Een zomerochtend in 2018. In vakantiepark Erperheide in Peer valt een streepje licht in de slaapkamer van een bungalow. Erik wordt wakker. De plek waar Carina sliep is leeg. Erik schrikt op en stapt gehaast uit bed. Zijn vrouw is nergens te bekennen, haar badpak ligt niet meer op z’n plek. ‘Zou ze dan toch …?’ Erik rept zich naar het zwembad, op zoek naar zijn vrouw. In het ondiepe water merkt hij haar op. Carina zwaait, lacht breed en zwemt trots zijn richting uit. Ontroerd legt Erik dit bijzondere ogenblik vast in een filmpje. Carina had jarenlang een hemelse schrik om alleen in het water te gaan. Vanochtend keek ze die angst in de ogen en vond ze de moed om te doen wat ze lang niet durfde. Ze kneep er stilletjes tussenuit om in haar eentje de stap te zetten. ‘Ik heb me in jaren niet meer zo gelukkig gevoeld’, vertelt Carina later. Ze is trots op zichzelf, en dankbaar om Erik en alle mensen die deze ervaring mee mogelijk maakten.

Het verhaal van Erik en Carina is er eentje van vakantie mogelijk maken voor elkaar. Van terloopse vragen die een reeks hoopvolle gebeurtenissen in gang zetten. Van een koppel dat ernaar verlangt intens samen te zijn en te genieten van het leven, middenin een periode van ziekte en loslaten. Van woonbegeleiders en bewindvoerders die een extra mijl lopen om mensen de schone dingen van het leven te gunnen. Dit is een verhaal van mensen die elkaar respecteren. Van mensen die elkaar met warmte benaderen en net daardoor elkaar kansen geven om grenzen te verleggen.

Een verrassende vraag

Het verhaal begon bij de Dienst Begeleid Wonen in Leuven. Op een dag wilde Carina graag in de vakantiegids voor daguitstappen kijken om met Erik eens een dagje eropuit te trekken. Woonbegeleidster Jo vroeg Carina of ze niet eens samen met vakantie wilden gaan. Carina keek verbaasd op. Vakantie? Dat was meer dan twintig jaar geleden… als dat zou kunnen… het zou heerlijk zijn! Carina nam de gids met vakantieverblijven aan en bladerde doorheen foto’s van mooie vakantieplekken. En dan trok Erperheide in Peer haar aandacht. ‘Peer, het sprak mij direct aan. Het riep herinneringen op aan een vakantie met mijn zoon.’

“Vakantie? Dat was meer dan twintig jaar geleden. Als dat zou kunnen, ’t zou heerlijk zijn.”

Carina was meer dan twintig jaar niet meer op vakantie geweest. Ze woonde lange tijd alleen, en de financies waren er niet. In 2009 trouwde ze met haar tweede man Erik. Het koppel knoopt met de hulp van een bewindvoerder de eindjes week na week aan mekaar. ‘Ik had me er al lang bij neergelegd dat vakantie gewoonweg niet kon’, vertelt Carina. Tot Jo die vraag stelde, en daarmee een mogelijkheid opende die Carina zelf niet meer overwoog.

Iedereen aan tafel om de droom mogelijk te maken

Jo nodigde het koppel, de bewindvoerder en de woonbegeleider van Erik uit voor een overleg. Ze gingen samen aan tafel en bekeken wat mogelijk was. Een korte vakantie in Peer moest wél lukken, vond de bewindvoerder. Jo boekte de vakantie, de reservatie werd betaald en bovenop hun wekelijkse leefgeld kon de bewindvoerder 100 euro zakgeld voorzien. ‘Vakantiegeld’, lachen Erik en Carina. Het zou nét iets extra mogelijk maken.

Helende tijd, zwemmen en verwenkoffie

De vakantie in Peer werd schitterend. Het koppel genoot intens van hun vakantieverblijf dicht bij de paardenweide. ‘We wandelden veel in het bos en gingen elke dag naar de paarden kijken’, zegt Carina. In een knus vakantiehuisje wonen, tijd doorbrengen in de natuur, tussen de bomen wonen, wandelen en iets langer slapen: het voelt allemaal zo helend. En dan was er die heerlijke trots van hen beiden, toen Carina het had aangedurfd om op haar eentje het zwembad in te gaan. ‘Ik had al heel lang het gevoel dat ik die knop moest doordraaien. Daar, in de rust van de vakantie, is het me gelukt’, vertelt Carina. Erik vertelt over de ontroering, over de tranen in zijn ogen op dat magische ogenblik toen hij zijn vrouw terugvond in het zwembad. Aan het einde van de vakantieweek kon er nog een etentje voor twee af. Carina herinnert zich het langzame genieten van een heerlijke verwenkoffie, als zoete kers op een heerlijke vakantietaart.

Ander mens

‘Van vakantie kom ik anders terug, als een ander mens’, vertelt Carina. Omwille van psychische klachten bracht ze de afgelopen twintig jaar met regelmaat hersteltijd door op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. De effecten van een poosje vakantie zijn minstens zo heilzaam, zo niet krachtiger, vindt het koppel. ‘Het voelt alsof mijn batterijen opladen’, legt Carina uit. ‘Na die korte vakantie kwam ik met nieuwe energie thuis. Ik had weer zin om van alles te doen in mijn huishouden.’

Dromen van meer

Die eerste vakantie doet het verlangen opflakkeren. Het koppel kreeg zin in meer, en langer. Een midweek is eigenlijk een beetje te kort om helemaal tot rust te komen. Ze durven dromen van een week of, aarzelend, twee weken misschien.  ‘En eigenlijk ben ik er wel weer aan toe’, zegt Carina. ‘De lente is elk jaar psychisch een lastige tijd voor mij. Een weekje vakantie zou me er weer bovenop helpen.’

“Na een korte vakantie voelde ik nieuwe energie. Ik had weer zin in mijn huishouden.”

Een volgende vakantie, waar mag die naartoe gaan? Opnieuw in een vakantiepark, zeggen Erik en Carina in koor. Aan zee, liefst van al. Een datum hebben ze al in gedachten. Begin september, dan kunnen ze er hun tiende huwelijksverjaardag en de verjaardag van Erik vieren. Met de ervaring van vorig jaar in gedachte, is het makkelijker om de stap te zetten. ‘Ik durf het nu wel te vragen. Met Jo en de bewindvoerder zoeken we samen vast weer uit wat mogelijk is.’ En als die klip genomen is, kan het uitkijken opnieuw beginnen. Want vooruitkijken naar vakantie is de helft van het plezier.

fotobron: Peter H. @ Pixabay

In gesprek met

Erik Daniëls en Carina Beukelaers trouwden in 2009. Carina was al eerder getrouwd en heeft een zoon die inmiddels een eigen gezin heeft. Ze worstelt zich geregeld door depressies. In 2012 kreeg ze kanker en kon ze niet meer werken. Bij Carina is de kanker inmiddels geweken. Erik heeft een ongeneeslijke kanker en een beginnende vorm van Alzheimer. Het koppel woont in Leuven. Beiden zijn actief als vrijwilliger bij buurtwerking De Meander.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.