Overslaan en naar de inhoud gaan

Doktersadvies: “Pak uw valies en ga op vakantie.”

In gesprek met Marleen Vandecraen | 13 mei 2019

‘Ik neem je graag mee naar 1998. Februari, putteke winter zoals ze zeggen. Ik worstelde toen al met de ziekte van Crohn. Mijn man werkte lange dagen, en ik stond meestal alleen voor het huishouden en twee puberende kinderen. Mijn lijf had rust nodig, maar die kon ik in ons drukke gezin niet vinden. De dokter stuurde me naar het ziekenhuis voor verplichte rust. De specialist dacht daar anders over. Maar Marleen, zei hij, wat ga je toch doen in het ziekenhuis. Als je rust zoekt, ga je die hier zeker niet vinden. Pak uw valies en ga op vakantie.’ Ik dus op weg naar een reisbureau, om uit te zoeken wat mogelijk was. Ik zette de kost van een vakantie naast die van een verblijf in het ziekenhuis. Het was rap beslist. Ik koos voor de zon, want die gaf mij toen al energie en kracht.

Op m’n eentje trok in naar Turkije. Gespannen nog in het begin, want alles was nieuw, alles zo onbekend. Ik durfde mensen aanspreken en kon hen volgen naar het hotel. Thuis had ik afgesproken dat ze me alleen zouden horen als er iets mis was. Geen nieuws zou goed nieuws zijn. Mijn telefoon bleef uit. De stress van thuis haalde me niet meer in. De zon laadde me weer op. De specialist had het goed geweten.

De jaren daarna kwamen we in financieel woelig water. Vakantie zat er niet meer in. Ik herinner me vooral het gevoel van geïsoleerd zijn. Geen geld om eropuit te trekken betekent op den duur dat je je opsluit.

Later, toen de situatie ietsje beterde, durfden we af en toe een daguitstap aan. Nog een paar jaar later kon er al eens een weekend vanaf. Met het openbaar vervoer welteverstaan, want de auto hadden we noodgedwongen weggedaan. Toen leerde ik hoe lastig het is om vanuit de Kempen ergens in ’t land te geraken. En hoe rap het evenwicht verstoord kon raken door onzekerheid en stress. Hoe het soms in de praktijk fout loopt omdat je geen internet hebt en de praktische details niet zelf kunt checken.

"Geen geld om eropuit te trekken betekent op den duur dat je je opsluit." - Marleen Vandecraen

Ik herinner me nog goed dat we een weekend boekten met kamer en ontbijt. Ik had alles tot in de eurocenten uitgeteld, om toch maar zeker te zijn dat we zouden rondkomen. En dan blijkt, op het allerlaatste moment, dat er dat weekend geen ontbijt kon worden geserveerd. De stress, … als ik eraan denk, voel ik het nog. 

Stressremmers in die tijd waren ons lijnabonnement, en later de lijnpasjes van Vakantieparticipatie. Daarmee wisten we dat vervoer geen extra kosten zou inhouden.  Leuk toen was dat we toch al eens op plaatsen in ons land kwamen waar we nooit eerder of heel lang geleden geweest waren. Zoals Gent en Brugge. Daar hebben we mooie herinneringen aan.

Ik denk er graag aan terug. Al komen er dan in mijn herinnering ook momenten boven die pijnlijk waren. Zoals die keer toen we na een stadswandeling de gids moesten betalen en ons bewijs van korting toonden. Die man zei toen zo luid dat iedereen het hoorde iets in de zin van ah ja, jullie hebben die sociale korting. Ik kon door de grond zakken toen.

We zijn niet bij de pakken blijven zitten. We hebben gesparteld, en we hebben gereisd. We zijn blijven dromen van Turkije en er zelfs de laatste jaren weer opnieuw naartoe kunnen gaan. Maar het leven zoals het liep, het heeft me wel doen nadenken over waarom vakantie zo belangrijk is. En dat vakantie alleen maar vakantie kan zijn als het een zorgeloze tijd is. Een tijd waarin even niet moet denken aan rekeningen die nog moeten betaald worden. En dan helpt het als je op vakantie ook niet voor financiële verrassingen komt te staan. Dat je alles vooraf goed kan uitrekenen. Duidelijkheid geeft veiligheid. En dat is een belangrijk gevoel voor wie financieel kunst- en vliegwerk moet doen om toch met vakantie te kunnen.

"Vakantie kan alleen maar vakantie kan zijn als het een zorgeloze tijd is."

Naast veiligheid is er nog iets belangrijk, vind ik: en dat is dat je gezien wordt als een waardig mens. Dat niemand je anders bekijkt omdat je korting krijgt bijvoorbeeld. En dat zoiets stil mag blijven, niet aan de neus van andere mensen gehangen wordt. Een mens wil zijn waardigheid toch behouden.

En, nu ik er zo over denk is er nog iets. Vrijheid. De vrijheid om zelf de vakantie te kiezen die bij je past. De vrijheid om zelf te kiezen wanneer je met vakantie wil. Dat mensen met een beperkt inkomen niet zomaar tevreden en dankbaar moeten zijn voor een goedkopere vakantiekans buiten het toeristisch seizoen. Maar dat zij net als iedereen ook eropuit kunnen in momenten waarin iedereen het liefst vakantie beleeft.’

foto: Marleen Vandecraen

Marleen Vandecraen

In gesprek met

Marleen Vandecraen is Stem bij Iedereen Verdient Vakantie. In 2017 beluisterde ze als vrijwillig ‘Oor’ tientallen verhalen over hoe wij in Vlaanderen vakantie mogelijk maken voor elkaar. In 2018 zette ze de stap om ook haar eigen verhaal een stem te geven en daarmee sociale organisaties en toeristische partners te inspireren om te blijven werk maken van vakantiekansen voor mensen met een beperkt inkomen.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 13 mei 2019 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |