7 december 2017: het jaarlijkse Forum van Vakantieparticipatie barst los in de schouwburg van de Grote Post in Oostende. Bij de vierhonderd aanwezigen was ook Els. Ze genoot van wat er op het podium gebeurde. Toen kwam het vakantielied. Er rolde een traan, er volgden er nog. Els besefte daar en toen dat ook zij deugd mag hebben van vakantie. Dat het mag: er even tussenuit gaan, haar zorgen achterlaten, tijd vinden voor wat ontspannen tijd met de kinderen. Maar ook, en dat is zo'n bevrijdende gedachte, dat ze zichzelf niet mag vergeten. Els schreef een brief. Die publiceren we hier:

"Zo ongeveer halfweg was de ochtendsessie al, we genoten, het was leuk en gezellig, er werd verteld, er werd plezier getoond. De zangtoer kwam op het beeld, dat lied...

"Iedereen vakantie ... garantie op vakantie ..."

en spontaan begon er een traan te rollen... één van ja ook ik heb recht op vakantie.. vakantie en rust er even tussen uit tussen alle zorgen... Die traan was niet alleen, er volgende er nog één van ontlading, van pff ik ben meer dan mijn zorgen, zorgen voor kinderen, zorgen voor huishouden, zorgen voor werk en loon, zorgen om alle regeltjes te volgen, betalingsdeadlines niet te vergeten,....

De kinderen staan bij mij zo centraal dat ik mezelf wel eens vergeet. Ook onze vakantie betekende voor mij vooral  hen een leuke week bezorgen en er deels zelf ook wel iets aan hebben.  Maar ja, een mens blijft zorgen en regelen, plannen, dagstructuren maken, koken, ruzies oplossen, kindjes in slaap sussen die niet begrijpen wat slaap betekent, ... (nu niet denken dat dat het enige was dat we gedaan hebben).

Dit forumlied...

Het was mooi. Het gaf me moed. Ik ben niet alleen en waarschijnlijk niet eens met zoveel problemen, maar toch  gaf het lied me een beetje menszijn, een beetje medemenselijkheid en warmte, een gevoel van ook ikzelf ben de moeite waard.

Zelfs nu ik dit typ komen er tranen...

Misschien pak ik het volgend jaar wel anders aan. Misschien gun ik mezelf nog iets meer vakantie. Even niet koken bijvoorbeeld en het sociaal restaurant van de naastgelegen stad bezoeken (nu ja, dan is het wel eten wat de pot schaft en die pot kennen we niet op voorhand. Laten we alvast duimen dat het dan geen tomaten zijn) of een meer volpension gewijs versie zoeken ...

Ik weet het nog niet, maar voorbije zomervakantie was alleszins wel supertof met blije kindjes en dus een blije mama. Ik wil alleen wat meer voor mezelf zorgen. Dat mag, dat is wat ik onthoud van het forum en het vakantielied :-)

Een welgemeende dankuwel aan iedereen die ermee voor zorgt dat dit netwerk mogelijk is."

_{foto: Robert Boons}

In gesprek met

Els was op het Forum 'Iedereen Verdient Vakantie' 2017, in de Grote Post van Oostende. Na het forum stuurde ze ons een brief. Haar persoonlijke woorden raakten ons. We mochten haar brief integraal publiceren, en dat doen we graag.

Ken je 't vakantielied nog niet? Of hoor je 't graag nog een keer? Kijk naar het filmpje, en ervaar de vreugde van vakantie, van samen zingen. 

Neergepend door

Hilde Gyselinck is chronisch ziek. Ze is pleegmoeder van drie kinderen. Regelmatig trekt ze zich terug in een zorgverblijf aan zee, om op adem en tot rust te komen. Hilde leende haar oor voor het grootschalig luisteronderzoek van Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen.

Van april tot november 2017 legde ze haar oor te luisteren bij ruim zestig mensen. Ze babbelde met vakantiegangers in Vayamundo, de Koninklijke Villa en andere zorgverblijven. Ze wisselde van gedachten met mensen uit de sociale sector, jeugdwerk, verenigingen voor chronisch zieken en het lokale socio-culturele verenigingsleven.

 ‘Dit was een ongelooflijke verrijking voor mezelf en de kinderen. Ik geniet van al die nieuwe sociale contacten en het voelt alsof ik weer een doel heb. Ik leerde anders naar mensen kijken, met nog meer begrip. En het is heerlijk om zo een beetje de draad met mijn vroeger leven op te pakken, toen ik nog actief was als maatschappelijk werker.’