Overslaan en naar de inhoud gaan

Aftellen naar vakantie kan een intense krachtbron zijn

In gesprek met Mieke Clauw en Jaap Lugtenberg | 4 maart 2016

Dat vakantie mensen sterker maakt: we weten het al zo lang. Dat alleen al het uitkijken naar een vakantie ook dat effect heeft, stellen we ontroerd vast tijdens een gesprek met Mieke Clauw. Positief denken, plannen maken, de toekomst in het vizier houden: het maakt deel uit van haar medicijnencocktail tegen chronische depressie. Samen met haar vriend Jaap telt ze af naar een reis door Europa. Vanaf april trekt het koppel negentig dagen lang doorheen Frankrijk, Spanje, Italië, Duitsland en Luxemburg. Mieke vertelt over haar droomreis. Over langzame, zorgeloze dagen in de zon. Over stilte vinden, schoonheid ervaren, romantiek beleven. En terwijl ze hardop droomt, verandert haar wezen. Ze recht haar rug, krijgt kleur op haar wangen. Ze begint te stralen.

Mieke wijst door het raam naar de overkant van de straat. ‘Daar staat onze caravan’, zegt ze trots. Ze kochten hem onlangs tweedehands. De kleine, knusse woonst op wielen herinnert haar elke dag aan wat ze in ’t vooruitzicht hebben: een lange ontdekkingstocht langsheen Europa’s mooiste plekjes. Intens samen, een tijd wèg van ziekenhuizen, therapie en verplichtingen. Wat ze het meest aantrekkelijk vindt aan die lange vakantie, vragen we. Mieke moet niet nadenken. ‘Rust. Niets dat moet. Nergens waar ik moet zijn. Wakker worden en een open dag voor ons hebben’, zegt ze.

Ziek zijn en toch op reis

 
 

‘We willen dit jaar vooral uitrusten’, vult Jaap aan. Ze bespraken het plan met hun dokters. Want zowel Jaap als Mieke zijn chronisch ziek. Mieke heeft een goedaardige tumor in het hoofd en is chronisch depressief. Jaap is diabetes- en kankerpatiënt. ‘Mijn toestand vliegt achteruit’, zegt hij. Dromen uitstellen is niet meer aan de orde. ‘Onze situatie kan op ieder moment omslaan.’ Het koppel is voorbereid op een reis met mogelijke medische besognes. Ze houden er rekening mee er tijdens de reis dingen mis kunnen gaan, dat een verblijf in een buitenlands ziekenhuis tot de mogelijkheden behoort, dat één van hen beiden gerepatrieerd moet worden.

Mieke Clauw en Jan Lugtenberg

De caravan herinnert Mieke en Jaap dagelijks aan de schone dagen in 't vooruitzicht.

.

Op reis om kracht in zichzelf te vinden

Maar de reis is ontzettend belangrijk. De risico’s nemen ze erbij. Jaap wil Mieke de kans geven om sterker te worden. Onder zijn woorden schuilt een diepe zorg om haar. Hij wil dat ze van haar leven leert genieten. Dat ze kracht vindt bij zichzelf. ‘Ze moet haar eigen dingetjes gaan doen’, zegt hij. ‘En op deze reis gaan we daar echt ruimte voor maken.’ Jaap noemt zich Miekes mantelzorger. ‘Ze kan nog niet alleen blijven’, zegt hij. Zijn blik dwaalt af naar haar, naar de vloer. Er is verdriet.

"Ik wil voelen dat ik leef. Ik wil de vrijheid voelen. Ik wil mezelf worden." - Mieke

Mieke Clauw: 'Ik wil leren wie ik ben, mijn kracht ontdekken.'

 

‘Onze reis gaat me leren om zelfstandiger te worden en mijn depressies te verwerken zonder altijd op hulp van anderen te moeten beroep doen. Ik vind dat het tijd wordt. Ik wil nu leren hoever ik kom zonder hulp, hoe sterk ik ben, wie ik ben’, zegt Mieke. Ze wil voelen dat ze leeft. Ze wil haar vrijheid ervaren. Ze wil terugkomen als een vrouw die zichzelf ontdekt heeft. ‘Als wij terugkomen van onze reis, dan wil ik de persoon zijn die ik altijd heb willen zijn en die ik nu nog niet kan zijn’, wenst ze.

Lekker doen wat we willen

Jaap luistert naar Mieke. Hij lacht. Jaap reist graag, heeft het in zijn leven vaak gedaan. ‘We gaan gewoon lekker de dingen doen waar we zin in hebben’, zegt hij, en voegt er gelaten aan toe: ‘We kunnen nu niet zeggen hoe het met mijn ziekte zal gesteld zijn. De kanker kan zich nog meer gaan doorzetten. We weten het niet. Kanker is gewoon botte, botte pech.’

De regenboog van hier naar later

Mieke gaat leren hoe ze kan leven, zegt ze. En die kunst vasthouden voor later. Ze kijkt door het raam, naar de caravan . ‘Het moment dat we die achter de wagen hangen zal ik een vrij mens zijn’, mijmert ze. ‘Dan hoef ik de wereld niet meer te dragen zoals ik dat nu doe.’

Ja, uitkijken naar vakantie, naar een hele lange vakantie, naar negentig dagen open tijd in de zon met z’n twee, het trekt een regenboog van hier naar later. Aftellen, dromen, de vakantie voor je zien, het geeft kracht. De intensiteit de regenboog weerspiegelt op Miekes gelaat.

Fotografie in tekst: Robert Boons | Foto header: Pixabay
Jaap lugtenberg en Mieke Clauw

In gesprek met

Mieke Clauw woont in Leopoldsburg. Drie jaar geleden leerde ze haar Nederlandse vriend Jaap Lugtenberg kennen tijdens een vakantie met een vriendin. Op het Forum Vakantieparticipatie in december 2015 vertelde Mieke over hun vakantieplannen. Ze vertelde over Jaaps ziekte, en over hoe belangrijk die vakantie voor hen beiden daardoor werd.

Net voor publicatie van het artikel hadden we nog even contact met Jaap. Hij vertelde – erg bezorgd – over hoe zijn gezondheid achteruit gaat. De vakantieplannen lijken aan een zijden draadje te hangen. We wensen het koppel veel kracht en alle goeds toe.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 4 maart 2016 in de categorie Leereffecten.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |