‘Ik kan maar proberen’, dacht Elke De Meuleneire toen ze Vakantieschakel* om hulp vroeg. Soms is een situatie zo uniek dat ze niet binnen vast aanbod, standaardregels en procedures past. Een extra schakel, bereidheid, maatwerk en een groot netwerk kunnen dan veel mogelijk maken. Een tienjarige jongen kon zo enkele dagen naar een speelpleinwerking. De jongen, een kind met Afghaanse roots, heeft een meervoudige beperking. Zijn alleenstaande mama liet haar zoon voor het eerst bij onbekende verzorgers. Zo kreeg ze eens wat tijd voor zichzelf.

Met handen en voeten en Google Translate

Elke De Meuleneire werkt in tijdelijk opvangcentrum De Renoboot van Fedasil in Gent. Samen met drie collega’s is ze verantwoordelijk voor de contacten en samenwerkingen met de buurt(bewoners) en voor animatie. In het opvangcentrum verblijven maximaal 250 bewoners die als vluchteling een aanvraag indienden om (tijdelijk) in België te kunnen blijven. Er wonen ook gezinnen.

“Het is echt een grote stap om je hier als vluchteling thuis te voelen en om een netwerk uit te bouwen. Daaraan meewerken geeft me veel voldoening.”

Elke en haar collega’s werken samen met vrijetijdsaanbieders van en in de stad Gent en stellen het aanbod voor aan de bewoners. Die bewoners komen met allerlei vragen langs op hun bureau: het vrijetijdsloket. Sportactiviteiten of vrijwilligerswerk in de buurt, opvang of kampjes voor de kinderen, een uitstap: ze zoeken samen uit wat mogelijk is. De taalbarrière vraagt vaak creativiteit: ‘Ik spreek ook Spaans en Engels. Soms komt er iemand mee die één van die talen een beetje spreekt. Google Translate is heel belangrijk voor ons en vaak gaat het gesprek met handen en voeten.’ Met geduld en goede wil kunnen ze toch mogelijkheden bespreken en afspraken maken. Een echt gesprek voeren is natuurlijk veel moeilijker.

Terwijl de schoolpoort dicht blijft…

Sinds de start in februari woont er op de Renoboot een alleenstaande moeder van Afghaanse afkomst. Ze heeft drie kinderen. Haar twee dochtertjes konden snel naar school. In de vakantie kunnen zij er naar de opvang. Haar tienjarige zoon heeft een mentale en fysieke beperking, kan niet praten en zit in een rolstoel. Bij hem duurde het wat langer voor hij op een geschikte school terecht kon. En toen was er de lockdown. Aangezien zijn situatie nauw contact vraagt, kon hij ook in juni niet naar school. Elke: ‘Zijn mama kwam me vaker vragen of we al nieuws hadden van zijn school. Ze wou zelf Nederlandse les starten. Zodat haar zoon naar school kon.’

… en er drempels liggen voor een kampje ….

Zorgde de mama dan al die maanden dag in dag uit alleen voor haar zoon? ‘Ja, maar dat was de voorbije tien jaar niet anders. In Afghanistan en onderweg waren er niet de voorzieningen zoals wij die hier kennen.’

“ Ineens kreeg ze goed nieuws: de jongen kon deze week, dus onmiddellijk, terecht op een speelplein van VFG Jong in Gent.”

‘Ik vond het daarom des te belangrijker dat de jongen eens weg kon in de vakantie. Een week opvang of kamp, dat moest toch lukken?’ Elke nam contact op met verschillende diensten en organisaties, maar botste telkens op een drempel. Kampen waren vaak volzet, de jongen kon niet toegeleid worden vanuit een school zoals gebruikelijk is, de taalbarrière, zijn beperkingen, het hoge inschrijvingsgeld voor het heel beperkte gezinsbudget, … .

… opent Vakantieschakel deuren

Elke kende Iedereen Verdient Vakantie al van een eerdere job. Als laatste kans stelde ze haar vraag aan Vakantieschakel*. Al gauw kreeg ze goed nieuws: de jongen kon onmiddellijk terecht op een speelplein van VFG Jong in Gent. Daar was onverwacht een plekje vrijgekomen. Omdat ze de ledenprijs mocht betalen, werd het financieel haalbaar voor de mama. ‘We hadden nog een dag nodig om alles logistiek te regelen. Zodat er tweemaal per dag een busje was om hem te brengen en de meisjes wat vroeger naar hun opvang konden.'

Emotioneel afscheid

En zo ging de jongen drie dagen naar de speelpleinwerking. Elke was erbij toen de mama de jongen voor het eerst naar de opvang bracht. ‘Het afscheid was emotioneel. Het was een grote stap voor haar om de jongen een dag achter te laten. Nog nooit had ze haar kind zo lang bij anderen achter gelaten. Ze was ook heel dankbaar, nog steeds trouwens. Voor de kansen die haar zoon krijgt in België, ook nu hij sinds september naar school kan. Zelf genoot ze van de vrije tijd om eens rustig naar de winkel te gaan. De jongen had het de eerste dag moeilijk. Ook de taal was natuurlijk niet vanzelfsprekend. De tweede en derde dag heeft hij het goed gehad. Het ventje amuseerde zich.’

Een positief verhaal in de buurt

Het mooiste aan haar job vindt Elke het nauw contact met mensen: ‘We kunnen veel voor hen betekenen en hen meestal blij maken door vrije tijdsaanbod te vinden en mogelijk te maken. Het enthousiasme en de gedrevenheid van partners en vrijwilligers geeft ook een boost.’

“Het afscheid was heel emotioneel. Het was een grote stap om de jongen er een dag achter te laten. Nog nooit had ze hem zo lang bij anderen achter gelaten. Ze was ook heel dankbaar.”

Het team van Elke begeleidt ook een vrijwilligerswerking. Die zorgt voor huiswerkbegeleiding, kinderanimatie, uitstappen en toeleiding naar sport en cultuur, of een fotozoektocht. ‘Het doet me plezier om mee te werken aan een positief verhaal in de buurt. Mensen krijgen hierdoor een gezicht, dat is zo belangrijk. Ook als tegengewicht voor de vele negatieve verhalen over vluchtelingen. Het is echt een grote stap om je thuis te voelen, om een netwerk op te bouwen. Daaraan meewerken, ook door bijvoorbeeld geschikt vrijwilligerswerk mogelijk te maken, geeft me veel voldoening.’

* Het platform Vakantieschakel van Iedereen Verdient Vakantie gaat aan de slag met elke vakantievraag zodat iedereen kan genieten van een vakantie op maat. Wil je op daguitstap of met vakantie, en ervaar je nog een drempel? Heb je als partner uit het netwerk een aanbod, vraag of idee? Vakantieschakel helpt je verder.

In gesprek met

Elke De Meuleneire werkt op de dienst Buurtwerk en animatie van het tijdelijk opvangcentrum ‘De Renoboot’ van Fedasil in Gent, dat (opnieuw) opende in februari 2020. Echt het verschil kunnen maken voor mensen, op zo’n mooi en belangrijk thema als vrijetijd en verbinding maken, geeft haar veel voldoening. Ze geniet erg van het nauwe contact met vele mensen en de positieve dynamiek met vrijwilligers en partners.

Neergepend door

Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.