Het resultaat van zijn werk genereus delen: voor Robert Boons (65)  is dat zowat het meest waardevolle dat hij als fotograaf kan bereiken. Sinds begin dit jaar reist hij – in duo met een verhalenschrijver – doorheen het netwerk van Vakantieparticipatie. Op zoek naar verhalen van professionals en vrijwilligers die vakantie mogelijk maken voor mensen in armoede. Verwonderd kennismakend met mensen in armoede die getuigen over de uitdagingen in hun leven en de helende kracht van vakantie. Zijn geschenk aan het netwerk is van grote waarde: ‘Niet mijn naam is belangrijk, wél dat de beelden en verhalen hun weg vinden naar een groot publiek.’

Het begin van een passie

Toen hij 18 was, kreeg hij zijn eerste camera cadeau. Een tweedehands Zenith. Het werd het begin van een levenslange passie. Robert begon te experimenteren, dook de donkere kamer in en schakelde de ene opleiding aan de andere. Eerst nog analoog, en later digitaal. Begonnen als cursist, en gaandeweg ook als docent. Zijn job heeft hij er nooit van gemaakt, al scheelde het even niet veel. ‘Ik werkte mijn hele leven bij de Post, en kon er op een bepaald moment doorgroeien tot fotograaf. Uiteindelijk heb ik die stap niet gezet omdat we dan naar Brussel moesten verhuizen. Dat paste toen niet in ons gezinsleven.’

Uitdrukken wat je raakt

De kunst van het beeld maakte iets compleet wat anders onaf geweest zou zijn in Roberts leven. ‘Ik heb niet de kans gehad om te studeren. Daar heb ik spijt van gehad. Fotografie gaf me een spoor om ergens wél in uit te blinken.’ Fotografie blijkt ook een manier om uitdrukking te geven aan wat beroert. ‘Toen ik begon te fotograferen zat ik toch wel in een donkere periode in mijn leven. Dat kon je ook zien aan mijn foto’s. En dat zie ik er vandaag nog altijd wel in. Mijn voorliefde voor zwart-wit, voor het spelen met licht en donker, voor de zeggingskracht van schaduw, voor mensen als centraal thema in mijn vrij werk.’

‘Ik wil mensen zorgzaam in beeld brengen. Het beeld moet iets positief uitdrukken, en dat zoek ik heel bewust op. Iedereen moet bij het bekijken van die foto’s kunnen zeggen dat ze er toch echt wel goed opstaan.’ Dan worden mensen blij, en trots. Het levert een pak voldoening op voor de man achter de camera. 

Vrijwillig en genereus

Robert geeft zijn tijd en talent cadeau aan het netwerk Vakantieparticipatie. Vrijwillig. Omdat het hem zoveel goeds oplevert. ‘Ik ervaar al die contacten als een grote verrijking van mijn leven’, zegt Robert. 

‘Het doet me zoveel goed om bij die mensen en op die mooie plekken te komen en daar via mijn foto’s uitdrukking aan te geven.’ 

Bovendien, en dat is opmerkelijk: het is niet de naam van de fotograaf die ertoe doet, maar de zeggingskracht van het beeld. Robert hecht niet aan auteursrechten, eigenaarschap van zijn werk. Vrijwilligers en professionals uit het netwerk Vakantieparticipatie krijgen hun foto’s op vraag simpelweg toegestuurd. Zonder kost, zonder belang. ‘Ik vind het helemaal oké als mijn foto’s een eigen weg gaan. Zelfs als ze elders weer opduiken zonder mijn naam. Ik maak er andere mensen gelukkig mee en ik ervaar er waardering door. Dat is voor mij genoeg.’ 

Het mag zelfs meer worden

‘Vakantieparticipatie doet schitterend werk, met en door bijzondere mensen. Ik had er geen idee van dat in het netwerk zoveel belangrijk werk gebeurt. Voor massa’s mensen die anders nooit de vreugde van vakantie zouden kunnen ervaren. Hoe belangrijk dat is, heb ik ook in mijn eigen familie gezien. Ik zou niet liever willen dan dat veel meer mensen die kracht ontdekken. Dat de verhalen en de beelden hun weg naar een groter publiek vinden. Hoe mooi zou het bijvoorbeeld zijn als we een kijk- en leesboek zouden maken, met foto’s en quotes, met pakkende verhalen in taal en beeld. Ja, wat mij betreft: het mag gerust nog meer en gevarieerder worden.’

Iedereen kan fotograferen!

Goed nieuws. Ook jij kunt fotograferen. Met digitale camera of smartphone heeft nu jan-en-alleman de basisuitrusting gewoon in de achterzak of handtas. Wat zijn de tips van Robert Boons?

• Veel foto’s maken. Gewoon doen, kijken naar het resultaat. Voelen wat je raakt en waar je trots op bent. Zo kom je op het spoor van wat je zelf wil uitdrukken.
• Kijk naar foto’s van anderen en doe dat heel vaak. Dan ontdek je waar je goesting naar uitgaat en vind je pakken inspiratie.
• Kijk naar licht. Kijk heel aandachtig naar licht en schaduw. Fotograferen is schrijven met licht. Vang het licht, gebruik het om uitdrukking te geven aan wat je wil tonen.
• Wees aandachtig voor vormen. Kijk naar je omgeving, zoek er de vormen in. Componeer met vormen.

Wil je mensen in beeld brengen? Bereid je dan voor op een werk van tijd nemen, van goed kijken, luisteren en aanvoelen wat de onderstroom is, wat mensen beweegt, wat ze belangrijk vinden. Robert: ‘Soms loop ik eerst gewoon een uur wat foto’s te maken voor ik echt naar de juiste beelden zoek. Op dat moment hebben de mensen je niet meer in het oog.’ 

Het verschil tussen een foto en een goeie foto zit in ‘zeggingskracht’. ‘Een beeld waarvan je voelt: dat is er pataat! op. Een beeld dat voor zichzelf spreekt, waar een verhaal inzit.’

In gesprek met

Robert Boons is amateur-fotograaf, woont in Lommel en is actief in de plaatselijke fotoclub. Een fotoclub met een hoog niveau, zegt hij zelf. Hij fotografeert voor de stad, voor de Internetgazet en sinds dit jaar ook voor Vakantieparticipatie. Zijn foto’s geven er beeld aan de verhalen, drukken uit wat in woorden niet te vertellen valt.

Robert neemt graag deel aan thematische fotowedstrijden waarin mensen centraal staan en oogst daar heel regelmatig waardering. Hij fotografeerde voor diverse publicaties, zoals voor een kookboek voor het plaatselijke sociaal restaurant en een boek met portretten van bewoners van een sociale woonwijk. 

Bijzonder trots is Robert dat een van zijn foto’s het haalde in het  boek ‘En avant, Marche!’ van Stefaan Vanfleteren. Een ander beeld werd opgenomen in het Worldbook of Happiness van Leo Bormans. 

Ontdek Roberts werk op www.iedereenverdientvakantie.be.  Zoals bijvoorbeeld bij deze (en meer!) verhalen:

Blote voeten verslijten niet zo gauw
Oliebollen met tartaar en zwemmen tot het donker is
Waarom het zo belangrijk is dat elk kind vakantie kan beleven
Van je passie je werk maken: dan kan er zoveel schittering ontstaan
Bobbejaanland: herinneringen ontstaan waar je samen dingen beleeft
Er is iets in mij dat zo sterk is, iets dat kan groeien als ik ergens bij mag horen
Rap op Stap Bredene: spannend avontuur van twee vrijwillige reisadviseurs
Tegengif tegen jachtige samenleving: leer samenwerken met een ezel
Je eigenwaarde is van jezelf, die laat je je niet ontnemen

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.