Werken aan het recht op vakantie voor iedereen is een werk van heel veel actoren. Niet in het minst van mensen die lokaal de toeristische vraag en het aanbod coördineren en tot bij de mensen brengen. In Oudenaarde zet men al actief stappen om het lokale toeristische en culturele aanbod voor een zo breed mogelijk publiek toegankelijk te maken. Toch ziet Eva Roels, diensthoofd van Toerisme Oudenaarde, zeker nog groeimogelijkheden op het vlak van werken aan het recht op vakantie voor iedereen. Het bundelen van krachten binnen de toeristische sector kan daarbij volgens haar een belangrijke sleutel zijn.

Vrijetijdsbesteding voor iedereen

In Oudenaarde kunnen mensen in armoede sinds vorig jaar via het Steunpunt Vakantieparticipatie tegen een gereduceerd tarief proeven van een museumbezoek. Ook de Kansenpas wordt reeds door de stad ingezet om zoveel mogelijk mensen de weg te helpen vinden naar cultuur en vrijetijdsbesteding. ‘We geloven absoluut in het belang van cultuur en vrijetijdsbesteding voor iedereen’, zegt Eva Roels. ‘Een culturele uitstap is niet alleen waardevol als sociale activiteit en als vorm van ontspanning, maar draagt ook bij tot de algemene vorming. De reductietarieven moeten ervoor zorgen dat ook mensen in armoede de weg naar ons aanbod vinden.’

‘We geloven absoluut in het belang van cultuur en vrijetijdsbesteding voor iedereen.’

Dynamiek genereren

In de samenwerking met Vakantieparticipatie ziet Toerisme Oudenaarde niets dan voordelen. ‘Tot op heden maakten 11 mensen gebruik van het reductietarief voor een bezoek aan het MOU-museum – een museum dat vorig jaar opende en duizend jaar geschiedenis uit de streek tot leven brengt.’ Dat aantal mag voor Toerisme Oudenaarde zeker nog groeien. ‘We zien het Steunpunt Vakantieparticipatie als een mooi platform om extra promotie te maken voor onze musea’, vertelt Eva Roels. ‘Grotere bezoekersaantallen genereren een sterke dynamiek. We krijgen veel positieve feedback over onze musea. Hoe meer erover gepraat wordt,  hoe meer mensen geneigd zullen zijn het aanbod ook zelf te ontdekken. Hopelijk werkt het ook zo voor de doelgroep van mensen in armoede.’

Streven naar een groter bereik

Sociaal toerisme blijkt nog geen centrale plaats te hebben gekregen op de agenda van regionale toeristische overlegplatformen. ‘Er is duidelijk een groeiende aandacht voor toerisme bij senioren’, vertelt Eva Roels, ‘maar op het recht op vakantie voor mensen in armoede is tot op heden niet gefocust.’ Daar wil ze vanuit haar functie gerust mee verandering in brengen.

‘Als Dienst Toerisme streven we ernaar om een zo breed mogelijk publiek te bereiken. We staan dus absoluut open voor brainstormsessies rond dit thema. Samen met andere actoren uit de toeristische sector kunnen we bekijken hoe we voor een breder aanbod kunnen zorgen voor mensen in armoede. Een idee kan zijn om de verschillende activiteiten in de regio overzichtelijk te bundelen in een boekje op zakformaat’, suggereert Eva Roels. ‘Daarin zouden we bijvoorbeeld kortingsvouchers kunnen opnemen die specifiek voor mensen in de doelgroep zijn afgestemd.'

De krachten bundelen

Zelf vindt Eva Roels het alvast belangrijk dat het versterken van het sociaal toeristisch aanbod geen lokaal geïsoleerd gebeuren blijft, maar op regionaal of bovenregionaal niveau aangepakt wordt. ‘Als Toerisme Vlaamse Ardennen of Toerisme Oost-Vlaanderen het initiatief neemt om eens met de verschillende steden uit de regio rond de tafel te zitten, zouden we samen kunnen uitzoeken of en hoe we het aanbod binnen de Vlaamse Ardennen voor mensen in armoede kunnen bundelen. Aanbieders die nu al een reductietarief voorzien, zouden daar automatisch bij kunnen betrokken kunnen zijn. Voor andere potentiële aanbieders van kortingen kan zo’n gedeeld platform – onder de vorm van bijvoorbeeld een regionale gids – een aanmoediging zijn om ook mee werk te maken van een aanbod op maat.’

Zelf ook het culturele aanbod in Oudenaarde verkennen? Hier vind je meer info over Toerisme Oudenaarde en de daguitstappen naar het MOU-museum en het Centrum Ronde van Vlaanderen.

In gesprek met

Eva Roels, diensthoofd van Toerisme Oudenaarde.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

‘Met een politieke beslissing alleen bereik je niets. Zonder passie komt er niets in beweging.’ Dat zei een bevlogen gedeputeerde van Welzijn en Toerisme bij de afsluiting van een tweedaagse samenkomst van Vlaamse Rap op Stap medewerkers. Gedeputeerde Couckuyt liet zich betoveren door de passie van de verzamelde Rap op Stap organisatoren en adviseurs. Zijn geplande slottoespraak werd een levendig moment van erkenning voor de inspanningen om vakantie voor mensen in armoede mogelijk te maken. ‘Het is de verontwaardiging die ons drijft. We mogen uitsluiting niet aanvaarden.’

De Oost-Vlaamse gedeputeerde nodigde vrijwilligers en medewerkers van de Vlaamse Rap op Stap kantoren uit voor een bezoek aan zijn provincie. Daarmee wil hij de sociale reisadviseurs de kans bieden enkele toeristische troeven uit zijn regio te ontdekken.

Eddy Couckuyt sloot de tweedaagse samenkomst af met wat een officiële toespraak had kunnen worden. Maar dat werd het niet. De gedeputeerde werd verrast door getuigenissen, toekomstplannen en een beklijvend verhaal van Fabienne Defever, Rap op Stap vrijwilliger in Bredene.

Schuldgevoel is onaanvaardbaar

Het wordt heel stil in de zaal als Fabienne vertelt: ‘Ooit was ik zelfstandige. Ik begon een café in een regio waar ik niemand kende. Gevolg: te weinig klanten, schulden, een deurwaarder over de vloer. De zaak ging overkop. En dan moet je rekeningen betalen, kiezen welke je eerst betaalt. Natuurlijk was ik aan een mentale pauze toe, maar dat kwam er niet van. Ik had nog zoveel rekeningen te betalen. Ik verdiende geen vakantie, vond ik, ik zou me er schuldig over voelen. Was er toen een Rap op Stap kantoor geweest, had ik mezelf misschien wel die adempauze durven toestaan. Daarom heb ik meteen ja gezegd, toen mij vorig jaar gevraagd werd om als vrijwilliger mee te werken aan Rap op Stap Bredene.’

“Ik was toe aan een adempauze, maar ik voelde me schuldig. Ik had nog zoveel rekeningen te betalen. Vakantie verdiende ik niet, vond ik.” – Fabienne Defever

Eddy Couckuyt luistert, overweegt en kiest om zijn toespraak te laten voor wat die is. In plaats daarvan bedankt hij Fabienne voor haar openhartigheid en sluit op haar woorden aan. Eddy Couckuyt: ‘Het is bijzonder dramatisch dat mensen zich vandaag nog altijd schuldig moeten voelen. Dat kunnen we niet aanvaarden. Deelnemen aan vrijetijd en vakantie is een grondrecht. Een overheid moet de mensen daartoe kansen bieden.’

Provincie stimuleert, ondersteunt en verwacht ook wat terug

De provincie Oost-Vlaanderen wil een voortrekkersrol vervullen, zegt de gedeputeerde. Het provinciebestuur helpt lokale initiatiefnemers om een kleinschalig en nabij Rap op Stap reisbureau op te starten. Dertien Rap op Stap punten zijn er inmiddels – mede dankzij een startsubsidie – opgericht. ‘En er zijn er meer die in de aanloop naar de start zitten. We zien een goede spreiding over de provincie en over meerdere initiatiefnemers. Ik mag het hopen dat ons initiatief ook andere provincies inspireert om mee de kar te trekken.‘

De Oost-Vlaamse Rap op Stap kantoren moeten stevig ingebed zijn in de initiatiefnemende organisaties, vindt Couckuyt. ‘We aanvaarden niet dat het losweg ingevuld wordt als een infohoekje over vakantie. Het Rap op Stap kantoor moet middenin de organisatie een plek hebben.’ Bovendien verwacht het provinciebestuur dat de Oost-Vlaamse Rap op Stap kantoren inzetten op de promotie van het lokale, budgetvriendelijke vrijetijdsaanbod. ‘Tenslotte willen we dat de Rap op Stap kantoren een heel diverse doelgroep bereiken. Alle mogelijke mensen die vakantiedrempels ervaren moeten er zich welkom voelen.’

Samenwerken met elk van ons, voor ieder van ons

Couckuyt: ‘Er wordt vaak gezegd dat de verschillende overheden niet meer samenwerken. Wel, wat betreft de Rap op Stap punten zie ik een heel ander beeld. Ik zie samenwerking tussen de provinciale diensten Toerisme en Maatschappelijke Participatie. Die werkten vroeger naast mekaar, nu mét elkaar. En ik zie hoe er schitterend wordt samengewerkt met organisaties op het terrein en met de dienst Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen. Gevolg: lage drempels voor de mensen en een duurzaam karakter van het aanbod. Dat is heel belangrijk.’

“Iedereen heeft recht op vakantie. Voor minder doen we het niet. Getuig dus waar je kunt.” – Eddy Couckuyt

‘Ieder van ons heeft het recht om vakantie te beleven’, zegt de gedeputeerde. ‘Voor minder doen we het niet. En we doen het samen met mensen die onze verontwaardiging rond sociale uitsluiting delen. Vertel het dus voort. Getuig waar je kunt. Ieder van ons bouwt mee aan een samenleving voor ieder van ons.’

In gesprek met

Eddy Couckuyt is gedeputeerde bij het provinciebestuur Oost-Vlaanderen. De gedeputeerde is bevoegd voor Ontwikkelingssamenwerking, Toerisme, Welzijn-Jeugd-Gezondheid en Wonen.  Op het kruispunt tussen de beleidsdomeinen welzijn en toerisme maakt hij werk van een toegankelijker toerisme.

Meer weten over Rap op Stap? Hier vind je alle informatie en kan je ook het inspiratieboek (inclusief charter) vinden.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Mariahove, een stilte-en bezinningshuis aan de rand van Bellem bij Aalter, wil haar deuren opengooien voor toeristen die wat anders zoeken. Van de organisatie van bezinningsactiviteiten weten ze alles. Het aantrekken van toeristische stiltezoekers zien ze als een kans om meer doelgroepen van hun domein en gastvrijheid te laten genieten. Maar hoe doen we dat dan goed, vraagt het team van Mariahove zich af. Wat hebben individuen, gezinnen en groepen nodig die vakantie willen beleven op het domein? En hoe spelen we daar op in zonder het respect voor onze missie en waarden te verliezen?

Om antwoorden op die vraag te verkennen, nodigden Mariahove en Vakantieparticipatie twintig kenners uit op een Straffe Koffie: professionals in de sector, collega’s van andere bezinningshuizen, vrijwilligers van sociale organisaties en vakantiegangers die ervaring hebben met stilte-toerisme. Ze trakteerden het team van Mariahove op een pak inzichten en tips, ontstaan uit de ervaring van een dag verblijven op die plek van stilte en schoonheid.

Vertrek bij de kracht die er al is

Eens door de majestueuze poort, kom je binnen in een wereld met een verhaal. Het verhaal van een kasteel, dat oude glorie belichaamt en nu open staat voor gewone mensen. ‘Je kan ervaren dat dit domein een ziel heeft’, zegt iemand.

De ruimte, de natuur, de rust: het geeft de gasten het gevoel van op een vriendelijk eiland te verblijven. Onthaasten kan hier. Jezelf weervinden ook.

Je bent te gast bij hartelijke mensen. Mensen die er voor je willen zijn, die je vragen hoe het met je gaat. En voor wie even geen mensen wil spreken: je kunt het gezelschap opzoeken van de dieren, de oude bijzondere bomen, de enorme tuin.

En dan is er de hardware: de accommodatie. Genoeg ruimte om met een grote groep te werken. Verzorgde kamers om je alleen of met twee terug te trekken. Toegankelijk voor mensen met een beperking.

‘Speel die kracht uit in je communicatie, maak van wat goed is de kracht die je onderscheidt’, zeggen de kenners.

Speel de ligging helemaal uit

Gelegen aan de rand van het dorp, met een treinstation op 500 meter afstand is Mariahove een ideaal bereikbare plek. Wie hier arriveert, kan zich hier even van de buitenwereld afsluiten, zonder die helemaal te moeten verlaten.

Gent en Brugge liggen dichtbij. De omgeving nodigt uit tot lange wandelingen en fietstochten. Bellem is te voet bereikbaar. In het dorp is een winkel om je te bevoorraden, een eenvoudige kroeg om even te verpozen en een babbel met de locals te doen.

‘Zorg dat de mensen het domein makkelijk kunnen vinden, dat ze durven binnenkomen ook. Wegwijzers vanaf het station en toegangswegen zouden een meerwaarde zijn, net als een welkomstbord aan de ingang van het domein’, geven de gesprekspartners als suggestie mee.

Maak glashelder wie je waarmee wil bereiken

Een bezinningshuis zijn voor groepen mensen, vergader-accommodatie aanbieden, stiltetoerisme mogelijk maken: het trekt verschillende doelgroepen aan met elk eigen behoeften en een eigen manier om op het domein aanwezig te zijn. Het gaat erom te leren kijken vanuit de ogen van verschillende doelgroepen en je vanuit dat gezichtspunt af te vragen wat er nodig is.

‘Openstaan voor gezinnen met kinderen en tegelijk stiltezoekers verwelkomen is misschien niet combineerbaar’, zegt iemand van de gasten. ‘Het kan een oplossing zijn om met verschillende periodes te werken, en zo de stilte gedurende bepaalde periodes te kunnen garanderen. Op andere momenten kan Mariahove dan perfect een open huis zijn voor groepen vergaderaars en gezinnen met kinderen.’

Werk samen met partners die je aanbod kunnen verrijken

In de regio rond Bellem is het heerlijk wandelen en fietsen. ‘Zet samenwerking op met een partner zodat je in Mariahove fietsen kunt aanbieden aan de vakantiegangers’, klinkt de suggestie.

En dan is er die prachtige bibliotheek, gehuisvest in misschien wel de mooiste ruimte van het kasteel. Boekenplanken reiken er tot aan het plafond. Urenlang lezen met zicht op de kasteeltuin kan een weldaad zijn voor gasten. En dat leidt tot nog een suggestie: ‘Zoek samenwerking met de bibliotheek om er een wisselende collectie boeken rond passende thema’s in onder te brengen.’

En – out of the box – zie je gasten ook als mogelijke partners met wie je kunt samenwerken. Waarom niet  je bezoekers uitnodigen om een beetje vrijwilligerswerk te doen wanneer ze op Mariahove verblijven? Het gebeurde tijdens het bezoek van de kenners zelfs al een beetje spontaan. Iemand van de gasten was na het ontbijt spontaan te vinden bij de afwas. ‘Want ik ben graag bezig, en dan kan ik hier met de mensen ook een babbel doen’, zei ze.

Sta open voor mensen uit de buurt

Buurtbewoners kunnen stevige ambassadeurs zijn voor het aanbod. Als ze tenminste de sfeer van het domein zelf kunnen ervaren. ‘Door bijvoorbeeld te mogen vissen op de vijver, zoals in Maria-Aalter,’ zegt iemand. ‘Of door in het park te wandelen, met de kinderen de dieren te bezoeken, te helpen bij klussen, hier mee te werken aan de organisatie van een feest of een bezoekersevenement.’

Werk samen met andere bezinningshuizen

‘Je moet professioneel naar buiten komen’, zegt een professional van Toerisme Vlaanderen. ‘ ‘Als sector van stilte-huizen kan je elkaar promoten. En samen kan je een netwerk uitbouwen van organisaties die stilte-activiteiten organiseren en daarvoor geschikte accommodatie zoeken. Alleen is dat veel moeilijker, maar samen kan je én een netwerk uitbouwen én met een duidelijk aanbod en een website naar buiten komen.’

In gesprek met

Twintig mensen uit alle hoeken van het land, van Averbode tot Sint-Niklaas, van Brussel tot Bilzen, Van Aalter tot Lokeren kwamen samen op het domein Mariahove in Bellem. Zij stelden - belangeloos en met veel enthousiasme - hun ervaring ter beschikking. Samen zochten ze antwoorden op de vraag: 'Hoe maken we van Mariahove een boeiende, aantrekkelijke plek voor toeristische stiltezoekers?'

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

‘Iedereen verdient vakantie’: één credo waarrond meer dan 2000 Vlaamse verenigingen, organisaties en private ondernemingen zich verbinden in een netwerk dat ‘Vakantieparticipatie’ heet. Het netwerk maakt vakantie haalbaar voor 123.000 mensen in armoede per jaar. Een stevig resultaat, dat bovendien jaar na jaar groeit. En toch lijkt het netwerk open en losjes georganiseerd, anders dan we van de meeste structuren gewend zijn. Traditioneel kijken naar organiseren werkt niet in dit netwerk. Het succes is op heel andere uitgangspunten gebaseerd. Maar welke zijn die dan? En hoe blijven we die herkennen en versterken?

Marianne Schapmans praat erover met Professor Dr. Frank Lambrechts van de Universiteit Hasselt. In deel 1 van dit gesprek verkenden we de unieke samenstelling van en motivaties binnen het netwerk. Nu focussen we op de werkende principes die van dit grote samenwerkingsverband een succes maken.

Sterkten zien en verbinden

Frank: ‘Het komt me voor, Marianne, dat het netwerk Vakantieparticipatie een heel complex netwerk is. Het lijkt me niet evident om zo’n brede schakering aan maatschappelijke sectoren te verbinden, in het bijzonder rond een thema als vakantie voor mensen in armoede.’

Marianne: ‘Het basisidee is simpel eigenlijk, maar de uitwerking ervan is wel complex, ja. Het vraagt constant focussen op wat iedereen vanuit zijn sterkten kan bijdragen. We zijn altijd in de weer om de onderlinge communicatie warm te houden. Wat ik bovendien wel boeiend vind: in dit netwerk ontstaan oplossingen waar organisaties op zichzelf nauwelijks antwoorden voor vinden.’

Het moeten niet allemaal armoede-specialisten zijn

Marianne: ‘Neem nu het Vlaamse verenigingsleven, en KVLV om een concreet voorbeeld te noemen. Zij worden geacht een stuk inclusiever te gaan werken. De overheid verwacht dat ze mensen in armoede bereiken. Meestal komen ze daar niet zo gemakkelijk uit, want ze hebben die traditie niet. Dan kijken wij samen naar wat wel mogelijk is. Dan vragen wij: ‘wat is jouw corebusiness? Waar hebben jullie bij uitstek verstand van en ervaring mee?’ Dat leggen we dan naast behoeften en ervaringen die elders in het netwerk leven. Op die manier ontstaan er nieuwe mogelijkheden, zoals een vakantiekookboek voor kleine budgetten.  Toch knap? Een extra troef die ontstaat omdat mensen hun sterkten bijeen leggen. Iedereen tevreden.'

Overtuigen werkt niet. Openheid creëren des te meer

Frank: ‘Je zal wel werk hebben om je partners te blijven inspireren om hun assumpties over armoede in vraag te stellen. Ik kan me voorstellen dat je op vooroordelen botst. Samenwerken is een krachtige manier om die oordelen in vraag te durven stellen.’

Marianne: ‘Ja, zo werkt het. Overtuigen werkt niet, dus dat doen we niet. We nodigen uit om datgene bij te dragen waar je goed in bent. Ik geef nog een voorbeeld. Een reisorganisatie die avontuurlijke groepsreizen aanbiedt, signaleerde ons een opmerkelijke evolutie. Ze merkten dat veel kandidaat-vakantiegangers bij hen terecht kwamen na doorverwijzing. Vakantie blijkt vaak een onderdeel van een therapeutisch advies aan mensen die met psychische problemen kampen. Maar die reisorganisaties zijn daar niet echt op voorzien. In plaats van die dan te laten sukkelen of te stimuleren in een richting die ze zelf niet willen, zetten we hen samen met organisaties die wel ervaring hebben met kwetsbare groepen. In die onderlinge kennismaking kunnen ze hun sterkten samenbrengen tot een nieuw aanbod. Inclusie van doelgroepen opdringen in een regulier aanbod doen we niet. Inclusie werkt soms wel, maar niet zonder meer. Openheid om naar oplossingen te zoeken is al een hele mooie stap.’

Focus op oplossingen

Frank: ‘Als je naar de rol van het steunpunt Vakantieparticipatie kijkt in het verbinden van die sterkten, wat werkt er volgens jou dan?'

Marianne: ‘Dat we iedere partner in zijn waarde laten en niet opdringen om iets anders te gaan doen, iets dat hun businessmodel zou ondergraven. We houden het doel – iedereen verdient vakantie – voor ogen en verbinden daarop. Het is wel wat schipperen, en zoeken.’

Marianne: ‘Het is ook focussen op de oplossingen en niet zozeer op de drempels. Armoede is een hele belangrijke drempel, waar al veel oplossingen rond zijn ontstaan. Onze minister wil dat we nu een stap verder gaan en ook andere drempels aanpakken. Dan gaat het om mensen die omwille van bijvoorbeeld gezinsgrootte, zorg voor een huisdier, een voedselallergie of een bepaalde fobie niet met vakantie kunnen. We hebben dat serieus onderzocht, diepgaande gesprekken gevoerd met tal van mensen die drempels ervaren. En dan blijkt: focussen op de drempel zal ons niet verder helpen, want die zijn vaak persoonsgebonden en daardoor enorm divers. We moeten voor oplossingen gaan. Het blijkt dat veel oplossingen voor die mensen ontstaan als ze een netwerk hebben waarop ze kunnen terugvallen. De oplossingen ontstaan in relaties tussen mensen.'

Innovatie aanmoedigen
zonder zakken geld in de aanbieding

Frank: ‘Je lijkt op die manier sociale innovatie te ondersteunen. Als ik dat vanuit de helikopter bekijk, dan zie ik dat je altijd nieuwe combinaties maakt van mensen die elkaar anders niet zouden ontmoeten. Dan wordt die ontmoeting eigenlijk de essentiële hefboom van sociale vernieuwing.’

Marianne: ‘Ja, en er zijn niet altijd bergen geld nodig om iets in beweging te krijgen. Die zijn er trouwens ook niet en dus moeten we wat anders proberen. Sociale organisaties –en dat is zeker geen verwijt – zijn vaak jarenlang gewend om de realisatie van nieuwe ideeën af te laten hangen van extra middelen. Voor hen is het een ontdekking dat net in de verbinding met andere organisaties en door gebruik te maken van bestaande mogelijkheden nieuwe opportuniteiten ontstaan. Schoon voorbeeld van wat er dan kan vind ik bijvoorbeeld een Vlaams woonzorgcentrum, dat samenwerkt met een jeugdherberg en een vakantie-uitwisseling gaat opzetten met een gelijkaardige organisatie in Italië. Onze taak is die ontmoeting faciliteren en kruisbestuiving mogelijk maken.’

Dit is deel 2 van een artikel in drie bedrijven. Deel 1 lees je hier. Deel 3 vind je hier.

In gesprek met

Soms moet een mens eens uit zijn kot. Om even vanop afstand te kunnen beschouwen. Om inspiratie te vinden in gesprek met een ander. Want nieuwe invalshoeken op datgene waar je dag na dag gedreven aan bouwt, maken het pad naar morgen beter zichtbaar. Marianne Schapmans, directeur van Vakantieparticipatie bij Toerisme Vlaanderen, trok onlangs de deur van haar bureau voor een halve dag dicht, en die van Professor Dr. Frank Lambrechts (Universiteit Hasselt) open. 

Frank is hoofddocent aan de faculteit Bedrijfseconomische Wetenschappen en verbonden aan het Kenniscentrum voor Ondernemerschap en Innovatie (KIZOK). Hij doceert de vakken Organisatieverandering en Strategievorming, Sustainable Entrepreneurship en Familiebedrijven. Frank is bijzonder geïnteresseerd in hoe mensen in organisaties en stakeholdersgroepen samenwerken, hoe netwerken succesvol kunnen zijn en welke belofte voor duurzaam ondernemerschap in de bredere context van de samenleving daarin schuilt. 

Frank en Marianne spreken elkaar voor het eerst. Drie uur na de eerste handdruk wordt er verbaasd op de horloges gekeken. Of het al zo laat is?  Drie uur gesprek laat zich niet samenvatten in een artikel van één pagina, tenzij de grove borstel alle nuances wegveegt. Dat zou jammer zijn. Daarom: een artikel in drie delen. 

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.