Overslaan en naar de inhoud gaan

Daguitstap

Museumgids Kazerne Dossin: ‘dit was meest interactieve groep ooit!’

In gesprek met Lieve Schacht | 10 mei 2016

Het nog nagelnieuwe Holocaustmuseum in Mechelen ontving onlangs een eerste groep bezoekers via Vakantieparticipatie. Het werd een zeer bijzondere ontmoeting, die de gids nog lang zal bijblijven. In reactie op het pas verschenen artikel over de inspanningen van Toerisme Mechelen voor mensen in armoede, werden we over die gebeurtenis getipt door Sara Verhaert van Kazerne Dossin. ‘In een mailtje schreef ze: ‘De gids was bijzonder in de wolken over de groep en de grote interesse die er was.’ Daar wilden we meer over weten. Museumgids Lieve Schacht trakteert ons op haar hartverwarmende verhaal.

Respect voor diversiteit

‘Ik kende de achtergrond van de groep niet, maar het viel me snel op hoe gemotiveerd de mensen waren’, zegt Lieve. ‘Ons museum gaat over de Holocaust en Mensenrechten. Toen ik over het aan de macht komen van Hitler sprak, nam een van de groepsleden me de woorden uit de mond door te vragen of de crisis daarbij geen rol had gespeeld. Ook andere mensen gingen spontaan vragen stellen en persoonlijke verhalen delen. Een jonge vrouw vertelde dat ze autistisch was. Of het klopte dat de nazi’s ook mensen met een geestelijke ziekte of handicap wilden uitroeien, vroeg ze. En wat er dan precies met hen gebeurde? Toen er een discussie over moslims ontstond, en iemand aanhaalde dat ze daar negatieve ervaringen mee had, reageerde de groep daarop dat je niet kan veralgemenen. Waarmee ze zelf eigenlijk de boodschap verwoordden waar het in dit museum om draait: het belang van respect voor mensen, in al hun diversiteit.’

"Een jonge vrouw vertelde dat ze autistisch was. Of het klopte dat de nazi’s ook mensen met een geestelijke ziekte of handicap wilden uitroeien, vroeg ze. En wat er dan precies met hen gebeurde?"

Linken met eigen leefwereld

‘Toen ik vertelde dat de joden alles werd afgenomen, zag ik aan de lichaamstaal van enkele mensen dat het hen diep raakte’, vertelt Lieve. ‘Sommigen hadden zelf nog in de Antwerpse Jodenwijk gewoond waar ooit de razzia’s plaatsvonden. Dat brengt het thema heel dichtbij. Ik haal ook altijd aan dat de vrouw en kinderen van mijn schoonvader in Auschwitz vermoord zijn. Met een menselijk, persoonlijk voorbeeld maak je drama’s van zo’n omvang bevattelijker. En raken ze ook meer.'

"Dat Hitler iedereen wilde uitroeien die in zijn optiek niet aan de top van de maatschappij stond, komt bij mensen die zelf vaak het gevoel hebben aan de rand te staan, uiteraard binnen."

Verdiend compliment

‘Het was de meest interactieve groep die ik al heb rondgeleid’, zegt Lieve. ‘De mensen dachten actief na over het thema, stapten echt mee in het verhaal en legden linken naar hun eigen leven en ervaringen. En ze gingen op een fijne en respectvolle manier de discussie aan. Daar heb ik hen ook mee gecomplimenteerd. Zelfs na de twee uur durende rondleiding bleven de vragen komen. Ik had tijd, dus ben er met plezier op ingegaan. Pas toen vernam ik dat het om een gelegenheidsgroep van mensen in armoede ging. Een sociaal huis had de rondleiding blijkbaar als activiteit georganiseerd.’

Bewust van eigen vooroordelen

‘De ervaring heeft zowel mijzelf als een paar medewerkers een mooie spiegel voorgehouden, zegt Lieve. ‘Enkele mensen in de groep waren niet meteen gekleed zoals de doorsnee museumbezoeker. En eerlijk, we waren toch wat op onze hoede voor eventuele moeilijkheden. Maar het tegendeel bleek waar. De bovengemiddelde kennis van de groep, de zeer actieve participatie en de opmerkelijke empathie met het hele gebeuren waren opvallend. Het bevestigt voor mij dat we als mens toch nog vaak met vooroordelen kampen. En hoe belangrijk het is dat we ons daarvan bewust worden. Zodat we anderen niet onbewust taxeren op hun uiterlijk of hun omstandigheden.'

Lieve Schacht
 
Lieve Schacht

In gesprek met

Lieve Schacht is museumgids in Kazerne Dossin in Mechelen. Onlangs gidste ze een groep bezoekers via Vakantieparticipatie doorheen het gloednieuwe museum. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 10 mei 2016 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Vakantie staat voortaan wél in mijn woordenboek!

In gesprek met Deblie Van Outrive | 20 mei 2014

Jarenlang dacht Deblie Vanoutrive uit Kortrijk dat op vakantie gaan er voor haar niet meer zou inzitten. Toch wilde ze de mooie vakantie-ervaringen uit haar jeugd graag aan haar kinderen doorgeven. Deze zomer zocht en vond ze een oplossing. Via het Steunpunt Vakantieparticipatie genoot ze samen met haar kinderen van een deugddoende vakantie in recreatieverblijf Wilhelm Tell in Opglabbeek. Na afloop zette ze haar hartverwarmende verhaal voor ons op papier.  

‘Jarenlang dacht ik dat het nooit meer mogelijk zou zijn om op vakantie te gaan, tot ik uiteindelijk met een klein hartje naar Centrum Overleie in Kortrijk trok.  Met heel wat schaamte stapte ik er binnen, bang om aangestaard te worden. Die angst bleek nergens voor nodig. Een maatschappelijk werkster maakte een praatje met me en toonde me de boeken van Steunpunt Vakantieparticipatie.  Ik bekeek ze vanop een afstandje. Ik ging ervan uit dat ik er toch geen recht op zou hebben, aangezien ik een vaste deeltijdse job heb.

"Ik val voor zowat alle voordelen uit de boot. Waarom zou ik hier wel recht op hebben? Toen bleek dat ik er degelijk wél recht op had, maakte mijn hart een sprongetje."

Dromen, verkennen en geloven

‘Uiteindelijk begon ik stilletjes te dromen, al sloeg de schrik me tegelijk om het hart. Zou het haalbaar zijn?  Zouden Seppe (9) en Aiko (6) het wel leuk vinden? Hoe zou ik ter plaatse geraken?  Hoe zou alles verlopen? Om al eens kennis te maken met de werking van Vakantieparticipatie, boekte ik een daguitstap naar het Jukeboxmuseum in Menen. Tot mijn grote opluchting verliep alles vlot. Het werd een toffe uitstap, zowel voor de kinderen als mezelf. Toen besloot ik dat het woord vakantie dit jaar wel degelijk in mijn woordenboek zou staan.’

Op reis naar België!

‘Na een aantal bezoekjes aan Centrum Overleie was de keuze voor een vakantieverblijf gemaakt: we zouden een weekje naar Recreatieoord Wilhelm Tell in Opglabbeek gaan. Toen kon het dromen en het voorbereiden echt beginnen. Omdat ik niet wist wat ik van het verblijf kon verwachten, plande ik een aantal daguitstappen in: het openluchtmuseum in Bokrijk, Railbike in Tessenderlo, het Blotevoetenpad in Zutendaal en het Gallo-Romeins museum in Tongeren. De kinderen waren nergens van op de hoogte. Ze wisten alleen dat we op reis gingen ‘naar België’.’

Kinderen zitten op fiets
 

 

Beter dan de droom 

‘Op de dag van het vertrek ben ik met een heel klein hartje opgestaan. Aangekomen in Wilhelm Tell konden we onze ogen niet geloven.  Er was een supergroot buitenzwembad, een kleiner binnenzwembad, een bubbelbad, drie speeltuintjes én kinderanimatie. Het was beter dan ik het had kunnen dromen. Ik wist meteen dat de kinderen het naar hun zin zouden hebben. En als zij gelukkig zijn, dan ik ook. Seppe en Aiko maakten vliegensvlug vriendjes en van zodra de muziek van de kinderanimatieclub speelde, renden ze naar buiten. De hele week stond in het teken van de kinderen. Ze genoten volop, ook van de daguitstappen. We hebben samen zoveel plezier gehad!’

Nog een laatste verrassing

Bij ons afscheid van het vakantieverblijf kwamen wat traantjes kijken, maar ik had nog een verrassing in petto. Op de terugweg maakten we een tussenstop bij het Speelgoedmuseum in Mechelen, waar de kinderen aan een zoektocht konden deelnemen. Ze waren diep onder de indruk van de hoeveelheid speelgoed. En bij het zien van het speelgoed uit de tijd van hun moeder en grootmoeder, beseften ze hoe goed ze het zelf hadden.’

De traditie verdergezet

‘Vakantie was in het gezin waarin ik opgroeide erg belangrijk. Ver of duur hoefde het niet te zijn, maar we trokken er wel jaarlijks veertien dagen op uit om er even samen tussenuit te zijn. Ik ben ontzettend blij dat ik mijn kinderen eindelijk ook eens kon laten proeven van de leuke vakantie-ervaringen die ik zelf als kind heb beleefd. Ik heb hen ook de plekken uit mijn jeugd laten zien.  In Neeroeteren – waar ik als kind vaak zelf op vakantie ben geweest – hebben we samen braambessen geplukt langs de straat en ze samen opgesmuld. Mét de daarbij horende vlekken op onze kleren. Het was onvergetelijk.’

Dankbaar terugblikken, enthousiast vooruitblikken

‘Ik voel dat mijn kinderen net als ikzelf ontzettend van onze vakantie genoten hebben. Het was mooi dat ze hun mama ook eens ontspannen zagen en niet in de dagelijkse rush van werken, school en huishouden. In onze traphal wil ik nu een fotomuur maken, vol herinneringen aan onze mooie vakantie. En ondertussen dromen we van een volgende vakantie. Volgend jaar neem ik de kinderen graag mee naar een nieuwe bestemming, zodat ze ook andere plaatsen leren kennen.  Er vallen nog zoveel leuke plekjes in ons land te ontdekken. Vakantieparticipatie, dankzij jullie kunnen mensen die het door omstandigheden minder makkelijk hebben, ook eens genieten van een vakantie.  Bedankt daarvoor!’

Deblie en haar kinderen
 
Deblie Van Outrive

In gesprek met

Deblie Van Outrive kon sinds haar kindertijd niet meer met vakantie. Ze had het idee als ‘onmogelijk’ geklasseerd. En toch wilde ze graag haar kinderen een vakantieervaring meegeven. Via Vakantieparticipatie kon het wél. Met veel plezier blikt ze terug op hun vakantie in recreatieverblijf Wilhelm Tell in Opglabbeek.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 20 mei 2014 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Creatief plan van grootouders helpt kleindochter in één klap over treinangst

In gesprek met Marina Michiels | 11 mei 2016

Hoe overwint een kind haar angst voor de trein? Het vooruitzicht van een unieke dag in Plopsaland en een klein oefenritje vooraf veranderden angst in enthousiasme. Sindsdien is op stap gaan met trein en tram voor de kleine Amber (8) ook echt ‘een beetje reizen’.

Via het zomernummer van het magazine Klasse voor Ouders, een samenwerking tussen Klasse en Vakantieparticipatie, viel een gratis daguitstap voor het hele gezin te winnen. De familie Nys-Michiels uit Tienen kwam als winnaar uit de bus en koos voor een uitje naar Plopsaland, inclusief treintickets. Eén obstakel: kleine Amber was bang om per trein te reizen. Uiteindelijk kozen Rudy, Marina, Amber en Zoé voor een kort oefentraject vooraf. Met succes. Amber overwon haar angst en het gezin kon alsnog naar De Panne sporen. Of hoe er samen op uit trekken niet alleen fijn en ontspannend, maar ook bijzonder leerrijk kan zijn.

Kinderwens vervuld

Toen het gezin Nys-Michiels te horen kreeg dat het een daguitstap had gewonnen, was het viertal dolenthousiast. ‘Na een faillissement zijn we in financiële moeilijkheden geraakt, waardoor vakantie of uitstapjes niet evident zijn’, vertelt Marina Michiels, die samen met haar man Rudy het voogdijschap over hun kleindochters Amber (8) en Zoé (5) deelt. Toen Amber het voorbije schooljaar haar communie deed, wilde ze geen geschenk. Wel droomde ze ervan om eens samen met haar oma, opa en zusje op vakantie te gaan. Een vakantie werd het uiteindelijk niet, maar toen ze hoorde dat ze met haar gezin naarPlopsaland in De Panne mocht, was de vreugde minstens even groot.

Grensverleggend proeftraject

Wel zagen Marina en Rudy al meteen een praktisch bezwaar: de kinderen hadden nooit eerder met de trein gereisd en sinds de recente mediaberichten rond treinrampen had Amber een enorme angst voor treinen ontwikkeld. Uiteindelijk besloten de grootouders om het toch een kans te geven door met de kinderen een kort oefenritje te maken.  Ze boekten een ticket van Tienen naar Leuven. Enkele rit, om met de bus te kunnen terugkeren als het voor Amber toch te moeilijk zou zijn. Die voorzorgsmaatregel bleek overbodig: na een moeilijk moment bij het opstappen, gleed de angst al snel van Amber af.

Een hele belevenis

‘Uiteindelijk vonden de kinderen het zelfs zo leuk dat we er de volgende dag meteen een treinrit naar Blankenberge hebben aangebreid’, vertelt Marina. ‘Zo konden ze ervaren hoe het was om wat langer onderweg te zijn en om bijvoorbeeld ook eens op een rijdende trein rond te wandelen of naar het toilet te gaan. Het was echt een belevenis voor hen.’
Ook het effectieve traject naar Plopsaland werd memorabel. De meisjes wilden graag ook eens op de kusttram zitten, dus stapte het gezin een treinstation vroeger af om de kinderen ook van een tramrit aan zee te laten proeven. ‘Amber en Zoé hebben enorm veel geleerd over reizen met het openbaar vervoer. En voor oma en peppie was het volop genieten’, blikt Marina terug.

Voor het eerst naar het theater

Ook in Plopsaland was genieten de rode draad. Het gezin ging voltallig op zowat alle attracties en ook de theatershow van Kabouter Klus maakte diepe indruk. ‘ Amber en Zoé konden maar niet geloven dat Kabouter Klus niet klein was’, lacht Marina. ‘Zo’n grote kabouter hadden ze echt niet verwacht! Het was de allereerste keer dat de kinderen een live theatershow bijwoonden en we hebben er allemaal intens van genoten. We hebben zelfs met ons viertjes uit volle borst meegezongen!

"De band met onze kleindochters was altijd al sterk, maar zulke bijzondere momenten kunnen delen heeft toch wel een impact op een gezin." 

Samen nagenieten 

Vandaag, meer dan een week later, is de uitstap nog steeds regelmatig het onderwerp van gesprek. De kinderen halen herinneringen op aan hoe leuk ze het vonden, de foto’s die Rudy nam worden nog geregeld samen bekeken en er wordt al hardop gedroomd over – jawel – een terugkeer naar Plopsaland. Tot het zover is, geniet het gezin zoveel mogelijk van de mooie momenten thuis. ‘Zo’n uitstap kunnen maken is natuurlijk geweldig, maar ook thuis kun je samen fijne dingen doen’, vertelt Marina. ‘Een zwembadje in de tuin plaatsen op warme dagen en dan lekker samen spetteren… ook dat is voor ons geluk.’

Twee zusjes

In gesprek met

Marina Michiels is grootmoeder van Amber en Zoë. Amber droomde ervan om op uitstap naar Plopsaland te kunnen, al moest ze daarvoor haar treinangst overwinnen.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 11 mei 2016 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Center Parcs De Vossemeren engageert zich voor mensen in armoede

In gesprek met Paul Janssen | 24 juni 2014

Het Lommelse vakantiepark De Vossemeren versterkt sinds dit jaar het verblijfsaanbod van Vakantieparticipatie. Mensen met een beperkt budget kunnen aan kortingstarieven genieten van een verblijf in dit unieke vakantiedorp. De Vossemeren is het eerste vakantiepark van de Center Parcs groep dat aansluit bij Steunpunt Vakantieparticipatie. Park Sales Manager Paul Janssen ziet het als een boeiend experiment. Hij hoopt dat de resultaten een inspiratiebron zullen worden voor de andere Center Parcs vakantieparken.

Win-win-win

Paul Janssen ziet het partnerschap met Vakantieparticipatie als een meerwaarde voor alle betrokkenen. Vakantieparticipatie krijgt er een interessant aanbod bij. Het hotel en de cottages worden financieel toegankelijker voor vakantiegangers met een beperkt budget. En vakantiepark De Vossemeren realiseert een zakelijke meerwaarde.

"Natuurlijk hopen we ook dat de samenwerking met Vakantieparticipatie zich vertaalt in een betere bezettingsgraad van onze accommodatie"

- Paul Janssen

Goedkoper boeken, goedkoper verblijven

Mensen met een beperkt budget boeken hun vakantie via hun sociale organisatie, een Rap op Stap kantoor of rechtstreeks via Vakantieparticipatie. De boekingsmedewerkers van Vakantieparticipatie checken de beschikbaarheid bij de salesafdeling van De Vossemeren en maken de boeking rond. 'Boekingen voor een vakantieverblijf bij Center Parcs verlopen in principe altijd via ons call-centrum. Door de boekingen voor vakantieparticipatie op onze eigen dienst te behandelen, besparen we op die kosten. Die besparing kunnen we direct omzetten in een korting voor de vakantiegangers', zegt Paul.

Gastvrijheid zonder onderscheid

Of vakantiegangers via Vakantieparticipatie een 'speciale behandeling' krijgen? 'Helemaal niet, zegt Paul's collega Nathalie Beysen. Behalve wij van de salesafdeling weet niemand dat het om een reservering via vakantieparticipatie gaat. Ook de onthaalmedewerkers weten daar niet van. We vinden dat niet nodig. We willen iedereen op dezelfde gastvrije manier benaderen.’

Nathalie Beysen
 

Vraag groeit 

Nu al blijkt dat het aanbod goed onthaald wordt bij de vakantiegangers. Sinds het verschijnen van de vakantiegids boekte Vakantieparticipatie ruim twintig meerdaagse verblijven in het Lommelse vakantiepark. Vorig jaar halveerde De Vossemeren al de toegangsprijs voor een daguitstap naar het subtropisch zwemparadijs en het kinderparadijs Discovery Bay. Ruim 1200 mensen maakten daar inmiddels gebruik van.

Inspiratiebron voor Center Parcs groep

Paul kan dus met reden trots zijn op de groeiende samenwerking tussen De Vossemeren en Vakantieparticipatie. ‘We zien het als een experiment. Laat ons nu maar eerst goede resultaten opbouwen in De Vossemeren, dan ontstaan er zeker kansen om het initiatief later uit te breiden tot andere vakantieparken in de Center Parcs groep’, besluit Paul.

Net voor de zomervakantie werden drie sociale organisaties samen met hun vakantiegangers door Paul en Nathalie ontvangen voor een rondleiding en een openhartig gesprek. Lees hier binnenkort wat die ontmoeting aan tips en inzichten opleverde.

Paul Janssen

In gesprek met

Paul Janssen is Park Sales Manager in De Vossemeren, een vakantiepark van de Center Parcs groep. Onder zijn impuls sloot dit in Lommel gelegen park aan bij Steunpunt Vakantieparticipatie. Paul ziet het als een experiment en hoopt dat de resultaten een inspiratiebron voor de andere Center Parks Vakantieparken worden.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 24 juni 2014 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Daguitstap brengt asielzoekers bij elkaar

In gesprek met Kevin Buytaert | 31 juli 2014

Of asielzoekers ook met vakantie willen trekken? ‘Uiteraard,’ zegt Kevin Buytaert, die de kinder-, cultuur- en sportwerking coördineert in het Rode Kruis Opvangcentrum voor asielzoekers op Antwerpen Linkeroever. ‘Uitstapjes zijn belangrijk om onze internationale groep van bewoners samen te brengen en nieuwe dingen te ontdekken.’

Kevin organiseert de uitstappen en doet daarvoor een beroep op het aanbod van Vakantieparticipatie. Mensen uit Guinea, Afghanistan, Rwanda en zoveel andere landen wachten in het opvangcentrum op de goedkeuring van hun asielaanvraag. Dankzij een betaalbare uitstap kunnen zij er ook af en toe een dag tussenuit.

Topfavoriet Antwerpse Zoo

Meestal bezoeken de nieuwkomers de Zoo of Aquatopia in Antwerpen. Dat is leuk, dichtbij, vlot bereikbaar en betaalbaar dankzij de kortingen via het Steunpunt. ‘Gisteren zijn de jongeren naar Technopolis geweest. Dat is echt alleen maar mogelijk dankzij die reductie. Ze kwamen tevreden terug, en ook wel wat overweldigd door alles wat ze hebben bijgeleerd.’

Tijdens een daguitstap groeit de groep naar elkaar toe. ‘Hun enthousiasme is intenser dan dat van een doorsnee Belg,’ zegt Kevin. ‘Neem nu onze bezoeken aan de Zoo. Die zijn voor elke asielzoeker, van Tibetaan tot Afrikaan, een nieuwe ervaring en een regelrechte fotoshoot. Als je samen op uitstap gaat, vervagen de grenzen tussen de verschillende nationaliteiten wat. In het opvangcentrum ontstaan al gauw clusters van mensen met eenzelfde achtergrond. Ik vind het belangrijk om die af en toe open te breken,’ aldus Kevin.

"Als je samen op uitstap gaat, vervagen de grenzen tussen de verschillende nationaliteiten wat."

Over bussen huren en fietsen repareren

‘Wij hebben nog geluk dat het opvangcentrum zo dichtbij een stad als Antwerpen ligt. Andere centra liggen op veel minder bereikbare plaatsen,’ weet Kevin. Mobiliteit blijkt al eens een knelpunt te zijn bij de organisatie van activiteiten. Het is al gauw te duur om de trein te nemen. Soms doen mensen dan grote afstanden met de bus en doen er uren over om op hun bestemming te geraken. Dat maakt het moeilijk om mensen te motiveren voor activiteiten buiten Antwerpen. ‘Als we een bus inleggen, gaat dat al veel makkelijker.’

Het opvangcentrum heeft ook een eigen fietsatelier. De herstelde fietsen worden nu vooral voor korte afstanden in ’t stad gebruikt. ‘Misschien moeten we wel eens bekijken of we de fietsen niet vaker kunnen gebruiken,’ sluit Kevin af.

NOPIC

In gesprek met

Kevin Buytaert coördineert de kinder-, cultuur en sportwerking in het Rode Kruis Opvangcentrum voor Asielzoekers op Antwerpen Linkeroever.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 31 juli 2014 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Ontdekt: verborgen parels in eigen streek‏

In gesprek met Dertig Wielsbekenaren | 9 september 2014

Nog nét voor het einde van de schoolvakantie trokken dertig Wielsbekenaren een dag op uitstap naar Ronse en Oudenaarde. Lekker dichtbij. Met weinig reistijd blijft er heerlijk veel tijd over om te beleven, te ontdekken en te genieten. Jazeker: in je eigen achtertuin liggen ook tal van pareltjes te wachten om ontdekt te worden.

Belevenissen worden verhalen

OCMW-Wielsbeke organiseert elke zomervakantie een uitstap voor hun cliënten. Want een dagje uit verzet de gedachten, brengt mensen samen en biedt hen nieuwe ervaringen die zich verweven tot nieuwe verhalen. Verhalen die ze elkaar kunnen vertellen, herinneringen die ze samen kunnen ophalen, plezier dat ze kunnen herbeleven.

Van de ene verrassing in de andere

Waar de reis naartoe ging, bleef tot op het vertrekmoment een verrassing. Het giet zo’n prettig spannend sausje over de dag. Dat het regende – zoals het bijna de hele maand augustus heeft gedaan – was heel even jammer, maar dat gevoel verdampte al snel. Het regenprogramma was immers net zo leuk. Brood bakken en met pony’s rijden in de Ijsmolenhoeve, wandelen in het muziekbos, op bezoek naar het Museum voor Textiel of naar het Wielermuseum 'Centrum Ronde van Vlaanderen'. Samen uit, samen thuis en tussendoor een barbecue en samen iets drinken. Een heerlijke dag! 

 

Nog zoveel te zien in eigen buurt

Bij een kop koffie enkele dagen na de uitstap wisselen de reisgenoten hun verhalen en ideeën uit. Een mooie vakantiedag zonder urenlange reis kan perfect, vinden ze allemaal. Het helpt bovendien om de eigen omgeving met nieuwe ogen te gaan zien. En te ontdekken dat in Wielsbeke zelf, in Waregem, Harelbeke, Rumbeke, Wervik nog  veel moois te ontdekken valt. Wandelingen in bossen en langs de Leie, fietstochten, bankjes waar het heerlijk zitten is, zwembaden, treintjes, minigolfterreinen, visvijvers, speeltuinen, een paardenkwekerij  en een kinderboerderij. Ieders ideeën rijgen zich aaneen tot een aantrekkelijke lijst van ongekende mogelijkheden. Het verbaast. Het maakt blij. ‘Er is hier veel meer dan we dachten’, lachen ze.

"Je staat daar gewoonlijk niet zo bij stil, maar ook net achter je eigen achterdeur kan je heel veel leuke dingen beleven."

Kijk ook naar het videofragment, waarin de uitstappers zelf vertellen over hun dagje uit in eigen streek.

 

In gesprek met

Dertig Wielsbekenaren trokken een dag op uitstap in eigen streek. Een organisatie van OCMW Wielsbeke. In eigen streek valt nog veel te ontdekken, dat is wel het minste wat de uitstappers er nadien over vertelden.

Meer info over de uitstap-plekjes van de groep

Centrum Ronde van Vlaanderen
Textiel Museum Ronse
Muziekbos Ronse
Kinderboerderij de ijsmolenhoeve

Dit verhaal werd gepubliceerd op 9 september 2014 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Een dag vol verwondering is een schone dag‏

In gesprek met Heidi Teerlinck en haar zoon Demy | 8 november 2019

Verbind je Verhaal is een voortdurend groeiende verzameling van verhalen over de weldaad van vakantie. Verhalen van mensen die vakantie beleven. Verhalen van mensen die vakantie mogelijk maken voor elkaar. Die verhalen zijn vaak tijdloos. Niet gebonden aan de waan van de dag, leren ze ons diepgaander begrijpen wat vakantie doet met een mens.  Zoals dit verhaal over verwondering. We publiceerden het voor het eerst op 23 september 2014, en laten het vandaag opnieuw schitteren.

Een verrassingsuitstap is als een blind date. Er komt van alles op je af, en je kunt je alleen maar overgeven aan wat komt. Nieuwsgierigheid kriebelt in je buik en vult de dag met verwondering. Elke belevenis op zo’n dag is een klein cadeautje en bij het afscheid neem je een mandje verhalen mee naar huis. Verhalen die je een tweede, derde en zelfs tiende keer kunnen blij maken. Want altijd als je eraan denkt, erover vertelt, gloeit er een lichtje in je hart.

Demy Noppe (15) straalt wanneer hij vertelt over zijn verrassingsuitstap. Samen met zijn mama en zusje klom hij ergens tijdens de laatste vakantieweek in de bus, op weg naar een dag vol nieuwe verhalen. De uitstap was een plan van OCMW-Wielsbeke. Heidi Teerlinck – Demy’s mama – wordt er geholpen met het beheer van haar budget. Samen met haar twee kinderen kon ze mee op groepsuitstap.

Op reis gaan is voor Heidi niet vanzelfsprekend. En dit jaar al helemaal niet. Haar jongste dochter deed haar plechtige communie en maakt de overstap naar het middelbaar onderwijs. Dat weegt door op het gezinsbudget. Centen voor een reisje of een dagje pretpark met haar pubers waren er dit jaar niet over. Dus werd er ten huize van Heidi naar deze uitstap uitgekeken.

Demy ’s ogen glanzen. Hier wordt nagenoten! ‘Omdat het zo regende, kon de geplande ezelstocht niet doorgaan. Maar de begeleiders hadden ideeën genoeg om wat anders te bedenken. We hebben eerst deeg mogen maken om brood te bakken. Toen het brood in de oven zat, hebben we op de pony’s gereden. Binnen, want buiten regende het te hard. Voor mij was dat het allermooiste van de dag.’

Regenweer? Geen punt, brood bakken is ook leuk!

 

Er eens helemaal uit zijn, niet moeten zorgen, nergens aan moeten denken. Alleen maar genieten en de kinderen zien deugd hebben van de dag. Daardoor kon ook Heidi het vakantiegevoel ervaren. ‘We moesten niets meenemen. Er werd voor alles gezorgd. ’s Morgens kregen we een ontbijt met koffie, chocoladekoeken en croissants.  ’s Middags was er barbecue. En in de namiddag, toen we in het Centrum Ronde van Vlaanderen waren, stond er taart op tafel,’ vertelt Heidi.

 

De hangbuikzwijnen op de kinderboerderij, de pony’s, het brood bakken, op bezoek in het Centrum Ronde van Vlaanderen, lekker eten: alles was heerlijk om te beleven. 

 

‘En vooral, als je vooraf niet weet waar je naartoe gaat, dan vraag je je echt af wat het gaat worden. Dat is echt wel leuk’, vindt Demy. Dat hij heeft leren brood bakken is lekker meegenomen. ‘Want nu weet ik hoe dat moet, en kan ik dat thuis ook doen’, lacht hij.

In gesprek met

Heidi Teerlinck en haar zoon Demy gingen op verrassingsuitstap. Het initiatief kwam van OCMW-Wielsbeke, in samenwerking met Steunpunt Vakantieparticipatie en het Agenschap Natuur en Bos. OCMW-Wielsbeke financierde de uitstap grotendeels vanuit federale subsidies voor socio-culturele participatie. De uitstappers betaalden 5 euro per persoon.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 november 2019 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

100 jaar WO I: dat maak je maar eens in je leven mee‏

In gesprek met Ilse Dejaegere | 9 oktober 2014

Dat het precies honderd jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog door ons land raasde, wilde Ilse Dejaegere niet aan haar kroost voorbij laten gaan. ‘Ik vond dat ik dit moest meegeven aan mijn kinderen’, zegt Ilse. En hoewel haar drie pubers van 11, 15 en 17 eerst nog niet al te enthousiast op haar plan reageerden, bleek een uitstap naar de Westhoek een diepe indruk na te laten.

Ilse vindt het belangrijk dat haar kinderen een stukje van de wereld leren kennen. Dat ze meer zien dan hun eigen dorp, Molenstede bij Diest. Dat ze ontdekken wat er verderop nog allemaal te zien en te leren valt. En – mooi meegenomen – dat ze ook eens wat anders doen dan de hele dag voor de TV of computer doorbrengen. ‘Trouwens, we maken het maar één keer in ons leven mee dat het precies honderd jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Ik vond dus dat de kinderen dat echt moesten kunnen ervaren.’

Veel meer dan een paar immense kerkhoven

‘We gaan toch al die kerkhoven niet bezoeken, mama’, protesteerden de kinderen eerst nog. Niet dus. Ilse bedacht een daguitstap met elf bezienswaardigheden, waaronder Bayernwald en het  American Monument in Kemmel. In Boezinge reden ze voorbij  Essex Farm Cemetry en in Ieper bezochten ze het In Flanders Fields Museum en de Menenpoort en fotografeerden ze het stadhuis en het monument van de Ieperse Furie. In Passendale struinden ze door de Tyne Cot begraafplaats en reden voorbij de Oude Kaasmakerij. Laatste halte was Diksmuide. Daar bezochten ze de Ijzertoren en fotografeerden ze de Dodengang en Kapel Calvarieberg.

Vakantiekiekjes van Ilse en de kinderen.
Vakantiekiekjes van Ilse en de kinderen.

 

Doolhof

De loopgraven van Bayernwald in Kemmel, zo genoemd door de Duitsers die hier de Franse soldaten overwonnen, waren voor de elfjarige Davy een spectaculaire plek. ‘Het had iets van een doolhof waar we door konden wandelen. Davy had zelf gekozen om hier naartoe te gaan, en hij vond het reuze cool’, vertelt Ilse.

Verhalen van mensen laten diepste indruk na

Het In Flanders Fields Museum (Ieper) was ronduit indrukwekkend. ‘We konden het museum bezoeken aan de hand van verhalen van vier mensen, waarvan we gaandeweg ontdekten wat ze in die oorlog doormaakten. Dat heeft indruk gemaakt. De kinderen waren er niet van weg te slaan. Er hangt binnen in het museum een sfeer van verdriet en van angst. We konden meebeleven hoe de mensen bang waren, hoe moeilijk het moet zijn geweest om alles te verliezen en te moeten leven te midden van de bombardementen.’ Eén ruimte in het museum zal Ilse voor altijd bijblijven. ‘Het was een kleine plaats, en als je naar boven keek, zag je allemaal mensen met een verminkt gezicht. Dat is echt overweldigend.’

Het grijpt je letterlijk naar de keel

Het plan was om na het bezoek aan het museum te picknicken, ‘maar ik kon geen hap door mijn keel krijgen’, vertelt Ilse. In plaats daarvan zochten ze de beroemde Ieperse Menenpoort op, een beklijvend monument voor de gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog. De open lucht deed goed. De picknick werd bewaard tot in Passendale. Ilses jongste dochter had voor de gelegenheid een lekkere pastasalade klaargemaakt. Ze bezochten er het Tyne Cot Cemetry, waar bijna 12.000 soldaten hun laatste rustplaats vonden.

"Ik heb de indruk dat de kinderen er toch wel wat van zullen vasthouden.‘Het verdriet, de armoede en al die mensen die na de oorlog helemaal opnieuw moesten beginnen: dat blijft toch wel hangen. Toen net na de vakantie op school de Eerste Wereldoorlog ter sprake kwam, konden ze zich daar echt wat bij voorstellen en er in de klas verhalen over vertellen."

NOPIC

In gesprek met

Ilse Dejaegere is alleenstaande moeder. Ze is lange tijd werkloos en houdt haar gezin recht met een bescheiden inkomen. Elke week legt ze een paar euro’s aan de kant voor de vakantie. Zo houdt ze een jaarlijks budget van om en bij de 300 euro over, dat het gezin kan besteden aan leuke uitstapjes. Sinds dit jaar leerde ze het aanbod van Vakantieparticipatie kennen via het CAW. ‘Eerst was ik daar nog niet zo voor te vinden’, zegt Ilse, ‘want dat voelde alsof ik dan ook in armoede leef. Maar dan ben ik gaan neuzen in de boeken en vond ik het toch wel aantrekkelijk.’ De kortingen op inkomgelden voor musea en dagtrips betekenen voor Ilse een flinke ruggensteun waar ze bijzonder dankbaar voor is. Ze schat dat de uitstap naar de Westhoek – vervoerskosten niet inbegrepen – minder dan 20 euro heeft gekost. Voor het hele gezin, welteverstaan.

Zelf op ontdekkingstocht langs de geschiedenis van WO I: hier vind je het aanbod van  Vakantieparticipatie.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 9 oktober 2014 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Slow toerisme: Het spektakel zit ‘m in de eenvoud.‏

In gesprek met Ann Debock | 24 oktober 2014

Wellen trekt de kaart van traag. Van verstillen, verwonderen, verkennen. Van verbinden, verdiepen en verkeren. En dat van die kaart trekken, mag je gerust letterlijk nemen. Bezoekers van dichtbij en ver weg kunnen in de Bottelarij een kaart trekken en kiezen voor activiteiten die hen back to basics brengen. De basics van de natuur, ravotten, verhalen uit het verleden of lekker – een eerlijk – snoepen en proeven. De bedenkers van het concept vinden we in de Ulbeekse Bottelarij, een toeristische, kunstzinnige en gastronomische plek waar mensen uit kansengroepen werk vinden dat bij hun ritme en talenten past.

Slow toerisme, slow werk

Initiatiefnemer van de Bottelarij Ann Debock raakte vorig jaar – via het Slow inspiratieboek van de provincie Antwerpen -  gecharmeerd door het idee van Slow toerisme. Slow heeft voor Ann te maken met het juiste tempo vinden, met onthaasten, met aandacht voor wat schoon, echt, doorleefd en dichtbij is. Wie door de poort van de Bottelarij binnenloopt, voelt het meteen: hier wordt gebouwd aan de toekomst, maar dan anders dan anders. Geduldig, rustig, op mensenmaat. Een mensenmaat die grotendeels wordt bepaald door de mensen die er werken, charmante mensen voor wie het tempo in het reguliere arbeidsmilieu te hoog ligt. Want daar is het bij Ann ooit allemaal om begonnen: mensen kansen geven op werk door haalbaar en duurzaam werk te creëren.

Slow food

Ann Debock, gastvrouw voor wie de kaart van Slow toerisme wil trekken.
Ann Debock, gastvrouw voor wie de kaart van Slow toerisme wil trekken.

 

Een aangepast werkritme is een basiswaarde in de Bottelarij, en meteen een herkenbaar aspect van Slow toerisme. Ann voegt daar nog andere waarden aan toe. ‘We kiezen voor lokaal geproduceerd voedsel waar mogelijk en betaalbaar. We serveren graag maaltijden die herinneringen oproepen. Authentieke rijstpap met bruine suiker bijvoorbeeld, die smaakt naar vroeger, naar momenten rond de keukentafel bij oma.’ Ze bedachten ook een ouderwets feestmenu, compleet met tomatenroomsoep en koninginnenhapje. Het spektakel zit ‘m precies in de eenvoud, denkt Ann.

Lokaal gemaakt

Lokale verankering dus. Niet alleen in het voedsel en in de geschiedenis, maar ook bij de bevolking van Wellen. Een toeristisch opbouwwerker – wellicht de eerste in zijn soort? – werkte samen met inwoners van Wellen een toeristisch aanbod uit dat zowel traag als verrassend is. ‘Simon is eerst gaan praten met de mensen in de buurt over waar zij fier op zijn, wat ze in de verf wilden zetten. Na een vergadering met Wellenaars wilden heel wat mensen zich engageren. Ze vormden groepjes en werkten projecten uit. Het toeristisch aanbod is dus grotendeels op de kaart gezet door de inwoners zelf. Aangevuld met professionele steun van de opbouwwerker en later ook een team van vormgevers. En mee mogelijk gemaakt door het gemeentebestuur van Wellen en Vlaamse innovatiesubsidies.’

Plaatselijk beleven

Een kunstcollectief plaatste 21 kunstwerken in de gemeente, gratis toegankelijk in de openbare ruimte. Een erfgoedgroep ontwikkelde de tentoonstelling ‘Vers Getrouwd’, waar foto’s, attributen en stillevens de sfeer en gewoonten van trouwfeesten uit vroegere tijden oproepen. De tentoonstelling is gratis toegankelijk in het poortgebouw van de Bottelarij. ‘Bezoekers vinden het supertof. Voor de oudere mensen heel herkenbaar, voor de jonge mensen een bron van verhalen en verwondering.’ Andere mensen zetten hun schouders en talent onder een ontdekkingstocht voor kleuters, een plek waar kinderen ongestoord kampen kunnen bouwen, een ontmoeting met ‘monumenten van mensen’, plaatselijke verhalenvertellers.

Het product: Trek de kaart van Slow toerisme

‘Op den duur hadden we meer dan 32 activiteiten. Die zijn we dan met de hulp van twee professionals gaan bijeenbrengen in één concept: Trek de kaart van Slow toerisme’, zegt Ann. Bezoekers trekken een themakaart, waarachter een reeks activiteiten schuilgaan waaruit ze dan kunnen kiezen. De meeste activiteiten zijn heel goedkoop, sommige zelfs kosteloos. En omdat Ann de drempel voor mensen in armoede helemaal wil wegnemen, vindt een deel van het aanbod vanaf 2015 ook zijn weg naar de Gids Daguitstappen van Vakantieparticipatie.

Nog meer Slow

Het doet wat met mensen, ziet Ann. ‘We hebben veel spontane communicatie met onze toeristen. Ik zie hen inspiratie meenemen, en soms ook de goesting om in hun eigen regio gelijkaardige dingen te gaan doen. En ze vertellen ons ook over andere initiatieven, bij hen in de buurt of op plekken waar ze al eerder geweest zijn.’ Dat maakt nieuwsgierig. Dus willen Ann en de toeristische opbouwwerker Simon gaan uitzoeken wat er al aan Slow toerisme in Vlaanderen bestaat. Daarrond wordt op dit moment een bachelorproef in gang gestoken. ‘Want het is belangrijk dat we andere initiatieven leren kennen, van elkaar kunnen leren en elkaar kunnen versterken in een netwerk’, vindt Ann.

Ann Debock

In gesprek met

Ann Debock is initiatiefnemer van De Bottelarij in Ulbeek (Wellen). De Bottelarij is een project van AKSI, dat zich richt op het creëren van duurzaam werk voor mensen uit kansengroepen. Het team ontwikkelde activiteiten rond Slow toerisme. Trek hier de kaart van Slow toerisme

Dit verhaal werd gepubliceerd op 24 oktober 2014 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

’t Zeetje leren kennen, maar dan helemaal anders‏

In gesprek met NAVIGO | 20 november 2014

Amper honderdtwintig jaar geleden was de kust een langgerekt duinenlandschap bezaaid met kleine vissersdorpen, verbonden door weinig wegen. Bewoners knoopten de eindjes aan elkaar via bescheiden landbouwactiviteiten, een moestuintje en strandvisserij. Vele landbouwers en vissers vochten zich een weg uit de armoede door in te schepen naar IJsland, vanwaar tonnen kabeljauw en heilbot naar onze streken werden verscheept. Je kunt het je vandaag nog moeilijk voorstellen wanneer je flaneert op de dijk, struint langs het strand of likt aan een ijsje. Een bezoek aan het NAVIGO doet je met nieuwe ogen kijken naar je vakantie-omgeving. 

IJslandvaarders prominent aanwezig 

Het verhaal van de IJslandvaarders blijft hangen na namiddagje ronddwalen in het Nationaal Visserijmuseum NAVIGO in Oostduinkerke. Omwille van de snijdende armoede van de kustbewoners in de late 19de, begin 20ste eeuw. Omwille van de grote risico’s die vaders en zonen namen toen ze vertrokken naar de IJslandse wateren. Omwille van de vaak schrijnende verhalen van maandenlange zeevaarten, het harde leven aan boord, het labeur die mensen zich getroostten om vooruit te komen in het leven.

Een weg uit de armoede

In de tijd dat de grootouders van onze grootouders jonge twintigers waren, kostte een brood 40 cent van een oude Belgische frank. Omgerekend naar de Euro zou dat 1 eurocent betekenen. Goedkoop, zeg je? Dat blijkt al snel relatief: een kleine boer verdiende in 1880 1,2 Belgische frank, of 3 eurocent per dag. Geen wonder dus dat de landbouwers aan de kust hun heil zochten in de visserij. Ze trokken uit pure noodzaak naar IJsland, om in die rijke wateren op kabeljauw en heilbot te vissen. Wie geluk had overleefde de barre, lange tochten, en kon met de opbrengsten een beter bestaan opbouwen.

De zee als levensader

Aandachtig dwalen door het Visserijmuseum zet een mens vanzelf aan het denken. Over de relatie van de mens met zijn streek, met de natuurlijke rijkdommen van zijn omgeving, met het harde labeur waarmee onze voorouders hun toekomst – en onze welvaart – opbouwden. Het werpt een ander licht op de zee en de kust: vandaag voor heel veel mensen een bron van ontspanning en rust, ooit voor de kustbewoners de levensader tot een menswaardig bestaan. Staan we vandaag op de schouders van deze voorouders? Bouwen we onze ontspanningseconomie op hun arbeid en risico’s? Een duik in de geschiedenis via verhalen, kunstwerken en zelfs oude filmpjes roept vragen op, om tijdens je vakantie rustig over te mijmeren.

Meer zien, meer horen, meer begrijpen van de zee

Dwalen door het Visserijmuseum geeft je bovendien nieuwe ogen en oren. Zintuigen waarmee je meer kunt ervaren dan zee, strand, een volgebouwde kustlijn. 

Want, heb jij je bijvoorbeeld ooit afgevraagd hoe de zee onder water klinkt? Of hoe een zeebaars of tarbot in zijn biotoop rondzwemt? Of welk werk van mensenhanden nodig is voor jij vis in de pan kan leggen? Stond je ooit stil bij de angst die vissers moeten gevoeld hebben als ze op volle zee verrast werden door een opkomende storm? Welke doodsangsten er achter de radioboodschap ‘Mayday –mayday’ schuilgaan? (foto: Jan D'Hondt)

 

Borrelende, bruisende diepte vol van leven

Ga eens langs bij het NAVIGO. Luister naar het geluid van de zee, de borrelende, bruisende diepte van de wateren, het gekrijs van de meeuwen, de noodsignalen van vissers. Zie met eigen ogen rondzwemmende zeebaars, tarbot of goudbrasem. Ontwaar de tarbot, die haast niet te onderscheiden is van het zand waarin hij zich verschuilt. En verbaas je erover dat de hondshaai meer op een paling dan op een haai – laat staan op een hond -  lijkt.

Een extra dimensie voor je vakantie aan zee

Liefhebbers van de Belgische kust zouden – meen ik – het Visserijmuseum beleefd moeten hebben. De kleur van het verleden, de geluiden van de zee, de verhalen van de mensen die er wonen en werken. De verhalen van armoede, en hoe generaties Vlamingen hebben en houden riskeerden voor een beter leven voor zichzelf en uiteindelijk ook voor ons. Je verblijf aan ’t zeetje, krijgt er een nieuwe dimensie bij.

NAVIGO

In gesprek met

Het Nationaal Visserijmuseum NAVIGO ligt in Oostduinkerke-dorp. Je komt er makkelijk met de bus. Vanaf de dichtstbijzijnde tramhalte (Oostduinkerke bad) stap je een klein half uurtje.
Sinds 2014 werkt het NAVIGO mee in het netwerk van Vakantieparticipatie en biedt korting aan mensen met een beperkt inkomen. Een twintigtal vakantiegangers boekten inmiddels al een bezoek via de gids Daguitstappen. Meer informatie over het aanbod vind je hier.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 20 november 2014 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |