit. De Kleppe is een toegankelijk vakantieverblijf in het hartje van de Vlaamse Ardennen. De natuur, de dieren, het weidse, de charme van een golvend landschap. Als je om je heen kijkt dan voel je: ik ben op reis.

Wat ik zo mooi vind aan deze kans is dat we de blik volop richten op een gezonde geest. Vaak is dit aspect te weinig toegankelijk voor mensen met een beperking. Door deze reis schenken we deelnemers de kans op verbinding met zichzelf en met anderen. Tegelijk hopen we dat dit creatief en zingevend karakter andere projecten en de dagdagelijkse werking van Fiola inspireert. Uiteindelijk draait het daar allemaal om: durf verbinden en jezelf zijn. Alles mag er zijn.’

Bina

In gesprek met

Bina Bervoets woont in Oudenaarde, met haar 2 kinderen en vrouw. Ze werkt bij Fiola vzw als groepswerker en emotiecoach voor mensen met (het vermoeden van) een beperking.  Ze houdt van zingeving en persoonlijke ontwikkeling, iets waar ze anderen graag in aanmoedigt en inspireert.  Dansen, muziek, schrijven en de natuur zijn helemaal haar ding om in verbinding te komen met zichzelf en het grote geheel.  Wat haar gelukkig maakt is mensen hun hart zien volgen, ongeacht wat de maatschappij wil voorschrijven.
Mensen met het (vermoeden van) een beperking vinden niet altijd de weg naar persoonlijke ontwikkeling en zingeving.  Het is haar missie om ook hen die kans te geven en zo tot meer zelfwaarde te komen.

Bina organiseert samen met haar Fiola collega Tim en een aantal freelancers, mede dankzij de steun van Toerisme Vlaanderen, een Reis naar Verbinding voor mensen met (het vermoeden van) een beperking.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 23 september 2021 in de categorie Groepsvakantie.

Leen De Coensel

Neergepend door

Leen De Coensel geniet van wonderen met woorden. In kleine en grote verhalen gaat ze op zoek naar verwondering, verbinding en verrassing.  Ze houdt van reizen waarbij ze dicht bij de mensen komt en meedeint met het ritme van het moment.  Ze sprokkelt sterke verhalen in Fiola vzw waarin kinderen en volwassenen met een beperking samen met hun netwerk de hoofdrol spelen.

Gangmakers voor groepsvakanties op Ontdektoer in Vlaanderen

In gesprek met Els Mostien | 3 mei 2021

Op groepsvakantie gaan, dat is er samen even tussenuit, andere mensen leren kennen, avonturen beleven, samenwerken. Je weer mens voelen, mens onder de mensen. Op groepsvakantie gaan, dat is ook een geschikt vakantieverblijf vinden, goed voorbereiden, deelnemers ontzorgen.
Wat je aandacht geeft groeit en bloeit. Daarom blies Iedereen Verdient Vakantie het groepsvakantieproject nieuw leven in. Els Mostien, sinds december netwerkverbinder, ondersteunt het project samen met collega Jeroen Gernaey. Mensen ontmoeten en samenbrengen, in contact oplossingen mogelijk maken en positieve krachten voeden en inzetten: dat geeft Els energie. Dat treft!

Het groepsvakantieproject wil groepsvakanties in de kijker zetten en groepsboekingen via Iedereen Verdient Vakantie vergemakkelijken. Els en haar collega’s willen hiervoor aanbieders van (groeps)verblijven en sociale organisaties met elkaar in contact brengen. Zodat ze elkaar kunnen inspireren en samen vakantie mogelijk maken. Zodat aanbieders een partner kunnen zijn voor een deugddoende groepsvakantie. Zodat groepen met een goed zicht op het verblijf en een passende verwachting op vakantie kunnen vertrekken. Zodat vooroordelen wegvallen en meer mogelijkheden zichtbaar worden.

Gas geven en remmen tegelijk

In deze coronatijd mensen samenbrengen rond groepsvakanties, voelt dubbel. Enerzijds zien aanbieders kansen in het project en willen ze al te graag vakantie mee mogelijk maken. Bovendien hebben ze nu tijd om (digitaal) samen te komen. Anderzijds is er zoveel onzeker, nog steeds, en worden heel wat vakantieverblijven zwaar op de proef gesteld. Kunnen sociale organisaties al beginnen dromen van vakantie, hebben ze er nu ruimte voor?

“We dromen van een echte Ontdektoer, hopelijk in het najaar. Waar partners uit sociale organisaties samen op een bus enkele vakantieverblijven in Vlaanderen gaan bezoeken. Ze kunnen er de sfeer opsnuiven en in gesprek gaan met de aanbieder.”

Els Mostien

Els vertelt dat het telkens kijken en aanvoelen is. Wat kan er? Wanneer is de tijd rijp voor een volgende stap? Gas geven en remmen tegelijk. ‘Voor sommige groepsverblijven is de toekomst nu onzeker. Ze leven van het samenbrengen van veel mensen. De wereld in één kamertje in een jeugdherberg, zal dat terugkomen? Zullen Britse jongeren onmiddellijk na de pandemie en brexit terug naar de Westhoek komen voor oorlogseducatie? Zullen zorgplekken kunnen overleven als de steunmaatregelen wegvallen? En wat met de geplande investeringen?’

Tegelijk ziet Els aanbieders nieuwe opportuniteiten zoeken, werk maken van hun bekendmaking en beeldvorming. Ze ziet vooral veel bereidheid om mee in het project te stappen: ‘Ik ontmoet veel vakantiemakers met een hart, mensen die het verschil willen maken voor kwetsbare groepen. Door de prijs aan te scherpen, mee oplossingen te willen zoeken, en in te springen waar nodig.’

Ontdektoer

Tot nu toe hadden Els en haar collega Jeroen vooral digitale ontmoetingen met sociale en toeristische partners. Al die gesprekken, ideeën en gedrevenheid schonken haar veel plezier, scherpten haar beeld aan en gaven het project mee vorm. De verkenningsfase is nu voorbij. Els kijkt ernaar uit de ideeën te toetsen aan de praktijk. Tijd voor actie!
Ze organiseerde enkele infosessies rond het boeken van groepsvakanties. In mei zet ze mee haar schouders onder de Ontdektoer. Tijdens digitale sessies zullen organisaties kunnen proeven van het divers aanbod van (jeugd)verblijven. In kleine groepjes zullen verschillende groepsverblijven hun aanbod voorstellen. De aanbieders en sociale organisaties kunnen elkaar, elkaars eigenheid, vragen en wensen zo beter leren kennen.*

De digitale toer is een eerste stap. Dat kan nu. De zomer lonkt al voor (kleinere) groepsvakanties. Het is goed om te dromen en plannen te maken. En vooral: goede banden smeden is een proces.

“Inzetten op vakantie voor iedereen, ongeacht je status, geld, gezondheid, enzovoort lijkt vrijblijvend. In essentie is het voor mij maatschappijkritisch en rebels. Los van alles: jij mag genieten, je verdient het.”

‘Ondertussen kijken we uit naar echte ontmoeting en bezoeken. Dat zou toch een mooie meerwaarde zijn. We dromen van een echte Ontdektoer, hopelijk in het najaar. Waar partners uit sociale organisaties samen op een bus enkele vakantieverblijven in Vlaanderen gaan bezoeken. Ze kunnen er de sfeer opsnuiven en in gesprek gaan met de aanbieder. Wat valt hen op? Welke kansen zien ze en welke drempels? We willen graag enkele themabundelingen van vakantiebeleving maken: zon en zee, duik in de geschiedenis, vrij spel en hapklaar aanbod en heerlijk in de natuur. We bewegen mee met wat kan en blijven sowieso inzetten op ontmoetingen.’

Je moet het maar doen!

‘Het lijkt simpel, een groepsvakantie organiseren en mogelijk maken, maar er komt zoveel bij kijken. Veel staat ook met de rol van de begeleider of verantwoordelijke. Zo sprak ik met de verantwoordelijke van een vereniging waar armen het woord nemen, die vaak groepsvakanties organiseert, ook naar Spanje. Hij vertelde zo liefdevol en met zoveel mensenkennis. Hoe je iedereen in je groep ziet en kan zorgen dat ze hun plek vinden. Je moet het maar doen! Daar heb ik enkel bewondering voor.’

Els hoopt dat ze met het project vooral groepsverblijf-aanbieders en sociale organisaties dichter bij elkaar kunnen brengen. Dat het contact en de uitwisseling ook blikken en beeldvorming kunnen verbreden. ‘Het is zo belangrijk dat mensen de kans krijgen zich mens te voelen. Dat ze ook rust kunnen ervaren. Ik leer nu veel verblijven op rustige, groene en mooie plekken kennen. Je voelt er de verbinding met schoonheid en natuur. Voor mij werkt die helend. Ik denk dat dat voor veel mensen zo kan zijn. Ik hoop dat meer mensen in armoede en mensen die het moeilijk hebben op die plekken vakantie beleven, verbinding ervaren. Dat de mensen ook genieten van de meer verborgen parels.’

Rebelse spinnekes in een web

Positieve krachten bundelen. Telkens weer inzetten op ontmoeting en verbinden. Waardoor vooroordelen, overtuigingen en hokjes wegvallen. Dat sprak Els erg aan in het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. ‘Als een spinneke in een web. Mensen, kennis, situaties, een idee hier en een nood daar met elkaar in contact brengen. Dat is echt de kracht. Als matchmakers, zo zie ik de mensen die bij Iedereen Verdient Vakantie werken.’ Van zichzelf durft ze dat nu nog niet te zeggen.
‘Inzetten op vakantie voor iedereen, ongeacht je status, geld, gezondheid, enzovoort lijkt vrijblijvend. In essentie is het voor mij maatschappijkritisch en rebels. Los van alles: jij mag genieten, je verdient het. Voor zo’n missie zet ik me graag mee in!’

Ook bij het team van Iedereen Verdient Vakantie is thuiswerk de norm in coronatijden. Els zag nog niet al haar collega’s in levenden lijve. De blinddate-wandeling die voor de collega’s georganiseerd werd, was heel fijn en welkom. Hoe ze al wandelend connecteerden. ‘Ik hou van flauwe moppen maken, ik heb dat luchtige nodig. Toen ik ze ook op het scherm begon te maken, wist ik: het zit hier goed.’


* Op 18 en/of 25 mei kunnen medewerkers van sociale organisaties met zin in groepsvakantie deelnemen aan de digitale Ontdektoer. Meer info vind je hier.

 
Els Mostien

In gesprek met

Els Mostien is sinds december 2020 netwerkverbinder bij Iedereen Verdient Vakantie. Andere mensen raken haar, ze houdt van de verhalen van mensen, van samen concreet aan oplossingen werken en van schrijven. Vorige zomer ontdekten haar zonen van 4 en 2 jaar voor het eerst water en de zee, tijdens het kamperen. Hun plezier, dat maakte ook Els’ vakantie. In de natuur zijn, onbezorgd en vrij en samen momenten delen, dat hoopt Els ook voor komende zomer.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 3 mei 2021 in de categorie Groepsvakantie.

Els Hillaert

Neergepend door

Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.

T’ Hope: hopen op opnieuw samen

In gesprek met Hanne t’ Hope | 18 februari 2021

Welkom in Roeselare, in ‘het huisje’ van t’ Hope.
Een gezellig warm en huiselijk gevoel.
Een tafel boordevol affiches en flyers met uitnodigingen en aankondigingen voor allerlei activiteiten.
Sprokkelwandeling: vind de groene plaatsjes in Roeselare en verzamel er materiaal om een kerstkrans mee te maken.
Windlichtjeswandeling: met gratis warme chocomelk en glühwein.
T’ Hope Eropuit: een daguitstap naar Oostende.
Een bakfiets vol spelletjes: die bij je in de buurt komt.
...

Er komen bakken creativiteit aan te pas voor Hanne en haar collega’s, om de geplande activiteiten telkens weer opnieuw om te vormen naar de steeds wijzigende regelgeving. Maar ze geven niet op. Kwetsbare mensen in Roeselare blijven bereiken en uit hun isolement halen, daar gaan ze voor.

T’ Hope betekent dan ook: “Alle problemen op een hoop. Maar alleen thope (samen) kunnen we ons tegen armoede verzetten. Enkel dan is er hoop op verbetering. Vandaag en voor de volgende generaties.”

Reisbureau t’ Hope

T’ Hope tekende al snel in op de projectoproep #ontdekkingtroef van Iedereen Verdient Vakantie. Het oorspronkelijke idee - dat nog steeds leeft - was om een vakantieaanbod voor gezinnen, alleenstaanden en jongvolwassenen in maatschappelijk kwetsbare context van de regio Roeselare uit te bouwen.

thope (samen) kunnen we ons tegen armoede verzetten. Enkel dan is er hoop op verbetering.”

Hanne t' Hope

Het verlangen naar vakantie opwekken, en iedereen volop laten participeren bij het uitwerken van de vakanties, die eerste stap konden ze voorbije zomer al zetten. Hanne organiseerde Reisbureau t’ Hope. Hostessen Elise en Hanne maakten dankbaar gebruik van het inspiratiepakket #ontdekkingtroef*. Deelnemers werden uitgedaagd om hun vakantieverlangens neer te schrijven en een individueel reisvisum te maken. Om verder te denken dan ‘de zee’ of ‘ de Ardennen’. Een prachtig gevulde landkaart vol dromen, ideeën en verlangens is het resultaat. Hanne hoopt de komende zomer of in het najaar toch enkele daguitstappen met een groep te kunnen doen.

Reisbureau t' Hope met hostessen
 

De ultieme ambitie is om in co-creatie een meerdaagse reis voor en met een groep van vijftien deelnemers te plannen. Maar die droom zit voorlopig nog even in de koelkast.

T’ Hope herinneringen maken

Op zoek naar alternatieven dus.
Het blijft balanceren tussen blèten en toch verder doen.

Hanne: ‘We hebben wandelingen aangeboden. Om mensen mee te krijgen merkten we dat we spelelementen moesten toevoegen. Mijn theaterkantje kon zich helemaal uitleven! Mensen uitdagen om onderweg een standbeeld te maken met hun groepje en daar een foto van nemen, een cluedo-zoektocht voor gezinnen... We maakten windlichtjes om tijdens een wandeling mee te nemen.

landkaart vol reisdromen
 

We proberen de vraag van mensen in armoede naar ontmoeting, vakantiebeleving en sociaal contact zo goed mogelijk te beantwoorden. We willen samen herinneringen maken. Er wordt al zoveel afgenomen van onze groep: geld, huisdieren, kinderen... De herinneringen die we op uitstap of vakantie samen maken, kunnen ze nooit meer afnemen. We willen graag alles in fotoalbums vastleggen, iets tastbaars meegeven. Die albums blijven op de tafel liggen, en wanneer er in gebladerd wordt komen de verhalen terug bovendrijven.’

T’ Hope is geen eiland

Bij t’ Hope brengen ze mensen met en zonder armoede-achtergrond samen. Via activiteiten en ontmoeting versterken ze elkaar, en ontstaat er empathie voor ieders situatie. En ze doen meer dan gezellig in en rond het huisje van t’ Hope blijven. Doorlopend banden smeden met straathoekwerkers, overheidsinstanties, het culturele leven... zorgt ervoor dat de werking niet op een eiland zit.

“De ultieme ambitie is om in co-creatie een meerdaagse reis voor en met een groep van vijftien deelnemers te plannen.”

Zo heeft t’ Hope een sterke theatergeschiedenis. Via sociaal-artistieke projecten wordt het verhaal van mensen in armoede voor een breed publiek vertaald.

Hanne: ‘Op de Werelddag van Verzet tegen Armoede vorig jaar konden we een straffe campagne opzetten met mensen in armoede, Cultuurcentrum De Spil, ArHus kenniscentrum, CAW, Stad Roeselare, Samenlevingsopbouw en welzijnswerkers. Het thema was: ‘corona en armoede’.  Mensen in armoede vertelden hun verhaal en gaven aan hoe het anders zou kunnen. Dit resulteerde in vijf aanbevelingen: parken en speelpleinen moeten open blijven, goed blijven communiceren over de coronaregelgeving, digitale toegang als basisrecht, face-to-face contact van diensten en hulpverlening en inspraak bij het toekennen van de COVID19-middelen. In dit project zag ik verandering en beweging ontstaan. Je voelt echt dat alle samenwerkingspartners met die aanbevelingen aan de slag willen. We konden een dieper contact met het OCMW uitbouwen, en we worden betrokken bij de verdeling van de COVID19-middelen. Voor onze mensen betekende bijvoorbeeld het kunnen aankopen van een laptop een wereld van verschil.’

De aanbevelingen zijn zichtbaar voor het ruime publiek van Roeselare. Postkaarten, raamaffiches, en beklijvende filmpjes over corona en armoede trekken de aandacht.**

T’ Hope naar buiten

Hanne: ‘Ik vermoed dat we de gevolgen van deze hele crisis nog jaren gaan merken, en dat er nog heel wat onzichtbare problemen zijn. We proberen constant drempelverlagend te werken, er voor te zorgen dat we zichtbaar en herkenbaar zijn. Maar de drempel kan zeker nog lager.

Door corona moésten we naar buiten komen, in plaats van in ons gezellig huisje te blijven. Met de bakfiets gaan we onze mensen bezoeken, en proberen we hulpvragen te detecteren. Dat is zeker iets dat we willen vasthouden, koesteren en verder inzetten. Ik voel me echt uitgedaagd om mensen die nood aan ondersteuning hebben te vinden, zodat we hen samen sterker kunnen maken. Ik kijk uit naar beter weer zodat we opnieuw comfortabel veilig buiten kunnen werken!’

*Het #ontdekkingtroefpakket van Iedereen Verdient Vakantie kan je hier bestellen.
** Bekijk de filmpjes.
Hanne t' Hope

In gesprek met

Hanne Heyndrickx is gediplomeerd dramatherapeute.  Sinds november 2019 werkt ze bij ’t Hope. t’ Hope groeide 22 jaar geleden uit de Welzijnsschakelwerking naar een vzw, waarbinnen zowel een volwassenwerking, een Vereniging waar armen het woord nemen, een Welzijnsschakel en de kinder- en jongerenwerking Jakedoe gehuisvest zijn.

Hanne Heyndrickx doopte zichzelf ondertussen om naar Hanne t’ Hope. Om de drempel te verlagen en herkenbaar te zijn voor de mensen. Hanne klinkt alsof ze helemaal vergroeid is met de werking. Ook haar man en kinderen doen regelmatig mee met de activiteiten. T’ Hope is haar professionele familie.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 18 februari 2021 in de categorie Groepsvakantie.

Els Meersschaert

Neergepend door

Els Meersschaert is altijd onderweg, met mensen. Vanuit haar woonplaats Elversele duikt ze met veel plezier de wereld in om af te spreken ergens in het land, voor een babbel, lekker eten, een koffie of een aperitief. Verbinding en echte ontmoeting creëren via betekenisvolle gesprekken, samen ontdekken en waarderen van wat werkt geeft Els energie. Verhalen van mensen over momenten die ze zelf beleefd hebben, vormen de basis van haar werk als facilitator bij tussentijd.

Ideeën en enthousiasme delen maakt zoveel mogelijk, ook vakantie

In gesprek met Jeroen Buytaert en Timor Nonneman | 8 februari 2021

Creatief zijn tussen de lijnen. Dat is al even het motto van buurtwerkers Jeroen Buytaert en Timor Nonneman van Elegast in de Damwijk in Antwerpen. ‘Sociaal contact is levensnoodzakelijk. We zoeken steeds manieren zodat mensen elkaar kunnen ontmoeten en steunen. Daarnaast hebben we een keiharde voorbeeldfunctie wat het opvolgen van de maatregelen betreft.’ Creatief zijn lukt hen aardig, met hun Dammobiel in de wijk, een optreden dat appartementsbewoners vanop hun terras kunnen volgen, en een photobooth met de Dammedaris. Hun laatste krachttoer is een midweek-vakantie voor vijf buurtbewonersbubbels met een heerlijk programma. Omdat er – ook in deze coronatijd - nog best veel wél kan, en dat zo belangrijk is.

#1234dendamishier

Jeroen en Timor zitten tussen de tentzeilen als ik ze in hun kantoor tref, enkele dagen na de midweek in de huisjes van Casa Ametza in Brasschaat. Waar het hart van vol is, loopt de mond van over… ‘We krijgen nog veel mooie berichtjes. Iedereen heeft er op zijn manier van genoten. Het toffe is dat er nieuwe linkjes ontstaan zijn tussen mensen, waar we het niet direct hadden verwacht.’
De buurtwerkers werkten in het najaar het #ontdekkingtroefproject* #1234dendamishier uit. Vlaanderen verkennen en nieuwe parels ontdekken op een betaalbare en veilige manier, samen met maatschappelijk kwetsbare mensen uit de Damwijk. Dat is het doel van het project. Uitstappen en korte vakanties organiseren voor en samen met mensen. Net zoals velen werden Jeroen en Timor uitgedaagd, en moesten ze één en ander herdenken.

“De rode draad: Mensen verbinden en nabij zijn terwijl ze veilige afstand bewaren.”

‘Wat kan er nu wel om even weg te zijn en anderen te ontmoeten?’, vroegen ze zich in januari af. De huisjes van Casa Ametza, waar Jeroen de conciërge kent, leken ideaal. Een huisje voor elke bubbel. Ze schakelden snel, vroegen mensen mee van wie ze wisten dat ze erg nood hadden om er eens tussenuit te zijn. Soms botsten ze op drempels: ‘Veel mensen bleken een hond te hebben, en die mocht niet mee. Enkele mensen waren te bang voor besmetting.’ Al snel waren de vijf huisjes gevuld met mensen die maar al te blij waren met deze verrassing. De buurtwerkers vroegen hen waar ze van droomden en boksten een ludiek programma in elkaar: een winterbingo, een fakkeltocht, een fotozoektocht en gps-spel. Activiteiten die ze de deelnemers vrijblijvend aanboden. De rode draad: Mensen verbinden en nabij zijn terwijl ze veilige afstand bewaren.

Kok voor alle huisjes

Ze hebben het vaak gehoord: Hoe blij mensen waren om eens weg te zijn van tussen de vier muren. Soms wilden mensen gewoon rust en vrij zijn. Vaak deden ze mee met de activiteiten. Zoals de winterbingo op het grote grasplein. En het smartphonespel waarbij ze Timor moesten vinden. In je eigen bubbel en toch tegen de andere spelen, dat lokt.

“Er zijn veel mooie banden gesmeed. Mensen kregen vertrouwen in elkaar, konden hun verhaal kwijt en voelden zich gesteund door elkaar.”

Jeroen

‘Een van de deelnemers is een kok die nu technisch werkloos thuis zit. Hij had aangeboden om te koken. Mensen konden intekenen op zijn afhaalmaaltijden. Het was zo mooi om zien: hij fleurde helemaal op. Trots dat hij nog eens voor meer dan tien man kon koken en dat het zo goed lukte. Hij zorgde ook voor dessertjes en pannenkoeken. Heerlijk! De positieve respons en dankbaarheid van iedereen deden hem zichtbaar goed.’

De stam waar we allemaal dicht bij elkaar staan

Moeilijkheden bleven niet thuis, ze werden soms zichtbaarder. Dan waren de buurtwerkers er om te ondersteunen en mee te leven. In één situatie zullen mensen nu belangrijke stappen zetten.

Wat hen raakte, is wat mensen dan voor elkaar betekenen, zelfs op afstand. Jeroen: ‘Er zijn veel mooie banden gesmeed. Mensen kregen vertrouwen in elkaar, konden hun verhaal kwijt en voelden zich gesteund door elkaar. Het was grappig hoe inventief ze waren om elkaar te helpen en te soigneren, zonder bij elkaar over de vloer te komen.’

 

‘De menselijkheid en nabijheid blijven me bij’, vertelt Timor. ‘De momenten waarop mijn rol als begeleider wegviel, koester ik het meest. Ik deelde de spanning en de opluchting met een jongen die op belangrijk nieuws van zijn nichtje wachtte. We voerden open gesprekken in zijn tuin en ik leerde hem echt goed kennen.’ Dat zag hij ook tussen de vakantiegangers gebeuren: ‘Er ontstond zo’n mooi gesprek terwijl we met vier terug wandelden. We ontdekten dat de één van zingen en de ander van pianospelen houdt. Ook aan de vuurkorf kwamen gemeenschappelijkheden boven en vielen vooroordelen weg.’

De laatste dag lieten ze een stuk stam rondgaan waarop iedereen zijn naam graveerde. Nog een activiteit die ze elk alleen konden doen en die toch bijdraagt aan hun verbondenheid. Al hun namen staan samen op de stam, eigenzinnig en dicht bij elkaar. Een herinnering aan hun samenzijn. Een symbool voor hun verbondenheid. Eén die ze gaan koesteren.

Ontmoetingen en verhalen met de Dammobiel

Thuis zijn de prioriteiten van de buurtwerkers nu individuele hulpverlening en het openhouden van de kledijzolder. Daarnaast willen ze zoveel mogelijk buiten komen, mensen ontmoeten en mogelijk maken dat mensen met elkaar blijven praten.

“Wat kan er nu wel om even weg te zijn en anderen te ontmoeten?", vroegen Timor en Jeroen zich in januari af.

Hun eyecatcher is de Dammobiel**: een gocart die ze samen met kunstenaars uit de buurt ombouwden en waarbij ze plexischermen tussen de zitjes plaatsten. Buurtwerkers en buurtbewoners rijden samen rond in de buurt. De Dammobiel brengt mensen samen, zorgt voor gezelschap, beweging en nieuwe contacten. Ook voor boodschappen is hij handig. Voor Timor die hier in maart 2020 begon te werken biedt de Dammobiel nog iets extra: ‘Ik leer de buurt kennen door de verhalen die de buurtbewoners me vertellen in de Dammobiel. Ze vertellen me wat er vroeger op die plek was, wat mensen er beleefden. Verhalen maken de buurt.’
Ook voor vele buurtbewoners heeft de Dammobiel een bijzondere waarde. Net nog kreeg Jeroen een bericht van een man die onlangs weduwnaar werd: ‘Wil je me alsjeblieft nog eens meenemen in de gocart?’

Elkaar blijven inspireren en positiviteit uitdragen

Uitwisselen met andere organisaties vinden Timor en Jeroen boeiend en leerrijk. Ook de inspiratiesessies van #ontdekkingtroef*** zijn hierbij interessant. ‘We horen ideeën en bouwen er op verder. We vertalen ze dan weer naar onze context en mogelijkheden. Zo ontstond de Dammobiel.’

Met de intense en deugddoende energie van de midweek in hun lijf, trekken de buurtwerkers weer naar buiten. Jeroen wil nog meer mogelijk maken dat mensen blijven babbelen met elkaar en steun vinden bij elkaar. De vakantie-midweek toonde welke kracht daarin schuilt. Timor vindt het heel belangrijk dat ze zelf positief blijven en dat ook uitdragen, dat ze voorstellen blijven doen met wat wel kan.

“Ik leer de buurt kennen door de verhalen die de buurbewoners me vertellen in de Dammobiel. Wat er vroeger op die plek was, wat mensen er beleefden. Verhalen maken de buurt.”

Timor

Welke creatieve ideeën en uitvoeringen zullen daar de komende tijd uit ontstaan? In de pijplijn zitten een lichtfestival, een trektocht in de Ardennen, een nieuw verblijf in huisjes met gezinnen met schoolgaande jeugd, en een drive-in-Iftar. We horen er zeker nog van. Want Jeroen en Timor vinden het heerlijk om hun creatieve projectjes en mooie momenten in beeld te brengen en te delen met de buurt en hele wereld****.

* De midweek in Casa Ametza is deel van het #ontdekkingtroef-project van Buurtwerking Elegast Den Dam ‘#1234-dendamishier’. Iedereen Verdient Vakantie ondersteunde in 2020 Ontdekkingtroef-projecten overal in Vlaanderen. Een groot deel van deze projecten gaan (hopelijk) dit jaar effectief door.
** Hier kan je het filmpje zien dat ATV maakte van de Dammobiel.
*** Beleef #ontdekkingtroef op één van de inspiratiesessies van Iedereen Verdient Vakantie. Een inspiratiesessie is een moment waarop sociale organisaties ideeën en ervaringen uitwisselen.
**** De avonturen van Buurtwerking Elegast Den Dam kan je hier volgen.
 
Foto’s: Buurtwerking Elegast Den Dam en Wannes Huybrechts
Jeroen en Timor

In gesprek met

Jeroen Buytaert is afdelingscoördinator van buurtwerking Den Dam en al 17 jaar actief in de buurt. Hij verstaat de kunst van een goed idee oppikken en op de juiste plek neerleggen en heeft de reflex om toffe dingen te zien, te fotograferen en te delen. Hij is vader van vier kinderen.

Timor Nonneman is sinds maart 2020 buurtwerker. Voordien werkte hij bij PSC Open Huis in de Seefhoek. Hij leert de buurt en de buurtbewoners stap voor stap kennen en wordt gewaardeerd voor zijn aanstekelijk enthousiasme en zijn grote netwerk in de stad. Hij is vader van twee en houdt ontzettend van avontuurlijke staptochtjes en kamperen.
Ze kijken er ontzettend naar uit om nog eens iets groots te organiseren samen met en voor de buurtbewoners.

Buurtwerking Elegast Den Dam is een werking in Antwerpen-Noord die met tal van activiteiten de solidariteit tussen mensen wil bevorderen: los van inkomen, sociale afkomst of nationaliteit.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 februari 2021 in de categorie Groepsvakantie.

Els Hillaert

Neergepend door

Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.

In crisis kent men zijn vrienden

In gesprek met Henk Vandeginste | 19 juni 2020

Begin maart 2020. Bij de jeugdverblijfscentra en -hostels zagen ze de bui hangen. Aangroeiende geruchten over het coronavirus leidden tot de eerste annuleringen van groepsvakanties. Een kleine twee weken later ging de sector, net als nagenoeg de hele samenleving, op slot. De stilte die zich meester maakte van onze straten, bedrijven en kantoren nam ook de anders zo levendige atmosfeer in van de jeugdvakantiedomeinen, hostels en groepsverblijven. In West-Vlaanderen maakte die stilte ruimte voor ‘Goeste’, zoals ze in de regio zeggen: alles op alles zetten om je eigen ding te kunnen doen. Te kunnen blijven doen, ook al knaagt een virus aan de poten van je organisatie. Twaalf West-Vlaamse jeugdverblijven en -hostels legden hun goeste bijeen en richtten Kojeva West op, een regionale koepelorganisatie waarin informatie vrij kan stromen tussen de deelnemers en met het beleid. Twee maanden later telt Kojeva West 30 leden, samen goed voor 450.000 overnachtingen per jaar. Mede-oprichter Henk Vandeginste vertelt hoe een ongeziene crisis leidt tot verenigde krachten, en waar dat allemaal naartoe kan in de toekomst.

Kojeva West bouwt verder op wat werkt. Enkele jaren geleden stampten Peace Village, Plokkersheem en De Warande Warimpel uit de grond: een initiatief dat onderlinge kennismaking, informatiedoorstroming en vorming van de medewerkers beoogde. Van poetshulp tot kok, van onthaalmedewerker tot administratieve kracht. Henk: ‘In het begin vroegen mijn medewerkers baas, moeten wij mee? Nu vragen ze: Wanneer is de volgende bijeenkomst, en blijven we dan overnachten? Dat zegt genoeg over de sfeer die ze in Warimpel hebben ervaren.’ Tot laat in de avonduren zaten de medewerkers van verschillende jeugdverblijven nog met elkaar van gedachten te wisselen, menu’s te maken, regels uit te zoeken rond het inrichten van een dierenparkje.

De Warande
 

 

Ook bij de nieuwe coöperatieve organisatie Kojeva West blijft verbinding en ervaringsuitwisseling tussen medewerkers van de jeugdverblijven de belangrijkste pijler. Mekaar kennen doet goesting krijgen om van mekaar te leren, elkaar vragen te stellen, mekaar te helpen en bij te dragen aan het succes van iedereen. En precies dat is in deze tijd bijzonder waardevol. Henk: ‘Nu we allemaal met stevige problemen kampen, zou iedereen er voor kunnen kiezen alle energie te zetten op het eigen overleven. Maar onze keuze is: we doen het samen. Want samen weten we meer, en kunnen we meer.’

“Ieder verblijf kan zijn eigenheid bewaren en zijn eigen beslissingen nemen. Maar samen komen er voor ons allemaal meer mogelijkheden.”

Henk Vandeginste

‘Het West-Vlaamse goeste past best bij ons, want de goesting om onze schone metiér te delen en uit te dragen is grenzeloos.’ Henk beschrijft die metiér als het creëren van een psycho-sociale positieve ruimte voor kinderen en jongeren. Hoe ze dat doen: verblijfsaccommodatie en programma’s organiseren voor jonge gasten en hen onvergetelijke herinneringen, positieve vibes en veel leer- en ervaringskansen bieden.

Van crisismanagement naar samen regionaal toekomst maken

De gevolgen van het ronddwalende coronavirus zette Kojeva West meteen in de modus van crisismanagement. Alle partners moesten bijna de hele praktische organisatie van jeugdvakanties heruitvinden.  De leden delen draaiboeken voor de heropstart met elkaar. Ze kopen samen desinfecterende materialen aan. Ze wisselen ideeën uit over hoe ze maaltijden veilig kunnen organiseren of de desinfecterende schoonmaak kunnen doen. Heel concreet allemaal. En het helpt, want wat de ene al weet, hoeft een ander niet nog eens uit te zoeken. Er wordt tijd bespaard en banden gesmeed.

“Als collega’s onderling hun passie delen, dan weet je dat daar vanzelf iets schoons uit voortkomt.”

Die versterkte banden komen ook de jeugdroepen van pas, zegt Henk. De Kojeva-leden spelen elkaar vragen door van jeugdgroepen die nu last-minute naar een alternatieve kampplaats zoeken. ‘Zodat die kampen kunnen doorgaan en onze accommodaties zo volledig mogelijk benut geraken deze zomer en najaar. ‘We slaagden er al in om een 30 tot 40 groepen een onderkomen te bieden voor hun kamp.’

Circustent de Warande
 

Kojeva onderzoekt hoe de jeugdverblijven gemeenschappelijk busvervoer voor groepen kunnen opzetten en bedenkt goeie manieren om kampvuren te organiseren. En de plannen stromen vanzelf richting toekomst. Kunnen de leden in samenspraak met de afvalintercommunale tot een beter afvalplan komen? Hoe kunnen ze samen een klusdienst opzetten? Wat kunnen de jeugdverblijven samen betekenen voor het versterken van de lokale economie? Henk: ‘Voor onze eigen aankopen zullen we kijken wat we slimmer samen kunnen doen, en dan vooral in eigen regio zien wie kan leveren. En dat doen we ook voor onze kampgroepen. Want als we allemaal maximaal bij lokale aanbieders inkopen, dan krijgt ook die economie meer overlevingskansen.’

Samen, als één belangrijke speler op het regionale toeristische veld

Op termijn zal die intense en open samenwerking het toerisme in de regio versterken, zegt Henk. ‘Onze kracht is dat we allemaal gespecialiseerde aanbieders zijn van leuke en zinvolle jeugdvakanties. Van vredesklassen, buitenspeelkampen, creatieve kampen tot zeeklassen en zoveel meer. In het netwerk kunnen we linken leggen tussen elkaars specialiteiten, partners en programma’s. Zo kunnen we voor onze groepen een bijzonder aanbod op maat uitwerken, stevig verankerd in de identiteit van de regio.’

“Ik zie veel veerkracht. Bij de jeugdverblijven en bij de organisatoren van jeugdkampen. Iedereen wil écht dat de jeugdkampen er weer helemaal terug staan!”

Want kinderen en jongeren – de vakantie-ambassadeurs van morgen – moeten voeling krijgen met waar ze op kamp verblijven. Ze moeten meer kansen krijgen om de streek te leren kennen. Buitenkomen dus, de regio ontdekken, dingen ervaren die je nergens anders op dezelfde manier kunt ervaren. ‘Westtoer gaat ons daarin begeleiden. Samen gaan we het jeugdtoerisme in West-Vlaanderen sterker in de kijker zetten. Want dat jeugdtoerisme, met honderdduizenden jongeren die hier elk jaar verblijven, is deel van het sterk toeristisch merk in de regio en in Vlaanderen. We gaan samen op beurzen staan en we bedenken manieren om kampgroepen te stimuleren om uit hun kamp-kot te komen. Met speciale kampcheques bijvoorbeeld, die ze in de regio kunnen besteden.’

Met de voeten in de klei en het hoofd in de wolken

‘Onze Whatsapp groep staat op dit ogenblik niet stil’, lacht Henk. En dat is – in volle crisistijd – nog maar een begin. Over een jaar hopen ze de crisis achter de rug te hebben, en weer stevig in hun schoenen te staan. Met een erkenning vanuit de Vlaamse overheid en goeie communicatielijnen tussen West-Vlaanderen en Brussel. Met een stevig vormingsprogramma voor alle medewerkers, ongeacht functie of tewerkstellingsstatuut. Met constructieve beleidsvoorstellen en – waarom niet – gelijkaardige initiatieven in andere regio’s. West-Vlamingen zijn doeners, die al doende de toekomst dichterbij brengen. Ze doen het samen, en dat maakt alles anders.

Henk Vandeginste biofoto

In gesprek met

Henk Vandeginste is coördinator en conciërge van De Warande in Kortrijk. Samen met collega’s Bart Soete (De Zeekameel), Tim Buyse (Horizon), Jochen Raymaekers (J Club), Matti Vandemaele (Peace Vilage) en Nicolas Vermote (De Barkentijn) richtte hij onlangs de coöperatieve koepelorganisatie Kojeva West op waarin inmiddels een dertigtal onafhankelijke jeugdverblijfscentra en -hostels zich verenigden. Samen vertegenwoordigen ze ruim 450.000 overnachtingen per jaar van kinderen en jongeren die in West-Vlaanderen kamp, vakantie en schooluitstappen beleven.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 19 juni 2020 in de categorie Groepsvakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Je volop mens voelen op vakantie

In gesprek met Jason Serdons | 29 oktober 2019

Gezonde zeelucht in je longen. De ondergaande zon in de kabbelende golven. Een ander uitzicht op je dagelijkse routine. Het kan grootse effecten hebben. Dat een verblijf aan zee zo heilzaam is, ligt voor vakantieganger Jason Serdons niet alleen aan de kracht van de zee zelf. Het is zit ‘m ook en misschien zelfs vooral in het feit dat het verblijf met zoveel liefde en enthousiasme voor je wordt mogelijk gemaakt. Er wordt zorg voor je gedragen, ook al heb je een ander ritme. Je wordt met respect behandeld, ook al druk je je anders uit. Je verdient het om op vakantie te gaan, ook al ben je ziek of heb je een beperking. ‘Daardoor voel je je een volwaardig mens,’ zegt Jason. 'En dat is echt iets groots.'

Rust

Jason en ik ontmoeten elkaar in de cafetaria van Hotel Vayamundo, met volle zicht op zee. Hij is een van de honderdtachtig reizigers die uit Limburg naar Oostende is gekomen voor een paar dagen van weldoende vakantie. Het had nochtans geen haar gescheeld of Jason was er niet bij geweest. De dag voor vertrek kreeg hij een emotionele opdoffer te verwerken. Zijn begeleidster overtuigde hem. ‘Nu ben ik blij dat ik toch ben meegekomen,’ zegt hij, ‘ik had niet gedacht dat ik er zo van zou kunnen genieten. Het doet echt deugd.’

“Iedereen wordt hier als een vol individu behandeld.”

Jason Serdons

Er staan allerlei activiteiten op het programma, zoals een workshop percussie en een daguitstap naar Brugge. ‘Het is fijn om iedereen zo enthousiast te zien,’ zegt Jason. ‘Maar zelf geniet ik nog het meest van de heerlijke maaltijden en de momenten van rust.’

Respect

Jason vertelt met veel warmte over zijn medereizigers. Sommigen hebben een mentale beperking, anderen een psychische aandoening, nog anderen zijn net zoals Jason chronisch ziek. Allemaal zijn ze bij een van de organisaties uit de koepel Arbeidszorg Limburg aan de slag volgens hun eigen capaciteiten. En nu kunnen ze ook op vakantie.

“Gezonde mensen beseffen vaak niet hoeveel extra drempels mensen met beperkingen ervaren om op vakantie te kunnen.”

Jason Serdons

Zelf werkte Jason vele jaren op de psychogeriatrie in Maastricht. Daar leerde hij dat communicatie niet voor iedereen makkelijk is. ‘Sommige mensen hebben wat meer tijd nodig om zich uit te drukken, daar is niets mis mee.’ Toch ziet Jason vaak gebeuren dat er tijd noch begrip is voor mensen die trager of anders zijn. Hij is dan ook erg ontroerd als hij de baliemedewerkers van Vayamundo bezig ziet. ‘Iedereen wordt hier als een vol individu behandeld.’ De gasten krijgen de tijd om zich uit te drukken, ook als dat wat moeizamer gaat. ‘Eigenlijk is dat een basisvorm van respect,’ zegt Jason.

Rugzak

Jason is vol lof over de organisatoren van de groepsreis. Horizont maakte de reis mogelijk samen met Arbeidszorg Limburg en Iedereen Verdient Vakantie. Hij benadrukt het belang van groepsreizen als deze. ‘Gezonde mensen beseffen vaak niet hoeveel extra drempels mensen met beperkingen ervaren,’ legt hij uit. ‘Dan heb ik het niet alleen over de financiële zorgen die er vaak komen bij kijken,’ zegt Jason. ‘De mensen hier hebben elk een eigen zware rugzak te dragen. Ze moeten vaak grote inspanningen leveren om simpele dingen te bereiken. Zoals er eens op uit trekken bijvoorbeeld, dat is complex voor heel wat mensen.’ Jason glimlacht als hij iemand van het reisgezelschap enthousiast de cafetaria ziet binnenkomen. ‘Van een vakantie zoals deze wordt dan ook dubbel en dik genoten,’ zegt hij.

Complementair

Een van de andere gasten is een dove man. Jason stelde op de heenreis vast dat de man zich zorgen maakte over het delen van een kamer. ‘Door zijn doofheid gedraagt hij zich soms wat anders. Hij had schrik om misbegrepen te worden.’ Jason stelde hem voor om samen een kamer te delen en zag hoe er meteen een pak van zijn schouders viel.

“In feite zijn we perfect complementair.”

Jason Serdons

‘En weet je wat het mooie is: in feite zijn we perfect complementair.’ Jason vertelt dat hij zelf ook schroom had om een kamer te delen. Hij lijdt aan reumatische artritis en de ziekte van Bechterew. Daardoor heeft hij moeilijke nachten met veel pijn. ‘Ik ben blij dat ik een kamergenoot heb die er ongestoord doorheen slaapt. We zijn een mooie puzzel samen.’

Jason

In gesprek met

Jason Serdons heeft lange tijd in de psychogeriatrie van Maastricht gewerkt. Vandaag zorgen zijn chronische ziekten voor beperkingen en uitdagingen. Jason is vader van drie. Hij is verbonden aan vzw Basis in Hasselt en kon op vakantie mede dankzij Horizont en Iedereen Verdient Vakantie.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 29 oktober 2019 in de categorie Groepsvakantie.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Slapen op Antwerps water

In gesprek met Jan Van Rompaey, Hannus | 12 februari 2019

Hoe zou het zijn om je volgende uitstap naar Antwerpen te combineren met een nachtje op een boot? Via Iedereen Verdient Vakantie check je als groep in aan boord van Hannus. De Hannus is een grote tjalk, een historisch zeilend vrachtschip voor de binnenwateren. Hier ontdek het leven op het water en wiegt de deining je ‘s nachts in slaap. Uitbater Jan Van Rompaey wil dat iedereen van het bootleven kan proeven.

‘Als je met je rug naar restaurant ‘De Burgerij’ staat, ligt het schip rechts van het MAS’, gaf Jan me instructies via telefoon. ‘En is er een voordeur waar ik kan bellen?’, vroeg ik nog. ‘Ik wacht wel op je’, lachte hij. Op een koude maandagmorgen zwaaide Jan in de zon vanop zijn boot: ‘Welkom op Hannus - slaapschip in het Bonapartedok in Antwerpen.’

Liefde voor erfgoed

Een loopbruggetje, een kleine sprong naar het dek en een paar seconden later kijk ik naar het hippe Eilandje vanop het water. Mijn fietsrit van het station naar de boot vroeg alle concentratie, maar op de boot valt meteen die stadsdrukte weg. Op het dek voel ik letterlijk ruimte. Jan neemt me mee richting kajuit. Achterwaarts en voorzichtig ga ik de trapjes af. Van de gezellige gemeenschappelijke ruimte met keuken gaat het naar de douches, de wc’s en de tien hutten. Liefst vierentwintig mensen kunnen hier koken, spelletjes spelen, iets drinken en zich nadien comfortabel te slapen leggen.

Hannus
De Hannus aan de Antwerpse kade, pal aan het MAS

 

Hannus ademt geschiedenis. Honderddertig jaar geleden vervoerde het schip bier en aardappelen tot diep in Noord-Nederland. De boot heeft geen kiel en is zo maar anderhalve meter diep. Ook in laag water beweegt de tjalk zich dus moeiteloos. In de jaren zestig werd Hannus een charterschip voor zeilvakanties op het IJsselmeer. Pas in 2013 ontpopte de boot zich als slaapschip voor groepen. Jan kocht het historische vaartuig in 2016 vanuit een overtuiging dat er te onvoorzichtig wordt omgesprongen met erfgoed. Hij wilde de boot een waardig derde leven geven.

Tevreden mensen - voor én na

Jan: ‘In een vorig leven stond ik aan het hoofd van een grote firma. Daar stootte ik vaak op ontevredenheid van personeel, klanten en leveranciers. Op Hannus komen mensen blij en verwachtingsvol aan en vertrékken ze ook gelukkig. Ja, dan ben ik vanzelf ook een content mens. Onlangs ontving ik vijfentwintig kinderen van een Freinetschool. De meesten van hen hadden nog nooit een voet op een boot gezet. Hun enthousiasme om hier een hele week te mogen blijven, was hartverwarmend. Daar doe ik het voor.”

"Op Hannus komen mensen blij en verwachtingsvol aan en vertrékken ze ook gelukkig. Ja, dan ben ik vanzelf ook een content mens." - Jan Van Rompaey

De weekends zijn standaard druk en volgeboekt, vertelt Jan me. De boot trekt echt aan. ‘Dat is nogal wiedes, dit is een fantastische locatie in Antwerpen en uniek in zijn soort. Nergens kun je met een groep zo goedkoop en gezellig logeren als hier. Omdat je zelf kunt koken, ligt het totaalbudget een pak lager. ‘t Eilandje is daarenboven een nieuwe buurt, een hot spot zelfs, en een ideale vertrekplaats om de rest van Antwerpen te ontdekken.’ En als je terugkomt, heb je je eigen knusse kamertje. Voor sommige activiteiten moet je zelfs niet eens het schip verlaten. Jan: ‘Op oudjaar zit je op de eerste rij voor het vuurwerk. En als er evenementen doorgaan op het water, hoef je je stoeltje maar uit te klappen. Voor een deel van de dag ligt Hannus in de schaduw van het MAS. Daar mag je gratis gaan profiteren van het panoramisch zicht.’

Kom mee aan boord

In de weekends mag het dan druk zijn, gedurende de week is er minder vraag naar slaapplek op de boot, zegt Jan. Ook dan is het nochtans mogelijk om te boeken. Jan wil gerust mee zoeken hoe een verblijf op de boot ook voor groepen mensen met een beperkt budget haalbaar wordt. ‘Groepen vanaf zes personen die via Iedereen Verdient Vakantie willen komen, mogen me altijd bellen. Dan bekijken we wat financieel mogelijk is voor jouw groep. De boot staat toch leeg anders, dan gun ik het iedereen voor wie de financiële drempel te hoog is om van de boot te genieten.’

Jan Van Rompaey, Hannus

In gesprek met

Jan Van Rompaey was actief in het bedrijfsleven tot 2013. Zijn passie voor boten pikte hij op via het zeilen. De rust op het water, de onbereikbaarheid voor de rest van de wereld en het geluid van de golven noemt hij onbetaalbaar. Via Hannus en binnenkort een tweede schip, geeft hij anderen de kans van het bootleven te proeven. Info en boekingen via Iedereen Verdient Vakantie vind je hier: Slaapschip Hannus.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 12 februari 2019 in de categorie Groepsvakantie.

Roos Lowette

Neergepend door

Roos werkt deeltijds bij Jint vzw. Ze geeft er jongeren de kans om naar het buitenland te trekken.  Daarnaast schrijft ze verhalen over wat reizen met een mens doet. 

Groepsvakantie op piepkleine schaal

In gesprek met Metgezel vzw | 4 oktober 2018

Leke. Een dorp in de Westhoek. Aan de rand van het dorp ligt Vakantiehuis Lappersfort. Een woning voor maximum 8 personen, omringd door maïsvelden. Uitbater Marina ontvangt elke toerist met open armen. Vzw Metgezel kreeg doorheen de jaren een speciaal plekje in haar hart. Marina is vrijwilliger bij deze vakantie-organisatie voor mensen met een beperking. Ze stelt het huis twintig weken per jaar open voor kleine groepjes vakantiegangers met een beperking. Dan gaat ze mee op uitstap, zit ze ’s avonds mee voor de buis en bakt ze pannenkoeken voor haar gasten. Uitbater én deel van het reisgezelschap. Een vakantiegevoel in een huiselijke sfeer. Onze reporter ging een kijkje nemen tijdens één van de vakanties van Vzw Metgezel.

Vzw Metgezel wil een 'metgezel' zijn voor mensen wanneer ze, het hele jaar door, vakantie en vrije tijd beleven. De organisatie kiest er bewust voor twee, drie tot maximum vijf personen per vakantie te begeleiden. Er zijn ook formules met individuele begeleiding. Vakantiehuis Lappersfort vormt één van de vakantielocaties van de organisatie.

Klein reisgezelschap

Karen, Sebastien, Eline en Marina verbleven deze zomer met z’n viertjes in Vakantiehuis Lappersfort. Twee vakantiegangers met autisme, één beroepskracht en één vrijwilliger. Ze trokken er vier dagen op uit. Ze genoten onder andere van een uitstap naar het Serpentarium, een pannenkoekenbak, een wandeling in de duinen en van elkaars gezelschap.

Tafelmoment metgezel

Het laatste tafelmoment tijdens de vakantie in Vakantiehuis Lappersfort (vlnr: Karen, Eline, Marina en Sebastien)


Eline, beroepskracht binnen Vzw Metgezel, ging voor de vakantie verschillende keren langs bij de twee deelnemers met autisme. Eline: ‘We hebben een map waaruit vakantiegangers activiteiten kunnen kiezen. Met een grote groep deelnemers is deze aanpak niet haalbaar. Karen en Sebastien konden elk een activiteit kiezen. We willen mensen vakantie op maat laten beleven en luisteren naar wat ze écht willen. We vullen niet in voor een ander maar gaan in gesprek en helpen hen in hun keuze.’

‘We willen mensen vakantie op maat laten beleven en luisteren naar wat ze écht willen. We vullen niet in voor een ander maar gaan in gesprek en helpen hen in hun keuze.’ - Eline

Marina: ‘Inderdaad, en het zit soms ook in kleine dingen. Pols ook eens wat ze tussen de boterham willen leggen. Het is hun vakantie. Het is niet omdat je ziek bent of omdat je een beperking hebt dat je je wil niet mag uiten.’

Het is niet omdat je ziek bent of omdat je een beperking hebt dat je je wil niet mag uiten.’ – Marina

Karen koos voor de activiteit ‘massage’. Karen: ‘Ik wist al van in maart dat ik deze activiteit ging doen, ik had dit toen al besproken met Eline. Ik was een beetje nerveus omdat het de eerste keer was. Ik heb er enorm van genoten. Het gaf me rust en het was één van de leukste momenten van deze vakantie. Ik vind het leuk dat ik m’n grenzen heb verlegd.’

Ook Sebastien durfde een nieuwe stap aan. Sebastien: ‘Voor de eerste keer in m’n leven aaide ik een slang, tijdens de uitstap naar het Serpentarium. Het was een ruw en warm gevoel. Marina: ‘En Sebastien heeft mij over de streep getrokken om dit ook te doen (lacht).’

Vakantiegroep Metgezel

De vakantie in een paar woorden. Eline: rustig – leuk – ontspannend | Sebastien: aangenaam – begrijpend |
Karen: gastvrij – leuk – op maat  - gezellig |Marina: ontdekking – rustig – energiegevend


Marina: ‘Ik had de ‘avondshift’. ’s Avonds komen de tongen los en leer je de vakantiegangers beter kennen. Tijdens een avondwandeling op een warme zomeravond had ik een mooi en ontroerend gesprek met Sebastien. Tijdens zo’n wandeling praat je ook met je lichaam en leer je de mensen echt kennen. Deze gesprekjes zullen me altijd bijblijven en krijgen een speciaal plaatsje in m’n hart.’

Sebastien: ‘En ik wil Marina en Eline graag bedanken voor hun luisterend oor, dat zal me altijd bijblijven.’


Dromen

Eline van vzw Metgezel droomt van meer vakanties zoals deze. Kleine groepjes vakantiegangers en vakanties op maat. En misschien wel eens naar het buitenland? Wie weet. Eline: ‘Zulke vakanties organiseren vergt natuurlijk wel meer tijd en energie. Maar het is zo zalig om de mensen te zien genieten. Wij zijn met veel plezier hun ‘metgezel’ en maken er samen een gezellige vakantie van. Ook willen we het belang van onze kleinschalige aanpak op maat benadrukken en delen met andere vakantie-organisaties. Want iedereen verdient vakantie op een volwaardige en zelfgekozen manier.’

Vakantiegroep Metgezel

In gesprek met

Vzw Metgezel wil een 'metgezel' zijn voor mensen wanneer ze, het hele jaar door, vakantie en vrije tijd beleven. De organisatie kiest er bewust voor twee, drie tot maximum vijf personen per vakantie te begeleiden. Er zijn ook formules met individuele begeleiding.

Karen, Sebastien, Eline en Marina verbleven deze zomer met z’n viertjes in Vakantiehuis Lappersfort. Twee vakantiegangers met autisme, één beroepskracht en één vrijwilliger. Ze trokken er vier dagen op uit. Ze genoten onder andere van een uitstap naar het Serpentarium, een pannenkoekenbak, een wandeling in de duinen en van elkaars gezelschap.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 4 oktober 2018 in de categorie Groepsvakantie.

Gudrun Willems

Neergepend door

Gudrun Willems maakt deel uit van het team van Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen. Ze vindt dat we uit elk verhaal, ontmoeting of gesprek kunnen leren. Sinds 2018 is Gudrun ook verhalenwever voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie.

Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Een duik in Brussel, in een oogwenk verk(n)ocht

In gesprek met Wies Moriau, Jes Sleep Inn | 11 september 2018

Druipnat, soppend in onze schoenen en breed glimlachend eindigde een bijzondere Brussel-dag. Kort voordien had de hemel zich geopend en was de regen met bakken neergekomen op de Molenbeekse straten en pleinen. En even snel nadien brak de zon weer door. Doorweekt tot op mijn vel nam ik afscheid van Wies nabij de Jes Sleep Inn. Mijn hoofd bruiste van de verrassende ontdekkingen. Vanaf deze dag kijk ik anders naar Brussel. Brussel, geliefde woonplaats van meer dan een miljoen inwoners. Brussel, plek waar creativiteit hoogtij viert. Brussel, waar mensen schoonheid creëren en diversiteit uitademen. Brussel, waarvoor ik -net als Wies- mensen wil aanmoedigen om er vakantie te beleven. Want verblijven in de stad en haar bewoners ontmoeten, is een ervaring die beklijft en je beeld van je land flink bijkleurt.

Met vijftien waren we die ochtend naar Jes afgezakt voor een gesprek over vakantie in de stad. Wies Moriau, beheerder van de Molenbeekse JES Sleep Inn en verantwoordelijke voor stadsverkenningen bij JES, nodigde ons uit te ervaren hoe aantrekkelijk een stadvakantie kan zijn. En om samen na te denken over hoe meer organisaties de stap naar een vakantie in de hoofdstad zouden kunnen zetten.

Sinds de aanslagen in Parijs (november 2015) en later Brussel (maart 2016) kende het Brusselse toerisme een sterke terugval. Na 22 maart 2016 stond de JES Sleep Inn ruim een half jaar leeg. Een jaar later draait het Molenbeekse jeugdverblijf weer op halve kracht.  ‘We moeten veel inspanningen doen om ouderverenigingen van scholen ervan te overtuigen dat het hier wél veilig is. Dat hun kinderen hier wél heerlijk onbezorgde stadsklassen kunnen beleven’, zegt Wies.

We denken dat we de stad wel kennen...

Mensen van op-den-buiten bouwen hun beeld van de stad op basis van berichten in de media. Van horen zeggen. Het is er vuil, denken de mensen. Onveilig. Druk. Je kunt er niet ademen. De mensen spreken alleen frans. Stadmensen zijn nors. De stad is anoniem.
Mensen verwachten van vakantie rust, ontspanning, verwondering. Ze willen in hun vakantie nieuwe dingen zien en stilte vinden. Als we onze vakantie plannen, denken we dus niet meteen aan Brussel. We denken dat we in de stad niet zullen vinden wat we zoeken. We denken dat we de stad al wel kennen.

Op tocht doorheen Jes Sleep Inn ontdekken we een indoor klimparcours

 

Ik zal eerlijk zijn. Zo dacht ik ook, een beetje. Tot ik Wies, Brusselaar tot in zijn kleine teen, openlijk verliefd zag zijn op zijn stad. Hij loodste ons door het verblijfcentrum van JES vzw, langs creatieve ruimtes, kunstzinnig gedecoreerde gangen, slaapkamers die creatieve pareltjes van schoonheid zijn, een gezinsverblijf en een kleurrijke indoor klimzaal. Hij nam ons mee naar buiten, Molenbeek in.

Vaartkapoen
De vaartkapoen herinnert aan de geschiedenis van het kanaal in Brussel.

 

Langs een druk kruispunt waar het standbeeld De Vaartkapoen herinnert aan de tijd dat hier arbeiders woonden. Langs lanen, kanaal, het imposante Tour&Taxis, pleinen en groen. Opvallend veel groen. ‘Brussel heeft veel buurten, elk met een eigen centrum. En elk centrum heeft zijn eigen karakter’, zegt Wies.

Couleur locale

Aan Allee du Kaai stoppen we. Vzw Toestand betoverde er, pal aan het water, een braakliggend stuk. Het werd een levendig plein a l’improviste. Locals komen er rondhangen, in de zon zitten, skaten, tuinieren, samen koken, elkaar ontmoeten en leven in de buurt scheppen. Het blijken vooral burgerinitiatieven te zijn die de aanloop nemen tot opwaardering van plekken in de stad. Je ziet het ook in andere steden, zegt Wies. Creativiteit van bewoners maakt dan de interesse van het beleid los.

Gentrificatie, Huh?

Deze Molenbeekse buurt is zich trouwens enorm aan het ontwikkelen, zegt Wies nog. En hij vraagt ons of we ooit hoorden van het moeilijke woord gentrificatie. Want precies dit is  gaande in dit deel van Molenbeek: een gestage opwaardering van de buurt door een groeiend aandeel van kapitaalkrachtige bewoners. De prijzen voor huur en koop stijgen en dat duwt bewoners die het moeilijker hebben om de eindjes aan mekaar te knopen uit de buurt. Ook dat is de stad.

Wies Moriau Molenbeek

Wies vertelt over bevolkingsdichtheid en hoe dat een stadsdeel doet bruisen van creativiteit


‘Sinds 2000 zien we een explosie van de Brusselse bevolking’, zegt Wies. Economische migranten en vluchtelingen komen via Brussel het land binnen. Studenten blijven hangen na hun studies, en mensen die voor de Europese gemeenschap werken of gewerkt hebben, houden van de stad. Molenbeek telt 26.000 inwoners per vierkante kilometer. Vergelijk: Voor het Brussels zijn er dat 7500. Gent heeft 1500 inwoners per vierkante kilometer, en gemiddeld in Vlaanderen zijn er dat 450. Hmm, dat betekent niet alleen veel bewoners, dat brengt ook het lastige en het mooie van menselijk samenleven bijeen op een spreekwoordelijke zakdoek. Criminaliteit? ‘Ja, maar in verhouding tot de bevolkingsdichtheid niet meer dan elders’, relativeert Wies. Creativiteit en cultuur: precies hetzelfde, en dat is de werkelijke schat van de stad.

Zoveel leven, zoveel te beleven

Het bruist, zei ik al. Je voelt het op straat. En je hoort het wanneer Wies vertelt over de talloze dingen die je kunt beleven in de stad. Daarvoor hoef je zelfs niet één van de grote toeristische attracties aan te doen. Je kunt fietsen in de stad, pizza gaan bakken, op sleeptouw worden genomen door jongeren die je graag door hun buurt gidsen. Je kunt alternatieve kunst ontdekken, terrasjes doen op plekken waar amper toeristen passeren, heerlijk en goedkoop eten. Je vindt er alle dagen een gezellige markt, een rommelmarkt, kleinschalige cinema, theater en volop kans om een creatieve workshop mee te maken. ‘Als je locals kent – of bijvoorbeeld bij ons logeert – kom je op die verrassende plekken’, zegt Wies. En dan wordt de stad meteen anders. Vrolijker. Hip, veilig, hartelijk en inspirerend.

Tijdens de stadswandeling springen we binnen bij Tour & Taxis, Wies vertelt over ruimtelijke stadsontwikkelingen

 

Uitstap, in een oogwenk bedacht

We maakten de proef op de som. De op de Straffe Koffie aanwezige sociale organisaties uit de Brusselse rand, Antwerpen en het plattelandse Koekelare ontwierpen een uitstap voor hun publiek van alleenstaande moeders, mensen met een beperking en mensen in armoede. Wies gaf suggesties. In hun programma’s – nu bedacht, binnenkort uitgevoerd -  verschenen traditionele toeristische attracties, maar net zo goed een moment van rust in een groen park, een plekje om rustig te kunnen eten terwijl de kinderen kunnen spelen, een pizza-workshop, lunch in een lokaal sociaal restaurant, een fietstocht door Brussel, een ‘Tocht van Hoop’ en een creatieve kook-, natuur- of zeefdrukworkshop.

En welke tijd van ’t jaar het best is voor een bezoek aan Brussel, wilden we nog weten. Wies: ‘Elke tijd is een perfect moment. Brussel bruist een heel jaar door. Brussel is een spannende bestemming, ervaren we. Een dag als deze geeft goesting om terug te komen, mét een groep nieuwsgierige vakantiegangers. Zelfs met een regenoffensief, dat onverwacht hoosde over de Brusselse straten en trottoirs, en haar parkjes en pleinen heerlijk opfriste.

 

Meer weten, zelf je Brussel-ontdekking plannen?

Uit de stroom van ideeën van Wies en de gasten borrelden een pak tips op. Kom je graag naar Brussel, dan kan je hier op voorbereidende verkenning:

Wies Moriau

In gesprek met

Wies Moriau is beheerder van de Molenbeekse JES Sleep Inn en verantwoordelijke voor stadsverkenningen bij Jes vzw.

Hij nodigde collega’s uit het netwerk Iedereen Verdient Vakantie uit naar Molenbeek, om te ervaren hoe aantrekkelijk een stadvakantie kan zijn. Hij wil samen nadenken over hoe meer organisaties de stap naar een vakantie in de hoofdstad zouden kunnen zetten. Een ‘Straffe Koffie’, noemen ze zo’n gesprek bij Iedereen Verdient Vakantie: een babbel tussen mensen van sociale organisaties, vakantiegangers, toeristische verblijven en attracties rond een vraagstuk waar iemand mee worstelt.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 11 september 2018 in de categorie Groepsvakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Ik Limburg, jij Limburgt, wij Limburgen

In gesprek met vakantiegangers Briek vzw | 25 mei 2018

‘Op vakantie gaan met Briek is supertof. Ik ben heel fier op Renzo (de begeleider n.v.d.r)’, zegt Philippe. Hij drukt me op het hart dat ik reclame moet maken voor zijn favoriete vereniging. Want Briek, dat is ontspanning, dat is vakantie! Ik tref Philippe, Renzo en nog zestien andere vakantiegangers in het Jenevermuseum in Hasselt. Het is donderdag, de vierde Limburg-vakantiedag van de Oostendenaars. Het programma bedachten ze al in december, tijdens de Limburg-ontdekkingstoer van Iedereen Verdient Vakantie en Toerisme Limburg.

Veertien mensen met een mentale beperking en vier begeleiders logeren in het gloednieuwe aangepaste vakantieverblijf van De Lage Kempen in Hechtel-Eksel. ‘Eén groot huis, met twee tv’s en plaats voor ons allemaal’, vertelt een enthousiaste Philippe. Vanuit die bijzondere vakantieplek brachten ze een bezoek aan Bobbejaanland, het Mijnmuseum in Beringen en de markt in Lommel. Ze gingen bowlen in Tessenderlo, genoten van een late brunch, bakten zelf pizza en telden af naar een feestelijke barbecue en fuif op de laatste avond.

 

Hebbedingen hebben is heerlijk

 
 

Bart stapt zonder aarzeling op me af. Of ik zijn nieuwe bril al heb gezien, met oranje glazen? Niet aan kunnen weerstaan bij Bobbejaanland. Dan toont hij me een foto van zijn orchideeën, pas gekocht op de markt. En nu, bij het begin van het bezoek aan het Jenevermuseum, gaan zijn gedachten uit een flesje jenever. Hoeveel zou dat kosten, vraagt hij me. En hoe sterk is dat, jenever? Als Bart even later verneemt dat aan het einde van de rondleiding écht geproefd kan worden, kan het allemaal niet snel genoeg meer gaan.

 

Je eigen neus achterna

Achttien mensen struinen door het museum in hartje Hasselt. Foto’s en tekeningen worden geïnspecteerd. Een opstelling met tientallen geurflesjes is de topattractie. Els en Melanie kijken de boel een beetje vanop afstand aan. Ze keuvelen heerlijk over kleren, vakantie en toekomstplannen. Twee hartsvriendinnen en tweelingzusjes wijken niet van elkaars zijde. Ze kijken hun ogen uit en poseren trots voor de camera van Pieter, die luidop droomt van een toekomst in de fotografie.

 

Wat lezen we op een schilderij?

Jaimie en ik blijven even hangen bij een schilderij. Een afbeelding van een verdrietig huiselijk tafereel. We zien een groot gezin met vrouwen en kinderen. Een man – is het vader? – wordt ondersteund door een vriend thuisgebracht. 

schilderij jenevermuseum

We kijken, en Jaimie besluit: 'een pintje is fijn, maar teveel pintjes, daar komt alleen maar miserie van.'

 

Liefde voor fotografie

Dan trekt Pieter me mee. Hij wil op de foto. Met Renzo uiteraard. En met zijn vrienden Philippe en Jaimie. Ze poseren voor mijn camera, en dan moet ik het toestel van Pieter overnemen en nog een herinnering vastleggen.

Briek in Hasselt

Intussen vertelt Pieter over zijn liefde voor de scouts en musea. Hij herinnert zich een bezoek aan het oorlogsmuseum in Ieper nog levendig. Ooit wil hij zelf een museum, met allemaal zelfgemaakte foto’s, zegt hij.

 

Ontdek jezelf

Renzo en Peter doen op een scherm een persoonlijkheidstest. Aan de hand van enkele leuke vragen adviseert de computer welke soort jenever het best bij hen past. Een andere nieuwsgierige spot alle koptelefoons in het museum, en luistert met een brede glimlach naar wat de stem in hem in het oor fluistert.

 

Moment Suprême

En dan is het proevertjestijd. Wie nieuwsgierig is naar hoe het beroemde Hasseltse drankje smaakt, krijgt een bessenjenever geserveerd. Het moment suprême van Bart is aangebroken. Lekkerrr…

Bart proeft

Els kijkt toe. Sinds een acute levertransplantatie kan haar lichaam geen alcohol meer verdragen. Het spijt haar een beetje dat ze niet kan delen in de smaaksensatie. Melanie ziet het. Ze reikt haar glaasje aan en zegt: ‘zet je lippen zachtjes aan de rand van het glas. Dan kan je toch een beetje proeven hoe het smaakt.’ Els neemt het borreltje over, nipt heel voorzichtig een druppeltje van de rand en proeft met volle aandacht.

Als ze weer naar me opkijkt, zie ik een lach... zo warm als de zon.

 

Op de foto (header): Pieter, Renzo, Philippe, Michel, Pieter, Michael, Silja, Jessica, Jaimie, Marissa, Bart, Els, Liza, Manon, Melanie, Peter.

In gesprek met

Veertien mensen met een mentale beperking en vier begeleiders van vzw Briek in Oostende brengen een week van de paasvakantie door in Limburg. Het programma van de vakantieweek ontstond tijdens de tweedaagse Limburg-ontdekkingstoer van december 2017. Enkele begeleiders en vakantiegangers gingen toen in op de uitnodiging van Iedereen Verdient Vakantie en Toerisme Limburg.

Vzw Briek is een vrijetijdsorganisatie voor mensen met een mentale beperking. De vereniging groeide uit de vrijetijdswerking van vzw Duinhelm in Oostende.  Meer weten? Lees ook dit verhaal: Pionieren is verder bouwen op wat werkt.’

Tijdens hun Limburgvakantie verbleef de groep in De Lage Kempen en deden ze deze attracties aan:  het Jenevermuseum, het Mijnmuseum in Beringen, Bobbejaanland en de Japanse tuin in Hasselt. Verblijf en attracties konden via korting worden geboekt bij Iedereen Verdient Vakantie.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 25 mei 2018 in de categorie Groepsvakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |