Overslaan en naar de inhoud gaan

Vrijwilligers

Kern van vrijwilligersbeleid Akindo: Ik ben omdat wij zijn

In gesprek met Liset Hamblok en Kristien Van Camp, Akindo | 9 september 2016

‘Wij’ is de plek waar mensen worden wie ze zijn. Onder de stolp van je individuele ik kunnen je vleugels niet ontwikkelen. Die groeien wanneer anderen je erkennen in je mens-zijn. De nadruk op wij is het geheim achter het succesvolle vrijwilligersbeleid van Akindo. Nieuwe vrijwilligers komen thuis in een cultuur waarin iedereen aanvoelt: ik ben omdat wij zijn. Hoe hou je die essentie staande in een tijdsgeest doordrongen van individuele verantwoordelijkheid en rationele organisatielogica?

We spreken erover met Liset Hamblok en Kristien Van Camp, bestuurder en coördinator van Akindo. Het vakantieverblijf, de vakantiekampen voor kwetsbare kinderen en jongeren, de weggeefwinkel en het project Weer Stralen worden geleid door een bestuur van vrijwilligers, gecoördineerd door een team van drie medewerkers en waargemaakt door ruim 270 vrijwilligers.

Vrijwilligersbeleid? Hou gewoon de aandacht bij de missie

Vrijwilligers en medewerkers hebben geen taakomschrijving. Procedures, regels en afspraken staan niet op papier. Liset: ‘Elk kind, elke vrijwilliger en elke situatie is anders. Je kunt die werkelijkheid niet vatten in regels en teksten. Waar mensen samen zijn gebeuren er dingen, en daar ga je dan zorgvuldig mee om. We proberen hier ons hoofd en hart samen te gebruiken.’

De missie – elk kind verdient een onvergetelijke vakantie -  geeft richting en is de toetssteen wanneer er een haar in de boter zit. Kristien: ‘Op die missie grijpen we altijd terug. Contact maken met elkaar, aandachtig zijn voor wat er speelt, zorgvuldig luisteren, spreken en samen zoeken: dat zorgt ervoor dat we altijd weer als team op één lijn geraken.’

Over Ubuntu en Omarm Warm

Kristien woonde lange tijd in Afrika. Ze raakte er diep geïnspireerd door Ubuntu, een Afrikaanse visie op het leven. ‘Afrikanen kijken fundamenteel anders naar het individu. In het Westen staat individuele ontplooiing centraal. In de Ubuntu-filosofie ben niet ik ben het ijkpunt, een goed leven ligt in de kwaliteit van wij. Het door anderen dat je jezelf kunt ontplooien. Anderen maken jou tot wie jij bent. Mijn leven staat ten dienste van anderen. Dat is de betekenis achter ‘Ik ben omdat wij zijn.’

"Ik ben omdat wij zijn. Dat betekent: anderen maken jou tot wie je bent. En jij staat ten dienste van anderen." - Kristien

‘Die visie zit vervat in ons Omarm Warm credo’, zegt Liset. ‘Wij maken er werk van om warm met elkaar om te gaan. Wie warmte krijgt,  kan dat ook doorgeven. Tot besef komen dat je graag gezien wordt, maakt een fundamenteel verschil. Je ten volle deel voelen van een groep is een ongelooflijk versterkende ervaring. Dat vormt je. Het maakt je tot wie je bent.’

Niet de taak, maar de mens is het vertrekpunt van organiseren

Bij Akindo trekken ze die lijn door in de manier waarop ze nieuwe vrijwilligers onthalen. Werven hoeft niet, mensen melden zich spontaan. ‘Wij werken niet met taakomschrijvingen of talentenprofielen’, zegt Kristien. ‘Wij verwelkomen hen in een team, geven ruimte om te doen waar ze goed in zijn. En uiteindelijk wordt al het werk – en veel meer – gedaan. Omdat mensen zich uitgenodigd voelen en de groep het werk op een natuurlijke manier organiseert. We gaan voor hetzelfde doel. Niet iemands rol is van belang, wel dat we samen focus houden op onze missie.’

"We geven vrijwilligers ruimte. Uiteindelijk wordt al het werk - en veel meer - op een natuurlijke manier door de groep georganiseerd."

Een weg vinden in paradoxen van organiseren

Liset en Kristien vertolken een visie die dwars lijkt te staan op rationele organisatielogica’s. En daar worstelen ze wel mee.  ‘Als je groeit en subsidies krijgt, dan zitten daar ook verwachtingen aan op vlak van beleidsplannen maken en procedures vastleggen’, zeggen ze. ‘De gedachte achter die managementsystemen is dat je daardoor fouten vermijdt, de werkelijkheid stroomlijnt, de toekomst stuurt. Vraag is of dat zo wel werkt met mensen. Bijvoorbeeld:  als je taken van vrijwilligers en medewerkers vastlegt in functieprofielen, dan ga je individualiseren wat nu een teamverantwoordelijkheid is. Gaan die systemen ons helpen of vernietigen we daardoor de cultuur waarin het ‘wij’ zo waardevol is? Dat zijn wezenlijke vragen, en die willen we met heel veel zorg benaderen.’

"Wat zullen managementsystemen tot resultaat hebben? Helpt het ons? Of vernietigt die logica de cultuur waarin het "wij" zo waardevol is?" - Liset

 
Dit jaar bestaat Akindo 50 jaar: een prima aanleiding voor Vakantieparticipatie om samen met hen stil te staan bij wat hen bijzonder maakt. In een reeks gesprekken zoomen we in op de motor van hun succes: vrijwilligers!
Lees ook: 
Kristien Van Camp en Liset Hamblok

In gesprek met

Liset Hamblok was ruim twee decennia directrice van Akindo, vakantiemaker en vakantieverblijf voor maatschappelijk kwetsbare kinderen, jongeren en gezinnen. Sinds haar pensionering bleef ze verbonden met Akindo als vrijwillig bestuurslid. Kristien Van Camp coördineert de werking van Akindo.

Het vakantieverblijf, de vakantiekampen voor kwetsbare kinderen en jongeren, weggeefwinkel Dottishop en het project Weer Stralen worden geleid door een bestuur van vrijwilligers, gecoördineerd door een team van drie medewerkers en waargemaakt door ruim 270 vrijwilligers. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 9 september 2016 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Uit eten aan zee

In gesprek met Pierre De Coninck | 8 januari 2013

Een warm middagmaal voor anderhalve euro. Voor wie het nodig heeft. Dagelijks schuiven een vijftigtal mensen aan tafel in het Lichtbaken in Oostende. Initiatiefnemer Pierre De Coninck en zijn vrijwilligersteam ontvangen er met plezier ook vakantiegangers.

Geregeld waaien ook vakantiegangers aan die in de buurt verblijven en ook tijdens hun vakantie op de kleintjes moeten letten. Vooraf reserveren hoeft echt niet. Is er teveel volk, dan wordt er een extra beurt ingelast. ‘We vinden altijd een oplossing’, zegt Pierre.

‘Mensen die via het Steunpunt Vakantieparticipatie in de buurt met vakantie zijn, brengen daar gewoon een bewijs van mee,’ zegt Pierre, ‘En dan kunnen ze mee aan tafel schuiven.’ Geen gedoe met papieren en inkomensbewijzen dus. Lekker simpel.

Vakantiegangers mogen zich heerlijk welkom weten. Pierre zorgt ervoor dat nieuwelingen zich snel op thuis voelen. Hij legt hen een beetje uit hoe het allemaal werkt.  ‘Dan zijn die mensen ook op hun gemak, zo gaat dat,’ aldus Pierre.

Alleen aan tafel zitten, kan niet. ‘Dat vinden sommige gasten de eerste keer wel wat ongemakkelijk. Al is dat nergens voor nodig.  We hebben genoeg vast klanten die graag een babbel doen. Ik help het eerste contact leggen, en dan wordt het snel gezellig.’

Het Lichtbaken is het werk van vrijwilligers, een twintigtal in totaal. Ze hebben hun restaurant, een tweedehandswinkeltje, doen activiteiten en helpen de mensen waar het kan. Een paar keer per jaar trekken de Oostendenaars er ook zelf op dagreis richting binnenland.  Op vakantie gaan is belangrijk, vindt Pierre. ‘We maken er altijd een gezellige dag van en zorgen ervoor dat iedereen mee kan. Ook mensen die wat minder goed te been zijn.’

Het Lichtbaken is te vinden in Oostende, aan de Lijndraaiersstraat 52. Telefoon: 059/50 08 37 Initiatiefnemer Pierre is er elke dag, vanaf 8 uur in de ochtend.

In gesprek met

Pierre De Coninck, initiatiefnemer van een project waar een vijftigtal mensen aan tafel komt zitten voor een goedkoop middagmaal in het Lichtbaken in Oostende

Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 januari 2013 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Vrijwilligers koesteren

In gesprek met Gudrun Van Langenhoven | 22 januari 2013

Vrijwilligers zijn de ruggengraat van georganiseerde vakanties en vakantiekampen. Onbetaalbaar en onmisbaar. Maar hoe vind je mensen die zich zomaar willen inzetten en wat houdt hen gemotiveerd? Een tiental aanbieders van groepsvakanties en kampen proberen nieuwe ideeën uit om vrijwilligers te vinden en te motiveren. Einde 2013 komen ze met hun ervaringen en resultaten naar buiten.

PirlewietAkindoRode Kruis VakantiesLejoHorizontJoetzA Place To Live, Elegast Kinderkampen en Jeugd & Vrede engageerden zich om te experimenteren met nieuwe initiatieven voor mensen die zich uit vrije wil inzetten. In een lerend netwerk delen ze hun ervaringen, leren er van elkaar en kunnen samenwerking opzetten.

‘Ik ben zeer benieuwd naar praktische ideeën om vrijwillige medewerkers te motiveren en betrekken,’ zegt Gudrun Willems. Gudrun is medewerker bij het Steunpunt Vakantieparticipatie en verantwoordelijk voor dit lerend netwerk.

‘Het zou mooi zijn als dit jaar echt nieuwe praktijken ontstaan. Die kunnen later inspirerend zijn voor alle organistoren van kampen.’

Het idee groeide uit een ontmoeting in het lerend netwerk, dat een vijftal keer per jaar samenkomt. Alle aanbieders van georganiseerde vakanties zijn er welkom en kiezen zelf de thema’s waarrond ze willen werken. Ze krijgen informatie van deskundigen, en er is veel ruimte om te leren van elkaars ervaringen. Van elke sessie krijgen alle 49 aanbieders van georganiseerde vakanties het verslag, ook als ze niet aanwezig zijn.

Eerder is al gewerkt rond beroepsgeheim en privacy, jongeren in de bijzondere jeugdzorg, pedagogische ondersteuning van vrijwilligers en drempels bij de doelgroepen. ‘Dit jaar staat de kwestie van al dan niet mogen weigeren van deelnemers op het programma. En ook het spanningsveld tussen privacy respecteren en toch voldoende informatie hebben van vakantiegangers komt aan bod. Gaandeweg groeit dat lijstje vanzelf aan met nog meer thema’s,’ aldus nog Gudrun.

NOPIC

In gesprek met

Gudrun Van Langenhoven is begeleidsmedewerker recreatie bij het Agentschap voor Natuur en Bos.

Een overzicht van de bivakzones in Vlaanderen vind je hier.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 22 januari 2013 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Help LETS-Vakantie

In gesprek met Geneviève Delefortrie | 22 januari 2013


Vervoer regelen, opvang zoeken voor de hond, een valies te pakken krijgen, sportmateriaal vinden voor het jeugdkamp van je kind. Meestal doen die praktische kwesties de kostprijs van vakantie stevig oplopen. Het Steunpunt Vakantieparticipatie denkt dat een systeem van onderlinge hulp een oplossing kan bieden. LETS-Gent wil een proefproject helpen opzetten. Er wordt gezocht naar mensen en middelen om dat mogelijk te maken.

Uit een recente bevraging door het steunpunt blijkt dat veel vakantiegangers veel lastige horden moeten nemen, voor die gedroomde vakantie echt kan doorgaan. Een weekendje weg? Voor sommige mensen betekent dat een half weekend op de bus zitten, want de trein blijft te duur. Je kind kan mee op sportkamp, maar waar haal je het tennisracket dat absoluut mee moet?

Als mensen bij elkaar terecht kunnen voor oppas, vervoer, uitleen of ruil van materialen, kan dat een oplossing bieden. Iets gelijkaardigs gebeurt al op talrijke plaatsen in Vlaanderen, in een lokaal LETS-netwerk. Het woord ‘LETS’ is een afkorting van ‘Local Exchange Trading System’ en betekent zoveel als een plaatselijk netwerk van mensen die kennis, tijd, diensten en spullen uitwisselen. Er komt geen geld aan te pas, wél de bereidheid om niet alleen te ontvangen, maar ook te geven.

LETS Gent is enthousiast ziet een proefproject best zitten, maar mist de tijd en expertise om kansarme mensen te betrekken. Geneviève Delefortrie, medewerker bij het Steunpunt Vakantieparticipatie, gelooft in ook de slaagkansen.

‘Maar het steunpunt kan zich helaas niet engageren om het project te trekken. Daar zijn middelen en mankracht voor nodig die wij niet op overschot hebben.’

Dus wordt er gezocht naar geld, samenwerkingsverbanden en vrijwilligers die ‘LETS Vakantie’ in gang kunnen duwen. Om groepjes te begeleiden die mee in het ruilsysteem willen stappen bijvoorbeeld. En om een eenvoudige website maken waar vraag en aanbod bijeen kunnen komen. Geneviève: ‘Er is al hard nagedacht over het idee. We weten perfect waar we naartoe willen. De vraag bestaat, het aanbod bestaat. Het zou prachtig zijn als we vervelende vakantiedrempels kunnen wegwerken door onderlinge hulp.’

Geneviève Delefortrie

In gesprek met

Geneviève Delefortrie werkt bij Steunpunt Vakantieparticipatie. Zij focust zich op het aantrekken en ondersteunen van toeristische ondernemers die zich willen engageren om vakantie voor mensen in armoede bereikbaar te maken. ‘De aanbodmadam’ noemen ze haar in het team.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 22 januari 2013 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Vrijwillige vakantiemakers

In gesprek met Jeroen Leysen | 4 februari 2013

Met bijna 200 zijn ze, de vrijwilligers van A Place to Live. Tussen de 15 en 92 jaar oud, afkomstig uit alle hoeken van de wereld. Vakantiemakers zijn het. Animatoren, keukenpieten, organisatoren die ieder jaar bijna 200 kinderen, jongeren en moeders een deugddoende vakantie bezorgen. Heel bijzonder allemaal. Educatief medewerker Jeroen Leysen vertelt hoe ze dat klaarspelen.

‘Animatie, organisatie, onderhoud, maaltijden, bestuur, public relations, vorming, IT, logistiek: alles wat nodig is voor onze vakanties en uitstappen, draait compleet op vrijwilligers. Enkel ikzelf en mijn–deeltijdse-collega werken in loondienst.

Veel vrijwilligers zijn nieuwkomers in België. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) en het Brussels Onthaalbureau voor Nieuwkomers (BON) helpt hen zoeken naar een zinvolle tijdsbesteding, en brengt hen met ons in contact. Wij proberen elke vrijwilliger bij ons een plaats te geven die past bij hun kwaliteiten. Iedereen kan wel een steen bijdragen, ongeacht waar die vandaan komt, wat die kan of welke taal die spreekt.

'Al die verschillende talen zijn zelfs niet echt een probleem, omdat onze groep zo multicultureel geworden is. Voor elke nieuwe vrijwilliger kunnen we wel rekenen op andere mensen die willen vertalen. Soms krijgen nieuwe helpers bij een vakantie een persoonlijke tolk toegewezen.'

Ikzelf probeer elke nieuwe vrijwilliger te onthalen. Dan kijk ik naar wat die persoon interesseert, wat die graag zou willen doen. Ik nodig ze dan ook uit voor onze tweewekelijkse daguitstap. Daaraan meedoen is een laagdrempelige manier om het werk te leren kennen. Ze leren de groep kennen en wij krijgen een beter beeld van wat ze zouden kunnen.

Het belangrijkste in ons vrijwilligerswerk is dus dat we toegankelijk zijn voor iedereen. Daarnaast zien we het vrijwilligerswerk als een doel op zich. Het is evenwaardig aan de organisatie van onze vakanties en uitstappen, zonder de kwaliteit ervan uit het oog te verliezen. Als je de vrijwilligers alleen maar zou zien in functie van de vakanties, dan is de neiging groot om vooral die mensen te kiezen met de meeste competenties. Maar zo werkt dat niet, want dan gaan de mensen voelen dat ze niet goed genoeg zijn. Je moet erop vertrouwen dat ze elkaar coachen en steunen.’

De vakantiegangers komen bij A Place to Live terecht via sociale organisaties zoals OCMW’s, asielcentra en Centra voor Algemeen Welzijnswerk (CAW). Daardoor kan A Place to Live er zeker van zijn dat hun vakantieplaatsen gereserveerd blijven voor de mensen die er het meest nood aan hebben. Meer informatie over het werk van A Place to Live: www.aplacetolive.be.

In gesprek met

Jeroen Leysen, educatief medewerker bij A Place To Live.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 4 februari 2013 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Proficiat, vrijwilligers!

In gesprek met Nele, Jan en Ronny | 8 maart 2013

Waarom nemen mensen naast hun werkuren ook verantwoordelijkheid op als vrijwilliger in een vzw? Ajok, JAP Adventure en Kansen voor Kinderendraaien voor honderd percent op vrijwilligerswerk en maken zo elk jaar vakantiekampen voor mensen in armoede mogelijk. Wat houdt vrijwilligers Nele, Jan en Ronny gaande?

Vrijwilliger zijn geeft voldoening

‘Probeer het gewoon eens uit,’ zegt Nele Vandenhout, mede-oprichtster van Ajok vzw. Ajok organiseert kampen voor jongeren tussen zeven en zeventien jaar die om financiële, praktische of gedragsmatige redenen geen aansluiting vinden bij het reguliere jeugdwerk. Elk jaar opnieuw maakt Nele vrienden en staat ze voor nieuwe uitdagingen. Zo blijft ze voldoening vinden en dat wenst ze iedereen toe. ‘Je kunt je jarenlang blijven inzetten. Wat je als vrijwilliger leert neem je mee in de rest van je leven,’ zegt ze.

Het is een beetje zoals familie

Kansen voor kinderen vzw werd dertig jaar geleden opgericht door Jan Vanderbroucke en enkele vrienden. Elke zomer gaan ze met een vijftigtal kinderen op stap. ‘Een vrijwilliger moet niet opgeleid zijn om mee te kunnen. Die moet in de eerste plaats een hart voor kinderen hebben. Het is niet eenvoudig om jonge vrijwilligers te vinden, maar wie eens een kamp heeft meegemaakt, blijft komen,’ zegt Jan, die daar bijzonder trots op is.

‘Een vrijwilliger moet niet opgeleid zijn om mee te kunnen. Die moet in de eerste plaats een hart voor kinderen hebben. Het is niet eenvoudig om jonge vrijwilligers te vinden, maar wie eens een kamp heeft meegemaakt, blijft komen.'

Een schat aan ervaring

Ronny Cos, vrijwilliger bij JAP Adventure] Ronny Cos: ‘Vrijwilligers worden nog te vaak onderschat. Ze hebben veel ervaring en goede ideeën. Dat komt omdat ze kunnen werken vanuit hun eigen gedrevenheid en persoonlijke motivatie’. Ronny is een van de vrijwilligers achter JAP Adventure vzw. In zijn vrije tijd neemt hij met JAP Adventure jongeren mee op survival, ‘jongeren die “out” staan in de maatschappij.’ Bij JAP leerde hij veel wat hij ook professioneel kan gebruiken. Dat is één van de redenen waarom hij vindt het slim is om vrijwilligers te betrekken en goed naar hen te luisteren.

Zin gekregen om ook als vrijwilliger aan de slag te gaan? Op de websites van JAP AdventureKansen voor kinderen en Ajok vind je de nodige informatie om als begeleider mee op kamp te gaan.

In gesprek met

Nele, Jan en Ronny, vrijwilligers bij  AjokJAP Adventure en Kansen voor Kinderen

Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 maart 2013 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

‘Een gewoon leven, een goed mens zijn: dat is alles wat ik wil’

In gesprek met Pascale Anné | 27 november 2015

Pascale Anné (39)  maakt een diepe indruk op me. Gekwetst vogeltje. Als klein kind veel te vroeg uit het nest gevallen. Het was geen veilig nest. Tekort, dat was alles wat er was. Te weinig eten, te weinig liefde, te weinig thuis om als kind groot en sterk te mogen worden. ‘Ik heb gevochten, en ik zal blijven vechten. Een gewoon leven, liefde voelen, me thuis voelen in eigen huis, een goed mens zijn. Dat is alles wat ik wil. En dat zal ik bereiken ook.’

Toen ze me in een gezelschap van vrijwillige vakantieadviseurs hoorde vertellen dat ik naar mensen luister en hun verhalen opschrijf, schoof Pascale – vrijwilliger in Rap op Stap Sint-Niklaas -  wat dichterbij. Ze wil weten hoe ik dat doe, verhalen schrijven. Want ze wil het zelf ook kunnen. ‘Ik zou een boek willen schrijven  over mijn leven’, zegt ze. Schuchter zoekt ze mijn ogen. Beeft als een rietje. Zoveel spanning in dat kwetsbare lichaam. Mijn hart breekt. Ik wil nabij zijn, haar verhaal beluisteren, want vertellen en beluisterd worden is bloeien.

We zoeken een rustig moment, een stil plekje. Pascale vertelt aan één stuk door en kijkt me doordringend in de ogen. Ze vertelt over het drama van haar kindertijd, geboren in een nest dat geen thuis kon zijn voor kleine kinderen. Ze vertelt over geweld, niet gezien zijn, onzichtbaar willen worden. Ze vertelt over vuiligheid, over gebrek aan liefde, verschroeiend misbruik, geen eten. Bier kende ze al van voor ze drieënhalf was. ‘Het was soms het enige dat ik te eten kon krijgen.’

Pascale Anné

Na het onveilige nest was er het tehuis. Daar opgroeien, beter dan thuis maar niet goed voor een klein kind. Beschadigd naar de psychiatrie. Kapot vanbinnen. Drankverslaafd, anorexia, zelfverminking. Proberen uit het leven te stappen, maar toch nooit echt de stap helemaal kunnen zetten. ‘Ik heb heel diep gezeten. Maar ik ben altijd een vechter geweest. Ik wilde niet sterven. Ik wilde gewoon dat het anders werd. Dat ik kon zijn zoals gewone mensen’, zegt ze.

'Ik heb leren vanop afstand kijken naar wat er gebeurt en hoe ik me dan voel. Daar schuilt nu mijn kracht.’

Pascale trok zichzelf uit het moeras door wilskracht en een opmerkelijke mentale kracht om vanop afstand naar zichzelf te kijken. ‘Ik heb leren kijken naar wie ik ben, hoe ik denk, hoe ik reageer. Daardoor ken ik mezelf nu door en door. Daardoor kan ik nu kritiek van anderen loslaten. Omdat ik nu zelf wel weet wat juist is en wat niet.’ Haar blik blijft gericht op de mijne. Er gaat een oerkracht schuil achter die ogen. ‘Vroeger zou ik van alles kapot slaan dan, mezelf kwetsen of in de drank verdwalen. Dat doe ik niet meer, omdat ik er rustig kan naar kijken. Daarom lukt het me nu om vooruit te gaan in mijn leven.’

Pascale is 39 en sinds acht maanden woont ze alleen. Eindelijk. Al blijft het wennen. ‘Ik ben vrij, echt content dat ik het gehaald heb.’ Ze glimlacht even. ‘Maar vrij voel ik me nog niet. Ik hoop dat ik kan leren genieten van die vrijheid, van mijn appartementje, van de liefde voor mijn vriend. Maar wat is liefde? Ik weet het niet, ik heb nooit geleerd hoe dat voelt.’

‘Vrij zijn: het is alles wat ik wilde. Maar het is niet vanzelfsprekend. Ik moet er nog leren van genieten.’

De vrijheid van reizen ervaren, dat zit er voorlopig niet in. Pascale heeft fybromyalgie. ‘Altijd moe, veel pijnscheuten in mijn benen en armen. Fietsen gaat niet, trap lopen amper’, zegt ze. Toch komt ze in aanraking met de wereld van vakantie, want ze helpt mensen in armoede een reis kiezen en boeken in het Rap op Stap kantoor in Sint-Niklaas. ‘Ik doe dat wreed graag. Mensen die bijna niks hebben toch kunnen helpen om eens op reis te gaan, dat alleen al maakt me gelukkig.’

We staan op. Pascale ziet er langer uit. Ze staat rechtop, ze glimlacht. We bedanken elkaar, voor het vertellen, voor het luisteren, voor de aandacht, de vragen, de moed. Verhalen delen is kracht delen, en net door het delen die kracht doen groeien. Niks spectaculair. Wel sterk.

 
Fotografie: Robert Boons
Pascale Anné

In gesprek met

Pascale Anné is 39. Sinds bijna een jaar werkt ze vrijwillig mee in het plaatselijke Rap op Stap kantoor in Sint-Niklaas. We ontmoetten haar tijdens een Vlaamse bijeenkomst van Rap op Stap vrijwilligers en medewerkers in Oost-Vlaanderen.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 27 november 2015 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Ervaren sociaal werker zoekt tweede adem in betekenisvol vrijwilligerswerk

In gesprek met Michèle Moreaux | 13 oktober 2015

‘Ooit deed een vriendin iets heel bijzonders voor mij. Toen ik haar vroeg wat ik haar kon teruggeven, zei ze me: ‘Je hoeft me helemaal niets terug te geven. Als je het aan iemand anders geeft, is het ook goed.’ Dat inspireert me. Als we de zorg die we zelf krijgen, doorgeven, dan wordt de wereld mooier.’ Zo klinkt de visie van Michèle Moreaux (61), die na een lange loopbaan in de sociale sector een tweede adem zoekt als vrijwilliger. Ze verkent daarbij ook het netwerk Vakantieparticipatie, op zoek naar vrijwilligerswerk dat aansluit bij haar missie en interesses.

Michèle is maatschappelijk werker en werkte haar hele beroepsleven dicht bij kwetsbare mensen. ‘Je moet mij niet meer overtuigen van het nut van vakantie, van erbij te mogen horen’, zegt ze. Vakantieparticipatie kent ze al jaren. De Groene Poort, waar ze tot aan haar pensioen werkte, was lid van het Steunpunt. Af en toe organiseerden ze een daguitstap. Samen met de mensen met vakantie gaan is er nooit van gekomen. Er waren tijd en handen te kort om daaraan te beginnen. 

Wereldverbeteraar op kleine schaal

Michèle gaat met pensioen en 
wil vrijwilligerswerk doen. 

Nu ze met pensioen gaat, wil Michèle op vrijwillige basis een verschil helpen maken. Bijdragen aan het recht op vakantie voor mensen in armoede behoort tot de pistes die ze onderzoekt. ‘Ik geloof in de kracht van het individu, in de kleine schaal. Het zal van onze eigen initiatieven moeten komen, van in onze eigen kring een verschil proberen te maken. Als we allemaal iets bijdragen, dan kan de wereld wel anders zijn’, zegt Michèle. 

 

Menswaardigheid hoog in het vaandel

Het is trouwens hoog nodig, vindt Michele. ‘Ik sta vaak verbaasd wat mensen vandaag de dag durven zeggen over andere mensen. We beseffen zelfs niet meer dat we spreken en handelen alsof andere mensen gewoon nummers zijn, dingen die we kunnen gebruiken. Als mensen gebruikt worden, dan komt de menswaardigheid in het gedrang. We moeten niet oordelen, mensen niet in vakjes stoppen. Dat is gemakkelijk als je aan de goede kant van het leven staat, maar er zijn ook mensen die geen wapens hebben meegekregen bij het begin van hun leven.’

“Er zijn nog veel mensen die wel vooruit willen maar niet kunnen. Er is niet altijd een weg, ook al is er een wil.”

Begeesterend bruggenbouwer

Het is voor mensen aan de zijlijn dat Michèle zich ook als vrijwilliger wil inzetten. ‘Ik heb ervaren dat ik de sterkte heb om mensen te begeesteren, om hun grenzen een beetje te verleggen. Ik probeerde in mijn werk ook al heel voorzichtig om hun wereld wat groter te maken. Door met de mensen van het sociaal restaurant aansluiting te vinden bij een toneelgezelschap bijvoorbeeld. Je zag die mensen echt veranderen door die ervaring van op toneel te kunnen staan, te kunnen schitteren. ‘Als je mensen kunt begeesteren, hen kunt blijven motiveren dan kan er veel gebeuren. En zo werkt het wel bij mensen in armoede: er is iemand nodig die achter hen staat, die hen blijft aanmoedigen. Anders valt het stil.’

Volop de mogelijkheden exploreren

‘Ik zoek een weg in het vrijwilligerswerk die past bij waar ik in geloof en waar ik goed in ben. Bijdragen aan vakanties voor gezinnen in armoede, met alleenstaanden of daklozen spreekt me echt wel aan. Ik heb me ook kandidaat gesteld als voogd van niet-begeleide minderjarigen. Dat is iets wat ik altijd heb willen doen. En ik ben begonnen met een korte opleiding tot natuurgids om kinderen te laten kennismaken met kleine natuurreservaten. Als kinderen de natuur op een aangename manier kunnen ontdekken en beleven, dan leggen we er de basis voor dat er ze later ook op een respectvolle manier mee zullen omgaan.’

Actief en tussen de mensen

De juiste ‘klik’ vinden in vrijwilligerswerk is belangrijk. ‘Achter een bureau zitten, daar heb ik niet zoveel aan. Ik wil tussen de mensen zijn. Ik heb contact met andere mensen nodig.  De schoonste beloning is dat ik mensen kan helpen om hun gevoel van zelfwaarde te herstellen. Dat mensen kunnen loskomen van de stempels die vanuit de samenleving op hen gedrukt worden. Ja, daar gaat het uiteindelijk om: een diep gevoel van zelfwaarde. Want dat is de basis waarop mensen een risico durven nemen, iets nieuws durven uitproberen, hun wereld groter weer een stukje groter kunnen maken.’

In gesprek met

Michèle Moreaux (61) woont in Liedekerke. Na een lange carrière in de sociale sector zoekt ze een weg in het vrijwilligerswerk. Met die vraag belandde ze bij Vakantieparticipatie. Ze sprak met communicatieverantwoordelijke Carine Geboers. ‘Top’, dacht Carine. ‘Een sterke madam als Michèle kan in het netwerk Vakantieparticipatie wel degelijk een steen verleggen.’

Toeristische partners en sociale organisaties die in Michèle een geknipte persoon zien voor een vrijwillige opdracht in hun organisatie, kunnen contact nemen met Carine Geboers. Zij legt dan met plezier de linken tot het plaatje klopt.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 13 oktober 2015 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Klik! Forumfotografe neemt hernieuwde goesting voor vrijwilligerswerk mee naar huis

In gesprek met Jolijn Degrande | 7 februari 2014

Vrijwillig mee bouwen aan het recht op vakantie voor iedereen: Jolijn Degrande doet het al twee jaar bij BIZON, een vzw die vakantiekampen en weekends organiseert voor maatschappelijke kwetsbare kinderen en jongeren.  Als fotografe op het Forum Vakantieparticipatie was Jolijn aangenaam verrast door het grote aantal organisaties die zich achter hetzelfde doel scharen. Ze ging naar huis met mooie foto’s én een extra portie goesting om haar vrijwilligerswerk bij BIZON gedreven verder te zetten. 

Link met eigen vrijwilligerswerk

Eigenlijk belandde Jolijn als bij toeval op het Forum. ‘Ik had nog niet eerder van Vakantieparticipatie gehoord’, vertelt ze. ‘Thomas, de vaste Forumfotograaf kon er dit jaar tot niet zijn en had me gevraagd om hem te vervangen. Bij aankomst in Leuven was ik wat overweldigd door de grote opkomst, maar de sfeer zat duidelijk goed en ik kreeg meteen een goede briefing.’ Pas toen ze een foldertje van BIZON vzw opmerkte, begreep Jolijn de link tussen de werking van Vakantieparticipatie en haar eigen vrijwilligerswerk bij BIZON vzw.

Crisis als uitdaging

‘Twee jaar geleden ben ik bij Bizon vzw aan de slag gegaan als vrijwilliger’, vertelt Jolijn. ‘Mijn broer was er al eerder actief en had me warm gemaakt. Uiteindelijk heb ik een monitorencursus gevolgd en ben ik vorige zomer voor het eerst mee op avonturenkamp geweest naar de Ardennen. De jongeren komen bij ons terecht via de Bijzondere Jeugdzorg, sociale voorzieningen en  het OCMW. Dat stelt je als monitor voor heel wat uitdagingen; je weet dat je soms in crisissituaties zult terechtkomen. Maar net dát maakt het eigenlijk zo bijzonder. Het is zeker niet altijd makkelijk, maar je voelt tegelijk hoe intens die gasten van hun vakantie genieten. En je leert echt rekenen op collega-monitoren. Dat zorgt voor bijzondere en hechte banden, waaruit vaak mooie vriendschappen ontstaan.’

"Je voelt hoe intens die gasten van hun vakantie genieten. En je leert echt rekenen op collega-monitoren."

Kijken met nieuwe ogen

Sinds ze bij Bizon als vrijwilliger werkt, kijkt Jolijn met heel andere ogen naar het recht op vakantie voor iedereen. ‘Vroeger stond ik daar eerlijk gezegd niet echt bij stil’, zegt ze. ‘Wat je niet kent, daar heb je geen oog voor. Op kamp heb ik beseft hoe belangrijk het is dat je als mens de mogelijkheid hebt om er eens écht tussenuit te zijn. Dat kreeg ik ook bevestigd in de verhalen en gespreksflarden die ik op het Forum opving. Het was heel fijn om te zien dat Vakantieparticipatie en zoveel andere organisaties en aanbieders enthousiast mee bouwen aan het recht op vakantie voor iedereen. En ook leuk: ik heb er foldertjes gezien voor kamphuizen die misschien wel interessant kunnen zijn voor Bizon.’

Blije, open sfeer en nieuwe goesting

De positieve en open gesprekssfeer op het Forum blijft Jolijn in het bijzonder bij. ‘Iedereen leek zo content erbij te kunnen zijn en ik had de indruk dat mensen heel makkelijk met elkaar aan de praat raakten. Dat merkte ik eigenlijk al op de bus van het station naar het Forum. Daar begonnen een paar vakantiegangers met elkaar te praten alsof ze oude vriendinnen waren. Eén en al enthousiasme. Dat ze zo uitkeken naar hun dag, en naar de namiddagactiviteit. Echt mooi om te zien, die dankbaarheid. Ik voel nu nog meer goesting om er ook in mijn eigen vrijwilligerswerk verder in te vliegen.’

Jolijn

In gesprek met

Jolijn Degrande is fotografe. Ze legde mooie momenten vast tijdens het Forum 2014 en nam daar een flinke dosis goesting mee naar huis om vrijwillig mee te blijven bouwen aan het recht op vakantie. Dat engagement maakt ze waar bij BIZON vzw.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 7 februari 2014 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Greeters: op ontdekking met een 'local'

In gesprek met Brecht Soenen | 3 maart 2015

Iemand je stad of streek tonen zoals jij ze ervaart, is zelf een beetje op vakantie gaan. Brecht Soenen, bezieler van deDingen en vrijwillig greeter bij Toerisme Leiestreek, gidst toeristen - te voet of met de bakfiets - langs zijn favoriete plekjes in Kortrijk. 'Ik heb zelf op mijn reizen ervaren hoe inspirerend het is om plekken door de ogen van locals te ontdekken', zegt hij. 'Die ervaring geef ik graag door.' Dit najaar lanceert de dertiger samen met enkele jongeren een Use-It plattegrond met toffe adresjes, praktische tips en budgetvriendelijke bezienswaardigheden in de stad.

'Twee jaar geleden vroeg Toerisme Leiestreek me of ik wilde aansluiten als greeter', vertelt Brecht. 'Ik gaf sowieso al weleens vrijwillig rondleidingen met mijn bakfiets en ondertussen heb ik drie rondleidingen gegeven als greeter. De typisch toeristische routes laat ik links liggen. Liever gids ik mensen door de oude straatjes achter de Grote Markt of laat ik het Buda-eiland zien. Als je de glazen lift neemt naar de top van de Budatoren, zie je van op het dak de hele stad. Gratis en heel mooi.'

"Als greeter bied je de mensen een alternatief en actueel circuit aan. Met een unieke toets." 

'Het is tof om de stad op een andere manier te tonen', zegt Brecht. 'Het stadsbeleid schuift bepaalde plaatsen tegenwoordig graag als hip en interessant naar voren. Voor mij heeft zo’n top-down beleid toch iets kunstmatigs. Als greeter bied je mensen een alternatief en sowieso heel actueel circuit aan. Met een unieke toets, want je kan een parcours creëren volgens iemands interesses en volgens wat je zelf de moeite vindt. Ga met vier greeters op stap en je krijgt vier verschillende parcours. Die persoonlijke accenten maken het boeiend.'

Kleine stap, groot verschil

Ook voor mensen in armoede ziet Brecht mogelijkheden aan beide zijden van het greeterverhaal. 'Ze kunnen gratis een rondleiding aanvragen en ook zelf als greeter aan de slag gaan. Als je weinig budget hebt voor vakantie, kan het heel leuk zijn om mensen door je stad of streek te gidsen. In steden als Brussel en Antwerpen zijn er zelfs projecten waarbij daklozen rondleidingen geven. Ze kennen de stad als hun broekzak en het zijn vaak echt creatieve ondernemers die de stad als hun broekzak kennen. Als je door moeilijke omstandigheden slecht in je vel zit, kunnen zo’n dingen een groot verschil maken. Armoede is een complex gegeven, ik wil het niet simplificeren. Wel geloof ik dat het veel kan teweegbrengen om eens iets anders te doen.

"Greeter zijn kan veel voldoening geven. Zelf vind ik het in elk geval verrijkend om de verhalen van mijn stad met anderen te delen."

Stad voor en door mensen

Brecht bouwt ook op andere vlakken mee aan een meer toegankelijk en menselijk Kortrijk. 'Hier wonen veel toffe mensen met creatieve projecten', zegt hij, 'alleen blijven ze soms wat in de onderstroom en kennen ze elkaar niet per se. Zes jaar geleden zijn we daarom met enkele mensen een laboratorium voor creatieve projecten gestart. deDingen was een van de projecten die daaruit is gegroeid: een café dat tegelijk een creatief werk- en ontmoetingsplatform is. Ook het idee van een alternatieve stadsplattegrond is in het labo ontstaan. Door omstandigheden is het meermaals uitgesteld, tot enkele jongeren het recent spontaan weer opperden. Ik coach hen nu bij het maakproces. Heel fijn. We mikken op september om te drukken.'

Eigenwijze plattegrond Use-it

De Use-it plattegrond wordt een toegankelijke, door locals onafhankelijk samengestelde kaart met tips voor budgetreizigers en rugzaktoeristen. 'Er is hier zoveel moois te ontdekken', zegt Brecht, 'ook als je cultuurbudget klein of zelfs onbestaand is. Zoals de volkstuintjes en het Gulden Sporenpad, een oude spoorlijn die je langs de windmolens tot buiten de stad brengt. Boven Komma in de Lucht kan je gratis plaatjes luisteren en in deDingen kan je ook zonder consumptie gerust op adem komen. Er komt ook een nieuw sociaal restaurant.'

"Kortrijk mag dan een van de rijkste centrumsteden zijn, we hebben ook veel armoede en daklozen."

Nog meer plannen om ontmoeting te stimuleren

’Ik heb m'n zinnen nu gezet op een gigantisch, uitgeleefd gebouw dat ik graag wil transformeren tot een doe- en cultuurcentrum', zegt Brecht. 'Als ik het budget ervoor vind, hoop ik er een experimenteer- en maakruimte van te maken waar altijd leven in de brouwerij is. Een plek waar coaches en straathoekwerkers gericht met mensen aan de slag kunnen. Ook met daklozen, ja. Creëer plaatsen voor ontmoeting en de verhalen en mooie kruisbestuivingen ontstaan vanzelf.'

 

In gesprek met

Brecht Soenen, initiatiefnemer @ deDingen, creatief adviseur, coach en veranderaar. Brecht is vrijwillig greeter in Kortrijk voor Toerisme Leiestreek. Momenteel coacht hij enkele jongeren bij het maken van een USE-IT plattegrond voor Kortrijk. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 3 maart 2015 in de categorie Vrijwilligers.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |