Overslaan en naar de inhoud gaan

Groepsvakantie

In Heuvelsven groeit verbondenheid met jezelf, de ander en de natuur

In gesprek met Leo Jacobs | 4 september 2015

‘Stilte: het is een taal die vergeten is, maar die zo sterk kan spreken’, zegt Leo Jacobs, vrijwillig beheerder van het jeugdvakantiecentrum Heuvelsven. Wie al in Heuvelsven was, heeft het ervaren. Wie de stilte zoekt, vindt ze hier. Heuvelsven is de thuisbasis van jeugdvakantieorganisatie KENA. Het domein gooit nu haar deuren open naar een ruimer publiek. Op uitnodiging van Heuvelsven en Vakantieparticipatie verkennen Horizont, Akindo, Gigos, Pirlewiet en het OCMW van Dilsen-Stokkem de mogelijkheden ter plaatse.

Tijdens schoolvakanties brengen de jongeren van KENA hier hun kampen door. Ook scholen organiseren hier natuurklassen. Maar er is meer mogelijk, denkt Leo. Hij denkt bijvoorbeeld aan groepsvakanties voor gezinnen of senioren. Om die mogelijkheden te onderzoeken, nodigde Leo enkele organisaties uit die groepsvakanties organiseren. Voor een kennismaking en een creatieve babbel.

Op wandel

Leo neemt zijn gasten mee voor een kennismaking met het terrein en de infrastructuur. Het wordt een wandeling van ruim een uur, langs een poel, via een grote speelzaal die baadt in een overvloed van daglicht, een stemmige kapel, een vuurplaats die tot stilte uitnodigt. Middenin, en haast vanuit elke plek te bewonderen, ligt het schitterende ven. Een groot water dat uitnodigt om weids te kijken, in stilte de rimpeling te observeren, de tenen te soppen en – als het niet te koud is – te zwemmen of op een vlot te dobberen. 

Rond het ven liggen, kriskras en op grote afstand van elkaar, gebouwen om te spelen, te slapen, te eten en te bezinnen. Speelzaal, kapel en slaapvertrekken zijn gebouwd door jonge mensen, voor jonge mensen. Zelfs de betonnen blokken waaruit de gebouwen zijn opgetrokken, zijn gemaakt op het terrein zelf, door jongeren die hier sinds 1947 hun vakantie doorbrengen. Broeder Victor van de Broeders van de Christelijke Scholen nam daartoe net na de tweede wereldoorlog het initiatief. Hij wilde jongeren uit de stad dicht bij de natuur brengen.

 

De gebouwen zijn kris kras rond het ven verspreid.

 

We verpozen even rond de vuurplaats. Leo wijst naar de speelzaal, de slaapblokken, de kapel en vertelt. ‘De jongeren van toen hebben via hun werk iets achtergelaten voor de generaties na hen. En we vertellen de jongeren van vandaag daar nog altijd over. Want dat besef, dat schept verbondenheid met vorige en volgende generaties. Ook zij helpen nu om de natuur te beheren, de gebouwen te onderhouden, hier en daar herstellingswerken te doen. Dan leren ze: ‘wij zijn zelf ook passanten, die de zorg voor het domein in het hier en nu overnemen, door ons werk voegen we waarde toe aan het domein.’ Die verbondenheid in de tijd willen we overdragen aan mensen van vandaag.’ 

“We zijn allemaal passanten die zorg van vorige generaties overnemen en weer doorgeven.”

Meer mensen kansen geven

De vrijwilligers van Heuvelsven willen het domein daarom ook ter beschikking stellen voor groepen mensen die weinig kansen krijgen. Voor organisaties die dan een programma aanbieden dat gemeenschapsvormend is, dat gebruik maakt van de kracht van dit domein: de natuur, de stilte, de mogelijkheid om hier tot rust te komen. ‘En ook mensen uit kansengroepen uit de omgeving zijn welkom om zich hier als vrijwilliger te engageren, bijvoorbeeld in het mee beheren van de natuurlijke omgeving. Ze zullen zich hier snel thuis voelen en ervaren dat ze iets betekenen in onze groep en voor ons domein’, zegt Leo.

Respect is basiswaarde

Maar, er is één maar, zegt Leo. Heuvelsven wil de sfeer, de zuiverheid van het domein behouden. Dat vraagt respect voor de omgeving, en zinvolle activiteiten voor de vakantiegangers. ‘Het hangt hier trouwens in de lucht. Respect komt hier vanzelf naar boven, dat merken we keer op keer. We voelen het bij onszelf, vrijwilligers en bij de vakantiegasten: het domein verandert iets in ons. Het is niet uit te leggen, maar we voelen – en zien bij anderen – dat het domein ons leidt en wat we wel en beter niet doen.’

Middenin, en haast vanuit elke plek te bewonderen, ligt het schitterende ven.

 

Het domein doet zijn werk, inderdaad. Wij, bezoekers, worden er stil van. Stil en respectvol.  Hier groeit ambassadeurschap. 

Wat kan ik doen?

De vraag komt spontaan: ‘Wat kan ik doen om dit te versterken? Wie of wat ken ik die mee kan helpen om hier een verschil te maken?’ Els van Pirlewiet gaat serieus bekijken of ze hier een vakantie kunnen organiseren. ‘Het is een prima uitvalsbasis om de omgeving te verkennen’, zegt ze.  Sara Van jongerenwerking Gigos denkt eraan om hier bijvoorbeeld een bouwvakantie met Genkse jongeren door te brengen. Anja van Akindo spreekt erover met Natuurpunt, omdat ze weet dat zij ook natuurkampen organiseren. Carine van Vakantieparticipatie neemt het op zich om te onderzoeken hoe de brochure rond groepsverblijven nog meer informatie kan geven voor organisatoren van groepsvakanties. Jenny, vrijwilliger bij Akindo, spreekt met de mensen van de Biehal. Arno, die vaak schooldirecties ziet, gaat over Heuvelsven vertellen tijdens die ontmoetingen. 

Spontane ideeën van mensen die zich gast voelden van Heuvelsven, en er graag ambassadeurs van worden. Want, zo ervaren we: hier kom je thuis. Hier ontwikkelt het domein je verbondenheid met de natuur en elkaar. Hier spreekt de eenvoud de taal van de stilte. Het lijkt er sterk op dat we precies dat nodig hebben in een tijd als de onze, die bol staat van lawaai, sensatie en afleiding. 

 

Brainstorm met mensen die zich gast voelden van Heuvelsven, en er graag ambassadeurs van worden.

 

fotografie Robert Boons | Headerbeeld via Heuvelsven

 

Leo Jacobs Heuvelsven

In gesprek met

Leo Jacobs is beheerder van jeugdvakantiedomein Heuvelsven in Dilsen-Stokkem. Het vakantiedomein is in eerste plaats de thuisbasis van jongerenvakantieorganisatie Kena.

Maar er is meer mogelijk, want Heuvelsven kent nog stille periodes waarin groepen meer dan welkom zijn. Om de mogelijkheden te onderzoeken, nodigde Heuvelsven enkele sociale organisaties uit om met hem mee te denken.

Vakantieparticpatie organiseerde het ontmoetingsmoment, in de reeks ‘Straffe koffie, sterke verhalen’. Meer weten over Heuvelsven: kijk hier. Lees ook het verhaal over de resultaten van de Straffe Koffie.

Wie was aanwezig op de babbel? Pirlewiet, Akindo, OCMW Dilsen-Stokkem, Gigos, Horizont, Vakantieparticipatie.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 4 september 2015 in de categorie Groepsvakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Van je passie je werk maken, dan kan er zoveel schittering ontstaan

In gesprek met Koen van Rompaey | 26 mei 2015

Niks zo heerlijk als bij mensen terecht komen die van hun passie hun werk hebben gemaakt. Want passie is besmettelijk, inspirerend en het maakt je vrolijk. Iemand zien werken vanuit passie voelt ook helemaal niet aan als werk. Dat voelt als liefde. En zeg nu zelf: wat wil je liefst van al ervaren op vakantie? Dat is toch liefde, niet?

Kom, tijd om man en paard te noemen. Man is Koen van Rompaey, initiatiefnemer en zaakvoerder van ‘Klein Vossen Park’, een educatieve boerderij in Montenaken. Montenaken ligt in het uiterste zuiden van Limburg. Een stil dorp, met een prachtig dorpsplein en ruim omrand door de glooiende Haspengouwse natuur. Paard dan? Dat is moeilijker kiezen: er zijn er zoveel om verliefd op te worden: pony’s, schapen, koeien, kippen en ezels.  En kalfjes: gisteren nog werd er eentje geboren.  Vandaag is het al hoogst fotogeniek. Kijk eens naar het beeldje. Zie je die relatie tussen kleintje, moeder en boer? Zie je het? Het is liefde, we zeiden het al.

Koen van Rompaey is zaakvoerder van ‘Klein Vossen Park’
Koen van Rompaey van ‘Klein Vossen Park’, met een pasgeboren kalfje op de arm. 

 

Belevingsboerderij

Koen baat – wat hij zelf zo mooi noemt – een ‘belevingsboerderij’ uit. Een boerderij die helemaal gericht is op de verwondering en ontdekkingshonger van kinderen. En zo combineert boer Koen twee passies: zijn liefde voor dieren en zijn vreugde om met kinderen om te gaan.

Zoon Robert (13) helpt mee achter de schermen. Voor hem liever geen drukte aan zijn hoofd. Er is genoeg te doen waar hij in alle rust en op z’n eentje mee kan bezig zijn: de machines in goeie staat houden, materiaal bijhalen, borstelen, opruimen. Robert is trots. Dit is de boerderij van zijn papa, maar ook van hem. Het is ook zijn grote open weide, zijn zorg voor de drie ezels, elf pony’s, de schapen en alle andere dieren.

 

Het leven als een pad dat gaandeweg zichtbaar wordt

Hoe verwonderlijk het is, hoeveel durf het ook wel vraagt: helemaal bezig zijn met waar je hart van opspringt. Koen groeide op tussen de dieren, is zijn hele leven met dieren bezig geweest, zegt hij. Z’n vader had schapen, z’n broer is dierenarts, en Koen zelf was jarenlang vrijwillig gids in de Olmense Zoo. Ook thuis, in Montenaken groeide het dierenvolkje ook aan.

‘Ik begon de verjaardagsfeestjes voor mijn kinderen gewoon hier thuis bij de dieren te organiseren’, vertelt Koen. ‘En sommige ouders vonden dat zo tof dat ze graag wilden dat ik dat voor hen ook deed. Dus ben ik langzaamaan feestjes voor kinderen beginnen organiseren voor mensen die dat graag wilden. Op een bepaald moment deed ik een gidsbeurt in de Olmense Zoo voor een groep die in de buurt op kamp was. Toen kwam de vraag of ik ook wilde kampen organiseren. En zo kwam van het een het ander.’

Koen begon gaandeweg te investeren in zijn woning in Montenaken. Eerst één slaapzaal, dan nog eentje, sanitair, een keuken. De weide werd groter, werd ingericht om grotere groepen kinderen te ontvangen. Vandaag kan Klein Vossen Park 60 kinderen te slapen leggen. En kunnen die kinderen op avontuur met de ezels, op picknick met de huifkar, dieren verzorgen en ontdekken hoe de dieren leven, wat ze nodig hebben en hoe ze een band met hen kunnen opbouwen.
 

Koen wil dat kinderen iets kunnen beleven. Dat ze iets leren. 

 

Kinderen een nieuwe ervaring cadeau doen

‘Ik wil liefst van al dat kinderen hier iets kunnen beleven wat ze nog niet eerder meemaakten. Dat ze kunnen zien hoe we de schapen scheren bijvoorbeeld, en de wol met hun eigen handjes kunnen voelen. Dat ze iets leren ook. Want er zijn nog kinderen die ‘koe’ zeggen tegen een paard.  Veel kinderen uit de stad kennen dieren alleen maar van op de televisie of van in het park.’

“Er zijn nog kinderen die ‘koe’ zeggen tegen een paard. Die dieren alleen maar kennen van de televisie.”
 

Koen leeft nu voltijds van zijn educatieve boerderij. Het lijkt alsof de weg zichzelf wel plaveide. Dat het ging zoals het bedoeld was. ‘Ik heb alles zelf gedaan. De weide, het verblijf helemaal zelf opgebouwd. Nog nooit reclame gemaakt. De mensen vinden mij blijkbaar vanzelf’, zegt Koen. De agenda loopt makkelijk vol. Met scholen die hier boerderijklassen boeken, vakantiekampen, kinderfeestjes en – waarom niet – groepen volwassenen (‘onlangs nog een KVLV-groep op bezoek gehad’) die hier een bezoek brengen. Alles op afspraak. ‘Want dan kan ik op maat werken. Dan spreek ik met de groep af wat ze willen beleven, en bedenken we samen een passend programma.’

Oh ja, nog dit: Klein Vossen staat (nog) niet in de gids bij Vakantieparticipatie. Koen kende dat netwerk nog niet. Onze nieuwsmakers lieten er met plezier de vakantiegidsen én een uitnodiging om contact te zoeken achter. Want we voelen dat het klikt: hier wordt -net zo goed als bij Vakantieparticipatie- gedacht: ‘iedereen verdient vakantie’.

 

fotografie: Robert Boons

In gesprek met

Koen van Rompaey is zaakvoerder van ‘Klein Vossen Park’, een educatieve boerderij met mogelijkheid tot overnachten. We ontmoetten Koen en raakten onder de indruk van zijn bezielde werk tijdens een bezoek aan het Vibez-boerderijkampje voor kleine kinderen in de paasvakantie.

Info: www.kleinvossenpark.be

Dit verhaal werd gepubliceerd op 26 mei 2015 in de categorie Groepsvakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Over appelmoes, een jong kalfje, een maanoog en slapen in een stapelbed

In gesprek met Liene en vriendjes van het boerderijkamp van Vibez | 30 april 2015

Vijftien ukkies tussen vijf en zeven jaar beleven de vakantie-van-hun-leven op kinderboerderij Klein Vossen Park in Montenaken. Vijftien kinderen met een vurige passie voor dieren zijn het, die in de bus van Hasselt naar Gingelom al begonnen te zingen van ‘Wij gaan naar de dieren, wij gaan naar de dieren!’ Vier dagen en drie nachten brengen de kinderen samen door in de Haspengouwse natuur. Te gast bij boer Koen en begeleid door 5 jeugdige monitoren van Vibez (spreek op z'n Engels uit: 'Vaajbs), de kinder- en jongerenvakantieorganisatie van De Voorzorg. Onze nieuwsmakers wippen even langs, met een pak nieuwsgierige vragen, een schrijfboekje en een camera.

Een schitterende zonnige dag is het als we de Groenplaats van Montenaken oprijden. Een stille plek onder hoge bomen. Aan de rand van het sfeervolle plein ligt Klein Vossen Park. De kleurrijk geschilderde gevel heeft vast en zeker een enthousiaste aantrekkingskracht op de kinderen die hier de tijd van hun leven meemaken. Het is stil rond de hoeve. De kinderen zijn er niet. Het jonge volkje is buiten, bij de dieren, in de weide van Boer Koen en zijn tientallen dieren. 

Schapencoiffeur

We wandelen tot aan de weide en van ver zien we het al: daar gebeurt wat bijzonders. De kleintjes kijken toe hoe van onder de dikke vacht van de schapen een zomerschaap vandaan komt. Met hun handjes woelen ze door de groeiende stapel wol die de schaapscheerder – de coiffeur van de schapen -  van de diertjes haalt. Ze maken er snorretjes van, en pruiken. Want creatief zijn ze. En vrolijk! 

Op boerderijkamp met Vibez in Montenaken
Schapen scheren onder nieuwsgierige blikken.

 

Liene komt op ons af en steekt haar handjes uit. ‘Kijk, ik heb wol van het schaap’, lacht ze. Liene is zes, en het is haar eerste vakantie zonder mama of papa. Ergens anders slapen is een beetje spannend, maar ook best leuk. ‘Ik slaap hier in een stapelbed, vanboven’, glundert ze.

Op boerderijkamp met Vibez in Montenaken
Kijken, ruiken, voelen. Allemaal echt.

 

De kracht in jezelf vinden

Voor Liene en sommige andere kinderen is dit een allereerste kampervaring. ‘Het is een oefening in loslaten’, zegt Sofie Brockmans, coördinator van Vibez. ‘De kinderen leren de kracht in zichzelf vinden op kamp. We laten ze veel dingen zelf doen, waardoor ze hun passies kunnen ontdekken en beleven.’

‘Op kamp leren de kinderen de kracht in zichzelf te vinden.’

- Sofie Brockmans

Deze kinderen zijn overduidelijk gepassioneerd door de natuur en de dieren. En die passie krijgt héél veel ruimte op kamp. Monitor Sybrun vertelt: ‘We hebben onze koffers uitgepakt en mochten toen direct naar de dieren. Er zijn hier zelfs pony’s en ezels. En we hebben de hoefsmid bezig gezien. Er is hier een heel speciale pony’, vertelt hij.  ‘Eentje met een maanoog, zeggen de kinderen, want een oog van het diertje lijkt op de maan’ (lacht).
 

Op boerderijkamp met Vibez in Montenaken
Naarmate het kamp vordert, durven de kinderen dichter bij de dieren.

 

Kalfje met bijzondere naam

Anwar (6) vertelt dat er de dag voordien een kalfje is geboren. De koe had een dikke buik en boer Koen had voorspeld dat de geboorte misschien heel snel zou kunnen gebeuren. ‘En toen zijn we gaan eten, en wanneer we weer in de weide kwamen, was het kalfje geboren’, vertelt Anwar trots. Hoofdanimator Layla (19) valt Anwar bij: ‘En wij mochten het kalfje een naam geven hé. Welke naam hebben we het diertje gegeven Anwar?’ ‘Vibez!’, roept het jongetje. 

Op boerderijkamp met Vibez in Montenaken
Anwar (links) vertelt dat ze het pasgeboren kalfje 'Vibez' hebben genoemd.

 

De kinderen beleefden een tocht met de ezels en huifkar, ze mogen de schapen, geitjes, kippen eten geven, meehelpen in de weide en op de pony’s zitten. Een mega-belevenis voor dierenvrienden die zoiets nooit eerder deden. ‘De kinderen mogen hier alles zelf beleven’, zegt Vibez-coördinator Sofie. ‘De boer kent de leefwereld van de kinderen en speelt er bijzonder goed op in.’ ‘Er hij kan heel goed soep maken, nietwaar Anwar?’, vult monitor Layla aan. ‘Wij kunnen ook al koken hé. We hebben gisteren zelf appelmoes gemaakt!’

‘De kinderen mogen hier alles zelf beleven. En ze leren stap voor stap ook voor zichzelf zorgen.’

– Sofie & Layla

Zelf doen! 

Van kindsaf leren de vakantiegangertjes bij Vibez hun plan trekken. ‘Ja, ook hun koffers straks weer inpakken doen ze zelf. We leren ze hun kleren plooien en hun koffertje netjes inpakken. Zelfstandig worden zit ook in die kleine dingen’, legt hoofdanimator Layla uit. Layla en haar team moedigen de kinderen aan en dagen ze een klein beetje uit om hun grenzen te verleggen. 

Layla: ‘En als we dan weer thuiskomen, en ik krijg van de kinderen een ferme knuffel voor we afscheid nemen, dan voel ik het weer: daarom ga ik als monitor mee met de kleintjes op kamp. Omdat het me zoveel voldoening geeft. Want gewoon op kamp gaan is voor iedereen een heel bijzondere ervaring.’

 

Fotografie: Robert Boons

In gesprek met

Anwar, Liene, Sybrun, Layla, en vele andere kinderen en jongeren waren samen op boerderijkamp in Klein Vossen Park in Montenaken, Gingelom. Het kamp voor ukkies tussen 5 en 7 jaar is een organisatie van Vibez, de kinder- en jongerenvakantieorganisatie van De Voorzorg.  

In elk kamp worden plekjes voorbehouden voor kinderen in armoede. Die kunnen geboekt worden via Vakantieparticipatie.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 30 april 2015 in de categorie Groepsvakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Jeugdverblijf en vakantieorganisator ontwerpen vakantie op maat van mensen met een beperking‏

In gesprek met Erwin Eraerts & Evy Van Bocxlaer | 19 december 2014

Gooi kennis en faciliteiten bijeen, en maak het recht op vakantie waar voor kwetsbare mensen: dat is in essentie de oproep van Toerisme Vlaanderen aan uitbaters van verblijfsaccomodatie en sociale organisaties. Vlaanderen heeft er trouwens een budget voor uitgetrokken. Jeugdverblijf ‘Oud Klooster’ in Dikkele en vzw Kompas gingen op de oproep in. Zij ontwerpen samen een vakantie-aanbod  op maat voor mensen met een lichamelijke en verstandelijke beperking. Momenteel nog een experiment, binnenkort wellicht in het aanbod van beide initiatiefnemers en beschikbaar voor het werkveld.

Win-win partnerschap

Voor het Oud Klooster betekent het partnerschap met Kompas vzw een uitbreiding van haar doelgroep. Als jeugdverblijf richten ze hun verblijf en programma hoofdzakelijk tot klassen en organisatoren van jeugdvakanties. Vzw Kompas experimenteert in de samenwerking  met het Oud Klooster met een andere vorm van vakanties voor mensen met een beperking. Zij organiseren gewoonlijk vakanties in groepjes van maximaal zeven vakantiegangers. In Dikkele brengen ze voor het eerst groepen van 20 gasten en 5 begeleiders bijeen.

"Dit is een experiment. We zitten er vooral lerend in."

Met de ervaring die ze nu samen opbouwen, wil Kompas later ook andere organisaties van dienst kunnen zijn. Want er blijkt veel vraag naar op maat groepsvakanties voor mensen met een beperking, zegt Evy. Op vakantie in wat grotere groepen maakt vakantie nog beter betaalbaar. Bovendien kunnen programma, zorg en begeleiding naadloos aansluiten bij de behoeften van de vakantiegangers.

Creatief zijn in de omgang

Kompas vzw stelde een eerste vakantiegroep samen. Twintig bewoners van de voorzieningen ’t Zandeken in Mariakerke en Heikom in Sint-Kruis-Winkel verbleven in november een midweek in Dikkele. Voor het Oud Klooster betekent het een nieuwe doelgroep. Helemaal anders dan werken met kinderen, en toch ook niet. ‘Omdat we mensen in een volwassen lichaam voor ons zien, moeten we er soms wel heel bewust aan denken dat de mensen een mentale ontwikkeling van een kind of fysieke beperkingen hebben. Soms is dat niet makkelijk in de communicatie, maar we hebben de kracht en creativiteit om dat niet uit de weg te gaan’, zegt Erwin.

Programma in de streek, op maat geknipt

Erwin en zijn team ontwikkelden een afwisselend programma vol activiteiten op het eigen terrein en avonturen in de omgeving. Op het programma staan onder meer een wandeling met ezels van een naburige ezelsboerderij, boogschieten, pottendraaien bij een psychologe van het dorp, een zoektocht, bowlen. Ook hier blijkt de intense samenwerking met vzw Kompas een meerwaarde. ‘Erwin en zijn ploeg kennen het aanbod in de buurt en hebben hartelijke contacten met mensen die iets leuks kunnen bieden. Vanuit onze expertise in het werken met mensen met een beperking kunnen wij mee bedenken welke randvoorwaarden de activiteiten tot een topper voor de vakantiegasten kunnen maken’, zegt Evy.

Ook koken doen de gasten in het oud Klooster samen

Samen aan tafel. Wat de pot schaft proeft nog lekkerder als je 't zelf mee klaargemaakt hebt.

 

Inspiratie ontstaat in contact met anderen

Uitbouwen van partnerschappen is een cruciale hefboom voor het netwerk van vakantieverblijven en sociale organisaties, vindt Erwin. Breng een grote variatie aan kennis en bronnen bijeen, verbind mogelijkheden: daar zit de crux om een unieke en deugddoende vakantie-ervaring voor kwetsbare mensen mogelijk te maken. ‘Als je contacten legt buiten je eigen sector, ontmoet je al eens mensen die visie, ideeën en contacten hebben om vernieuwing mogelijk te maken.’ In dezelfde adem noemt Erwin mensen die hem diepgaand hebben geïnspireerd in zijn werk als vakantiemaker. Jo Debock, bezieler van Vaymundo bijvoorbeeld. En Geert Stroobant, één van de spilfiguren binnen NAVIGENT, een koepel voor organisaties die werken voor mensen met een beperking.

"Als je contacten legt buiten je eigen sector, ontmoet je al eens mensen die visie, ideeën en contacten hebben om vernieuwing mogelijk te maken"

 Erwin Eraerts

Tijd investeren en dan resultaten oogsten

Samenwerken dus. Tijd en moeite investeren in het opbouwen van relaties. Samen dingen doen en durven experimenteren. En dan geloven dat je samen écht een verschil kunt maken waar iedereen beter van wordt. Vakantieverblijven als het Oud Klooster breiden er hun doelgroep en hun bezettingsgraad mee uit. Organisaties die vakanties aanbieden als Kompas vzw helpen vakantie mogelijk maken voor meer mensen, aan een betaalbaar tarief. En instellingen voor mensen met een beperking zien hun mogelijkheden toenemen zonder dat ze zelf het warm water moeten uitvinden. ‘Dan hoeven zij geen massa energie te investeren in het bedenken en praktisch organiseren van een vakantie – want dat is een heel intensieve bezigheid. Dan kunnen zij zich focussen op hun kerntaak, en met een gerust hart de organisatie van de vakantie toevertrouwen aan mensen die er vlot mee weg kunnen,’ besluiten Evy en Erwin.

Nieuwsgierig naar meer?

Het Oud Klooster ligt in Dikkele, een deelgemeente van Zwalm. Dikkele bezoeken is op zich al een bijzondere ervaring. Het dorp telt een 180-tal bewoners. In de Brouwerijstraat, geflankeerd de kerk, pastorij en Oud Klooster aan de ene kant en twee gezellige afspanningen aan de overzijde, waan je je in vervlogen tijden. De kasseiweg loopt omlaag richting uitgestrekte velden. Verkeer is er nauwelijks. Een ingetogen stilte overheerst. Een paradijs voor wandelaars en fietsers. Dikkele bereiken doe je best met de fiets, de auto of de belbus.

Het Oud Klooster is een jong jeugdverblijf. Kinderen komen er op openluchtklassen. Jeugdorganisaties organiseren er themavakanties. En vanaf nu kunnen ook bijzondere doelgroepen, zoals mensen met een beperking, er terecht. Alle info over het verblijf vind je op www.oudkloosterdikkele.be

Vzw Kompas is actief in de opvang en begeleiding van mensen met een beperking. Ze doen dat onder meer door de organisatie van woonvormen en woonbegeleiding, begeleiding op vlak van werk en vrije tijdsbeleving. Evy Van Bocxlaer organiseert vakanties voor mensen met een beperking. ‘De schoonste job ter wereld’, zegt ze zelf. Meer informatie vind je via www.vzwkompas.be
 

Erwin Eraerts en Evy Van Bocxlaer

In gesprek met

Erwin Eraerts is initiatiefnemer van jeugdverblijf Oud Klooster in Dikkele (Zwalm). Evy Van Bocxlaer werkt bij vzw Kompas en organiseert er vakanties voor mensen met een beperking.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 19 december 2014 in de categorie Groepsvakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

'Ik wil dit gevoel na de vakantie nog even kunnen vasthouden'

In gesprek met Erwin Eraerts & Evy Van Bocxlaer | 13 januari 2015

Als ik op de ochtend van een doordeweekse winterdag de drempel van het Oud Klooster in Dikkele (Zwalm) binnenstap, ervaar ik het meteen: hier zit leven in de brouwerij. En vriendschap, gezelligheid en warmte. Erwin Eeraerts, uitbater van het vakantiehuis en Evy Van Bocxlaer, vakantiecoördinator bij vzw Kompas wachten me op. Ik voel me meteen welkom. Net zoals de twintig vakantiegasten en hun vijf begeleiders dat wellicht ook vanzelf hebben gevoeld. In een uithoekje van Dikkele beleeft een groep mensen met een beperking een ontspannen vakantie. Dicht bij huis, maar helemaal wég van het leven van alledag. Samen met bekenden en pas nieuwe vrienden. 

Zoals thuis

Tientallen schoenen slingeren rond in de gang. Jassen aan de kapstok. In de leefruimte zijn vakantiegasten en begeleiders bezig met aardappelen schillen, groenten snijden en dessertjes maken. Iedereen loopt op kousenvoeten of pantoffels. Zoals thuis. Vrolijke muziek op de achtergrond, in de ether getoverd door een vakantieganger- gelegenheids-DJ die aan de knoppen draait en het perfecte deuntje zoekt. Even verderop, op de speelweide van het terrein, staat een groepje volwassenen dicht bij elkaar. Beschermd door laarzen en dikke trui leren ze boogschieten. Met echte pijl en boog. Voor de meesten de allereerste keer dat ze zoiets uitproberen. Leuk!

Experiment met vakantie op maat

‘Lachende gezichten zien, dat is voor mij de belangrijkste graadmeter van vakantie’, zegt Evy. Tja, dan is deze vakantie geslaagd, merk ik op. Meestal organiseert Evy vakanties voor mensen met een beperking in groepjes van zeven personen. ‘Inclusieve vakanties’, noemt Evy die aanpak: de gasten beleven hun vakantie in reguliere verblijven, midden tussen ‘gewone mensen’.  Een vakantie als deze – met een grotere groep mensen die allemaal in meer of mindere mate zorg en begeleiding nodig hebben-  is iets compleet anders. Een experiment waar veel van wordt verwacht. Want met twintig mensen in een groepsverblijf kunnen de kosten van vakantie omlaag en kunnen het programma en omkadering toch perfect maatwerk zijn. Voor een sociaal geëngageerde uitbater als Erwin is het een meerwaarde om te ontdekken hoe hij zijn verblijfsaccomodatie en programma op maat van mensen met een beperking kan openstellen.

Groep vakantiegangers bereidt samen het middagmaal voor

 

Babbelen met vakantiegangers

Net voor het middageten maak ik kennis met enkele gasten. Of ze het naar hun zin hebben, wil ik weten. En wat vakantie voor hen betekent, vraag ik. En of ik een foto mag maken, voor op de website van Vakantieparticipatie. Ja hoor. Het mag. Met veel plezier overigens. Want vertellen over vakantie is heerlijk, en zeker als je op dat eigenste moment helemaal ondergedompeld bent in de heerlijke sfeer van vakantie.

Jan

Jan Van Den Bossche speelt met kamergenoot

Jan Van Den Bossche (29) woont in Zandeken in Mariakerke en verblijft in het weekend in Dendermonde bij zijn ouders. Overdag werkt hij in dagbesteding. Vorige week nog was hij met zijn ouders met vakantie in Nederland, en nu alweer in eigen land. Hier in Dikkele slaapt hij met vijf kompanen op een kamer. ‘Dat is fijn ja. Dan kunnen we nog wat praten hé.’ Wat hij nog fijn vindt hier? ‘Ik ga graag wandelen. We zijn gisteren naar de molen in de buurt gewandeld. Goed, want dan doe ik iets aan sport. Vakantie is nodig ja, om uit te rusten. Om eens iets te gaan drinken. Om wat aan sport te kunnen doen.’

Marie-Jeanne en Loranzo

Marie-Jeanne & Loranzo 
Een verliefd stel. Marie-Jeanne (58) en Loranzo (33) genieten van elkaars vriendschap. Samen in de groep met vakantie zijn is heerlijk, zoveel is duidelijk. ‘Met de ezels wandelen gisteren was heel plezant. En straks gaan we wandelen in de buurt. Dan ga ik ook graag mee. In de voormiddag ben ik meestal nog moe, maar in de namiddag wil ik wel eens weggaan’, lacht Marie-Jeanne.  Loranzo vult aan: ‘Ik voel me hier thuis, op mijn gemak. Ergens anders word ik soms wel eens gepest, en hier niet.’ En dan tegen Marie-Jeanne: ‘Jij wilde eerst niet mee hé schat, maar nu valt het toch reuze mee, niet? Want hier is iedereen goed voor elkaar.’ Marie-Jeanne is akkoord met wat haar lief vertelt. En hoe gaat ze zich voelen als de vakantie voorbij is, vraag ik nog. ‘Dan wil ik even gerust gelaten worden. Ze moeten me dan niet direct veel vragen beginnen te stellen. Ik wil dan nog even dat gevoel kunnen vasthouden.’

 

Meer weten?

In Dikkele - één van Vlaanderens kleinste, stilste dorpen – werden Erwin en zijn vrouw verliefd op het Oud Klooster. Al lang droomden ze ervan een jeugdvakantieverblijf uit te baten en hier, tijdens een toevallige wandeling, vielen de puzzelstukken in mekaar. Ze richtten een vereniging op, kochten het pand en renoveerden het tot een groepsverblijf met 5 slaapplaatsen.  De deuren van het ‘Oud Klooster’ openden in 2013. Info: www.oudkloosterdikkele.be

De vakantie waar onze reporter binnengerold kwam, is het resultaat van een experimentele samenwerking tussen het Oud Klooster en vzw Kompas. Gestimuleerd door een subsidie van Toerisme Vlaanderen, ontwerpen ze hier gaandeweg een vakantieprogramma op maat van mensen met een mentale en/of fysieke beperking. Het verhaal over dat project tekenden we op in dit artikel: ‘Jeugdverblijf en vakantieorganisator ontwerpen vakantie op maat van mensen met een beperking.’  Meer informatie : www.vzwkompas.be
 

Erwin Eraerts en Evy Van Bocxlaer

In gesprek met

Erwin Eraerts is initiatiefnemer van jeugdverblijf Oud Klooster in Dikkele (Zwalm). Evy Van Bocxlaer werkt bij vzw Kompas en organiseert er vakanties voor mensen met een beperking.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 13 januari 2015 in de categorie Groepsvakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |