Dat ademen klank produceert vanbinnen in mijn lijf, ik had er nooit echt bij stilgestaan.  Elke voetstap trilt dof via mijn botten naar mijn hoofd. Geen idee had ik ervan, hoe verloren een mens zich gaat voelen als die geluiden overheersen. Het trekt een cocon om je heen. Ik ben in een groep van een vijftiental mensen, en ik voel me alleen. Een gids neemt ons mee door Waregem. Ik moet me bewust concentreren op wat ze zegt. Zonder focus en concentratie blijft geen woord hangen. Mensen kijken me na, denk ik. Ik denk dat zij denken dat er een vijs los zit aan mij.

Horen

Een stevig stel oorbeschermers, type bouwvakker-met-drilboor, staat op mijn hoofd. Is dit wat slechthorenden beleven? Elke dag, elk uur? Gespitst luisteren, geluiden van buiten onderscheiden van klanken die binnenin mij trillen: het maakt me snel moe. Iemand stelt me een vraag, en ik hoor mezelf het antwoord roepen. Hoe enthousiast verteld ook, het verhaal van de gids kan me nog maar matig boeien. Ademen, wandelen, bij de groep blijven: het vraagt alle energie die ik heb. Ik voel me opgesloten in mezelf.

Het verkeer is minder nadrukkelijk aanwezig. Ik moet dubbel checken, intens rondkijken voor ik het voetpad verlaat. Achter mij duikt onverwacht een fietser op. Oeps. Hoe veilig ben ik zonder mijn scherp gehoor?

En hoe vreemd zie ik eruit? Bouwvakkers-oorbeschermers op een vrouwenhoofd. Niet in harmonie met het lijf en de kleren onder dat hoofd. Wat zullen de mensen denken? Zal ik me in de groep verstoppen? Een mens die denkt dat die anders is en dat niet wil zijn, steekt zich weg.

Zien

Ik ruil mijn oorbeschermers tegen een bril. Denk aan een duikbril, maar dan eentje waarvan het venster met zwarte verfstrepen in vertroebeld. Het schijnt dat die bril de ervaring van een specifiek type slechtziendheid benadert. Mijn achting voor slechtzienden piekt. Hoe hou je dat vol, actief zijn in een snelle wereld waar je constant de beelden voor je moet scannen, ingespannen moet turen? Waar je voortdurend wil checken of je je voeten veilig neerzet, tegen niets of niemand opbotst.

"Mijn achting voor slechtzienden piekt. Hoe hou je jezelf staande in een drukke wereld die je voortdurend moet afturen?"

Groepsgenoot Jan draagt ook zo’n duikbrilachtig ding. Beide glazen zijn pikzwart, met in het midden een gaatje van 1 cm diameter. ‘Tunnelzicht’, zegt hij. ‘Hier komt zoveel concentratie bij te pas. Ik moet aan één stuk door de omgeving scannen, van mijn voeten naar boven en terug. Ik hoor ook anders. Het vraagt al mijn aandacht. Het is ongelooflijk vermoeiend. Ik denk aan een collega die tunnelzicht heeft. Ik begin haar een beetje te begrijpen.’

‘Rechts van ons ligt het kasteel en Park Baron Casier’, vertelt de gids. Ik beweeg mijn hoofd van links naar rechts, van boven naar onder om stukjes beeld te pakken te krijgen. Meer dan losse fragmenten levert dat niet op. Mijn verbeelding – om een kasteel te puzzelen – werkt overuren.

Voelen

De bril is snel welletjes geweest. Marianne neemt ‘m over. Ze kijkt, tuurt en is verrast. Ik geef haar een arm. We filosoferen wat. Of we niet liever gewoon willen thuisblijven als we slechtziend zouden zijn, vragen we ons af. Misschien wel. Of toch niet. Misschien is een stadswandeling niet echt dàt, maar ‘zijn’, ertussenuit zijn, samen buiten zijn: het blijft heerlijk. Zonder scherpe beelden voel je meer. Gezelschap. De wind. De zon.

"Samen buiten zijn, het blijft wél heerlijk. Gezelschap. De wind. De zon."

Er staat een stevige koude bries. Marianne, slechtziend voor even, scherpvoelend als altijd, rilt en grinnikt ‘ja, een beetje warme wind, dat zou ik wel waarderen.’

In gesprek met

Tijdens de studiedag ‘Toerisme met een Zilveren Randje’ van 18 april 2016 maakten de deelnemers een gegidste wandeling door Waregem. Een inleefwandeling. Naast confronterende brillen en oorbeschermers, waren er ook mensen die met rolstoel of rollator de wandeling beleefden.

Wil je er zelf mee aan de slag? Contacteer gerust Jeroen Marijsse. Hij zet je vast op ’t spoor om je eigen inleefwandeling vorm te geven.

 

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.