Gezonde zeelucht in je longen. De ondergaande zon in de kabbelende golven. Een ander uitzicht op je dagelijkse routine. Het kan grootse effecten hebben. Dat een verblijf aan zee zo heilzaam is, ligt voor vakantieganger Jason Serdons niet alleen aan de kracht van de zee zelf. Het is zit ‘m ook en misschien zelfs vooral in het feit dat het verblijf met zoveel liefde en enthousiasme voor je wordt mogelijk gemaakt. Er wordt zorg voor je gedragen, ook al heb je een ander ritme. Je wordt met respect behandeld, ook al druk je je anders uit. Je verdient het om op vakantie te gaan, ook al ben je ziek of heb je een beperking. ‘Daardoor voel je je een volwaardig mens,’ zegt Jason. 'En dat is echt iets groots.'

Rust

Jason en ik ontmoeten elkaar in de cafetaria van Hotel Vayamundo, met volle zicht op zee. Hij is een van de honderdtachtig reizigers die uit Limburg naar Oostende is gekomen voor een paar dagen van weldoende vakantie. Het had nochtans geen haar gescheeld of Jason was er niet bij geweest. De dag voor vertrek kreeg hij een emotionele opdoffer te verwerken. Zijn begeleidster overtuigde hem. ‘Nu ben ik blij dat ik toch ben meegekomen,’ zegt hij, ‘ik had niet gedacht dat ik er zo van zou kunnen genieten. Het doet echt deugd.’

“Iedereen wordt hier als een vol individu behandeld.”

Er staan allerlei activiteiten op het programma, zoals een workshop percussie en een daguitstap naar Brugge. ‘Het is fijn om iedereen zo enthousiast te zien,’ zegt Jason. ‘Maar zelf geniet ik nog het meest van de heerlijke maaltijden en de momenten van rust.’

Respect

Jason vertelt met veel warmte over zijn medereizigers. Sommigen hebben een mentale beperking, anderen een psychische aandoening, nog anderen zijn net zoals Jason chronisch ziek. Allemaal zijn ze bij een van de organisaties uit de koepel Arbeidszorg Limburg aan de slag volgens hun eigen capaciteiten. En nu kunnen ze ook op vakantie.

“Gezonde mensen beseffen vaak niet hoeveel extra drempels mensen met beperkingen ervaren om op vakantie te kunnen.”

Zelf werkte Jason vele jaren op de psychogeriatrie in Maastricht. Daar leerde hij dat communicatie niet voor iedereen makkelijk is. ‘Sommige mensen hebben wat meer tijd nodig om zich uit te drukken, daar is niets mis mee.’ Toch ziet Jason vaak gebeuren dat er tijd noch begrip is voor mensen die trager of anders zijn. Hij is dan ook erg ontroerd als hij de baliemedewerkers van Vayamundo bezig ziet. ‘Iedereen wordt hier als een vol individu behandeld.’ De gasten krijgen de tijd om zich uit te drukken, ook als dat wat moeizamer gaat. ‘Eigenlijk is dat een basisvorm van respect,’ zegt Jason.

Rugzak

Jason is vol lof over de organisatoren van de groepsreis. Horizont maakte de reis mogelijk samen met Arbeidszorg Limburg en Iedereen Verdient Vakantie. Hij benadrukt het belang van groepsreizen als deze. ‘Gezonde mensen beseffen vaak niet hoeveel extra drempels mensen met beperkingen ervaren,’ legt hij uit. ‘Dan heb ik het niet alleen over de financiële zorgen die er vaak komen bij kijken,’ zegt Jason. ‘De mensen hier hebben elk een eigen zware rugzak te dragen. Ze moeten vaak grote inspanningen leveren om simpele dingen te bereiken. Zoals er eens op uit trekken bijvoorbeeld, dat is complex voor heel wat mensen.’ Jason glimlacht als hij iemand van het reisgezelschap enthousiast de cafetaria ziet binnenkomen. ‘Van een vakantie zoals deze wordt dan ook dubbel en dik genoten,’ zegt hij.

Complementair

Een van de andere gasten is een dove man. Jason stelde op de heenreis vast dat de man zich zorgen maakte over het delen van een kamer. ‘Door zijn doofheid gedraagt hij zich soms wat anders. Hij had schrik om misbegrepen te worden.’ Jason stelde hem voor om samen een kamer te delen en zag hoe er meteen een pak van zijn schouders viel.

“In feite zijn we perfect complementair.”

‘En weet je wat het mooie is: in feite zijn we perfect complementair.’ Jason vertelt dat hij zelf ook schroom had om een kamer te delen. Hij lijdt aan reumatische artritis en de ziekte van Bechterew. Daardoor heeft hij moeilijke nachten met veel pijn. ‘Ik ben blij dat ik een kamergenoot heb die er ongestoord doorheen slaapt. We zijn een mooie puzzel samen.’

In gesprek met

Jason Serdons heeft lange tijd in de psychogeriatrie van Maastricht gewerkt. Vandaag zorgen zijn chronische ziekten voor beperkingen en uitdagingen. Jason is vader van drie. Hij is verbonden aan vzw Basis in Hasselt en kon op vakantie mede dankzij Horizont en Iedereen Verdient Vakantie.

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder.