Emma is lerares in spe. Ze wil later kunnen lesgeven aan leerlingen die meer ‘vrije tijd’ krijgen zodat elk greintje creativiteit wordt aangesproken. Emma wordt blij van een bezoek aan een museum, samen met vrienden naar een concert gaan, samen zingen in een koor, en nog zoveel meer. Ze haalt overal inspiratie uit. Met potloden en verf creëert ze hiermee prachtige werken. Ogenschijnlijke banale verschijnselen zoals pukkels in je gezicht worden door haar verheven naar verwondering. Na enkele weken van quarantaine broedt in Emma’s hoofd een nieuw onderwijssysteem. Ze droomt van scholen die om 14u sluiten. Leerlingen die vervelingstijd krijgen.  Want out of the box denken en grenzen verleggen, creativiteit, flexibiliteit en wendbaarheid zijn de beste ingrediënten voor een economisch vaccin, zegt ze.

Emma: ‘Ik maak kunst al zolang als ik me kan herinneren. Het lijkt zo vanzelfsprekend. Ik maak kunst tegen de verveling, ik maak kunst omdat ik alles wil kunnen. Dus als ik iets cools zie wil ik zien of mij dat ook kan lukken. Ik maak kunst omdat het mensen blij maakt en omdat ik er zelf blij van word. Ik kan heel blij worden van gewoon wat kliederen met verf. En dat is ook de enige kunstvorm waar ik achteraf naar terug kijk. Toneeloptredens en dergelijke heb ik nooit terug bekeken. Beeldend werk kan je achteraf nog altijd aanpassen.’

Samen met oma en opa hebben we vele kastelen en musea versleten

‘Mijn (groot)ouders hebben dat altijd goed aangepakt en hebben zeker beeldende kunst heel erg gestimuleerd. Wij kregen op restaurant altijd een pen en papier. Zelfs toen we spelconsoles hadden. En haast elke woensdagmiddag kregen wij een schildersdoek waar we ons heel de middag mee ‘moesten’ vermaken. Ook kunstbeschouwing is er met de paplepel binnengeschoven. Op vakantie was er een duidelijke regel dat we in de voormiddag iets zouden bezoeken en in de namiddag mochten we dan zoveel zwemmen of luieren als we wilden. Zo hebben we vele kastelen en musea versleten. En met oma en opa langs papa's kant zijn we heel veel naar theaterstukken en films geweest al vanaf dat we erg jong waren. Toen ik in het zesde leerjaar de rol van de heks van Doornroosje kreeg in een schoolmusical was iedereen verbaasd dat er ook woorden uit mij kwamen.’ glimlacht Emma. Even later sloot ze aan bij een popkoor én bij de theaterafdeling van Muzemix, een vereniging in de buurt van haar thuisbasis.

Een oplossing voor elke situatie. Of toch bijna…

Emma kan zich met alles amuseren. Wanneer de fantasiemolen dan toch stopt met draaien, kan de verveling wel even toeslaan. ‘Niet erg, want dat prikkelt de fantasie. Je hebt de leegte van verveling nodig om creatief te zijn’ concludeert Emma. ‘Dat is de essentie van creativiteit. Zodra je die onder dwang zet, dood je ze. Creativiteit moet kunnen ontstaan. Ontluiken… Van nature uit ben ik een mens die alles op zich af laat komen.’ Emma neemt de dingen zoals ze zijn. Ze maakt overal het beste van. Ze bedenkt oplossingen voor elke situatie. Of toch bijna. Het vieze corona-beestje bracht deze positieve houding even in de war.

Financiële zorgen zijn moeilijk te relativeren

‘In het begin van maart kreeg ik opeens de melding van school dat alle fysieke lessen stopgezet werden. Het sluiten van de scholen was niet de enige aanpassing die door het corona-virus werd veroorzaakt. Op het moment van de aankondiging dat het café van mijn moeder ook moest sluiten, maakte ik mij behoorlijk veel zorgen. School kan je nog digitaal organiseren. Dit is voor een café niet mogelijk. Caféklanten willen samen een toog zitten en zijn meestal niet digitaalvaardig. De eerste drie weken waren dan ook zeer lastig.’

“Je hebt de leegte van verveling nodig om creatief te zijn.”

‘Samen met mijn moeder zocht ik uit of we recht hadden op een premie. En ja, dat is ons na veel zweten gelukt. Ondertussen zijn de zorgen een stuk minder, maar dat was wel effe lastig. Zowel mijn broer als ik studeren nog en zijn financieel afhankelijk van ons moeders’ café. Een jaartje langer studeren kan ik relativeren, maar het idee dat we plots zonder inkomsten kwamen, maakte het erg benauwd voor me. Alle zorgen zijn nog niet van de baan, maar ik heb vertrouwen in de overheid. Ze zullen wel voor ons zorgen. En intussen gebruikt mijn moeder de tijd om verbouwingen in het café te doen. Daar was anders nooit tijd voor.’ ‘Elk nadeel heb z’n voordeel’, zou Johan Cruijff zeggen.

Dankzij een bizarre traagheid komt er meer diepgang

‘Zelf geniet ik eigenlijk wel van de corona-bubbel waarin ik me bevind. Even niet forenzen, niet rennen en vliegen. Er is voor mij iets veranderd in corona-tijd. Het lijkt wel alsof ik nu meer creativiteit uit de kast haal. Dankzij een bizarre vorm van traagheid veroorlooft mijn hoofd zich een bepaalde diepgang in het creatieproces. Fysieke aanwezigheid op school en volgen van lessen hoeft niet meer. Ik mag me vervelen, veelvuldig experimenteren en onvoorwaardelijk focussen bij mijn werken. Elk greintje creativiteit wordt aangesproken. Voor mijn eindwerk ‘P.O.’ moest ik op 25 maart iets presenteren. Dat is nu uitgesteld tot mei en geeft dus 2 maanden extra werktijd. Dat doet veel met het proces!

“Dankzij een bizarre vorm van traagheid in deze corona-tijd is er voor mij iets veranderd. Het lijkt wel alsof ik nu meer creativiteit uit de kast haal.”

Ik kan meer ontspannen werken waardoor er meer creativiteit los komt. Ik kan beter werken op mijn eigen bio-ritme. Vooral 's avonds ben ik zeer productief. Ik kan veel beter ‘mijn werkmoment’ kiezen. Onwijs interessant! Een ervaring om te koesteren. Het zou jammer zijn als dit wegvalt zodra we de maatregelen terug opgeheven worden. Wat als scholen vanaf nu meer vrije tijd zouden geven? Wat als leerlingen een eigen tempo mogen bepalen? Uiteraard moeten we dan wel sterker worden in zelfstandig werken en plannen.’

Scholen die om 14u sluiten om ‘vervelingstijd’ te creëren 

‘Intussen zie ik op facebook en instagram vele toffe opdrachten die leerkrachten verzinnen en dat is wel ontzettend mooi om te zien. Hoe ze de leerlingen nu op een hele andere manier aan het leren zetten. Het onderwijs zet meer creativiteit en flexibiliteit op de kaart.’

“Wat als scholen vanaf nu meer vrije tijd zouden geven? Wat als leerlingen een eigen tempo mogen bepalen?”

Na enkele weken van quarantaine broedt in Emma’s hoofd een nieuw onderwijssysteem. Ze droomt van scholen die om 14u sluiten. Leerlingen die vervelingstijd krijgen…. Out of the box denken en grenzen verleggen, creativiteit, flexibiliteit en wendbaarheid zijn de beste ingrediënten voor een economisch vaccin! Nu de ratrace even gestopt is, is het goed om na te denken wat we straks wel en niet meer willen. Het onzichtbare beestje heeft de motor langzamer doen draaien, maar niet kunnen stilleggen. Integendeel: we zetten onderdeeltjes in gang die veel efficiënter werken: nieuwe vormen van samenwerking en meer creativiteit. In het nieuwe normaal zullen diegenen die creativiteit en wendbaarheid inzetten een grotere rol kunnen spelen.

Artwork: Emma Snijers

In gesprek met

Emma Snijders is een creatieve duizendpoot. Haar ambitie is zoveel mogelijk leren en proeven. Ze vindt het moeilijk om te kiezen. Haar grootste passie voltooit zich in alles waarin ze zichzelf kan uitdrukken dat grofweg vertaald kan worden naar kunst. Ze geniet van bezig zijn met performance, beeldend werk en met schrijven. Emma wordt gelukkig van contact maken met mensen en samen iets moois maken. Ze is 3de jaarsstudente ‘bachelor lerarenopleiding secundair onderwijs met vakken plastische opvoeding en project kunstvakken’.

Neergepend door

Gil Géron heeft een voorliefde voor taal en verhalen. Met haar centrum voor leesbevordering Narrata brengt ze verhalen tot bij kinderen en hun ouders. Tot voor enkele jaren werkte ze in het kunsteducatief jeugdwerk, eerst als coördinator bij Crefi, later bij Koning Kevin.  Op uitnodiging van het netwerk Iedereen Verdient Vakantie stapte ze in het project ‘verbindjeverhaal’. Als Storyweaver luistert ze naar belevenissen over vakantie en cultuurbeleving en vertelt erover in een verhaal.