Tijdens een deugddoende wandeling langs verborgen plekjes en trage wegen in Erembodegem, uitgestippeld door Etienne Celis, onderzoeken we wat hem vooruit trekt als voorzitter van de lokale afdeling Pasar Aalst.

Een jonge en dynamische afdeling

De afdeling Pasar Aalst is een nog jonge groep, boven de doopvont gehouden in 2015. In juni 2020 zouden ze hun vijfjarig bestaan gevierd hebben, maar... je weet wel. Vandaag kijken ze hoopvol uit om in juni dit jaar een feestactiviteit te kunnen organiseren.

Etienne steekt van wal met de ontstaansgeschiedenis van zijn afdeling: ‘Met z’n achten zijn we gestart. Van bij het begin wilden we dat iedereen mee kon doen. Dat onze activiteiten open zouden staan voor alle mensen: jong, oud, arm, rijk, gezinnen, alleenstaanden, mensen met roots in Vlaanderen en mensen met allochtone roots... Elke Aalstenaar moet zijn gading kunnen vinden. Ook niet-Aalstenaars zijn meer dan welkom. En dan volgde de vraag: Hoe gaan we dat hier waarmaken?’

Een eerste aandachtspunt was het organiseren van een grote waaier aan activiteiten, waarmee telkens een ander publiek wordt aangesproken: een bezoek aan het Brandweermuseum dat toen nog in Aalst gevestigd was, een ‘Piet zoekt Sint’-wandeling, Pasar Zomert met een aanbod zomerwandelingen, daguitstappen naar Pairi Daiza en Planckendael en stadsbezoeken aan Brussel, Diksmuide, Luik, Gent... Met sommige activiteiten bereikt Pasar Aalst wel tot 200 personen. Maar het mocht nog breder, en vooral diverser.

Mensen die moeilijk bereikbaar zijn mee krijgen

Etienne nam contact met op met de Vierdewereldorganisatie in Aalst. Om inzicht te krijgen in andere leefwerelden, om die te proberen begrijpen. Om drempels die mensen tegenhouden om deel te nemen weg te werken in de activiteiten van Pasar Aalst.

Etienne: ‘Tijdens enkele gesprekken heb ik veel bijgeleerd. Als je zelf niet in armoede leeft heb je geen goed beeld over welke drempels er bestaan. De drempels waar mensen in armoede moeilijk over kunnen. We hadden bij Pasar al wel een beleid om via UitPas kortingen te geven op onze activiteiten. Tijdens ons overleg leerde ik dat er meer nodig is. Vierdewereldorganisaties kennen de mensen en weten wat voor hen aantrekkelijk is, en welke ondersteuning nodig is. Want een lage deelnameprijs is één ding, maar op onze activiteiten drinken we onderweg al eens iets. Dat komt dan extra bovenop de deelnameprijs. Waardoor het opnieuw moeilijker haalbaar is om deel te nemen. Daar proberen we nu ook aandacht aan te besteden wanneer we activiteiten uitwerken en deelnameprijzen vastleggen en communiceren. Het moet duidelijk zijn dat een drankje onderweg al of niet inbegrepen is. We blijven constant nadenken wat we kunnen doen om meer mensen over de deelnamedrempel te krijgen.’

“Van bij het begin wilden we dat iedereen mee kon doen. Dat onze activiteiten open zouden staan voor alle mensen.”

Via de Vierdewereldorganisatie lukte het om een aantal gezinnen mee op uitstap te nemen naar  Planckendael.

Etienne: ‘Zo’n mooi moment... de zoon van één van de deelnemers kwam ons uit naam van zijn moeder, die zelf de Nederlandse taal nog niet zo goed sprak, dankjewel zeggen. Dan besef je hoe waardevol het is voor élke mens om te kunnen en mogen deelnemen aan en genieten van vrijetijds- en vakantieactiviteiten. Later werd ik gecontacteerd door een buddygroep uit Aalst die vluchtelingen ondersteunt. Ze vroegen of ze met de kinderen mochten deelnemen aan één van onze wandelingen. Natuurlijk! En ook hier, dankbaarheid en blijheid! Waar we kunnen ondersteunen we ook andere organisaties die vrije tijd en vakantie mogelijk maken. Zo konden we met de extra euro die we vroegen aan de deelnemers van onze "Piet zoekt Sint"-gezinswandeling de organisatie BiJeVa blij maken met een gift. Zij organiseren vakanties voor kinderen uit kansarme gezinnen.'

“Als je zelf niet in armoede leeft heb je geen goed beeld over welke drempels er bestaan.”

Zelf verbinding maken met andere organisaties. Een netwerk uitbouwen rond Pasar Aalst. Om via die weg meer mensen te bereiken. Het werkt! Ja, daar kruipt tijd in. Maar wachten tot het allemaal vanzelf wel zal gebeuren, dat zit niet in de genen van Etienne. Op een inspiratiesessie* van Iedereen Verdient Vakantie vroeg hij hulp bij het zoeken naar andere organisaties via dewelke Pasar Aalst meer mensen zou kunnen bereiken. Dat bracht hem op het spoor van weer nieuwe contacten.

Etienne blijkt ook een prima gids. 
We houden halt bij De Natuurschuur nabij Somergembos en Heuvelpark. Hier kunnen kinderen al spelend de natuur verkennen. Het is tegelijkertijd een vertrekpunt voor wandelingen of fietstochten in de groene omgeving ten zuidoosten van Aalst.

“Als ik iets doe, dan moet het goed zijn”

Voor de afdeling werkt Etienne, samen met enkele vaste vrijwilligers en bestuursleden, de wandelingen altijd tot in de puntjes uit. Op zoek naar mooie plekken om langs te komen, maar ook met aandacht voor wat niet goed is: de tekortkomingen voor wandelaars op de verschillende routes.

Etienne: ‘Hier bijvoorbeeld, dit Jaagpad langs de Dender is al meer dan vijf jaar onderbroken, omdat ze een nieuwe sluis bouwen. De onderbreking ging hooguit één, maximum twee jaar duren en vandaag is het nog steeds onderbroken. Dat het allemaal zo lang moet duren... En dan schiet ik in actie. Meldingen sturen naar de stad, contact opnemen met de verantwoordelijke van de werken. Vasthouden als een pitbull tot er iets in beweging komt.’

“Een diepgewortelde maatschappelijke geëngageerdheid om het weer goed te krijgen.”

Want ook hier neemt hij verantwoordelijkheid. Bij het uitstippelen van een wandeling, signaleert Etienne de gebreken die hij onderweg tegenkomt aan de bevoegde instanties. Overgroeide wandelpaadjes, signalisatie die ontbreekt, vuilnis onderweg... Vanuit een oprechte verontwaardiging over wantoestanden, en een diepgewortelde maatschappelijke geëngageerdheid om het weer goed te krijgen. En daarvoor ook alles wat binnen zijn invloedssfeer ligt aan te wenden.

Even verder passeren we langs een mooi kasteeltje. We kijken over de vijver naar het prachtige gebouw in de verte. Etienne vertelt over ‘een levende brug’ die in de buurt is. Die hij in de wandeling verwerkt omdat dat fijn is voor de kinderen. Op elke stop die we maken, heeft Etienne een verhaal klaar.

Wandeldromen

Wandelen zit Etienne in het bloed. Tienduizend stappen, dat doet hij in een handomdraai. Zijn zoon daagde hem ooit uit om de Dodentocht mee te doen.

Etienne: ‘Awel, ’t is goed, zei ik. Drie maand voorafgaand aan de Dodentocht, begon ik te trainen. Elke dag het aantal kilometers wandelen opdrijven. Tot 50 kilometer per dag. Mijn vrouw vroeg: “maar is dat niet saai, zo 50 kilometer wandelen?” Nee dus. Het maakt je hoofd zo leeg. Je bent wel moe als je thuiskomt, maar je geest is fris. Al wandelend kijk je rond en ontdek je nieuwe dingen.’

De Dodentocht, die wandelde hij uit.

Etienne: ‘Het begon lastig te worden op het einde. Mijn geluk was een buurman tegen te komen. Die gaf me moed om verder te doen. Ik belde met mijn vrouw en dacht dat zij ging zeggen “stop maar”. Maar nee. Ze zei: “doe maar voort, nu je al zo ver bent”. En zo ben ik samen met de buurman de finish over gestapt. Het was een hele belevenis.  Ik wou het jaar daarna opnieuw meedoen. Toen bedacht ik dat het gezonder is om regelmatig te wandelen over het ganse jaar dan in één keer op 24 uur tijd 100 kilometer. En dat doe ik nu.’

Bij valavond komen we terug aan ons vertrekpunt. Waar ik de auto instap en langs kleine baantjes naar huis rij. Mijn wandelschoenen vertellen die avond aan mijn pantoffels: ‘Vandaag vlotjes tienduizend stappen gehaald! En wat een prachtige geschenken mochten we ontvangen: een verrassende wandeling op een onbekende plek, gezonde kilometers en een inspirerend, warm verhaal van een gedreven man.’

* Zelf deelnemen aan een Inspiratiesessie van Iedereen Verdient Vakantie? Hier vind je alle info.

Foto's in het verhaal: Pasar Aalst

In gesprek met

Etienne Celis woont in Erembodegem, een deelgemeente van Aalst. Hij was al enkele jaren lid van Pasar, toen de regionale verantwoordelijke een oproep deed naar vrijwilligers die in de gemeente Aalst een lokale afdeling van Pasar wilden starten. Nieuwsgierig ging Etienne naar de startvergadering. In 2015 was afdeling Pasar Aalst een feit. Al snel werd hij voorzitter van deze groep, vol ideeën om zoveel mogelijk mensen te betrekken bij de activiteiten.

Neergepend door

Els Meersschaert is altijd onderweg, met mensen. Vanuit haar woonplaats Elversele duikt ze met veel plezier de wereld in om af te spreken ergens in het land, voor een babbel, lekker eten, een koffie of een aperitief. Verbinding en echte ontmoeting creëren via betekenisvolle gesprekken, samen ontdekken en waarderen van wat werkt geeft Els energie. Verhalen van mensen over momenten die ze zelf beleefd hebben, vormen de basis van haar werk als facilitator bij tussentijd.