Overslaan en naar de inhoud gaan

Gratis

Nog één keer genieten van de kleine dingen en dan afscheid nemen

In gesprek met Jan Schraepen | 10 december 2020

Dit verhaal begint bij mijn buurvrouw Hilde, een vrouw met een gouden hart. Vorig jaar in november vulde ze onze gemeentelijke zaal in Elversele tot de nok, voor een benefietconcert ten voordele van vzw Ambulance Wens België (AWB). Ik had nog nooit van ze gehoord. Hoe komt een organisatie met Limburgse roots in het Waasland terecht? Dochter Veronique vormt de schakel. Ze is verpleegkundige palliatieve zorg en helpt als vrijwilliger bij AWB de laatste wensen vervullen van kinderen en volwassenen in de palliatieve zorg.  Kleine en grote wensen. Van nog één keer thuis zijn met de familie, tot een uitstap naar een festival, naar de zoo of naar de zee. Heel bijzonder. Ik wil meer weten. Hilde en Veronique brengen me in contact met Jan Schraepen uit Diepenbeek, de bezieler van Ambulance Wens België. Limburg en Oost-Vlaanderen ontmoeten elkaar online. Voor een nabij gesprek.

Om met de deur in huis te vallen: hoe gaat het met jou en met AWB in deze tijd?

Jan: ‘Ambulance Wens België barst zowat uit de voegen. Wij zitten niet stil in deze periode. Achter de schermen zijn we bezig met onze structuur op orde te brengen, want we groeien en groeien. We willen heel graag uitbreiden naar Oost-Vlaanderen, waarvoor het benefietconcert in Elversele de eerste aanzet was. Wat begon als een hobby begint nu op een bedrijf te lijken, en daar is werk aan.

Voor mij persoonlijk is het een lastig jaar. Na 28 jaar met de ambulance rijden mag ik dat nu niet meer om medische redenen. Mijn nieuwe job als diensthoofd logistiek is moeilijker te combineren met AWB. En ik wil af en toe aandacht besteden aan mijn zoon ook natuurlijk.’

“Lachen, giechelen, samen moppen tappen. Iemand zien blij worden. Het geeft een goed gevoel om dat te kunnen verwezenlijken.”

Toch blijft de vrije tijd van Jan zo goed als helemaal in AWB kruipen. Zelf met de ambulance rijden is er niet meer bij. Maar het coördineren van de wensen van mensen in palliatieve zorg, en die wensen waar maken: Jan is er elke dag mee bezig.

Jullie slagen er met AWB ook in deze tijd in om wensen te vervullen.

Jan: ‘Makkelijk is dat niet. Op elke palliatieve dienst van de ziekenhuizen zijn de regels anders, wat mag wel, wat mag niet? Wanneer ziekenhuizen zelf vragende partij zijn om een wens van iemand te vervullen dan kan er veel. We hebben een tijdje niet vanuit de ziekenhuizen kunnen werken omwille van de lockdown, maar wanneer er wensen van thuis uit komen, dan kunnen we daar meestal weg mee. Met mensen vanuit eenzelfde gezin naar zee gaan, dat krijgen we wel klaar. Hoewel we altijd rekening moeten houden met onze vrijwilligers, die zelf in de zorg werken, en dit ook niet zomaar kunnen doen. Dat team, dat heb je nodig. Ik heb AWB misschien wel opgericht, maar de wensen waarmaken, dat kan je nooit alleen. Ze zijn onbetaalbaar, onze vrijwilligers.’

Kan je iets vertellen over een moment waarop je een wens van iemand, ook in moeilijke omstandigheden, kon realiseren?

Jan: ‘We hebben voor een man een privé rondleiding bij Duvel kunnen realiseren. Een huzarenstukje. Ik mocht er zelf bij zijn, en als je dan ziet – na alle tijd en energie die we er met een heel team ingestoken hebben – wat dat doet met die man, dat is magnifique. Die man heeft de dag van zijn leven gehad. Hij was heel zwak, en toch kon hij op die uitstap nog eens een duveltje drinken. Lachen, giechelen, samen moppen tappen. Iemand zien blij worden. Het geeft een goed gevoel om dat te kunnen verwezenlijken.

“Wensen waarmaken, dat kan je nooit alleen. Onze vrijwilligers zijn onbetaalbaar."

Wat me ook sterk aangreep was een meisje met syndroom van Down dat haar paard nog eens wou zien. We reden met ambulance naar de weide en brachten het meisje naar buiten. Het paard stond zeker tweehonderd meter verder en kwam daar aangelopen gelijk zot. De haren op mijn armen komen overeind terwijl ik het vertel. Het paard legde zijn hoofd tegen het meisje aan. Ongelofelijk. Zo eenvoudig kan het zijn. Zo mooi kan het zijn. Elke wens is goud waard.’

Proberen goed doen voor de mensen. De extra tijd die je hebt of krijgt kunnen geven anderen. Jan spreekt uit ervaring. In 2001 kreeg hij een hersentumor. Dat liep goed af voor hem. Een vriendin met een gelijkaardige tumor is overleden. Het besef dat het heel snel afgelopen kan zijn. Dat is één van de redenen waarom Jan AWB oprichtte. Om iets te kunnen doen voor mensen aan het einde van hun leven.

Welke inspiratie zie je - vanuit wat jullie team van AWB mogelijk maakt voor mensen die ongeneeslijk ziek zijn- voor andere organisaties en mensen die uitstappen en vakantie mogelijk maken voor wie daar moeilijker toegang toe heeft?

Jan: ‘Het moment waarop je een wens kan vervullen van iemand die zo ziek is, zie je mensen helemaal opleven wanneer de wens wordt waargemaakt. Ze gaan er volledig voor, maken plezier, zitten vol energie. En na die dag merk je dat het afgerond wordt. Zoals de man die nog eens in een Piper Alphavliegtuig wou zitten waar hij zelf altijd aan gebouwd had. Toen hij terug kwam in het ziekenhuis zei de verpleegkundige dat hij mocht uitrusten na de drukke dag. De man antwoordde’t Is niks, meiske, ’t plaatje is rond. ’s Ochtends kreeg AWB bericht van de zoon dat de papa overleden was.

“Nog eens naar zee. Het water. De rust. Het oneindige. Voor de laatste keer. En dan kunnen we vertrekken.”

Mijn tante was voorzitster van Jong KVG. Via haar is het vrijwilligerswerk bij ons met de paplepel ingegoten. Vanaf mijn vier jaar tot ik tiener was ging ik met mijn ouders mee op kookweekend bij mensen met een verstandelijke beperking. Het zit er in, en het gaat er nooit meer uit. Je geeft, en je krijgt zoveel terug. Ik put daar ongelofelijke energie uit. Mijn ouders kunnen dat zo zeggen: “Als jij geld zou krijgen voor wat je als vrijwilliger doet, was je nu stinkend rijk.” En kijk: ik voél me ook stinkend rijk, maar op een andere manier. Het is zo mooi om iets te kunnen doen voor een ander zonder dat je daar iets materieels voor terug krijgt.’

Wat kan AWB betekenen voor mensen in armoede?

Jan: ‘Wat wij doen is volledig gratis. Bij AWB zijn we allemaal professioneel opgeleide vrijwilligers met goed uitgerust materiaal. Nee, er komt geen factuur achteraf. Mensen vinden dat moeilijk om te geloven. Langdurige ziekte kan mensen in armoede en schuldbemiddeling drijven. Schrikwekkend vaak, hoor. Soms zitten zij financieel helemaal aan de grond. Gezondheidszorg is hier zogenaamd gratis, maar dat is niet zo. Ze maken zich zorgen dat er nog extra kosten komen voor het vervullen van hun wens. Ik ga uitleggen bij mensen thuis dat dat niet zo is. Onze bedoeling is dat iedereen kan genieten van wat wij aanbieden. En nee, dat is geen luxe. Dit gaat over leven! Over het welzijn van iemand die afscheid moet nemen van het leven. Dat is menselijkheid. Met een gerust hart afscheid kunnen nemen.’

Wanneer had je zelf voor de laatste keer een vakantie- of rustmoment?

Jan: ‘Je zou aan mijn vriendin moeten vragen wanneer we er de laatste keer nog eens tussen uit geweest zijn. Het is lang geleden dat we een weekend op stap waren. Als we samen weg zijn dan genieten we van het pure, een flesje wijn, kaas, eten, een spelletje spelen, muziek luisteren. Het hoofd kunnen leegmaken, ademen, dat doet deugd. De zee. Dat is ook één van de wensen die we het meeste krijgen. Nog eens naar zee. Het water. De rust. Het oneindige. Voor de laatste keer. En dan kunnen we vertrekken.’

Jan Schraepen

In gesprek met

In 2011 richt Jan Schraepen - toen ambulancier op spoedgevallen - samen met zijn zus Miet vzw Ambulance Wens België op. Geïnspireerd door verhalen van mensen die niet meer het trouwfeest van een familielid konden meemaken, of ervan droomden om de zee een laatste keer te kunnen zien in de palliatieve fase van hun ziekte. Ze startten met eigen middelen, zonder subsidiëring, en draaien nu op sponsoring en benefiets. De organisatie beschikt over een ambulance voor volwassenen en een kinderambulance. Bij de uitvoering van elke wens wordt professionele, hoogkwalitatieve zorg voorzien.

Op 7 december 2021 bestaat AWB 10 jaar. Jan hoopt op één of andere manier het tienjarig bestaan van de organisatie te kunnen vieren. Al is dat op dit moment een stevige uitdaging om georganiseerd te krijgen.

Ambulance Wens België draait volledig op vrijwilligers, ruim een 80-tal ondertussen, die zich inzetten om de laatste wens van mensen in palliatieve zorg te realiseren. De vrijwilligers zijn toppers en vormen het goud van AWB.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 10 december 2020 in de categorie Gratis.

Els Meersschaert

Neergepend door

Els Meersschaert is altijd onderweg, met mensen. Vanuit haar woonplaats Elversele duikt ze met veel plezier de wereld in om af te spreken ergens in het land, voor een babbel, lekker eten, een koffie of een aperitief. Verbinding en echte ontmoeting creëren via betekenisvolle gesprekken, samen ontdekken en waarderen van wat werkt geeft Els energie. Verhalen van mensen over momenten die ze zelf beleefd hebben, vormen de basis van haar werk als facilitator bij tussentijd.

De natuur herinnert me aan de stilte in mijzelf

In gesprek met Grietje Destrooper | 22 oktober 2020

Zondag is het Dag van de Stilte*. Steeds de laatste zondag van oktober. Wintertijdzondag (al is dat misschien voor het laatst). Wanneer de klok even stil kan staan. Op vele plaatsen in Vlaanderen en Brussel komen mensen samen. Om stilte te vinden, te proeven, te ervaren, te vieren. Stilte buiten en stilte binnenin. Om te vertragen, even stil te staan, bewust te zijn. Grietje Destrooper is één van de initiatiefnemers van de Dag van de Stilte in Sint-Laureins. Ze begeleidt er een stiltewandeling.

kijk
de wilg laat los
de wind wiegt het blaadje
voor even
het dwarrelt in je schoot
of op je schouder

en daar tussen honderden blaadjes
trekt er één jouw aandacht
met z’n kleur, krul, vorm, gloed
het spreekt tot jou:
wat laat jij nu los?

je neemt het mee
als souvenir
toen en daar
jij, de wilg, het blaadje,
loslieten in vertrouwen
hier en nu

Meetjeslands landschap
 

Stiltewandelingen in Sint-Laureins

In Sint-Laureins, in het noorden van het Meetjesland, ervaar je de stilte in de nevels boven het land, in de spiegeling van de talrijke kreken en in de weidse vergezichten. Mensen zoeken en vinden hier rust. Enkele ondernemers die professioneel actief zijn op het vlak van stilte, onthaasting en relaxatie, sloegen samen met de gemeentelijke toeristische raad de handen in elkaar. Ze organiseren er nu voor de tweede keer de Dag van de Stilte, met vier gratis begeleide stiltewandelingen met elk een eigen focus.

Een uitnodiging om te vertragen en bewust te zijn

Grietje Destrooper van onthaastingspraktijk Apurelle neemt mensen op de begeleide wandeling mee de natuur in, de stilte tegemoet. ‘Ik wil mensen uitnodigen om te vertragen en wakker te worden. Om bewust in het moment te zijn en om bewust te leven. En om te kiezen voor wat hun hart echt wil.’

"De seizoenen tonen ons zo mooi: bloemen kunnen maar zo mooi bloeien in de zomer, omdat er drie maanden rust en stilte is in de winter."

Grietje Destrooper

‘Eigenlijk is het heel eenvoudig, en tegelijk ook moeilijk voor ons. Ik vind het mooi hoe de seizoenen het ons heel natuurlijk tonen: bloemen kunnen maar zo mooi bloeien in de zomer, omdat er drie maanden rust en stilte is in de winter. Alle seizoenen duren even lang, zijn evenwaardig. Terwijl in ons leven toch vooral lente- en zomerenergie is: met al het multitasken en de vele druk. Dat is tegen onze natuur. Dat houdt niemand vol. De natuur toont ons ook dat zaadjes maar ontkiemen als je ze tijd, aandacht, de nodige voeding en liefde geeft. Vier essentiële zaken die we voor onze eigen gezondheid vaak vergeten.’

Echte stilte voelen

Ook Grietje beleefde wat ze zelf ‘het klassieke verhaal’ noemt, een burn-out. Het was in die periode dat ze tijdens stiltewandelingen met een groep vrouwen echt stilte en kracht ervaarde. ‘Ineens voelde ik ‘Aha, dat is het echt!’ Niet de kennis, maar het gevoel is belangrijk. Mijn hart en ziel de ruimte geven en laten spreken. Bewust leven volgens mijn keuzes. Stilte hangt nauw samen met bewust zijn en met liefde voor jezelf. Om tijd te kunnen en willen maken voor stilte in je leven.’ Later koos Grietje om haar onthaastingspraktijk te beginnen.

“Ik wil mensen graag uitnodigen om te vertragen en wakker te worden. Om bewust te kiezen voor wat hun hart wil.”

Voor Grietje kan stilte verschijnen als een steen, een eikenblad, een eekhoorn of tijdens een wandeling met haar zoontje en de hond – helemaal niet ‘zonder geluid’. Wat al die stiltemomenten met elkaar gemeen hebben, is dat er ruimte ontstaat in haar hart, dat ze vrij kan ademen. ‘Ik zit in mijn stilte. In mijn zijn’, voelt ze dan.

Een eekhoorn en zijn speelsheid

Waar Grietje tot voor kort mensen in haar praktijk masseerde en coachte, neemt ze hen nu vaker mee naar buiten, naar de Boerenkreek of een ander mooi stukje natuur: ‘Buiten heb je zo’n mooi speelveld, onderweg komen we vanalles tegen. De interactie met de natuur brengt diepgang en betekenis. De natuur is de beste coach en oordeelt niet. Buiten wandelen ligt dicht bij het alledaagse leven.’

“Het begint met een voornemen: ik ga rustig wandelen. Ik maak tijd voor mijzelf. Ik gun mijzelf dat.”

Ze ziet vaak eenzelfde soort patroon, bij zichzelf en anderen. Bij het begin van de wandeling is je hoofd nog een mallemolen. Maar als je tijdens het wandelen bewust je voeten voelt en aandacht hebt voor je adem, zak je in je lichaam. ‘De natuur herinnert me aan die stilte in mijzelf, brengt mij daar opnieuw. En de natuur biedt mij zoveel inspiratie! En dan zie ik een eekhoorn en zijn speelsheid, en kom ik op een leuk idee voor mijn zoontje, of iets helemaal anders.’

De kreken in Sint-Laureins
 

De wereld even laten zijn

Een begeleide wandeling kan mensen laten kennismaken en meenemen op een tocht naar meer stilte. Grietje vindt het heerlijk om te doen. Ze wil iedereen ook stimuleren om zelf rustig te gaan wandelen. ‘Het begint met een voornemen: ik ga rustig wandelen. Ik maak tijd voor mijzelf. Ik gun mijzelf dat. Ik sta mezelf toe om het ‘doen en denken’ even op pauze te zetten en gewoon te ‘zijn’. Ik kijk. Ik voel. Ik ruik. Ik proef. Ik hoor. Dat is waar het om gaat.’

“Het is heel versterkend om te horen dat mensen in de buurt op hun eigen manier aan hetzelfde werken.”

‘Je hoeft geen speciale wandeloutfit te hebben, niets speciaals te kunnen. Je kan ook naar een park bij jou in de buurt gaan. Je kan onderweg verbinding maken met een boom, met iets wat je tegenkomt. Je kan vertrekken met een vraag, en openstaan voor een antwoord onderweg. Ook regen en felle wind kunnen je een heel bijzondere wandeling bezorgen. Voel wat het met je doet! Neem iets mee van onderweg, dat kan thuis een mooie herinnering zijn. En ga je niet naar buiten? Je kan je ook rustig bij een kamerplant zitten, en daar verbinding mee maken. De wereld even laten zijn. En kiezen voor dat rustig moment voor en bij jezelf.’

Samen stil in Sint-Laureins

De mooie natuur in Sint-Laureins helpt natuurlijk om echt in de stilte te komen. Mensen helpen vertragen en bewust leven: dat is wat de initiatiefnemers van het Stilteproject in Sint-Laureins verbindt. Grietje: ‘Vorig jaar kwamen we voor het eerst samen en leerden we elkaar kennen. Het is heel versterkend om te horen dat mensen in de buurt op hun eigen manier aan hetzelfde werken. Wat zou het geven als we het werken met paarden samenbrengen met yoga? Als we een stiltewandeling koppelen aan een klankschalenconcert? Vorig jaar organiseerden we voor het eerst de Dag van de Stilte, dat was echt een leuke dag. Nu doen we het opnieuw. Hoe leuk en waardevol zou het zijn om onze kwaliteiten meer te bundelen, en stilte samen meer onder de aandacht te brengen? Ik ben nieuwsgierig naar wat er in de toekomst nog organisch zal ontstaan.’

Door stilte en bewustzijn elk op een eigen manier te benaderen, kunnen de ondernemers samen ook veel mensen aanspreken op hun eigen interesses. Met een gratis aanbod van een stiltekaart, een yogapad en een uitgestippelde mindful wandeling met audiofragmenten** nodigen de gemeente Sint-Laureins, de ondernemers en Toerisme Meetjesland mensen uit om de stilte in Sint-Laureins te ervaren.

Luister,
de stilte roept je.


* De Dag van de Stilte is een initiatief van Waerbeke vzw. De website bundelt alle activiteiten in Vlaanderen en Brussel.
Wie wil kan (kosteloos) deelnemen aan een Stiltewandeling in Sint-Laureins
** Meer info over de stiltekaart en het yogapad, de route van de mindfulwandeling en de geluidsfragmenten.

Foto’s: Grietje Destrooper en Toeristische Raad Sint-Laureins
Grietje Destrooper

In gesprek met

Grietje Destrooper heeft een onthaastingspraktijk Apurelle in Sint-Laureins, ze geeft er massages en bachbloesem- en aromatherapie, en steeds vaker trekt ze als coach met haar klanten de natuur in. Daarnaast is Grietje medewerker in een verblijfscentrum in Cadzand.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 22 oktober 2020 in de categorie Gratis.

Els Hillaert

Neergepend door

Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.

LUISTERVERHAAL Dorpeltrekking: een instant vakantiegevoel

In gesprek met Hannelore Herreman | 25 april 2020

Kan het vakantiegevoel zich al in je hart nestelen van zodra je thuis de drempel oversteekt? Kan je die nieuwsgierige blik die bij vakantie hoort ook dicht bij huis beleven? Het kan. Met een dorpeltrekking, een idee van Iedereen Verdient Vakantie. De dorpeltrekking is simpel, makkelijk en binnen ieders bereik: doe je stapschoenen aan, trek de voordeur dicht en ga op avontuur in eigen buurt. Lang voor we ooit van Corona hoorden, ontwikkelden Hannelore Herreman en haar collega’s van Iedereen Verdient Vakantie dit idee. Nu eropuit trekken ver van huis geen optie is, is de dorpeltrekking een geschenk uit de hemel.

Verhalenmaker Eva De Groote ging op pad met haar jongste dochter. Ze sprak ook met twee hulpverleners die proberen om gezinnen zo goed mogelijk bij te staan in deze bizarre tijd. Een dorpeltrekking blijkt voor hen een welkom geschenk.

Luister naar het verhaal:
 

 

De mensen in het verhaal:

Noor Labeau is verbonden aan Fiola vzw, een Oost-Vlaamse koepel die deskundige ondersteuning op maat biedt voor personen met een (vermoeden van) beperking en hun netwerk.

Nele Berden is thuisbegeleidster bij HANA, dat is de Dienst Ambulante Begeleiding van vzw STIJN in Zonhoven.

 

Headerfoto: Ben Kerckx via Pixabay
Hannelore Herreman

In gesprek met

Hannelore Herreman is verbonden aan Iedereen Verdient Vakantie. Ze ontwikkelde de dorpeltrekking samen met haar collega’s en een schare enthousiaste vrijwilligers.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 25 april 2020 in de categorie Gratis.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |