Wanneer het woord generatiearmoede valt, denken we meestal aan financiële armoede. Het belangrijkste gemis in het leven van een generatiearme blijkt echter een gezonde dosis zelfvertrouwen. Dat ontdekte Christel Augustijnen, opgegroeid in armoede, pas op latere leeftijd.

‘Een rode draad in het leven van iemand die generatiearm is, is een gebrek aan zelfvertrouwen als gevolg van uitsluiting’, vertelt Christel, zelf een slachtoffer van generatiearmoede. Gepest worden op school is iets wat bijna elke generatiearme heeft meegemaakt, vertelt ze.

‘Dat is een belangrijk verschil met wie pas op volwassen leeftijd in de armoede belandt. Deze nieuwe armen hebben meestal geen ervaring met uitsluiting als kind en hebben een normaal, gezond zelfvertrouwen kunnen opbouwen. Hierdoor is een korte periode onder de armoededrempel duiken voor deze mensen wel heel vervelend, maar heeft het niet altijd blijvende gevolgen.’

Christel ontdekte pas op latere leeftijd wat er ontbrak in haar leven. Ze leerde Ons Gedacht (een vereniging waar armen het woord nemen, nvdr) kennen. Daar ontdekte ze gaandeweg wat haar haar hele leven parten had gespeeld. ‘Tijdens de eerste vergadering bij Ons Gedacht kwam ik erachter dat ik niet alleen stond met mijn gevoel van falen. In alle verhalen zat wel iets herkenbaar. Bovendien werd ik daar vanaf dag één gewoon aanvaard zoals ik was. Ik denk dat bij Ons Gedacht de eerste plaats was waar ik niet constant het gevoel had me te moeten verantwoorden.’

Na dat inzicht was Christel meer dan ooit vastberaden een diploma te behalen. Inmiddels is ze maatschappelijk assistent. Ze studeert nu voor een masterdiploma Sociologie en droomt van een doctoraat. Nu zet Christel zich zelf in voor armoedeslachtoffers bij APGA, het Antwerps Platform voor Generatiearmen. Ze is er cultuurmedewerker.

‘Kunnen deelnemen aan cultuur is voor mensen in armoede heel belangrijk. Het geeft de ruimte om even te ontsnappen aan de dagelijkse stress. Het maakt ook dat mensen stilaan het gevoel krijgen weer mee te tellen. Zeker in projecten waar de mensen zelf ook kunst maken. Het is mooi om te zien dat mensen die van zichzelf denken dat ze niets waard zijn, plots schitteren op een podium of complimenten krijgen voor een prachtig gedicht. Dit soort ervaringen geeft mensen de ruimte om opnieuw in zichzelf te beginnen geloven. Cultuur beleven op zich maakt mensen niet minder arm, maar maakt mensen wel sterker en weerbaarder zodat ze beter met de financiële armoede overweg kunnen.’

In gesprek met

Christel is een vrouw die zich in zet voor armoedeslachtoffers bij APGA, het Antwerps Platform voor Generatiearmen. Ze is er cultuurmedewerker.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.