1991. In het jaar dat Hilde Gyselinck (46) twintig werd, begon haar lichaam af en toe tegen te werken. ‘Het begon met mijn ogen, dan kreeg ik problemen aan een voet, dan rugklachten, een pijnlijke schouder.’ De diagnose van Secundair Progressieve Multiple Sclerose kwam pas zeventien jaar later. 2017. Nu ze zich staande wil houden middenin de soms moeilijke realiteit van een voortschrijdende ziekte, kiest Hilde om zichzelf de helende kracht van vakantie te gunnen. Ze wil dat zoveel mogelijk zieke mensen dezelfde kansen krijgen. Daarover maakte ze een videogetuigenis.

Vakantie loopt als een rode draad door Hildes leven. Als kind trok ze er met haar ouders en grootouders op uit.  Sinds haar 18de begeleidde ze vakanties bij Ziekenzorg en Jeugd en Gezondheid.

Hilde: ‘Misschien is het goed dat ik pas laat de diagnose van MS kreeg. Ik sukkelde wel van de ene lichamelijke klacht in de andere, maar als je daar niet echt een ziektebeeld bij past, doe je voort, je doet gewoon wat mogelijk is. Er waren wel symptomen waardoor ik bijvoorbeeld geen lange wandelingen kon maken of avontuurlijke spelen meedeed. Maar ik kon dan wel andere dingen, zoals workshops handenarbeid geven, vakantieverantwoordelijke zijn, religieuze animatie verzorgen. En die kansen kreeg ik volop.’

Wat de naam van je ziekte (on)mogelijk kan maken

Hilde: ‘Tot in 2008 was ik gewoon regelmatig ziek in plaats van een gelabelde MS-patiënte. Daardoor heb ik wél gestudeerd, werd ik wél monitrice, medewerker, vakantieverantwoordelijke en cursusbegeleidster, bouwde ik wél een carrière uit, kon ik een huis kopen en startte ik als alleenstaande vrouw met pleegzorg. Ik weet niet of ik al die kansen zou gekregen of genomen hebben mét een vroege diagnose van MS. Ik zou wellicht meer beschermd zijn opgevoed. Ik zou zelf voorzichtiger geweest zijn, minder risico’s genomen hebben. De naam van een ziekte kan daardoor – zonder dat iemand dat wil - toch een serieus beperkende factor worden in je persoonlijke groei.’

Blijven zoeken naar wat wel kan

Mogelijkheden zoeken, het is de houding die Hildes leven vormde tot wat het vandaag is. Ook nu ze officieel MS-patiënte is. Hilde vertelde er onlangs over, toen ze deelnam aan een tweedaagse ontmoeting met ervaren vakantiegangers.  Die ontmoeting vond plaats in de Koninklijke Villa in Oostende. De Villa is voor Hilde een bijzondere plek. Drie keer per jaar geniet ze er van een langere vakantieperiode. Die zorgvakanties bieden haar de juiste omkadering om in alle rust tot zichzelf te komen, ondersteund met de juiste medische en therapeutische zorg.

Videoverhaal

In onderstaande korte video vertelt Hilde haar verhaal. Met opvallende zorg zocht ze foto’s uit en componeerde haar ervaringen tot een pleidooi voor het recht op vakantie voor chronisch zieke mensen. 

Oprecht pleidooi voor zorgvakanties

De rust van vakantie, omkaderd met zorg: voor chronisch zieke mensen kan het een medicijn zijn, een krachtbron om het leven aan te kunnen. Het is een interessante piste die Hilde opent in haar getuigenis. We diepten samen met Hilde haar ervaringen en voorstellen verder uit. Lees het hier: 'Helende kracht van vakantie binnen bereik van chronisch zieken brengen'

_{Over de videoverhalen
Hilde ging samen met Fanny, Jenneke, Claudine, Dirk, Rita, Carine, Marleen en Patrick in op de uitnodiging van Vakantieparticipatie om hun vakantie-ervaringen te vertellen via een ‘digital story’. Lees hier meer over de workshop. In hun persoonlijk videoverhaal vertellen ze met eigen stem wat vakantie voor hen betekent. De videoverhalen delen we in de loop van de komende weken op www.iedereenverdientvakantie.be en via het Youtube-kanaal van Steunpunt Vakantieparticipatie, Toerisme Vlaanderen.}

_{Bekijk alvast:
‘Vakantiegangers doen oproep aan hulpverleners en beleid’
'Vakantie is vrijheid durven nemen'
'Met niets heb je heel veel'}

In gesprek met

Hilde Gyselinck (46) woont in Zwijndrecht, is alleenstaande pleegmoeder van drie kinderen, lid in de werkgroep vakanties van Samana (het vroegere Ziekenzorg) en gepassioneerd pleitbezorgster voor de helende kracht van vakantie voor zieke mensen. Als vrijwilliger begeleidde ze jarenlang vakanties bij Ziekenzorg en Jeugd en Gezondheid (nu Kazou). In 2008 kreeg Hilde de diagnose van secundair progressieve multiple sclerose.

Hilde is maatschappelijk werker. Ze werkte bij het OCMW en later bij het Zorgbedrijf Antwerpen, eerst als wijkmaatschappelijk werker, vervolgens op de dienst schuldbemiddeling en dan als dienstencentrumleidster.  Haar werk heeft ze omwille van haar voortschrijdende ziekte noodgedwongen stopgezet.

Vier keer per jaar zoekt Hilde rust en herstel aan zee. In de zomervakantie gaat ze met haar gezin naar Vayamundo in Oostende en combineert ze vakantie met therapie in het naastgelegen revalidatiecentrum BZIO. Omdat ze meer nood heeft aan therapie en rust kiest ze daarnaast drie keer per jaar voor een verblijf van tien dagen tot een maand in zorghotel de Koninklijke Villa. 

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.