Theater! Spelen! Het is genieten en tot rust komen. Vrienden vinden en je zorgen even aan de kant schuiven. Theater is passie. Theater is een poort die je meeneemt van een plek van eenzaamheid naar een oase van warmte van andere mensen. Een deur naar trots durven zijn op jezelf. Zo had ik het nooit eerder bekeken. Het is Hamzah die me erover vertelt, wanneer ik hem ontmoet tijdens het Forum Iedereen Verdient Vakantie. Over enkele uren staat hij hier op de scene. Hij speelt mee in het theaterstuk over de Vlaamse Meesters, dat straks tijdens een van de workshops getoond wordt. Later gaat de bende, onder begeleiding van CODE vzw, op toer in Vlaanderen. Ze zullen vakantiegangers warm maken voor schoonheid en verwondering. Want de Vlaamse Meesters zijn er voor iedereen, ook voor wie niet zo makkelijk de weg vindt naar kunst.

Hamzah moet nog wat wennen aan het Nederlands dat hij sinds een achttal maanden onder de knie probeert te krijgen. En toch, een goed gesprek is zoveel meer dan de juiste woorden uitwisselen. We gebruiken gebaren, de taal van ons lichaam, en krijgen af en toe hulp van een vriend, die onze woorden vertaalt van en naar het Arabisch. Hamzah’s enthousiasme steekt me aan. Ik wil weten wat hem drijft, waar zijn hoop naartoe gaat.

Lachen is levensadem

‘Ik vind het erg leuk als ik zie dat mensen plezier hebben door mijn theaterspel’, zegt Hamzah. ‘En als een hele zaal aan het lachen gaat, ja,… dat is geweldig!’. De lach. Die grote kracht die mensen oplucht, sterk maakt en verbindt. Het liefst zou Hamzah comedian worden, vertrouwt hij me toe. Voorlopig zit zijn nog te prille kennis van de Nederlandse taal daarvoor in de weg. Misschien, ooit… Intussen vertoeft Hamzah zoveel mogelijk in de wereld van theater, zowel op het podium als in elk klein gesprek. Hamzah laat geen kans liggen om zijn gesprekspartners aan het lachen te brengen. Een grapje, een gek geluid: het kan zo simpel zijn om een lach in de lucht te krijgen.

Poort naar samenzijn

Hamzah mist zijn familie, zegt hij. Zijn hoop gaat vooral hun richting uit. Maar omwille van oorlog en geweld kan Hamzah niet terug naar huis, in Irak. En zijn familieleden hebben geen paspoort en kunnen dus niet reizen. De kersverse theaterman hoopt zijn geliefden over niet zo lange tijd weer te zien in Turkije. Intussen is er het theater. Dat doorbreekt zijn eenzaamheid. ‘Ik leerde via het theater al veel nieuwe mensen kennen’, lacht Hamzah. Toneel is meer dan een hobby. Het is een plek waar hij mensen ontmoet. Een bezigheid waar hij echt van geniet en waardoor hij rust vindt. Op de planken staan is even je zorgen vergeten. En op die manier heeft toneel voor Hamzah een kwaliteit die me aan vakantie doet denken. Vakantie, die er voor deze jonge Irakees voorlopig amper in zit.

Theater is ook vakantie

Al reist Hamzah toch ook wel wat. Het theater doet hem in zijn hart al op reis gaan  naar de verhalen van de Vlaamse Meesters, de schoonheid die zij schilderden. Nu is er de reis naar het forum, waar zijn gezelschap schittert in een workshop. In 2019 reist de groep doorheen Vlaanderen, om toneel te spelen en mensen warm te maken om mee(r) te genieten van kunst, cultuur en de verwondering die net daardoor kan groeien.

In gesprek met

Hamzah is 30 jaar en woont in Deurne. Op dit moment gaat hij naar school om Nederlands te leren. Hamzah is gepassioneerd door theater en doet niets liever dan mensen aan het lachen brengen.

Neergepend door

Lore Moons (22) studeert agogiek aan de VUB. Naast de andere, wil ze ook graag zichzelf goed leren kennen. Op reis is daar tijd voor. Lore reist liefst ongedwongen: voor haar geen checklists van af te vinken highlights in de stad. Lore engageert zich als verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie.