Overslaan en naar de inhoud gaan

‘Leerkansen in het weekend: zonder de bus houdt het op!’

In gesprek met Lotte Kenens | 18 augustus 2015

‘Ik heb gehuild toen ik de nieuwe uren van de lijnbus voor het eerst zag’, zegt Lotte Kenens. De gewijzigde zondagsregeling betekent voor haar en zoon Sander (7) een flinke streep door hun ontdekkingstochten. Want op ontdekking gaan is voor Sander net zo vitaal als eten en drinken. Zijn leergierigheid wordt niet alleen geprikkeld op de plek van bestemming. De reizen met trein en bus leveren ook boeiende ontmoetingen en leerkansen op.

Lotte – alleenstaande moeder -  en Sander wonen in Limburg. ‘Het is voor Sander heel belangrijk om de wijde wereld in te trekken. Elke zaterdag staan wij op om 7u30. Dan ontbijten we samen, maken onze picknick klaar en nemen we de bus. Het natuurhistorisch museum, naar Sint Anneke om schelpen te zoeken of naar de Ketnetdagen. Alle chauffeurs van de onze lijnbussen kennen ons, zo vaak zitten we op de bus.’

Onverwachte ontmoetingen

‘De bus- en treinuren zijn niet altijd op mekaar afgestemd. We moeten dus vaak tussenin wachten. Dat nemen we er graag bij, we maken er altijd het beste van. Dan dansen of zingen we.’ 

Het vrolijke stel houdt er al eens een memorabele ontmoeting op na. Zoals vorig jaar, toen moeder en zoon op weg waren naar een voorstelling van Kapitein Winokio. ‘Toen we op weg waren naar die ‘Boterhammen in het park’ zaten we te zingen op de trein. Een man met een gitaar gaf ons toen spontaan een bon voor een gratis boterham. Nadien bleek dat die vriendelijke mijnheer Stoomboot was en in het voorprogramma van Kapitein Winokio speelde. Hij startte zijn optreden met het verhaal over onze ontmoeting. 

Een andere keer kwamen Lotte en Sander terug van het Natuurhistorisch museum, en bleken ze naast een paleontoloog te zitten. ‘Sander kon zo nog elke vraag stellen die in zijn hoofd rondspookte’, zegt Lotte. 

“Zo’n avonturen maak je alleen maar mee met het openbaar vervoer. Sander beleeft op deze manier zoveel meer dan andere kinderen.” - Lotte

Onmisbaar

Lotte wil die reizen eigenlijk voor geen geld meer missen. Er is het zingen, dansen en al die leuke ontmoetingen. En ook: ‘Wij oefenen de tafels in de bus en maken rekenoefeningen met de nummerplaten. De qualitytime die wij beleven tijdens onze verplaatsingen zijn niet te evenaren. Wij zijn de beste reclame voor het openbaar vervoer.’

“Door het verminderen van de busuren, nemen ze ons deze schitterende ervaringen voor een deel weg.” 

Cultuur op zondag wordt onbereikbaar

‘Ik heb gehuild toen ik de nieuwe busuren zag. In onze buurt is er om het uur een bus en in het weekend om de twee uren. Daar heb ik me op aangepast. Maar op zondag zijn nu een aantal ritten geschrapt, voornamelijk in de voormiddag en avond. Zelfs in Bokrijk geraak ik niet meer, ook al wonen we amper op 25 kilometer ervandaan.’

Deelnemen aan de zondagse kindertheatervoorstellingen in Sint-Truiden lukt ook niet meer. ‘De voorstelling start om 10u30, maar de eerste bus is pas om 11u30. En ons regelen naar de laatste bus om 18u30, is een risico. Stel dat we ze missen, dan zitten we volledig vast. Dus voorzien we ons altijd op de voorlaatste.’

‘Als ‘De Reuzen’ Antwerpen bezoeken, zijn we paraat. We vertrekken op vrijdag vlak na school en slapen twee nachten in een jeugdherberg. De reuzen komen op vrijdag aan, op zaterdag maken ze een heus avontuur doorheen Antwerpen en op zondag is de climax. Zondagavond is er wel een trein tot Hasselt maar van daaruit is er geen bus meer richting onze woonplaats. Daardoor zijn we verplicht om ofwel vroeg uit Antwerpen te vertrekken en de climax te missen of om op maandag de eerste schooluren te missen.’

Vervoersarmoede is ook armoede

Sander is geïnteresseerd in wetenschap: fossielen, beestjes, sterrenkunde, zolang het maar een wetenschappelijke kant heeft. Hij heeft een hele verzameling opgezette insecten. Sander spaart ervoor en koopt nieuwe spulletjes op de zondagse antiekmarkt in Tongeren. ‘Maar dat is nu geen optie meer, want voor wij ter plaatse geraken, zijn ze al aan het opruimen.’

Lotte: ‘Onze armoede bestaat uit het sociaal verstoken zijn van de wereld. Ik heb vroeger voor de opera, theater en film gewerkt. Cultuur en kunst zijn mijn leven. Het wordt steeds moeilijker om er aan deel te nemen. En dat is niet de schuld van de Lijn, maar door de nieuwe regeling raak ik wel kansen kwijt. Ook bij andere buurtbewoners hoor ik teleurstelling over de nieuwe regeling. De mensen die hier wonen hebben net behoefte aan een bus. En ik vraag me af hoe de Chiro op zondag hun uitstapjes nu moeten organiseren.’

“Onze armoede bestaat uit het sociaal verstoken zijn van de wereld. Minder openbaar vervoer betekent minder kansen om deel te nemen aan kunst en cultuur.”

Lotte hoopt dat De Lijn oplossingen vindt. ‘De belbus zou een goed alternatief zijn. Ook al moet je dan al op vrijdag beslissen wat je zondag wilt doen. Iedereen heeft het basisrecht op mogelijkheden om zich te verplaatsen.’ 

In gesprek met

Lotte Kenens woont in een landelijk dorp in Limburg. Omwille van persoonlijke omstandigheden kiest ze ervoor haar woonplaats niet publiek te maken. Haar zoontje Sander is een nieuwsgierig, bijzonder leergierig kind. Daarom trekken ze er vaak op uit. 

Lotte contacteerde onze redactie, net nadat de nieuwe zondagsregeling bij De Lijn in voege ging. Dat betekende voor haar autoloze gezin een flinke streep door de rekening. Ze wilde graag stem geven aan alle mensen wiens uitstapmogelijkheden op zondag nu nog meer beperkt worden.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 18 augustus 2015 in de categorie Mobiliteit.

Neergepend door

Els Jammaers is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze geniet van de authenticiteit van verhalen en van inspirerende ontmoetingen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie zodat iedereen kan meegenieten.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |