Overslaan en naar de inhoud gaan

Stilte heelt, confronteert, ontroert

In gesprek met Broeder Nikolaas | 17 januari 2020

Binnenkort is er Iedereen Verdient Stilte, een reflectienamiddag waar vakantieliefhebbers ervaringen uitwisselen over de weldaad van verstilling en stilte. Ik zoek alvast een stukje kalmte op en trek naar de groene buitenkant van Brugge, naar de abdij van Zevenkerken. De stilte en de rust valt als een heerlijke deken over me heen terwijl ik naast broeder Nikolaas door de lange kloostergang loop. Onze voetstappen vormen de enige bron van geluid. Broeder Nikolaas staat samen met twee medebroeders in voor het onthalen van gasten in de abdij. Vroeger waren dat meestal mensen in een persoonlijke crisis of met familiale problemen. ‘De laatste jaren zijn het vaak mensen die op zoek zijn naar stilte en vertraging,’ zegt broeder Nikolaas. ‘En dat zijn er tegenwoordig steeds meer en meer.’

Openheid

Toen broeder Nikolaas in 1982 intrad in het klooster kwam hij binnen in een gemeenschap van ongeveer 115 monniken. Vandaag blijven er nog zestien over, waarvan veertien permanent in huis. ‘Toch vormen we nog steeds een erg levende gemeenschap’, zegt pater Nikolaas, ‘we doen nog altijd bijna alles zelf.’ Pater Nikolaas runde dertien jaar lang de cafetaria van de Abdij. Sinds 2005 is hij een van de drie beheerders van het bezinningshuis. Er komen regelmatig groepen voor retraites, seminaries of werksessies over de vloer.

“Stilte leidt vaak tot verdieping en verbondenheid.”

Broeder Nikolaas

‘Scholen tot uit het verre Limburg zoeken ons op,’ zegt broeder Nikolaas enthousiast, ‘en ook begeleiders uit de jeugdzorg, natuurorganisaties en mensen uit het bankwezen komen werksessies bij ons doen. Tot en met groepen uit de Engelse Anglicaanse geloofsgemeenschap van Canterbury.’ Als ik hem vraag waarom mensen enthousiast zijn om naar de abdij van Zevenkerken te komen, zegt hij: ‘Er is natuurlijk het schitterende kader in deze groene long van Brugge, maar ook om onze openheid naar anderen toe worden we geprezen.’ Hij glimlacht.

Tranen van geluk

Het bezinningshuis werkt sinds drie jaar mee in het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Vorig jaar konden broeder Nikolaas en zijn confraters via het netwerk zo’n twintig mensen met een beperkt inkomen ontvangen. Gasten krijgen een individuele kamer, kunnen mee aan tafel met de broeders (in stilte!) en kunnen het gebedsprogramma bijwonen. ‘Dat staat onze gasten helemaal vrij hoor. Even belangrijk als het gebed en de stilte is het groen dat ons omringt. Wij moedigen onze gasten aan om de bossen te verkennen.’

“Mensen zijn meer en meer op zoek naar stilte en verstilling.”

De broeder vertelt over een jonge vrouw die via Iedereen Verdient Vakantie een verblijf in de abdij boekte. Ze had een zoontje van vijf, stond er alleen voor en had niet de middelen om op vakantie te gaan. ‘Ik weet nog dat ik haar schreiend aantrof tijdens de tweede dag van haar verblijf. Het waren tranen van blijdschap, zei ze me. Omdat ze er met haar zoontje een paar dagen tussenuit kon zijn.’

Rust vinden

Als gastheer treedt Broeder Nikolaas op als ontvanger en niet als zender, vertelt hij nog. ‘Wij zijn een luisterend oor voor de mensen, als zij daar nood aan hebben.’ Dat blijkt regelmatig voor te vallen. Een verblijf in stilte kan namelijk heel wat losmaken. ‘Tijd doorbrengen in stilte en afzondering brengt niet alleen rust maar soms ook confrontatie met je eigen ik,’ zegt broeder Nikolaas. ‘Dat kan deugddoend zijn maar ook pijnlijk bij momenten. Dan kan het goed zijn om erover te praten.’ Op die manier leidt stilte ook vaak tot verdieping en verbondenheid.

“Even belangrijk als het gebed en de stilte is het groen, wij moedigen gasten aan om de bossen te verkennen.”

Als ik aan broeder Nikolaas vraag hoe hij zelf de rust ervaart in de abdij, grinnikt hij. ‘Eerlijk? Mensen zullen er misschien verbaasd van opkijken maar wij hebben het razend druk hier. Mijn programma zit vol van zes uur ‘s morgens tot wanneer ik mijn ogen sluit om te slapen.’ Broeder Nikolaas vertelt over zijn uitstappen, bijvoorbeeld wanneer hij naar andere geloofsgemeenschappen reist om lezingen te geven. ‘Als ik dan na mijn dagtaak in mijn kamer arriveer in de totale stilte van het klooster, ervaar ik zelf de heilzaamheid daarvan. Dan pas ervaar ik feitelijk wat onze gasten meemaken: kunnen landen op een plek van stilte en genieten van de rust die dat brengt.’

Broeder Nikolaas

In gesprek met

Broeder Nikolaas (75) is een van de beheerders van het bezinningshuis van Abdij Zevenkerken in Brugge. Broeder Nikolaas beleefde zijn roeping toen hij 38 was. Daarvoor was hij stationsverantwoordelijke in de treinstations van Oostende en Merelbeke. Broeder Nikolaas is mede-auteur van de scheurkalender De Druivelaar.

Broeder Nikolaas ontving een uitnodiging van Iedereen Verdient Vakantie, voor de reflectienamiddag op 23 januari 2020 in Gent. ‘Wat een interessant programma,’ zegt hij, ‘ik heb mijn agenda vrijgemaakt om erbij te zijn. Ik ben ontzettend benieuwd naar de presentaties en de ontmoetingen.’

Dit verhaal werd gepubliceerd op 17 januari 2020 in de categorie Groeien.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |