Overslaan en naar de inhoud gaan

Vakantie mogelijk maken voor een ander, 't kan zo simpel zijn

In gesprek met Ludo en Jeanine Van Deun | 2 oktober 2017

Ze namen een kersvers buurjongetje mee op vakantie. Een vijfjarig Afrikaans kereltje, wiens papa net overleden was. Het ventje kwam naar België, naar het gezin van papa’s broer. Afrikaanse broers zorgen namelijk voor elkaars kinderen als één van hen iets overkomt. Tante was hoogzwanger, en dat nieuwe gezinslid erbij was even een beetje veel van het goede. Dus namen buren Ludo en Jeanine Van Deun het jongetje een weekje uit naar Luxemburg. Dan kon tante een beetje rusten. Het is allemaal niet zo bijzonder, zeggen ze. Iedereen zou het doen. Hmm, ik twijfel even. Zou ik? Zomaar, vanzelfsprekend? Wat jij?

 
 

'Vakantie zonder grenzen!’, lachen ze wanneer ik vraag welke titel best bij hun verhaal zou passen. Zonder grenzen, zeg dat wel. Afrika meets Turnhout. Afrika en Turnhout trekken naar Luxemburg. Maar zonder grenzen ook op deze frisse manier: de zorg van de buren is onze zorg. Vlamingen zijn voorzichtig om zich te moeien in het huishouden van een ander. Maar, als het is om een ander te helpen, dan spreekt het toch vanzelf dat we die grens tussen ‘wij’ en ‘jullie’ oversteken. Of niet?

Een ander een beetje rust en geluk gunnen

Ludo en Jeanine Van Deun en kleinkinderen
Ludo, Jeanine en de kleinkinderen in De Bosberg

‘Ach,’ zegt Jeanine. ‘Het is niet zo bijzonder.’ Ze kenden de buren. Jeanine had op de kleinsten gepast. Een mens doet toch wat voor een ander. Je geeft zo’n kleine man een beetje extra zelfvertrouwen. Een beetje geluk. Een kans om zijn gedachten eens te verzetten. De vakantie was trouwens heerlijk.

Het was nodig, en het was goed. Voor de buurvrouw met een derde kindje in haar buik. Het gaat over ‘coherentie’, zegt Ludo. Hij bedoelt: je woont in eenzelfde buurt, dan is er toch verbinding. Dan voel je toch wat nodig is, en doe je wat je kunt.

De tent is altijd groot genoeg

‘We dachten daar eigenlijk niet zo over na’, zegt Ludo. ‘We deden het wel meer. Jeanine was onthaalmoeder, en het gebeurde wel dat onthaalkindjes met ons meegingen, omdat de ouders het professioneel te druk hadden om vakantie te nemen.’ Het was eenvoudig, zeggen ze. Hun tent was groot genoeg, en hun eigen kinderen hadden er speelkameraadjes bij.

Groot vertrouwen in sociaal medevoelen

‘We zouden het gewoon opnieuw doen, als dat een ander helpt.’ En neen, ze vinden echt niet dat ze daarmee tegen de stroom ingaan. ‘Veel mensen zouden dit doen, dus maak het niet te groot.’

Dat doen we niet, het groot maken. We willen het wel verder vertellen. Zodat meer mensen op ’t idee komen om vakantie mogelijk te maken voor wie er op eigen kracht amper aan toekomt.

Zou jij het doen? 

Foto: Els Van Bosbeke

Familie Van Deun

In gesprek met

Ludo en Jeanine Van Deun wonen in Turnhout. Ludo is fotograaf, zijn vrouw werkte jarenlang als onthaalmoeder. Het koppel heeft drie adoptiekinderen. We troffen hen in De Bosberg in Houthalen, waar ze met twee kleinkinderen met vakantie waren. 

Het verhaal van Ludo en Jeanine werd opgetekend in het kader van het grootschalig luisteronderzoek van Steunpunt Vakantieparticipatie. Via duizend verhalen willen ze leren hoe wij in Vlaanderen vakantie mogelijk maken voor elkaar, en in het bijzonder voor mensen die minder vakantiekansen hebben.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 2 oktober 2017 in de categorie Kinderen.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |