Overslaan en naar de inhoud gaan

Toegankelijkheid: het gaat de goeie kant uit, maar we zijn er nog niet

In gesprek met Els Ameels | 7 juni 2016

Wandelen, de bergen in trekken, naar de stad en af en toe een museum binnenspringen: voor Els Ameels en haar gezin is vakantie synoniem voor ‘actie’. Hun jongste dochter Noor (9) heeft het Emanuel Syndroom, een chromosoomafwijking waardoor haar motorische en mentale ontwikkeling vertraagd verloopt. Noor heeft bij alles begeleiding nodig. Ze kan geen lange afstanden stappen, eet niet zelfstandig, is niet zindelijk en kan niet praten. Gelukkig steekt grote zus Fleur makkelijk een handje toe. ‘Ook al kruipt er behoorlijk wat voorbereidingswerk in onze vakanties, we laten er ons niet door tegenhouden. De meeste informatie is beschikbaar, al moet je 't wel zelf bijeenzoeken’, concludeert Els.

Met de draagzak de bergen in

‘Wij gaan supergraag op vakantie’, begint Els. Even ertussenuit, uit de routine en de zorgen van elke dag, nieuwe dingen ontdekken, de batterijen opladen. Ook Noor gaat heel graag op stap. ‘Maar soms botsen we op praktische hindernissen. Tot vorig jaar namen we tijdens wandelingen Noor mee in de draagzak. Ondertussen weegt ze meer dan 20 kg. De meeste draagzakken kunnen tot achttien kg aan en ook de rug van papa- hoewel zeer sportief - is niet onverslijtbaar. Dus zoeken we naar andere manieren. Speciale buggy’s voor grotere kinderen zijn jammer genoeg duur en nemen bovendien makkelijk de hele kofferruimte in.’

Draagzak bergen
Met de draagzak de bergen in: een oplossing voor Noor

 

Villa Rozerood

‘We hoeven niet altijd met ons vieren samen te zijn. Maar het is ook niet de bedoeling om de kinderen ergens te droppen.’ In Villa Rozerood (De Panne) vindt het gezin een mooie wisselwerking. ‘De vrijwilligers geven Noor de nodige aandacht en zorgen, zodat zus Fleur en wijzelf ook kunnen genieten. We zijn dichtbij en hebben ook de mogelijkheid om er even niet te zijn.’   

Bundelen van informatie

Op sites als Toegankelijk Toerisme en bij verschillende Facebookgroepen van lotgenoten vindt Els info en wisselt ze tips en ideeën uit. Gewoon een reisbureau binnenstappen levert bijzonder weinig op. Het initiatief Zon, Zee... Zorgeloos (van de provincie West-Vlaanderen, n.v.d.r) maakt de directe omgeving van enkele Belgische kustgemeenten toegankelijk tijdens de zomermaanden. Vrijwilligers helpen je mee het strand op, strandkabines worden opengesteld om te verschonen en er zijn strandrolstoelen ter beschikking. ‘Maar als je dan ook een uitstapje plant naar Gent, moet je weer andere informatiebronnen zoeken.’ Ook tijdens de Kangoeroebeurs verzamelde Els interessante reisinfo.

"Er is heel veel informatie over toegankelijkheid. ‘Allemaal leuk en handig. Maar wij missen één centraal punt waar alle informatie voorhanden is.’ - Els Ameels

Onhandige omstandigheden

De voorbereiding van een reis duurt al gauw enkele maanden. Het gezin laat zich er niet door afschrikken, maar botst ook tijdens de reis nog wel op onhandige omstandigheden. Zo past Noor al lang niet meer op een gewone baby-verschoontafel. In een restaurant moeten vragen waar je je dochter kan verversen, is best vervelend. Vaak word je verwezen naar een zaaltje achterin, op een tafel, of moet je de vloer van het (gehandicapten)toilet gebruiken. ‘Wij zijn altijd blij met een Ikea in de buurt. Je vindt er zorgvoorzieningen voor elke leeftijd. In het buitenland evolueren die faciliteiten sneller, heb ik de indruk. Zo is er in Engeland een campagne Changing Places die dit probleem onder de aandacht brengt.’

Noor en haar zusje

Noor en Fleur in (1)Playmobil Fun Park, (2)genietend van een terrasje en (3) in Pairi Daiza


Stimulans van bovenaf

Gelukkig ervaart Els bij veel mensen hoffelijkheid. En vindt ze dat er nog meer stimulans van bovenaf mag komen. ‘Het openbaar vervoer mijd ik zoveel mogelijk’, zegt Els. ‘Als ik alleen reis met Noor, begin ik er zelfs niet aan. Ik moet dagen vooraf reserveren en ben ook dan niet zeker of er helpende handen zijn. Bovendien is Noor niet zindelijk. Ik moet haar op elk moment kunnen verversen en dat is niet mogelijk op bus of trein.’  

Het gaat de goede kant uit, maar we zijn er nog niet

Campagnes om meer vervoersmaatschappijen, handelszaken en horeca bewust te maken zijn – jammer genoeg, vindt Els – nog altijd nodig. ‘Want de groep mensen die minder mobiel zijn, groeit. De groep oudere mensen wordt groter. Mama’s willen ook met de buggy ergens binnen kunnen. Als handelaar moet je daar op inspelen, vind ik. De campagne Café Pyrénée, in Gent en Sint-Niklaas is in dat opzicht een super initiatief.’

In gesprek met

Els Ameels is leerkracht Talen in een middelbare school en prijst zich gelukkig dat haar werkgever en collega’s begrip tonen voor de situatie van haar gezin. Haar man is ambtenaar en plant zijn verlof in functie van de noden van het gezin. Samen kunnen ze beroep doen op familie en vrienden voor een helpende hand (want alleen red je het niet, it takes a village…).

Op internet vindt Els inspiratie voor de organisatie van de gezinsvakanties. Dit zijn enkele van haar tips:

Facebookgroepen: ‘Speciale kindjes Vlaanderen’ en ‘Vraag en aanbod kinderhulpmiddelen
Jaarlijkse beurs van thuisbegeleidingsdienst De Kangoeroe: beurs.dekangoeroe.be
Zorghotel Villa Rozerood. Lees ook: 'Sprookjesvilla is betoverend vakantiehuis voor ernstig zieke kinderen'
Toegankelijke welness in 't Lavendelhof
Campagnes rond toegankelijkheid die het gezin super vindt: Changing Places - Café Pyrénee Mum on a mission

 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 7 juni 2016 in de categorie Toegankelijkheid.

Neergepend door

Els Jammaers is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze geniet van de authenticiteit van verhalen en van inspirerende ontmoetingen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie zodat iedereen kan meegenieten.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |