Overslaan en naar de inhoud gaan

Armoede

Uitbaatster vakantiehoeve : ‘Communicatie vooraf neemt bezorgdheid weg.’

In gesprek met Nicole Van Merhaeghe | 29 januari 2014

Het verschil in leefwereld tussen mensen die wel en niet in armoede leven kan soms onbedoeld tot misverstanden leiden tussen vakantieaanbieders en hun gasten. TAO armoede komt daaraan tegemoet met vormingssessies die inzicht bieden in de leefwereld van mensen in armoede. Vertrouwen, duidelijke communicatie en goede afspraken kunnen wonderen doen, weet Nicole Van Merhaeghe, mede-uitbaatster vanVierkantshoeve Molenzicht in Sint-Maria-Horebeke, die recent de vorming volgde. 

Goede communicatie is cruciaal

‘Het is belangrijk dat je als uitbater duidelijk uitlegt aan je gasten hoe alles in z’n werk gaat, en wat wel en niet kan’, zegt Nicole. ‘Zo weten mensen waar ze aan toe zijn.’ Dat is uiteraard zo voor elke gast, al stak Nicole in de TAO-vorming toch enkele tips op die ze voortaan toepast. ‘Mensen die via Vakantieparticipatie boeken, komen vaak met het openbaar vervoer. Ze vinden het dus belangrijk om op voorhand te weten of hier winkels zijn, zodat ze ter plaatse lekker, gezellig en toch betaalbaar kunnen eten. Daar hadden we nog niet eerder bij stilgestaan. Nu laten we hen vooraf weten dat hier op wandel- en fietsafstand winkels liggen, en dat gasten gratis onze fiets kunnen lenen voor boodschappen. Dat neemt meteen een bezorgdheid en eventuele beperkingen in bewegingsvrijheid weg.’ 

Bereikbaarheid faciliteren

Molenzicht doet ook inspanningen om de mobiliteitsdrempel te verlagen. ‘We geven gasten aanwijzingen over hoe ze hier moeten geraken. Ook met het openbaar vervoer, want we liggen vrij afgelegen en je mag er niet vanuit gaan dat iedereen over een auto beschikt. Om het laatste stuk van het traject te overbruggen, kan je als uitbater je gasten helpen bij het regelen van een belbus, of hen een lift aanbieden van aan het station.’

Samen genieten van rust en comfort

‘De gasten die we al via Vakantieparticipatie ontvangen hebben, waren heel dankbaar’, zegt Nicole. ‘Zo kregen we een gezin op bezoek met volwassen kinderen en schoonkinderen die hier een paar dagen samen verbleven. Sociaal waren ze iets minder vlot, en in het actief ontdekken van de omgeving waren ze niet erg geïnteresseerd, maar dat kon ik wel plaatsen. Niet iedereen heeft evenveel behoefte om de streek te verkennen. Sommige mensen genieten liever ter plaatse van rust, zon, ruimte en comfort. Van samen wat televisie kijken op de kamer, of eens lekker lang onder een warme douche staan.’

"Sommige mensen genieten van samen wat televisie kijken op de kamer, of eens lekker lang onder een warme douche staan."

Kiezen voor vertrouwen

‘We ontvangen onze gasten met een streekbiertje en gunnen hen verder de vrijheid om zich hier thuis te voelen’, zegt Nicole. ‘Dat vraagt vertrouwen, en je openstellen voor mensen, voorbij eventuele vooroordelen. Die houding wordt ook door onze gasten geapprecieerd. We werken nu één jaar samen met Vakantieparticipatie en hadden tot hiertoe alleen positieve ervaringen. Mensen genieten er zichtbaar van om zich op een comfortabele en rustgevende vierkantshoeve een tijdlang heer en meester te mogen voelen zonder dat iemand hen op de vingers kijkt. Mooi, toch? We vinden dat iedereen recht heeft op vakantie, en zijn blij dat we op deze manier een steentje kunnen bijdragen om mensen gelukkig te maken.’

NOPIC

In gesprek met

Nicole Van Merhaeghe is mede-uitbaatster van Vierkantshoeve Molenzicht in Sint-Maria-Horebeke. Ze volgde een vormingssessie van TAO-armoede om meer inzicht te krijgen in de leefwereld van mensen in armoede.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 29 januari 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Vakantiepark: soms tijdelijke opvang voor mensen zonder woonst

In gesprek met Godelieve Dubois en Frank Metsu | 4 februari 2014

Godelieve Dubois gaat al enkele jaren op vakantie naar Park Merlo. Tijdens haar laatste verblijf was ze er getuige van hoe een – door omstandigheden tijdelijk dakloos – gezin er met zorg en aan sociaal tarief werd opgevangen. ‘Het heeft mijn beeld van de uitbaters alleen maar nog positiever gekleurd’, zegt Godelieve. ‘Fijn om te horen’, reageert Frank Metsu van Park Merlo. ‘Al wil ik eerlijk zijn: zo’n engagement biedt ons zelf ook voordelen. We zijn blij dat we mensen in nood kunnen helpen, en tegelijk worden onze minder drukke periodes opgevangen door gasten die doorgaans erg dankbaar zijn.’ Of hoe sociaal engagement en zakelijk voordeel perfect hand in hand kunnen gaan.

Tijdelijk onderdak, grote steun

‘Ik ga al vier jaar lang elk jaar via Vakantieparticipatie naar Park Merlo in Bredene’, vertelt Godelieve. Tijdens een van die periodes verbleef in het appartement naast dat van ons een gezin met vier jonge kinderen. Ze hadden nauwelijks geld en waren door omstandigheden tijdelijk dakloos. Ze zijn uiteindelijk drie weken op het vakantiedomein verbleven aan een zeer voordelig tarief. Ondertussen konden ze verder zoeken naar een nieuwe woning. Dankzij onderdak in Park Merlo en voeding via het OCMW konden ze een moeilijke periode overbruggen en zelfs samen nog wat genieten van een vakantiegevoel.’

vakantieverblijven
 

 

Positieve instelling

‘Ik was geraakt door de positieve ingesteldheid en dankbaarheid bij het gezin’, zegt Godelieve. ‘Op een dag waren ze mosselen gaan rapen aan zee. Die vangst hebben ze toen spontaan met ons gedeeld, terwijl ze zelf zo weinig hadden. En klagen deden ze niet. Ze vertelden me meermaals hoe dankbaar ze waren dat ze werden geholpen. En de kinderen waren duidelijk heel blij met de speeltuin. Het heeft het positieve beeld dat ik sowieso al had van Park Merlo alleen nog maar versterkt’, zegt Godelieve. ‘Ik ga er sowieso heel graag, om de zee, de rust en het menselijk contact. Ik kom elk jaar als nieuw weer terug naar huis.' 

"Dat de uitbaters zo menselijk en correct omgaan met mensen die het moeilijk hebben en er extra inspanningen voor doen, maakt het voor mij extra mooi."

Moeilijke periode overbruggen

‘Het gebeurt inderdaad een aantal keer per jaar dat mensen even zonder huisvesting zitten en ze de periode tussen twee huurcontracten tijdelijk moeten zien te overbruggen’, zegt Frank Metsu, medezaakvoerder van Park Merlo. ‘Dat gaat dan doorgaans om één of twee maanden, waarvoor we een sociaal tarief en een tussentijds betalingsplan afspreken. Meestal loopt dat goed, al durft het ook wel eens tegenvallen. De laatste periode wordt jammer genoeg niet altijd betaald. Maar goed, dat is het risico van het vak.’

Verhaal met twee gezichten

‘We doen dat om twee redenen: enerzijds uiteraard om die mensen te helpen, en anderzijds omdat het ons helpt om de dode periodes wat op te vangen. Het is niet zomaar vrijwilligerswerk, we hebben er allebei voordeel bij. Zij vinden een oplossing voor een moeilijke periode, wij hebben wat extra inkomsten die er anders niet zouden zijn. Eigenlijk ligt het in de lijn van ons engagement bij Vakantieparticipatie. We zijn blij dat we via dit kanaal mensen in nood tegemoet kunnen komen, en tegelijk laten zij ons toe om minder drukke periodes financieel op te vangen. Weliswaar aan een sociaal tarief, maar het is en heel trouw en dankbaar publiek. We krijgen hen vaak jaren op rij trouw op bezoek.’

"Het is niet zomaar vrijwilligerswerk, we hebben er allebei voordeel bij. Zij vinden een oplossing voor een moeilijke periode, wij hebben wat extra inkomsten die er anders niet zouden zijn."

In gesprek met

Godelieve Dubois gaat al enkele jaren op vakantie naar Park Merlo. Ze was er getuige van een warm gebaar van de uitbaters. Frank Metsu is medezaakvoerder van het park. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 4 februari 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Je eigenwaarde is van jezelf. Die laat je je niet ontnemen.

In gesprek met Dries en Fanny | 16 maart 2015

Ze werken dag en – wat hem betreft – nacht. Dag in dag uit, week in week uit. Is het niet bij hun respectievelijke werkgevers, dan wordt er thuis gewerkt, of in de vrijwilligerswerking van Welzijnsschakels. Behalve die ene jaarlijkse week in de herfstvakantie*: dan gaat de riem er helemaal af en genieten Fanny en Dries Desaever samen met hun dochters van vakantie. Het bezoek bij het koppel is een ontmoeting die nog lang zal blijven hangen bij ondergetekende verhalenverteller en de fotograaf. Omwille van de levensvreugde, de wijsheid en de kracht die het koppel uitstraalt. En omwille van deze les: het is niet omdat je arm bent, dat je zwak bent. Het is niet omdat je budget beperkt is, dat je moet toelaten dat anderen je je eigenwaarde ontfutselen. Zelfs niet als dat goedbedoeld is.

Ons bezoek is afgesproken, een paar keer van moment veranderd en met elk telefoongesprekje groeide mijn nieuwsgierigheid. Want Fanny slaagde er aan de telefoon al in om iets van haar aanstekelijke vriendelijkheid op mij over te planten. We bellen aan, ze zwaait de deur open en nodigt ons binnen uit. Binnen, in een kleurrijke, gezellige woonruimte. De oude poes op de vensterbank, ongestoord, onbewogen. Dries komt ons tegemoet, we schudden handen, wisselen blikken uit. Dries en Fanny hebben drie dochters. De oudste, Nette, is 19. Fraukje is 14 en Nynke 12. De dochters zijn naar school. 

We zouden samen praten over vakantie in het algemeen en hun laatste vakantie aan het Zilvermeer in het bijzonder. En dat deden we ook. Al bracht dit gesprek nog een heel ander verhaal aan de oppervlakte. Een verhaal dat we zo relevant vinden, dat we het de ruimte willen geven die het verdient.

Pech gehad

Dries interview Steunpunt Vakantieparticipatie Toerisme Vlaanderen
Dries 

Jarenlang hadden Dries en Fanny hun eigen bakkerij, eerst in Nieuwpoort en het laatste jaar in Esen bij Diksmuide. En daar wilde het niet lukken. Na een jaar proberen, konden ze niet anders dan de deuren sluiten en elders aan het werk gaan. Een faillissement konden ze nog vermijden, maar er waren meer dan genoeg rekeningen te vereffenen. Verbeten loste het koppel elke uitstaande schuld bij leveranciers in. ‘Tot en met de laatste 10 euro’, zegt Dries. Het waren zwarte jaren, waarin ze zichzelf – naast de lening van hun huis en de afbetaling van schulden - geen andere uitgaven dan voeding toestonden. Twee jaar lang kwam kleding uit zakken die naast de kledingbakken stonden. 

Trots en hard werken

Geen schroom. Waarom wel? Dries zit rechtop, kijkt me open in de ogen. ‘Natuurlijk was dat heel moeilijk. Maar moeilijk gaat ook. We weten best hoe we dat moeten aanpakken. En we hebben het zelf gedaan.’ Veel sporten en in de tuin werken houdt het hoofd koel. ‘Ze mogen me alles afpakken, behalve mijn sport en onze vakanties*’, zegt hij.

“Iedereen zou eens in de shit moeten gezeten hebben, want dan leer je wat het leven is. Wij zijn er sterk van geworden.”

 Dries

In de moeilijkste periode combineerde Dries vier jobs. Nu poetst hij in een bekend Nieuwpoorts restaurant in vaste nachtdienst. Fanny werkt als poetshulp in tien gezinnen. Dat doorzettingsvermogen leverde hen op dat ze hun gezinswoning konden behouden. En tenminste ook het vertrouwen dat het nu stilaan opklaart aan het einde van de tunnel. 

Vrijwilligerswerk

Fanny wil iets doorgeven van hun ervaringen. Naast haar job zet ze zich in bij de plaatselijke Welzijnsschakel. Eens per jaar haalt ze bijvoorbeeld nieuwe kleding op bij JBC, die ze in de Klapstoel in Diksmuide ter beschikking stellen van mensen in armoede. Ze doet het met trots, van harte, en ook een beetje met gemengde gevoelens. ‘Soms voel ik me in een positie van ‘minderwaardig’ gezet. Omdat professionals oordelen of ik wel of niet ‘pas’ als vrijwilliger bijvoorbeeld. Of op momenten in overleg dat ik liever wil dat de acties wat sneller vooruit gaan en het niet echt lukt. Dan voel ik me niet serieus genomen, niet voor vol aanzien.’ 

Mensen in armoede zijn zelfstandige individuen

Dries: ‘Het verbaast mij soms dat hulpverleners zoveel regels opleggen. Ik denk bijvoorbeeld aan een weekendje dat ze voor mensen in armoede organiseerden. Daar waren regels die de mensen vastzetten in structuur die ik niet nodig vind en die kleinerend aanvoelt. Zoals vastgelegde tijden om te gaan slapen. Of een verbod op alcohol. Alsof mensen in armoede geen zelfstandige volwassenen zijn, zelf geen verstandige beslissingen kunnen nemen.’

Het zijn stevige doordenkers die Dries en Fanny ons toegooien. Ook voor mij, interviewer en schrijver van dit verhaal. Ik ben ook maatschappelijk werker. In werkte ook jarenlang in de sector van armoedebestrijding. En – als ik in eigen hart kijk – tja, dan… Ik werd er stiller van. Deemoedig eigenlijk.

Over jonge plantjes en doorzetten

We nemen nog even de tijd voor een paar foto’s. En dan vertrekken we. We lopen richting voordeur, door de ruimte waar voorheen de bakkerswinkel was.  Nu staan er jonge plantjes in hoge, houten bakken. Sommige al ruim vijf centimeter boven de aarde. Bakken en plantjes zijn het werk van Dries. Na blikken van verwondering voor dat prille plantenleven, praten we nog even door. Over het leven vandaag, over sterk zijn en doorzetten. ‘Blijven piekeren helpt niet. Er is meer in het leven. En vakantie* herinnert ons daaraan. Trouwens, zelf al zijn de zorgen behoorlijk groot: op een zo plezierig mogelijke manier daarmee omgaan is een keuze. Die proberen wij te maken.’

Dries en Fanny interview Steunpunt Vakantieparticipatie Toerisme Vlaanderen
Fanny en Dries bij hun thuis. 

 

“Blijven piekeren helpt niet. Er is meer in het leven. En vakantie herinnert ons daaraan.”

 Dries 

* Benieuwd naar die vakantie waar Dries en Fanny allusie op maakten tijdens het gesprek? Volg het hier, want in de komende dagen komt ook dat verhaal eraan!

In gesprek met

Fanny en Dries Desaever zijn om vele redenen een inspirerend koppel. Niet in het minst omdat ze zich met een bewonderenswaardig doorzettingsvermogen door een moeilijke tijd worstelen. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 16 maart 2015 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

‘Niet te hoeven rekenen, dat is voor mij vakantie.’

In gesprek met Diane | 12 februari 2014

Over wat vakantie voor Diane betekent, hoeft ze niet lang na te denken. Dat is niet hoeven te rekenen bij elke stap die ze zet. Gewoon genieten, zonder meer. Echt op vakantie gaan is haar al jaren niet meer gelukt. Naast geldgebrek spelen weerstand en angst een rol. Toch blijft het verlangen sluimeren. Op het Forum Vakantieparticipatie kwam Diane proeven van wat misschien toch mogelijk is. ‘Ik vond het fantastisch om erbij te kunnen zijn’, zegt ze. ‘En tegelijk was het soms moeilijk. Zien waar mijn kind en ik al zolang geen toegang tot hebben, was best confronterend. Zelfs met een flinke korting lukt het ons niet op vakantie te gaan.’

Angst en verlangen

Al jarenlang bijt Diane elke eurocent figuurlijk in drie. Rekent en telt ze bij elke stap. ‘Je leert ermee omgaan’, zegt ze. ‘Maar leven kan je het moeilijk noemen. Het is overleven, als in een coma. Er eens even tussenuit kunnen, lijkt me fantastisch. Ik droom er al jaren van. Gewoon eens in de zon en de natuur kunnen zijn. Een ijsje of een wafel eten, zonder meteen daarna een paniekaanval of schuldgevoel te krijgen over wat ik besteed heb. Zonder de angst dat ik, door mezelf iets te gunnen, de volgende factuur misschien niet betaald krijg.’

"Een ijsje of een wafel eten, zonder meteen daarna een paniekaanval of schuldgevoel te krijgen over wat ik besteed heb."

Nog eens op de foto

Via vzw Kabas kwam Diane in aanraking met Vakantieparticipatie. Ze spendeerde haar hele weekbudget om op het Forum te kunnen zijn. ‘Ik vond het een geweldige ervaring’, blikt ze terug. ‘Hoe we daar een dag lang in de watten gelegd zijn: ongelooflijk. Eens iets mogen eten zonder dat je ervoor hoeft te betalen, eens op de foto mogen! Ik heb al in jaren geen foto meer van mezelf gehad. Nu heb ik die wel. En Leuven is een leuke stad. Het was een erg aangename belevenis. Ik heb me jarenlang opgesloten, want elke stap buiten de deur kost geld. Pas nu begin ik stilaan weer buiten te komen. Deze dag was de kost van de verplaatsing absoluut waard.’

"Eens iets mogen eten zonder dat je ervoor hoeft te betalen, eens op de foto mogen! Ik heb al in jaren geen foto meer van mezelf gehad."

Zoeken naar mogelijkheden

‘Ik droom al heel lang van vakantie, maar de voorbije jaren is dat echt niet gelukt’, vertelt Diane. Als je echt arm bent, lukt zelfs met korting op vakantie gaan niet. ‘Nu het stilaan beter met me gaat, wil ik graag de mogelijkheden wat verkennen, al voel ik nog angst en weerstand. Vakantie is voor mij: zonlicht. Hoe moet het als ik een paar dagen vakantie boek en het dan in die periode net regent en koud is? Hoe breng ik die dagen dan door met mijn tienerzoon? Er zijn natuurlijk indooractiviteiten zoals bowling, maar die kosten extra geld. Eerlijk: dat soort scenario’s schrikt me wat af. Mijn zoon wil graag een vriend mee op vakantie. Ik vind dat goed, maar dat is extra uitgave. En na rondvraag gaan zijn vrienden met hun gezin op reis, dus zitten we strop. Bij goedkopere vakanties is de boekingstermijn zeer kort en het aanbod beperkt. We halen het meestal niet, omdat ik soms te lang twijfel: ‘doe ik het of doe ik het niet, en hoe, en wat als...’ Veel bezwaren staan een vlotte beslissing vaak in de weg. Zo komt er uiteindelijk misschien weer een vakantieperiode zonder vakantiebestemming aan. We houden het voorlopig op daguitstapjes en wat lokale activiteiten.’ 

Een verlangen dat groeit

En toch. Naast angst en weerstand, voelt Diane ook een groeiend verlangen. Om tóch te bekijken wat kan. ‘Op het Forum zat ik aan tafel met mensen die er al regelmatig eens via Vakantieparticipatie tussenuit geweest zijn. Fijn om hun verhalen te horen, al besef ik: je weet pas echt hoe iets is door het zelf mee te maken. Via de aanbieders aan onze tafel ontdekte ik hoeveel mooie aanbiedingen er bestaan, ook voor kinderen en jongeren.

"Het was best confronterend tot hoeveel moois mijn zoon en ik zo lang geen toegang hebben gehad. En tegelijk laat het dromen van wat op een dag misschien wèl weer kan."

- Diane

Diane kwam onverwacht en plots in armoede terecht. Intussen hervond ze haar veerkracht om uit de put te klauteren. Lees het hier.

NOPIC

In gesprek met

We ontmoetten Diane op het Forum Vakantieparticipatie. Ze heeft flink wat tegenslag gehad en sukkelde in de armoede. Veerkracht en geduld houden haar recht en actief.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 12 februari 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Een verhaal van veerkracht: ‘Ook diepe putten hebben ladders’

In gesprek met Diane | 17 februari 2014

Dat armoede iedereen kan overkomen, daarvan is Diane – een van de aanwezigen op het Forum Vakantieparticipatie –  het levende bewijs. Ze groeide op in een warm nest, is hoogbegaafd en had een bloeiende internationale carrière. Door een probleemrelatie die uitmondde in een onvermijdelijke scheiding werd ze erg ziek en belandde ze in een diepe put van armoede, waaruit ze nog steeds naar boven klautert. Haar verhaal is er één van veerkracht en geduld. Van 100 keer vallen en 101 keer opstaan. Diane heeft een levensproject dat haar al acht jaar op de been houdt, een droom waaraan ze gestadig bouwt. ‘Ik kom uit een familie van pitbulls’, lacht ze. ‘Als ik ergens mijn tanden in vastbijt, los ik niet. Dat levert me soms pijnlijke tanden op, maar ik ken mijn potentieel. Opgeven is geen optie.’

In warme nesten kan veerkracht groeien

‘Opgroeien in een warm nest is zo belangrijk’, zegt Diane. ‘Het geeft je een basis om de uitdagingen die het leven je voorschotelt aan te kunnen.’ Ze spreekt uit ervaring. ‘Ik heb altijd de liefde van mijn ouders gevoeld, ook in mijn donkerste perioden. Daar heb ik een groot deel van mijn veerkracht aan te danken. Hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn, ik zal er altijd het beste van proberen te maken. Datzelfde warme nest wil ik ook mijn kind meegeven, zodat hij weet dat ik er altijd voor hem zal zijn. Dat zie ik als mijn belangrijkste taak.’

Dankbaar om broodnodige steun

Diane windt er geen doekjes om: ze heeft een erg zware periode achter de rug. ‘Door een probleemscheiding en een lange periode van ziekte, heb ik mijn zelfstandige activiteit noodgedwongen moeten stopzetten. Ik had een kind met gedragsproblemen, was ziek, had geen inkomen en een ex-partner die voor heel wat problemen bleef zorgen. Een zeer donkere tijd brak toen aan, ik heb me enorm alleen gevoeld. Mijn ouders hebben me een tijdje opgevangen tot ik een sociale woning kreeg. Uiteindelijk heb ik met veel schroom de stap naar het OCMW gezet. Dat was heel zwaar voor me, omdat het contrast met mijn vroegere leven zo groot was. Ooit stond ik aan de top; nu moest ik om geld vragen. Ik ben nog altijd heel dankbaar voor de steun die ik gekregen heb. Zonder had ik hier vandaag niet gestaan. Van andere organisaties die mensen in armoede ondersteunen had ik toen nog geen weet, en ongeacht de hulp moest ik compleet van nul herbeginnen.’

Alles geïnvesteerd in herstelproces

‘Als je geen geld hebt, geraak je enorm moeizaam vooruit’, zegt Diane. En toch is net dat wat ze deed en doet: telkens weer een stap verder zetten, samen met haar zoon die ondertussen tiener is. ‘Elke cent die ik kon missen, heb ik geïnvesteerd in ons herstel. Uiteindelijk werd ontdekt dat we beiden lijden aan een voor stress overgevoelige stofwisseling. Dankzij de nodige voedingssupplementen kon het genezingsproces beginnen. We zijn er  nog niet, maar ik voel wel dat we er stilaan bovenop komen, weer reserves en draagkracht opbouwen. We geraken hier wel uit’, zegt Diane hoopvol. ‘Ook diepe putten hebben laddertjes. Ik weet waar ik gestaan heb en wat ik waard ben. En ik heb een droom die me vooruit stuwt, dat helpt.’

Geduldig bouwen aan de droom

Die droom voedt en koestert ze al acht jaar lang, samen met een aantal anderen. ‘Het is een samenbundeling van alles waar ik voor sta’, zegt Diane. ‘Ik kan er nog niet veel details over geven. Het is een bouwwerk, dat raakvlakken zal hebben met kunst, erfgoed, toerisme en natuur. Een werk dat niemand onberoerd wil laten. Wie de plannen al gezien heeft, is enthousiast. Dankzij de tot op heden onbezoldigde medewerking van anderen, krijgt het idee langzaamaan vorm. Stap voor stap trachten we het te realiseren. Ik heb moeten leren wachten. Het is de kunst om op het juiste moment de juiste stappen te ondernemen. Ik blijf vooral geloven dat ooit de dag komt waarop alles op de juiste plaats zal vallen.’

Of het Diane alweer lukt om soms van vakantie te genieten? Lees haar getuigenis daarover hier.

NOPIC

In gesprek met

We ontmoetten Diane op het Forum Vakantieparticipatie. Ze heeft flink wat tegenslag gehad en sukkelde in de armoede. Veerkracht en geduld houden haar recht en actief.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 17 februari 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Coördinator Hasselts huiskamerproject pleit voor warmere samenleving

In gesprek met Marleen Hus | 19 februari 2014

Het wordt hoog tijd dat de samenleving de daklozen ziet als volwaardige mensen. Zonder oordeel, en met de vaste wil hen bij te staan om iets van hun leven te maken.  Marleen Hus van Café Anoniem is warm en strijdvaardig. Voor daklozen is Café Anoniem een rustplaats, waar ze kunnen bijkomen van het vermoeiende straatleven. ‘Onze gasten willen gezien worden in hun bestaan. En ze hebben iemand nodig die een eind naast hen op weg wil gaan.’

Marleen coördineert het Hasseltse Café Anoniem, een huiskamerproject:  studenten, buurtbewoners en thuislozen kunnen er terecht voor ontmoeting, een maaltijd, een douche en het gebruik van een wasmachine.  Minne Bex, medewerker bij Steunpunt Vakantieparticipatie, woont in Hasselt en bezocht eerder al Café Anoniem om vakanties voor mensen in armoede te promoten.  ‘Ik leerde Marleen Hus toen kennen als een straffe madam. Het maakte me benieuwd naar haar verhaal.’  Samen met een reporter trok Minne naar Hasselt voor een lange babbel met Marleen.

Plek om bij te komen

Het zou niet mogen waar zijn, maar het is wél realiteit:  er zijn anno 2014 nog altijd te weinig opvangplaatsen en betaalbare kamers voor thuislozen. Er zijn nog altijd mensen die dag in dag uit op straat moeten leven. ‘Dakloos zijn is ontzettend stresserend en vermoeiend’, zegt Marleen. ‘Die mensen hebben nergens privacy. Nergens! Ze worden overal verjaagd, slepen dag in dag uit hun weinige bezit mee in plastic zakken, raken die soms al eens kwijt, maken zich daar zorgen over. Café Anoniem is voor hen een plek waar ze kunnen komen zitten en uitrusten. Waar ze zich eens kunnen wassen en warm kunnen eten. Waar ze terecht kunnen bij anderen die op een menselijke manier met hen omgaan.’

"Dakloos zijn is ontzettend stresserend en vermoeiend. Die mensen hebben nergens privacy. Nergens!"

- Marleen

Zie mij, ik besta!

Nochtans wil Marleen niet horen van liefdadigheid. Waar het voor haar om draait is dat mensen een doel nodig hebben om voor te leven en dat ze als mens gezien worden in hun bestaan. Op dat appèl hebben we als samenleving een antwoord te zoeken.  ‘Ik besta. Kijk naar mij. Zie mij. Praat met mij: dat is de vraag van de mensen die hier over de vloer komen. ‘Ze willen voelen dat je hen graag ziet, dat je echt bent in de relatie. We hebben niets aan gestes van verenigingen die hier voedseloverschotten van hun bijeenkomsten en feestjes willen afleveren. We hebben vrijwilligers nodig die naast de mensen staan. Warm en zonder oordeel. Mensen die onze gasten helpen opnieuw een doel te vinden in hun leven.'

"Ik besta. Kijk naar mij. Zie mij. Praat met mij: dat is de vraag van de mensen die hier over de vloer komen."

Relaties aanknopen is effectiever dan anoniem willen geven

Marleen geeft toe: die vorm van vrijwilligerswerk vraagt moed. Je wordt uitgedaagd om door de miserie en verslaving heen de mens te zien. Een relatie aanknopen met een ander die heel verschillend is dan jijzelf is niet makkelijk. Dan kom je ook je eigen grenzen tegen. Nog teveel vrijwilligerswerk blijft onpersoonlijk in de comfortzone hangen, vindt Marleen.  ‘Een voorbeeld: er gaat zoveel energie in het samenstellen van voedselpakketten.  Het is nodig dat dit er is, maar alleen maar als overbrugging naar een beter leven. Structureel verandert dat niets. Een maatje, een buddy kan wel heel betekenisvol zijn voor onze gasten.’

Als het warm nest ontbreekt

Eén van de gasten van Café Anoniem is een jonge vrouw, net geen kind meer. Ze behoort tot een groeiende groep van jonge mensen die over de rand van de maatschappij valt. Een generatie die nooit heeft leren omgaan met deze complexe samenleving. ‘We kunnen van hen niet verwachten dat ze op eigen kracht hun boeltje weer op orde brengen na een flinke tegenslag of wanneer ze door verslaving hun levenskracht kwijt zijn. Die jongeren hebben een warm nest moeten missen. Ze hebben niet de waarden meegekregen die richting geven aan hun leven. Ze dragen dikwijls een verschrikkelijk verleden mee en houden er vertroebelde relaties aan over.’ Marleen fungeert als ankerpunt voor het meisje. Ze is geen hulpverlener, maar zit de hulpverleners wel op de hielen als het moet.

"We kunnen van hen niet verwachten dat ze op eigen kracht hun boeltje weer op orde brengen na een flinke tegenslag of wanneer ze door verslaving hun levenskracht kwijt zijn."

Moeder zijn

De manier van werken van Marleen en haar team is nog best te vergelijken met hoe vaders en moeders er – in optimale omstandigheden- voor hun kinderen zijn: opvangen, aanmoedigen, steunen, bemiddelen, de weg wijzen, in de bres springen en pleiten als het nodig is. ‘De professionele hulpverlening mist die functie: als een buddy naast de mensen staan om hen te helpen door het juridisch en administratief doolhof te geraken’, zegt Marleen. Bij Café Anoniem halen ze precies daar veel kracht uit. ‘Elke keer als er iets beweegt met bijvoorbeeld het OCMW, haal ik daar weer energie uit om verder te doen.’

Meer weten over het werk van Marleen Hus en Café Anoniem? Lees dan ook dit artikel.

NOPIC

In gesprek met

Marleen Hus is coördinator van Café Anoniem in Hasselt, een ‘huiskamerproject’ waar bewoners, studenten en thuisloezen terecht kunnen voor rust, ontmoeting, een maaltijd en persoonlijke hygiëne.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 19 februari 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Er valt veel te leren van ervaringsdeskundigen in armoede

In gesprek met Lieselotte Caveyn | 3 maart 2014

Armoede is zoveel meer is dan een geldkwestie. Vakantieparticipatie nodigt haar uitbaters van verblijven en uitstappen geregeld uit om hun inzicht in de leefwereld van armoede te verdiepen. De sessies worden verzorgd door een ervaringsdeskundige in armoede, verbonden aan TAO Armoede. Lieselotte Cavyn van De Zeekameel in Lombardsijde volgde zo’n sessie en ervoer dat als een grote meerwaarde. ‘Het helpt je om ook eens vanuit andere invalshoeken naar situaties te kijken’, vertelt ze.

Steentje bijdragen voelt goed

‘Het helpt echt om verhalen van een ervaringsdeskundige te horen’, zegt Lieselotte. ‘Het geeft je een beter inzicht in de leefwereld van mensen in armoede. Zelf hebben wij het geluk gehad een goed thuis te hebben, met veel ontwikkelkansen en mogelijkheden. Ik besef goed dat niet iedereen zo’n ondersteunende achtergrond heeft. De meeste mensen in armoede willen echt vooruit, maar dat is niet altijd eenvoudig. Ik vind het best moeilijk om te zien dat er nog zoveel mensen zijn met minder mogelijkheden. Dat we via Vakantieparticipatie ons steentje kunnen bijdragen, geeft een goed gevoel.’

"Zelf hebben wij het geluk gehad een goed thuis te hebben, met veel ontwikkelkansen en mogelijkheden. Ik besef goed dat niet iedereen zo’n ondersteunende achtergrond heeft."

Doorgaans positief, soms wat meer zoeken

‘Met het merendeel van de gasten verloopt alles heel vlot en positief’, vertelt Lieselotte. ‘Met andere gasten is het dan weer wat meer zoeken. Zo is er tijdens de TAO-vorming een lange discussie ontstaan rond een situatie met een alleenstaande mama die samen met haar dochtertje bij ons verbleef. Bij de maaltijd gaan wij altijd twee keer rond met soep. Pas daarna wordt overgegaan op zelfbediening aan het buffet.  Die mama voelde zich zo thuis, dat ze al meteen naar het buffet trok. Uiteindelijk bleek dat ze het eten al wat wilde laten afkoelen voor haar dochtertje. Prima uiteraard, al is het wel fijn dat mensen dat dan even aangeven. Dat vermijdt onnodige misverstanden.’

Zonder oordeel zijn: een mooie uitdaging

Neutraal en zonder oordeel naar een situatie kijken is niet altijd even eenvoudig, weet Lieselotte. ‘Om acht uur in de ochtend stond hier voor diezelfde gaste een babysit aan de deur. Ze liet haar dochtertje uiteindelijk vijf uur lang met een babysit op de kamer, terwijl ze zelf naar het strand ging. Mijn eerste reactie was: ‘Als je tijd kan doorbrengen met je kind, dan doe je dat toch? Of dan laat je je kind toch beter op kamp gaan, zodat het ook zelf iets aan de vakantie heeft?’ Daar hebben we op de vormingssessie uitgebreid over gepraat. Zo besefte ik dat de achtergrond van die vrouw niet ken en dat het dus moeilijk is om iets te zeggen over de keuzes die ze maakt. Misschien had ze wel een zeer problematische thuissituatie en écht eens nood aan een dagje rust. En misschien heeft ze niet zomaar de middelen om haar dochtertje op kamp te laten gaan.’

"Zo besefte ik dat de achtergrond van die vrouw niet ken en dat het dus moeilijk is om iets te zeggen over de keuzes die ze maakt." 

Natuurlijk gevoel voor solidariteit 

Solidair zijn hebben de uitbaters van De Zeekameel thuis met de paplepel meegekregen. ‘We vinden absoluut dat iedereen recht heeft op vakantie’, zegt Lieselotte. ‘Daarom zijn we met Vakantieparticipatie in zee gegaan, en daarom hebben we ons verblijf toegankelijk gemaakt voor rolstoelgebruikers. Elke drempel die we kunnen verlagen, verlagen we met plezier. De TAO-vorming vormt daarbij zeker een meerwaarde. Als er nog eens een vorming hier in de buurt komt, gaan we met plezier terug.’

"Elke drempel die we kunnen verlagen, verlagen we met plezier."

NOPIC

In gesprek met

Lieselotte Caveyn van De Zeekameel luisterde naar getuigenissen van ervaringsdeskundigen in armoede. Die sessie werd georganiseerd door Steunpunt Vakantieparticipatie en TAO Armoede.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 3 maart 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

'Nu en dan letterlijk afstand kunnen nemen van je zorgen is zo belangrijk.'

In gesprek met An Rombouts | 17 maart 2014

Ook in rijkere gemeentes als Brasschaat is armoede nog steeds een feit. Dat zegt coördinator An Rombouts, coördinator van KABAS, een deelwerking van het OCMW in Brasschaat. ‘Wie de weg naar onze werking vindt, proberen we te stimuleren om er af en toe eens tussenuit te gaan. Het is zo belangrijk om niet alleen in overleefmodus te leven, maar ook eens letterlijk weg te kunnen van je zorgen. Jaarlijks neemt trouwens een flinke delegatie vanuit KABAS deel aan het Forum,  op initiatief van de mensen zelf.

‘Als iemand diep in de problemen zit, denk je als sociaal werker vaak eerst aan hulpverlening onder de vorm van onderdak, kleding en voeding’, zegt An Rombouts. ‘En natuurlijk is tegemoetkomen aan die materiële basisbehoeften cruciaal. Wat daarnaast echter niet vergeten mag worden, is voldoende aandacht voor rust, ontspanning en vrije tijd. Het is zo belangrijk dat we als mens af en toe eens een dag, weekend of langer kunnen uitblazen en onze zorgen even kunnen loslaten. Voor mensen in armoede is dat niet anders. In realiteit blijft op vakantie gaan voor een grote groep van hen echter te duur, zelfs met sociale kortingen. Mensen in diepe armoede beperken zich meestal tot daguitstappen.’

"Het is zo belangrijk dat we als mens af en toe eens een dag, weekend of langer kunnen uitblazen en onze zorgen even kunnen loslaten. Voor mensen in armoede is dat niet anders."

Het Forum: een evenement om naartoe te leven

Een van die uitstappen gaat elk jaar opnieuw richting het Forum Vakantieparticipatie. ‘Als het Forum eraan komt, is dat hier al een maand op voorhand gespreksonderwerp’, lacht An. ‘Dan hoor je: ‘Ik heb mijn uitnodiging gehad!’ of ‘Ik ga er zeker heen, want er is weer heel wat leuks te doen.’ Mensen leven ernaartoe. Het houdt hen echt bezig. Doorheen de jaren heeft zich een vaste kern van een viertal mensen gevormd die jaarlijks trouw naar het Forum trekken. Anderen sluiten aan, doordat ze bijvoorbeeld net in het praatcafé zitten wanneer het nieuwtje over het Forum de ronde doet, en hun nieuwsgierigheid wordt geprikkeld.’

Aanbod actief in de kijker

‘We promoten het aanbod van Vakantieparticipatie zeer actief naar onze mensen toe, via affiches en ons driemaandelijks Kabaskrantje’, zegt An. ‘Naast een tewerkstellingsproject, materiële hulpverlening en het bieden van een luisterend oor en advies, organiseren we ook animatie en zinvolle vrijetijdsactiviteiten, zowel individueel als in groep. Die zijn nagenoeg allemaal gratis, omdat we het belangrijk vinden dat iedereen in onze maatschappij er toegang toe heeft’, legt An uit. ‘Voor de grote uitstappen en activiteiten vragen we wel een kleine bijdrage.' 

"Steunpunt Vakantieparticipatie en het Fonds Vrijetijdsparticipatie spelen een belangrijke rol in onze werking, zowel voor groepsactiviteiten als voor het individuele aanbod."

Batterijen opladen met nieuwe moed

Waarom Kabas zoveel aandacht blijft besteden aan vakantie en vrijetijdsbesteding? ‘Ons Open Huis krijgt zo’n tweehonderdtal maatschappelijk kwetsbare gezinnen over de vloer,’ zegt An, ‘van alle leeftijden en met een heel diverse achtergrond. Velen van hen bewegen zich in overlevingsmodus doorheen de dagen. Dat is schrijnend, want het leven is zoveel meer dan dat. Net omdat de verhalen van mensen uit kansengroepen vaak heel zwaar zijn, is het zo belangrijk dat ze er af en toe eens tussenuit kunnen om de batterijen opnieuw op te laden. Het kan hen de broodnodige zuurstof geven om met hernieuwde moed weer verder te gaan.’

An Rombouts

In gesprek met

An Rombouts is coördinator van ‘Open huis’ Kabas in Brasschaat.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 17 maart 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Creativiteit doorbreekt psychologische armoedespiraal

In gesprek met An Rombouts | 9 april 2014

Leven in armoede via creatieve expressievormen een gezicht geven: het kan mensen zelfvertrouwen geven en hen in verbinding brengen met de meer kansrijke groepen in de samenleving. ‘Mensen in armoede genieten net als iedereen ook het meeste van hun kinderen, dieren en eigen plekje. Door dat in beeld te brengen, kan je bruggen slaan naar de leefwereld van mensen met meer middelen’, zegt An Rombouts, coördinator van ‘Open Huis’ Kabas in Brasschaat.

Kracht en talent visueel vertalen 

‘Bij de mensen die naar onze werking komen, zitten veel sterke en straffe persoonlijkheden en we zien er ook heel wat talent’, zegt An. ‘Om dat in de kijker te zetten, werken we regelmatig kleine en grotere projecten uit met een tastbaar eindresultaat. Enerzijds trachten we onze mensen daarmee aan te moedigen om zich te ontplooien, iets nieuws uit te proberen en te groeien in zelfredzaamheid. Anderzijds is het een manier om aan de plaatselijke bevolking te tonen dat armoede werkelijk iedereen kan treffen, en dat het ook letterlijk om de hoek bestaat.’

Armoede in een flits

 

Die projecten en toonmomenten kunnen allerlei vormen aannemen. Zo organiseerde Kabas voor haar twintigjarige bestaan ‘In een Flits’, een groot fotografieproject met een pas afgestudeerde fotografe. ‘Fotografie is een toegankelijk en niet-beangstigend medium’, zegt An. ‘Iedereen neemt wel eens een foto, dus het was een laagdrempelige manier om zoveel mogelijk mensen te laten deelnemen. We hebben hen toen gevraagd om twee weken lang de mensen en dingen te fotograferen die belangrijk voor hen zijn in hun leven. Daar is een zeer mooie expo uit gegroeid, die vele bezoekers heeft aangetrokken. Het heeft onze mensen veel erkenning gegeven in de gemeente, omdat de foto’s letterlijk in beeld brachten dat ook mensen in financiële moeilijkheden gewoon mensen zijn zoals jij en ik, die dezelfde dingen belangrijk vinden.’

 

Mijn leven met en zonder armoede

Bij een ander project, in het kader van Internationale Vrouwendag, werden de talenten van een aantal vrouwen in de kijker gezet. ‘Een kunstenares die nog niet zo lang naar onze werking kwam, wilde toen graag iets maken rond wat armoede voor haar betekent en welke impact het op haar leven heeft’, zegt An. ‘Ze maakt schitterende tekeningen en heeft in een drieluik verbeeld hoe ze zichzelf, het leven met en het leven zonder armoede ziet.’

Uitdrukken wie je bent en waar je van droomt

Creatieve expressie kan een manier zijn om jezelf en je leefwereld op een authentieke manier te delen, zelfs als je nog kampt met schaamte of schroom. Op het publieke toonmoment was de kunstenares die het drieluik maakte zelf niet aanwezig, al putte ze wel kracht uit het maken en delen van het werk. ‘Het is confronterend om met je armoede naar buiten te komen’, zegt de kunstenares, die liever anoniem blijft. ‘Het is iets waarmee je je als mens liever niet identificeert. Want ook al gebeurt er prachtig werk in de hulpverlening, de stempels die je door de maatschappij opgeplakt krijgt, zijn er jammer genoeg evenzeer.’ Creativiteit kan in zo’n gevallen voor verbinding zorgen, als een veilige brug naar de rest van de maatschappij. ‘Ik vond het fijn om te laten zien wat armoede voor me betekent, waarvan ik droom en hoe ik mezelf zie als ik in mijn kracht sta.’

"Want ook al gebeurt er prachtig werk in de hulpverlening, de stempels die je door de maatschappij opgeplakt krijgt, zijn er jammer genoeg evenzeer. Creativiteit kan in zo’n gevallen voor verbinding zorgen, als een veilige brug naar de rest van de maatschappij."

An Rombouts

In gesprek met

An Rombouts is coördinator van ‘Open huis’ Kabas in Brasschaat.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 9 april 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.

Hoe vakantiemakers en vakantiegangers bijdragen aan zorgeloze vakantie

In gesprek met Vakantiegangers op de koffie bij Center Parcs | 27 juni 2014

Het meest zalige aan vakantie is dat het stil kan worden in je hoofd. Zorgeloos van vakantie kunnen genieten zit ‘m vaak in het wegnemen van onduidelijkheid, onzekerheid en nodeloze druk. Daarover hadden vakantiegangers in armoede, hun sociale organisaties en toeristisch aanbieder De Vossemeren onlangs een goed gesprek. Hun conclusie: het zijn kleine dingen die kunnen bijdragen tot een groot vakantiefeest.

Vakantie is een tijd om je grote en kleine zorgen voor even van je af te schudden. Dan komt er weer plaats in je hoofd voor frisse ideeën en voel je je krachten toenemen.  Ervaren vakantiegangers weten hoe dat werkt. In gesprek met Center Parcs De Vossemeren wisselden ze ervaringen en tips uit. En werd duidelijk: een zorgeloze vakantie, daar kunnen toeristische aanbieders en vakantiegangers zelf evenwaardig aan bijdragen.

Groep mensen staan in een cirkel
 Vakantiegangers en -makers in gesprek aan het water in De Vossemeren

 

Gewoon mens tussen de mensen mogen zijn

Mensen in armoede stapelen ervaringen van anders zijn en uitgesloten worden op. Dat maakt hen extra gevoelig voor een opmerking, een gebaar of zelfs een blik waaraan ze een gebrek aan respect of afwijzing kunnen aflezen. Het is als een zesde zintuig. ‘We voelen snel een oordeel, en dat raakt. Maar dat wil niet zeggen dat we een speciale behandeling willen, integendeel. Even anoniem mogen zijn is al genoeg. Niemand hoeft te weten dat we in armoede leven’, vertellen vakantiegangers. Dat hebben ze bij Center Parcs De Vossemeren goed begrepen: ‘Behalve de medewerker die de vakantie regelt, weet hier niemand dat een gast via Vakantieparticipatie boekt’, zegt medewerkster Nathalie Beysen.

"We voelen snel een oordeel, en dat raakt. Maar dat wil niet zeggen dat we een speciale behandeling willen, integendeel. Even anoniem mogen zijn is al genoeg. Niemand hoeft te weten dat we in armoede leven."

Weten wat je kunt verwachten

De knusse, doordacht gebouwde cottages maken van een verblijf bij Center Parcs een ervaring van rust, comfort en privacy. Mensen in armoede kunnen daar ontzettend van genieten. Als ze zich tenminste geen zorgen hoeven te maken om onverwachte uitgaven. Het helpt enorm als vakantiegangers voor hun vertrek al weten of ze blokjes voor de vaatwasser, koffiepads, ontbijtspullen, lakens, handdoeken of andere spullen moeten meenemen. Of als ze helder begrijpen welke activiteiten in de prijs begrepen zijn en waarvoor extra moet betaald worden. ‘En liefst in mensentaal’, zeggen de vakantiegangers. Want moeilijke woorden en vele gangbare Engelstalige termen werpen onnodige drempels op. 

Weten wat extraatjes kosten

Verblijven in een vakantiedorp als De Vossemeren is een belevenis op zich. Er is zoveel te zien, zoveel te ontdekken: shows, kinderanimatie, shops, zwemmen, sauna, wandelen, fietsen en sportactiviteiten. Soms is dat aanbod in de reservatieprijs begrepen, soms komen er extra kosten bij kijken.

"We gaan een extra inspanning doen om heel duidelijk aan te geven wat gratis en wat extra kosten meebrengt."

- Paul Janssen van De Vossemeren.

Slim omgaan met verleidingen

En de vakantiegangers zelf? Hoewel neen zeggen tegen de kinderen heel lastig kan zijn, vooral op vakantie, hanteren de meeste ouders deze simpele oplossing: ze maken afspraken met hun kroost. Een extraatje kan meestal wel één of twee keer, maar dan zonder aanhoudend gezeur en op voorwaarde dat de kids ook hun best doen er een toffe vakantie van te maken.

vakantiegangers die samen een tas koffie drinken

In gesprek met

Vakantiegangers en vrijwillige vakantiebemiddelaars gingen op de koffie in De Vossemeren, het vakantiepark van Center Parcs in Lommel. Ze wisselden er van gedachten met Paul Janssen en Nathalie Beysen van De Vossemeren, en kregen een rondleiding achter de schermen van het park.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 27 juni 2014 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |