Overslaan en naar de inhoud gaan

Armoede

Doktersadvies: “Pak uw valies en ga op vakantie.”

In gesprek met Marleen Vandecraen | 13 mei 2019

‘Ik neem je graag mee naar 1998. Februari, putteke winter zoals ze zeggen. Ik worstelde toen al met de ziekte van Crohn. Mijn man werkte lange dagen, en ik stond meestal alleen voor het huishouden en twee puberende kinderen. Mijn lijf had rust nodig, maar die kon ik in ons drukke gezin niet vinden. De dokter stuurde me naar het ziekenhuis voor verplichte rust. De specialist dacht daar anders over. Maar Marleen, zei hij, wat ga je toch doen in het ziekenhuis. Als je rust zoekt, ga je die hier zeker niet vinden. Pak uw valies en ga op vakantie.’ Ik dus op weg naar een reisbureau, om uit te zoeken wat mogelijk was. Ik zette de kost van een vakantie naast die van een verblijf in het ziekenhuis. Het was rap beslist. Ik koos voor de zon, want die gaf mij toen al energie en kracht.

Op m’n eentje trok in naar Turkije. Gespannen nog in het begin, want alles was nieuw, alles zo onbekend. Ik durfde mensen aanspreken en kon hen volgen naar het hotel. Thuis had ik afgesproken dat ze me alleen zouden horen als er iets mis was. Geen nieuws zou goed nieuws zijn. Mijn telefoon bleef uit. De stress van thuis haalde me niet meer in. De zon laadde me weer op. De specialist had het goed geweten.

De jaren daarna kwamen we in financieel woelig water. Vakantie zat er niet meer in. Ik herinner me vooral het gevoel van geïsoleerd zijn. Geen geld om eropuit te trekken betekent op den duur dat je je opsluit.

Later, toen de situatie ietsje beterde, durfden we af en toe een daguitstap aan. Nog een paar jaar later kon er al eens een weekend vanaf. Met het openbaar vervoer welteverstaan, want de auto hadden we noodgedwongen weggedaan. Toen leerde ik hoe lastig het is om vanuit de Kempen ergens in ’t land te geraken. En hoe rap het evenwicht verstoord kon raken door onzekerheid en stress. Hoe het soms in de praktijk fout loopt omdat je geen internet hebt en de praktische details niet zelf kunt checken.

"Geen geld om eropuit te trekken betekent op den duur dat je je opsluit." - Marleen Vandecraen

Ik herinner me nog goed dat we een weekend boekten met kamer en ontbijt. Ik had alles tot in de eurocenten uitgeteld, om toch maar zeker te zijn dat we zouden rondkomen. En dan blijkt, op het allerlaatste moment, dat er dat weekend geen ontbijt kon worden geserveerd. De stress, … als ik eraan denk, voel ik het nog. 

Stressremmers in die tijd waren ons lijnabonnement, en later de lijnpasjes van Vakantieparticipatie. Daarmee wisten we dat vervoer geen extra kosten zou inhouden.  Leuk toen was dat we toch al eens op plaatsen in ons land kwamen waar we nooit eerder of heel lang geleden geweest waren. Zoals Gent en Brugge. Daar hebben we mooie herinneringen aan.

Ik denk er graag aan terug. Al komen er dan in mijn herinnering ook momenten boven die pijnlijk waren. Zoals die keer toen we na een stadswandeling de gids moesten betalen en ons bewijs van korting toonden. Die man zei toen zo luid dat iedereen het hoorde iets in de zin van ah ja, jullie hebben die sociale korting. Ik kon door de grond zakken toen.

We zijn niet bij de pakken blijven zitten. We hebben gesparteld, en we hebben gereisd. We zijn blijven dromen van Turkije en er zelfs de laatste jaren weer opnieuw naartoe kunnen gaan. Maar het leven zoals het liep, het heeft me wel doen nadenken over waarom vakantie zo belangrijk is. En dat vakantie alleen maar vakantie kan zijn als het een zorgeloze tijd is. Een tijd waarin even niet moet denken aan rekeningen die nog moeten betaald worden. En dan helpt het als je op vakantie ook niet voor financiële verrassingen komt te staan. Dat je alles vooraf goed kan uitrekenen. Duidelijkheid geeft veiligheid. En dat is een belangrijk gevoel voor wie financieel kunst- en vliegwerk moet doen om toch met vakantie te kunnen.

"Vakantie kan alleen maar vakantie kan zijn als het een zorgeloze tijd is."

Naast veiligheid is er nog iets belangrijk, vind ik: en dat is dat je gezien wordt als een waardig mens. Dat niemand je anders bekijkt omdat je korting krijgt bijvoorbeeld. En dat zoiets stil mag blijven, niet aan de neus van andere mensen gehangen wordt. Een mens wil zijn waardigheid toch behouden.

En, nu ik er zo over denk is er nog iets. Vrijheid. De vrijheid om zelf de vakantie te kiezen die bij je past. De vrijheid om zelf te kiezen wanneer je met vakantie wil. Dat mensen met een beperkt inkomen niet zomaar tevreden en dankbaar moeten zijn voor een goedkopere vakantiekans buiten het toeristisch seizoen. Maar dat zij net als iedereen ook eropuit kunnen in momenten waarin iedereen het liefst vakantie beleeft.’

foto: Marleen Vandecraen

Marleen Vandecraen

In gesprek met

Marleen Vandecraen is Stem bij Iedereen Verdient Vakantie. In 2017 beluisterde ze als vrijwillig ‘Oor’ tientallen verhalen over hoe wij in Vlaanderen vakantie mogelijk maken voor elkaar. In 2018 zette ze de stap om ook haar eigen verhaal een stem te geven en daarmee sociale organisaties en toeristische partners te inspireren om te blijven werk maken van vakantiekansen voor mensen met een beperkt inkomen.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 13 mei 2019 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Tevreden gezichten verlengen je leven

In gesprek met Rachel Smits en Filip Zwerts, Halen | 26 april 2019

Het begon allemaal met een weggeefwinkel bij hen thuis, zo’n vijf jaar geleden. Intussen runnen Rachel Smits en Filip Zwerts sinds een jaar welzijnsschakel ‘t Opstapje in Halen. Naast een warme ontmoetingsplek is ‘t Opstapje een doorgeefpunt voor gratis goederen, een tweedehandswinkel en een Rap op Stapkantoor. ‘En los daarvan bieden we ook vormingen en crea-momenten aan,’ zegt Rachel met twinkelogen, ‘dan maken we bijvoorbeeld kunstwerkjes die we samen met onze mensen verkopen op de markt.’ Het koppel maakte zelf een periode met psychiatrische problemen en kansarmoede door. Daardoor weten ze wat het betekent om uitsluiting te ervaren.

Filip legt uit dat een van de zwaarste effecten van armoede de sociale uitsluiting is. ‘Los van het feit dat je het niet kan betalen heb je ook niet het gevoel dat je het verdient om op vakantie of op uitstap te gaan,’ zegt hij. Daarom zetten Rachel en hij alles op alles om uitstappen en vakantie mogelijk te maken voor mensen die drempels ervaren. ‘t Opstapje met het ontmoetingscafe en de tweedehandswinkel is daarbij de ideale plek om mensen over de streep te trekken.

"Los van het feit dat je het niet kan betalen, heb je ook niet het gevoel dat je het verdient om op vakantie of op uitstap te gaan."

Rachel legt haar hand op de arm van haar man en hij glimlacht. Ze vertelt het verhaal van een gezin dat vorig jaar dankzij hun toedoen voor het eerst op vakantie ging. Rachel ontving van hen een bericht. ‘Ze hadden het erg fijn ginder en ze waren dolenthousiast omdat ze mensen hadden leren kennen met wie het klikte.’ Rachel glundert. ‘Dit jaar hebben ze opnieuw geboekt, ze gaan opnieuw op stap met hetzelfde gezin.’

De eerste keer

‘Vakantie-ervaringen kunnen helpen om je vertrouwen te herstellen,’ zegt Filip. Hij legt uit hoe belangrijk dat is. Als je in kansarmoede zit, geraak je makkelijk in een negatieve spiraal. ‘Je hebt het gevoel dat er niets wil lukken en dat je volkomen alleen staat met je problemen,’ zegt Filip. Rachel vult aan: ‘Daarom proberen wij zelf op te treden als vertrouwenspersonen.’ Ze legt uit dat alleenstaande moeders bijvoorbeeld niet altijd de stap durven te zetten om alleen op stap te gaan met hun kroost. ‘Maar mij kennen ze al,’ zegt Rachel, ‘en als ik zeg dat ik mee ga naar Plopsaland, dan willen ze wel eens mee op stap.’ ‘En na die eerste keer zijn ze meestal vertrokken,’ glimlacht Filip, ‘dan trekken ze er ook zelf op uit.’

't Opstapje

Welzijnsschakel 't Opstapje: een warm welkom

 

Het begin van een gemeenschap

Een van de wonderlijke dingen die Rachel en Filip ontdekten is dat er een gemeenschap ontstaat rond ‘t Opstapje. Wanneer ze nu een aankondiging ophangen om naar een concert te gaan, overtuigen de gasten van het praatcafé elkaar om mee te gaan. ‘Dat is misschien wel het belangrijkste effect van de dingen die wij doen bij ‘t Opstapje. De eenzaamheid doorbreken. Contact met lotgenoten geeft vertrouwen,’ zegt Filip. ‘Maar die lotgenoten komen natuurlijk niet vanzelf aan je deur bellen. Hier zeggen ze: een vliegende kraai vangt meer dan een zittende kraai!’ En om de drempel zo laag mogelijk te maken hebben Rachel en Filip - dankzij de steun van Cera - sinds kort een Op Stap Mobiel. Op die manier zorgen ze ervoor dat uitdagingen op vlak van mobiliteit geen struikelblok voor uitstappen moeten zijn.

"Vakantie-ervaringen en contact met lotgenoten kunnen helpen om je vertrouwen te herstellen."

Ik ben onder de indruk van de enorme inzet van Rachel en Filip. Filip wisselt een warme blik met Rachel en zegt: ‘Mensen zeggen wel eens tegen ons: dat jullie dat allemaal gratis doen. Maar wij doen dat niet helemaal gratis. De gelaatsuitdrukkingen van de mensen als we op terugweg zijn van een concert van Gunther Neefs of Golden Earring…’ Hij pauzeert even. ‘Die tevreden gezichten verlengen je leven, ik zeg het je.’

Rachel Smits en Filip Zwerts

In gesprek met

Rachel Smits en Filip Zwerts runnen samen welzijnsschakel ‘t Opstapje in Halen. ‘t Opstapje is een ontmoetingsplek met een praatcafé, een sociale tweedehandswinkel, een doorgeefpunt voor gratis goederen en een Rap op Stap kantoor. Er worden ook vormingen en crea-momenten aangeboden. Op de eerste en derde donderdag van de maand houdt Rachel ook een Rap op Stap kantoor open in Lummen, in welzijnsschakel Het open poortje.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 26 april 2019 in de categorie Armoede.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Medicijn tegen eenzaamheid

In gesprek met Angelino Meuleman, Uzeplekke | 2 april 2019

Tien jaar geleden stapte Angelino Meuleman aarzelend Uzeplekke binnen. Vandaag is hij er voorzitter van de raad van bestuur. Uzeplekke is een ontmoetingsplek voor mensen in armoede. Maar iedereen is er welkom. Ook mensen met verminderde mobiliteit of mensen die leven in eenzaamheid. Angelino is dag in dag uit bezig met het uitzoeken en aanbieden van begeleidingen op maat. ‘Leven in armoede is een ontzettend stressvol bestaan,’ zegt Angelino, sprekend uit eigen ervaringen. ‘Er eens uit kunnen voor een daguitstap of een korte vakantie maakt echt een wereld van verschil.’

Naast zijn bezigheden bij Uzeplekke gaat Angelino regelmatig spreken in scholen. ‘Ik vind het ontzettend belangrijk om het taboe over armoede te doorbreken,’ zegt hij. ‘De schaamte die mensen in armoede hebben is enorm.’ Angelino legt uit dat mensen vaak hulp ontwijken om maar niet het stigma van armoede te moeten dragen.

Zelf heeft hij ook lang gewacht om de stap naar hulp te zetten. ‘Op mijn zestiende ging ik werken in de horeca,’ zegt hij, ‘de schulden van mijn ouders kreeg ik mee toen ik het huis uit ging.’ Toen zijn eigen kinderen groter werden, wilde hij voor hen een ander pad. Dat maakte dat hij tien jaar geleden de stap zette naar Uzeplekke. ‘Vandaag ben ik schuldenvrij,’ zegt hij fier, ‘en twee van mijn kinderen zitten aan de hogeschool.’

Je bent niet alleen

Een belangrijke pijler van Uzeplekke is het mogelijk maken van vakantie en daguitstappen. ‘Op vakantie gaan maakt je sterker,’ zegt Angelino daarover, ‘niet alleen omdat je andere verhalen leert kennen maar ook omdat je beseft dat je niet alleen bent in je situatie.’

"Leven in armoede is een ontzettend stressvol bestaan. Er eens tussen uit kunnen maakt echt een wereld van verschil."

Iedereen Verdient Vakantie vormt een cruciale schakel om uitstappen en vakantie te organiseren, vertelt Angelino. ‘Dat de prijzen budgetvriendelijk zijn is natuurlijk belangrijk, maar ook is het erg interessant om een overzicht te krijgen van wat er mogelijk is. Het zou onbegonnen werk zijn om dat allemaal zelf te gaan uitzoeken en vergelijken,’ zegt Angelino.

Helderheid

Zopas maakte Angelino een uitstap mogelijk voor een dame die in het midden van een echtscheiding zit. Op uitstap gaan was wel het laatste waar ze aan dacht. Angelino zegt: ‘Ik trok haar over de schreef omdat op stap gaan wat afstand kan brengen in een gespannen situatie.’ Het bleek een goed idee. Er even tussenuit zijn had voor de dame een beetje rust gebracht, vertelde ze achteraf aan Angelino, en het zorgde ervoor dat ze de zaken met een meer heldere blik bekeek.

Banden smeden

Een meerdaagse uitstap vraagt veel planning en staat slechts om de drie à vier jaar op het programma. ‘Onze laatste vakantie dateert van vorig jaar maar zindert vandaag nog altijd na,’ zegt Angelino glunderend. Uzeplekke trok met maar liefst 63 mensen naar de jeugdherberg van Maldegem, bijna iedereen van de werking ging mee.

"Op stap gaan kan wat afstand brengen in een gespannen situatie en zorgt voor een meer heldere blik."

Op het programma stond een mix van activiteiten, van een bezoek aan het Zwin tot een tocht met een huifkar. ‘Het is zo bijzonder om er eens meerdere dagen samen op uit te trekken,’ zegt Angelino, ‘er worden op die manier banden gesmeed die blijven doorleven na de vakantie.’

Op avontuur met de huifkar.


Een bijzonder geschenk

Een gezamenlijke vakantie kan ook de setting zijn voor ontroerende taferelen. Angelino vertelt een verhaal over een van de mensen die lange tijd betrokken was bij Uzeplekke. ‘Toen Michel kanker kreeg zorgden we ervoor dat het contact met zijn moeder en zus hersteld werd zodat er een afscheid kon plaatsvinden,’ zegt Angelino. Hij vertelt dat een van de mensen van Uzeplekke, Benedicte, ontdekte dat de zus van Michel aan countrydansen deed. Tijdens de meerdaagse uitstap in Maldegem nodigden ze haar uit voor een demonstratie. ‘We wisten dat ze amper foto’s had van haar overleden broer. We hadden stiekem een fotoboek gemaakt. Op het einde van de avond overhandigden we het haar het boek.’ Angelino krijgt natte ogen als hij eraan terugdenkt. ‘Het werd muisstil in de zaal. Het was zo’n mooi moment om samen met de ganse groep te delen.’

uzeplekke op stap

Op stap met Uzeplekke. Samenzijn en samen genieten, medicijn tegen eenzaamheid.

 

Angelino Meuleman

In gesprek met

Angelino Meuleman is voorzitter van de raad van bestuur van Uzeplekke in Brugge. Uzeplekke is een ontmoetingsplek voor mensen in armoede. Als ervaringsdeskundige geeft hij regelmatig lezingen in scholen om de taboes rond armoede te doorbreken. Hij is vader van vijf kinderen.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 2 april 2019 in de categorie Armoede.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Zorghotel pioniert met eigen Rap op Stap kantoor

In gesprek met Annelies Goethals, De Ceder | 15 maart 2019

Zorghotel De Ceder in het landelijke Deinze staat volop in de steigers. Er wordt een heus zorgdorp gebouwd, met permanente woningen voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. Los van die nieuwe plannen staat De Ceder al sinds jaar en dag bekend als heilzaam oord voor herstel- en revalidatievakanties. Sindskort is De Ceder gestart met een Rap op Stap werking, voor haar eigen bewoners én voor inwoners van de stad Deinze.

‘Sindskort hebben we een Rap op Stapkantoor,’ zegt Annelies Goethals met blinkende ogen. ‘Al kan je het feitelijk nog geen echt kantoor noemen,’ voegt ze er met een glimlach aan toe, ‘het kantoor zelf is immers nog in aanbouw.’ Mensen die op zoek zijn naar vakantieondersteuning melden zich op dit moment aan bij de balie. Annelies neemt hen dan mee naar de cafetaria, voor advies en een kop koffie.

"Iedereen is hier welkom voor vakantie-advies. Zowel mensen met een beperking als mensen die een andere vakantiedrempel ervaren."

‘We wilden graag vakantie en uitstappen mogelijk maken voor de bewoners van De Ceder. Een Rap op Stap werking leek ons daarvoor ideaal,’ zegt Annelies. Zo zoekt ze op dit moment met bewoner Anthony naar een plek waar hij voor een weekje naartoe zou kunnen met zijn zoontje van zes. Anthony heeft immers ook op vakantie de extra ondersteuning nodig die hij in De Ceder vindt. ‘Maar laat het duidelijk zijn: iedereen is hier welkom voor vakantie-advies,’ zegt Annelies, ‘niet alleen mensen met een beperking.’

Creatieve oplossingen

Als ik haar vraag welke verhalen indruk op haar maakten, vertelt ze over een mama van vier die met een vakantiebudget van vijfhonderd euro de hele zomervakantie moest zien te overbruggen. ‘Dan besef je dat zelfs uitstappen of kampen met een fikse korting voor heel wat mensen niet haalbaar zijn.’ Gelukkig komt Iedereen Verdient Vakantie regelmatig met tips voor gratis activiteiten. Zo ontdekte Annelies dat er in de zomer heel wat fijne uitstappen mogelijk zijn, zoals parkconcerten of stadsfeesten. Activiteiten die perfect te organiseren zijn met een beperkt budget.

Waterpret

‘Iedere reservatie geeft me voldoening,’ zegt Annelies,’ maar vaak komt het niet eens tot een boeking. Soms is een gesprek eerder een kans voor mensen om hun hart te luchten, of een brainstorm om creatieve oplossingen te bedenken.’ Annelies vertelt hoe ze vorige zomer aan een mama het advies gaf om waterballonnen en een zwembadje in huis te halen. ‘Op die manier kon ze haar kinderen heel wat middagen met waterpret kado doen.’

Stigma

De kinderen maken het meest indruk op Annelies sinds ze met de Rap op Stap werking bezig is. ‘Of beter gezegd: de moeders. Het valt me op dat de moeders niet zozeer voor zichzelf op zoek gaan naar vakantiemogelijkheden, maar voor hun kinderen.’ Dat doen de moeders volgens Annelies niet alleen om hun kinderen het plezier van een vakantie te kunnen gunnen, maar ook om hen het stigma te besparen om het kind van de klas te zijn dat niets te vertellen heeft als de school weer begint.

"Wél met vakantie kunnen, bespaart kinderen het stigma van geen verhalen te hebben wanneer de school weer begint."

‘Ik heb zelf een zoontje van tien, dat wij in de zomer op vakantie gaan, is voor mij een evidentie. Logisch toch om eens voluit te genieten en de batterijen op te laden?’ Intussen ontdekte Annelies dat er eens tussenuit knijpen voor een welverdiende vakantie, voor heel wat gezinnen verre van vanzelfsprekend is. ‘Vandaar dat ik zo blij ben dat we zijn gestart met deze Rap op Stap werking. Zodat we vakantiekansen kunnen helpen creëren, voor mensen die drempels ervaren.’

Annelies Goethals

In gesprek met

Annelies Goethals is sinds achttien jaar baliemedewerker bij De Ceder. Sinds enkele maanden runt ze er een Rap op Stapwerking voor Deinze.

https://www.deceder.be/index.php/rap-op-stap

 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 15 maart 2019 in de categorie Armoede.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Je kat sturen tegen wil en dank

In gesprek met Lutgart | 21 december 2018

Mijn trein had vertraging en ik stapte aan de late kant de prachtige Koninklijke musea voor Schone Kunsten binnen. Er klonk een gezellig geroezemoes, hier op het jaarlijks Forum Iedereen Verdient Vakantie. Ik zag haar van ver staan, achteraan in de hal. Ze stond aan een hoog tafeltje - koffiekoekje in de hand - te keuvelen met 2 andere dames. Tussen hen in een buggy. In de buggy een kat.  Niet zomaar één, maar een prachtexemplaar met een wondermooie volle witte vacht. ‘Een Britse Korthaar’, zo zei ze, ‘en haar naam is Moonlicht.’ De poes gaat altijd mee op uitstap en vakantie, en dat heeft een hele bijzondere reden. 

'Ze' was Lutgart. Lutgart met een ‘t’, benadrukt ze ferm. Als ik haar vraag hoe het komt dat ze op dit Forum is vandaag,  vertelt ze honderduit. Eerst over Recht-op, de Vereniging waar armen het woord nemen,  dan over Rataplan die haar verwees naar Steunpunt Vakantieparticipatie en tenslotte over Onze Rijkdom, de zanggroep voor mensen in armoede. Het één volgde steeds uit het ander;  elke kennismaking leidde tot nieuwe ontmoetingen en nieuwe avonturen. Ondertussen heeft Lutgart een groot sociaal netwerk, zingt ze en speelt ze toneel. 

De kat gaat overal mee

Moonlicht is de kat van Tawina, de dochter van Lutgart.  Waar je Tawina ziet, zie je Moonlicht. Altijd en overal. Tawina die een vorm van autisme heeft, kan snel overstuur geraken van drukke plaatsen of onbekende omgevingen. Moonlicht is dan haar redding. Niets anders kan haar zo op haar gemak stellen en rustig krijgen.
 

Moonlicht

Moonlicht, of hoe een kat de redding kan zijn van een meisje met autisme


Eens per jaar gaat het trio Lutgart-Tawina-Moonlicht een weekje naar zee. Dit kan dankzij de vrijetijdstoelage van het OCMW en het aanbod van Iedereen Verdient Vakantie. Ze vinden het f.à.n.t.à.s.t.i.sch.  Vooral die keer dat  de receptioniste van het hotel spontaan aanbood om even op Moonlicht te passen zodat zij twee nog even konden zwemmen na het uitchecken.  Zo onverwacht vriendelijk!  Wat een kat al niet vermag.

Geen vakantie zonder Moonlicht

Ieder jaar opnieuw zoekt Lutgart een mooi hotelletje uit, mét zwembad. En ieder jaar opnieuw leven ze echt naar die vakantie toe. Zeven dagen per jaar wanen ze zich dan de koning te rijk, net als alle andere vakantiegangers aan de kust. Behalve vorig jaar…

Vlak voor hun vertrek kregen ze aan de telefoon te horen dat huisdieren niet gewenst waren. Nochtans stond op hun site van wel. Dat wist Lutgart zeker; het is immers het eerste wat ze telkens checkt als ze een locatie zoekt. De kat mocht dan zo mak als een lammetje zijn, en Tawina reddeloos verloren zonder haar, er was geen lievemoederen aan. “Geen huisdieren zijn geen huisdieren!” Noodgedwongen moesten ze hun boeking op het laatste ogenblik annuleren en konden ze een grote streep door hun jaarlijkse vakantieweek zetten.

Verontwaardiging, en hoop

De verontwaardiging die Lutgart voelt omdat er zo weinig plaatsen te vinden zijn waar huisdieren welkom zijn, maakt af en toe plaats voor hoop. Hoop dat dankzij initiatieven zoals dit forum meer hoteleigenaars gaan begrijpen dat een huisdier voor mensen zoals Tawina niet zómaar een dier is, maar een warme cocon die hen helpt om zich staande te houden in een wereld die zo overweldigt.

Ik kijk nog eens naar het mooie slapende wezen in de buggy en deel haar hoop…

Lutgart

In gesprek met

Lutgart is een fier lid van Recht-op, zingt de longen uit haar lijf in het koor van Onze Rijkdom en speelde afgelopen zomer mee in de theatervoorstelling over De Vlaamse Meesters in Antwerpen. Ze woont in Berchem met haar 6 katten, dichtbij haar dochter.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 21 december 2018 in de categorie Armoede.

Karin Vannuffelen

Neergepend door

Karin woont in Mol, met haar man Bob en twee studerende kinderen. Ze houdt van échte gesprekken en raakt enthousiast over ontroerende verhalen uit het dagelijkse leven. Ze heeft een boon voor mensen die nieuwsgierig hun weg in het leven zoeken, net zoals zij dat zelf doet. Haar gevoelige kant doet haar ernaar verlangen om verhalen en tastbare herinneringen uit het leven van mensen zichtbaar te maken. Als Storyweaver maakt ze deze droom waar. Ze maakt ook podcasts onder de naam Memoristoria.

Vrijwilligerswerk, een uitdrukking van ons mens-zijn

In gesprek met Arwa Zarraa, Vacances et Familles | 7 december 2018

‘Het mooiste stukje van mijn werk is het nabije contact met onze vrijwilligers’, zegt Arwa Zarraa. Arwa doet de communicatie bij Vacances et Familles, een sociaal toeristische organisatie in Frankrijk. ‘Vrijwilligers geven met hun hart. Elk ogenblik dat ik met hen doorbreng, leren ze me de waarde van vriendelijkheid en van delen. Dat heeft me doen opgroeien als professional, en meest van al als mens.’ In tijden van economische druk in onze Westerse maatschappij is de bijdrage van meer dan duizend vijfhonderd vrijwilligers waarachtig een inspiratiebron en alternatief verhaal. Een verhaal dat we bovendien graag brengen, omdat het concept van deze Franse organisatie een inspiratie kan vormen voor onze eigen praktijk.

Waar gaat het over? Vacances et Familles organiseert vakantiekansen voor families die het moeilijk hebben, vooral omdat ze economisch kwetsbaar zijn. De schoonheid is: vrijwilligers dragen zorg voor deze families in drie verschillende fases van hun vakantie-ervaring: bij de planning, bij de vakantie zelf en in het terugblikken nadien. De organisatie bemiddelt meer dan driehonderd private vakantiewoningen en -appartementen waar gezinnen kunnen verblijven tijdens hun vakantie. Vakantiegangers betalen tussen de tien en dertig percent van de werkelijke huurkost. De overheid helpt subsidiëren.

Vriendelijke begeleiding voor, tijdens en na de vakantie

Het is bijzonder dat Vacances et Familles een totaal-begeleiding organiseert voor mensen met weinig vakantie-ervaring. Vrijwilligers dicht bij de woonplaats van de gezinnen ondersteunen hen bij het dromen, plannen en voorbereiden van de vakantie. Wanneer het gezin aankomt op de vakantieplek, komt een andere vrijwilliger naast hen. Hij of zij helpt hen met verplaatsingen, vergezelt hen naar de winkel of de markt, helpt hen om deel te nemen aan vrijetijdsactiviteiten. Wanneer de vakantiegangers weer thuis zijn, kunnen ze hun verhalen vertellen aan een vrijwilliger. ‘Deze gesprekken zijn belangrijk’, zegt Arwa. ‘Want door te luisteren, kunnen we ontdekken of en wanneer het gezin klaar is om zonder begeleiding de stap naar vakantie te zetten.’

“Solidariteit is de lijm tussen onze vrijwilligers onderling en tussen hen en de gezinnen die ze begeleiden.” - Arwa Zarraa

De energie achter deze prachtige vrijwillige inzet is solidariteit, zegt Arwa. ‘Solidariteit is een belangrijk woord in onze organisatie. Het is een waarde die tussen onze vrijwilligers onderling speelt, en tussen hen en de gezinnen die ze begeleiden.’ De vrijwilligers schenken hun bewogen hart. Ze willen mensen ondersteunen die minder kansen krijgen in de samenleving. En ze ontvangen zelf ook een geschenk, zegt Arwa: de schoonheid van een sociaal leven voor henzelf. Ze genieten van onderlinge vriendschappen met andere vrijwilligers en met de families die ze begeleiden.

Transformerende ervaring

‘Dit verhaal zal ik nooit vergeten’, begint Arwa. ‘Een gezin uit Parijs ging voor het eerst met vakantie in de regio Charentes. De klik tussen het gezin en de vrijwilliger ter plaatse deed hen een tweede en zelfs een derde keer teruggaan naar dezelfde plek. Uiteindelijk besloot het gezin te verhuizen naar hun voormalige vakantieregio, om dichter bij hun dierbare vrienden te leven.

"Vakantie is van onschatbaar belang om af en toe even weg te zijn van de routine. Om even op adem te kunnen komen."

Los van dit ene bijzondere verhaal, is de ervaring van vakantie – er even tussenuit kunnen zijn – belangrijk, zegt Arwa. ‘Zelf in deze tijd, in Frankrijk, waar vakantie niet langer een prioriteit lijkt te zijn voor mensen. Nogal wat inwoners van mijn land verkorten tegenwoordig hun vakantie of offeren die time-off zelfs helemaal op om kosten te besparen in een maatschappij waarin het leven steeds duurder wordt. En toch is het van onschatbaar belang om af en toe de tijd en ruimte te vinden om even weg te zijn van de dagelijkse routine. Om even op adem te kunnen komen’, zegt Arwa. Ze weet wat ze zegt, want telkens wanneer ze een gezin bezoekt op hun vakantie-adres, ervaart ze hoeveel deugd die vakantie hen doet. ‘Ik ben zo vaak getuige van een explosie van emoties in die gezinnen’, zegt ze.

Opnieuw verbinden met Franse roots van solidariteit

In de kern van Frankrijks waarden huist solidariteit, zegt Arwa. ‘Ik word er verdrietig van om te zien hoe deze waardevolle wortels langzaamaan verdwijnen. Ik zie mensen vechten om hun hoofd boven water te houden. De economische druk is groot, en dat doet mensen terugvallen op zichzelf. Mijn landgenoten neigen meer en meer tot egoïsme.’ Arwa wil haar samenleving wakker maken, zegt ze nog, en solidariteit tussen burgers helpen aanmoedigen.

‘Ik heb geluk. Bij Vacances et Familles zijn we altijd omringd door verhalen van hoop en schoonheid. Daardoor weten en ervaren onze medewerkers en vrijwilligers dat zij bijdragen aan iets dat goed is voor de samenleving. Iets dat de moeite van het doen waard is.’

Arwa Zarraa

In gesprek met

Arwa Zarraa werkt in de sociaal toerisme organisatie Vacances en Familles in Frankrijk. We ontmoetten haar op het wereldcongres 2018 van de Internationale Sociaal Toerisme Organisatie (ISTO) in Lyon. Bij Vacances et Familles is Arwa verantwoordelijk voor de communicatie met en vorming van 1500 vrijwilligers. De vrijwilligerswerking vormt de ruggengraat van Vacances et Familles, zegt ze.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 7 december 2018 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Schoonheid waarderen, een vuurtje om zachtjes aan te blazen

In gesprek met Veerle Timmermans | 9 november 2018

Vlaamse Meesters kennen geen drempels. In Antwerpen gaan op verschillende locaties workshops door. Korte theaterstukjes, telkens geïnspireerd op een werk van Pieter Paul Rubens, zijn het vertrekpunt om verwondering te delen. Allerlei mensen van culturele en sociale organisaties uit Vlaanderen en Brussel tekenen present op deze inspiratiedag van Iedereen Verdient Vakantie. Zo ook Veerle Timmermans. Zij is verbonden aan het Rap op Stap kantoor in Limburg. Rap op Stap staat mensen met een beperkt budget bij in hun vakantie- of vrijetijdsverlangens.

Zelf heeft Veerle een hart dat wild klopt voor kunst. Ze is dan ook blij dat ze bruggen kan bouwen naar musea en andere culturele activiteiten voor mensen die drempels ervaren. ‘Vrije tijd is zo’n kostbaar goed,’ zegt ze, ‘voor mensen in armoede is het vaak niet makkelijk om tijd te vinden voor kunst en cultuur. Als je de ganse dag moet cijferen om rond te komen, dan heb je geen ruimte voor vrije tijd. Dat cijferen en puzzelen vraagt energie die je niet voor iets anders kan gebruiken. Nochtans kan een daguitstap heel veel zuurstof brengen.’

"Als mensen een voet op het plateau zetten, kan kunst ruimte geven, of inspiratie, of rust."

Uit ervaring weet Veerle dat mensen voor de eerste keer ergens naartoe krijgen het moeilijkste is. ‘Niet alleen omdat men niet makkelijk de stap zet om ruimte te maken voor een uitstap, ook omdat mensen vaak niet weten waar ze recht op hebben. Maar als mensen dan een voet ‘op het plateau’ hebben gezet, ontdekken ze vaak dat kunst en cultuur ontdekken ruimte geeft, of inspiratie, of rust. En dan zijn ze vaak vertrokken voor meer.’

Keuzestress

‘Wat ik erg belangrijk vind is dat mensen zelf keuzes kunnen maken in het aanbod. Daarom ben ik fan van sterk verlaagde tarieven die automatisch worden gekoppeld aan lage inkomens. Op die manier kan je eens iets uitproberen met niet al te veel keuzestress. Mensen die niet in armoede leven kunnen zich niet voorstellen wat voor een keuzestress er bij armoede komt kijken. Een paar foute schoenen kopen kan betekenen dat je de academie van je dochter niet kan betalen, een boekentas aanschaffen wil misschien zeggen dat je het lidgeld voor de scouts niet kan betalen.’

Laat je schermen zakken en er ontstaat verbinding

Onlangs was Veerle op een meerdaagse uitstap met een groep uit ‘Werk op maat’, in de Ardennen. ‘In alle groepen en culturen zitten ontwapenende mensen. Dat verwondert mij telkens opnieuw. Of je nu in een paleis woont of in een appartement, als je je schermen laat zakken komt er vaak iets ontroerend bloot te liggen, iets waaruit verbinding kan ontstaan. Kwetsbaarheid kan een kracht zijn. Vaak wordt dat als een zwakte gezien maar wat mij betreft zou het in veel gevallen in plaats van een etiket een geuzennaam kunnen zijn.

"Als je je schermen laat zakken, komt er vaak iets ontroerend bloot te liggen. Daaruit kan verbinding ontstaan."

Intussen in het Snijders&Rockoxhuis worden we uitgenodigd om in een van de zalen een theaterstukje mee te maken. Tussen de schilderijen wachten we op het verschijnen van de acteurs. Veerle is erg benieuwd om te zien wat er is gecreëerd op basis van het doek van Pieter Paul Rubens. ‘Weet je,’ fluistert ze vlak voor de acteurs opkomen, ‘ik denk dat het appreciëren van schoonheid een vuurtje is dat in essentie bij iedereen smeult, alleen moet dat vuurtje soms zachtjes worden aangeblazen.’

Veerle Timmermans

In gesprek met

Veerle Timmermans is verbonden aan Rap op Stap Limburg, onderdeel van Horizont vzw. Horizont vzw staat mensen met een beperkt budget bij in het vinden van betaalbare en zinvolle vrijetijdsbesteding.

 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 9 november 2018 in de categorie Armoede.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Op reis met Pirlewiet, om nooit te vergeten

In gesprek met Kim en zoontje Quinten | 30 oktober 2018

Kim en haar zoontje Quinten konden via bemiddeling van Actie MIN en het Molse Rap op Stap kantoor een zalige week met vakantie bij Pirlewiet. Kim schreef een brief aan Actie MIN, en die bereikte onze redactie. We mochten haar vakantieverhaal publiceren, en daar zijn we heel blij mee. Kim vertelt...

“Actie min benaderde mij met de vraag of ik wel eens aan vakantie met mijn zoontje had gedacht. Ze hadden een idee: als ik eens op vakantie wilde met Pirlewiet, zouden zij de 25 euro bijdrage voor Quinten betalen. Ik moest enkel mijn eigen bijdrage betalen, 40 euro. We hebben er een tijdje over gedacht en gepraat, en na enkele huisbezoeken was het dan uiteindelijk zo ver.

Ik kon kiezen of ik zelf reed of met de bus mee ging. Ik reed zelf naar Hastière. Met enkele gezinnen verbleven we daar in een soort herberg. Elk gezin had een eigen kamer. Pirlewiet en vrijwilligers zorgden voor een hele leuke vakantie.  Alles was tot in de puntjes gepland.

"Elke dag een taakje, en verder kon het helemaal vakantie zijn!" - Kim

De eerste dag moest elk gezin kiezen op welke momenten we wilden afwassen of andere taken doen. Iedereen kreeg één taakje per dag en we mochten kiezen of we dat liefst in de ochtend, ’s middags of ‘avonds deden. Dat was alles. Verder kon het helemaal vakantie zijn!

‘s Morgens begonnen we met ontbijt en daarna werden de kinderen in leeftijdsgroepen beziggehouden door vrijwilligers. Wij, ouders, konden zelf ook een activiteit kiezen. We konden wandelen, knutselen, koken en noem maar op. Daarna was het tijd voor een soort theatersoap. Die staken de vrijwilligers zelf in elkaar, en elke dag brachten ze een nieuwe aflevering. Dan konden we aan tafel schuiven voor een heerlijk warm middagmaal. Na de middag konden we opnieuw kiezen voor een activiteit. Sommige activiteiten waren betalend, maar ze probeerden dat allemaal zo goedkoop mogelijk te houden. Zo ben ik eens kunnen gaan wandelen in een grote stad, gaan fietsen en zwemmen. Na de namiddagactiviteit was het weer tijd om te eten. Na het avondeten spendeerden we nog wat tijd met de kinderen en andere gezinnen en rond acht uur ’s avonds was er altijd een avondactiviteit. We deden een bingo, een quiz, een casinoavond. Rond tien uur ging de bar open. Dan konden we nog wat drinken, en soms waren er hapjes. Het was altijd wel plezier en samen lachen.

Op één vakantiedag deden we een groepsuitstap. Het was heerlijk tot in de puntjes georganiseerd. Alles was vooraf gereserveerd en betaald door Pirlewiet. In de voormiddag gingen we naar het safaripark. Tijdens de middag werd er eten en drinken gebracht naar een speeltuin. Daar hielden we samen een picknick. Daarna bezochten we de grotten van Han, om daarna terug te komen in de herberg om te genieten van een heerlijke barbecue.

"Alles heerlijk tot in de puntjes georganiseerd. En dan die kleine leuke dingen, die maakten het heel bijzonder."

En dan waren er nog enkele leuke dingen waar we van genoten. Zo had elke kamer een eigen papieren brievenbus. In de eetzaal lagen kaartjes en die konden we dan schrijven voor andere gezinnen en in hun brievenbus stoppen.  Ook heel fijn was dat de mensen van de animatie gewoon bij ons waren als ze niks te doen hadden. Dan zetten ze zich tussen de gezinnen, praatten met ons en maakten mee plezier. Ook ’s avonds, bij de bar. En de maaltijden waren ook zo goed: gewoon dagelijkse kost. Niet te speciaal, niet te duur en allemaal dingen die we kennen en dus ook graag lusten.

Ik voelde me op mijn gemak. Ik was op vakantie samen met andere gezinnen die het financieel niet breed hebben. Niemand bekeek iemand alsof die anders was. We leven allemaal ongeveer hetzelfde.

Ja, ik vind dit een echte aanrader voor andere gezinnen!

Groetjes, Kim”

 

nopic

In gesprek met

Kim en haar zoontje Quinten wonen in de omgeving van Mol. Via Actie MIN en Rap op Stap Mol konden ze er met hun tweetjes een weekjes tussenuit. Ze tekenden in op een vakantie van Pirlewiet vzw. Pirlewiet vzw organiseert vakanties voor kinderen, jongeren, volwassenen en gezinnen die in armoede leven. Omdat iedereen er deugd van heeft om er eens even tussenuit te kunnen zijn. Rap op Stap Mol is een sociale bemiddelaar van vakantie en daguitstappen. Actie MIN verenigt een groep vrijwilligers die zich in Mol en omgeving inzetten voor mensen die het moeilijk hebben.

 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 30 oktober 2018 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Missie: mensen ‘ont-schuld-igen’

In gesprek met Nancy Claessens, Vormingscentrum OCMW-Beringen | 2 maart 2018

‘Ik vind het de taak van elk OCMW om mensen te ont-schuld-igen. En dat probeer ik hier te doen, op een creatieve en verantwoorde manier.’ Nancy Claessens ging achttien jaar geleden de uitdaging aan een vormingscentrum op te zetten in het OCMW van Beringen. Haar drijfveer: ‘Altijd maar die schaamte waarmee mensen worstelen, ik wil me daar niet bij neerleggen.’ Haar OCMW- vormingscentrum is een veilige hub waar mensen in armoede opnieuw zelfrespect, zelfvertrouwen en hoop kunnen ontwikkelen. En dat hoort zo, zegt Nancy: ‘niemand kiest voor een leven dat barst van de problemen. Een scheiding, een verleden van mishandeling, verslaving: niemand vraagt dat hé. En zelfs al heb je er wel een aandeel in, dan is het nog je schuld niet.’

Het OCMW-vormingscentrum in Beringen is vrij uniek. ‘Bij verschillende gemeenten is de interesse wel gewekt, maar tot nu toe lijkt het erop dat ik hier pionierswerk doe’, zegt Nancy. OCMW-cliënten leren er naaien, maken kennis met de digitale wereld of bereiden zich voor op latere sollicitaties. Vrouwen leren er weer stralen, langdurig werkzoekenden gaan op ontdekkingstocht naar hun talenten en ontwerpen een professionele toekomst die bij hen past. Mensen in financiële moeilijkheden kunnen er in groep werken aan budgetvaardigheden.

Schuld en schaamte

Of in dat groepswerk rond budget ook gepraat wordt over vakantie en vrijetijd, wil ik weten. ‘Ja, absoluut’, beaamt Nancy. ‘En – jammer dat ik het zo straf moet zeggen – het is het allereerste waar mensen op besparen. Hier speelt die vreselijke schaamte een grote rol. Mensen voelen zich schuldig omdat ze in de miserie zitten. Ze zijn bang wat de mensen zullen denken als ze toch vakantie nemen. Tenzij natuurlijk niemand in hun omgeving weet dat ze met armoede worstelen, dan gebeurt het omgekeerde: dan zouden ze zich nog verder in de schulden werken om maar niet te moeten tonen dat vakantie hen niet meer lukt.’

Armoede deukt creativiteit 

‘Mensen zitten vaak zo vast in hun denkpatronen en miseriegedachten, dat hun creativiteit rond vrijetijd en vakantie gedeukt is. Ze komen zelf niet meer op het idee dat een namiddag spelen in de speeltuin van Koersel Kapelleke gratis is, of dat samen picknicken ook heerlijk is voor de kinderen. We moeten hen dat expliciet vertellen en dan raken ze geprikkeld om wel iets te ondernemen.’

“Mensen opnieuw leren genieten, dat is wat we hen moeten aanleren.” - Nancy Claessens

Vakantie organiseren voor mensen in armoede is niet echt de taak van een OCMW, vindt Nancy. De gevoeligheid ervoor stimuleren wel, zeker voor gezinnen met kinderen. Rap op Stap heeft een spreekuur bij het OCMW, en af en toe organiseert het OCMW een gezinsuitstap. ‘Het is een leuke dag, maar om echt een vakantiegevoel te installeren is het wat mager.’

Gedurfd experiment

Onder impuls van het fonds voor kinderarmoedebestrijding namen Nancy en haar collega’s twee jaar geleden contact met vzw Nature. Samen bedachten ze een tentenkamp in de Ardennen voor een achttal gezinnen met kinderen. Toen de gezinnen al enkele dagen op kamp waren, gingen Nancy en haar collega’s op bezoek. Het regende al dagen pijpenstelen, en nog voor ze op de kampweide arriveerden, speelden ze met het idee het kamp vervroegd te moeten opbreken.

Dat bleek een stevige onderschatting van die magische veerkracht die tijdens vakantie de kop opsteekt. ‘De mensen zagen er niet uit. Hun tenten stonden in de modder. En iedereen straalde. Niemand had de minste behoefte om naar huis te gaan. Het was zalig om te zien hoe ze daar genoten van elkaar. Hoe ze – onder een gammel afdak – samen aten. Zonder luxe, maar dicht bij elkaar en bij de natuur.’ Dagen later kwam de groep thuis. ‘Hun kleren stonden stijf van de modder. Niemand had spijt. Iedereen zag er kerngezond uit. De vakantie, het plezier van de kinderen en de onderlinge gesprekken tijdens de avond kampuren hadden hen ongelooflijk deugd gedaan.’

Meer van dat?

Vakantie en vrijetijd kunnen beleven, het past perfect in de missie van Nancy: ertoe bijdragen dat mensen zich kunnen bevrijden van dat akelige schuldgevoel. ‘Op vakantie – al is het maar kort – worden mensen even niet geconfronteerd met hun zware rugzak aan financiële problemen, huisvestingsperikelen of zorgen om de opvoeding van de kinderen. Als gezin een paar dagen echt kunnen genieten van elkaar, doet iets bijzonder met de draagkracht van het hele gezin.’

Wat het dit jaar wordt, is nog niet duidelijk. De gesprekken met de collega’s zijn gestart. Het dromen begonnen. Als het al een paar dagen zou kunnen zijn. Voor de gezinnen die er echt aan toe zijn. In de zon, als het even kan. Misschien eens naar Mol, dan kunnen ze er ook eens een heerlijk stranddagje aan koppelen.  

En, nu we er toch over praten… heeft Nancy ooit gedacht aan een vormingstraject voor mama’s en papa’s die zelf een vakantie voor hun kinderen of gezin willen voorbereiden? ‘… Eigenlijk nog niet’, bedenkt de vormingswerkster zich. ‘En ja, misschien is dat wel een goed idee. Laat ons dat maar eens verder onderzoeken.’

 

 

Noot van de schrijver:

Na mijn ontmoeting met Nancy belde ik Carine Geboers, bruggenbouwer bij Vakantieparticipatie en aanspreekpunt voor de regio Limburg. En wat had ik gedacht: groot enthousiasme aan de andere kant van de lijn! Want hoe prachtig zou het zijn om samen een traject te ontwikkelen voor mama’s en papa’s die – vaak voor het eerst – zelf een vakantie willen mogelijk maken voor hun gezin. Dit is de afspraak: Carine neemt contact met Nancy. Zoveel is zeker. Wat daarna ontstaat, zal schoon zijn. En van zodra het verhaal een staartje krijgt, vertellen we het hier.

 

Nancy Claessens

In gesprek met

Nancy Claessens is nu achttien jaar coördinator van het Vormingscentrum van het OCMW van Beringen. Twee keer per jaar praat Nancy met alle maatschappelijk werkers van het OCMW. Dan luistert ze welke tendensen haar collega’s opmerken in hun werk en bedenkt samen met hen welke collectieve vormingsprogramma’s het individuele begeleidingswerk kunnen versterken.

Nancy: ‘Als ploeg collega’s geven we onze cliënten een duwtje om in actie te komen. Hier vinden ze een veilige omgeving, een groep gelijkgestemden en volop kansen om hun zelfvertrouwen en zelfrespect weer op te vijzelen. Mensen horen in hun leven al genoeg wat niet goed is. Hier kijken wij naar wat er wel werkt, en daar doen we meer van. En wat niet werkt: daar stoppen we mee.’

Dit verhaal werd gepubliceerd op 2 maart 2018 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Dikke Freddy wil ook op vakantie!

In gesprek met Dikke Freddy | 22 december 2017

De legendarische brieven van Dikke Freddy nemen de samenleving stevig en satirisch op de korrel. Schrijver van die brieven, auteur Erik Vlaminck, was te gast op het Forum Iedereen Verdient Vakantie 2017. Hij had drie brieven bij. Want Dikke Freddy wil ook met vakantie. Alleen blijkt dat allemaal niet zo vanzelfsprekend. Zijn schuldbemiddelaar wil niet meewerken. Dikke Freddy komt met een spitsvondige oplossing op de proppen. 

Eerste brief | Aan Frank De Rijcke, schuldbemiddelaar

Geachte heer,

U weigert om geld vrij te maken om mij te laten deelnemen aan een vakantie van Vakantieparticipatie. U beweert dat ik geen vakantie nodig heb omdat ik niet werk. Volgens u hebben alleen mensen die werken recht op vakantie. Om, volgens uw woorden, te ontsnappen aan de drukte van hun agenda.
Omdat u zich blijkbaar mijn drukte niet kan voorstellen, heb ik opgeschreven wat er vandaag in mijn agenda stond.

  • Ik ben opgestaan om negen uur. U zult zeggen: ‘Sta vroeger op’, maar ik heb geen geld om mijn kamer te verwarmen.
  • Ik heb mij aangekleed en ik ben naar de bibliotheek gegaan. Niet om er een boek te lenen maar wel omdat ik mij daar in de toiletruimte kan wassen en scheren.
  • Daarna ben ik naar het oplaadpunt voor de budgetmeter voor mijn elektriciteit gestapt. Omdat er amper budgetmeters zijn, is dat een half uur te voet voor mij. Een half uur heen. En een half uur terug.
  • Vervolgens ben ik naar Dokters van de Wereld gegaan om er mijn spuit te gaan halen tegen de suikerziekte. Ze waren daar kwaad omdat ik nog niet gegeten had. Daarom heb ik ter plaatse de kom soep gegeten die ik er kreeg.
  • Door die soep kwam ik bijna te laat bij de voedselbank. Veel verschil zou het niet gemaakt hebben want in mijn pakket zat alweer macaroni, rijst en puddingpoeder en ik heb geen gas om die boel op te warmen.
  • Na de voedselbank heb ik mij moeten haasten om op tijd op mijn afspraak met mijn maatschappelijk werker van het ocmw te zijn. Hoewel ik op tijd was, heeft hij mij een vol uur laten wachten. Zogezegd omdat hij dringende dingen te doen had en ik toch tijd genoeg heb.
  • Van het ocmw ben ik naar bakkerij Vercammen gegaan. Dat was weeral twintig minuten te voet, maar Vercammen sluit om vier uur en op dat moment krijg ik altijd de sandwiches die nog niet verkocht zijn. En vandaag ook een eclair en een tompoes.
  • Juist voor het sluitingsuur ben ik terug langs de bibliotheek gegaan. Om er op mijn gemak het toilet te gebruiken.
  • Daarna ben ik naar huis gegaan. Omdat ik weer voor vijf euro elektriciteit had heb ik een uur tv gekeken terwijl ik met mijn zere voeten in een badje water zat.
  • Vervolgens ben ik aan deze brief begonnen.

Denkt u dat mijn agenda echt niet druk genoeg is om een keer op vakantie te gaan. Ik droom er namelijk van om een keer vroeg op te staan. In een verwarmde kamer. Met een toilet en een douche vlakbij. Ik droom er ook van om echt te ontbijten. Om vervolgens nergens naartoe te moeten. Om geen afspraken te hebben. Om niet blij te moeten zijn met uitgedroogde sandwiches. Om licht te maken en tv te kijken zo lang ik het zelf wil.

Bent u bereid om mij ook uw drukke agenda door te sturen?
Ik groet u met de meeste Hoogachting,

Dikke Freddy.

 

Erik Vlaminck leest brieven van Dikke Freddy
7 december 2017, Forum Iedereen Verdient Vakantie
Erik Vlaminck leest brieven van Dikke Freddy

 

 

Tweede brief | Aan de directie van Vakantieparticipatie

Mevrouwen, mijn heren,

Ik lig overhoop met de heer Frank De Rijcke, mijn schuldbemiddelaar, omdat hij niet wil toestaan dat ik een week op vakantie ga. Om beter met hem in discussie te kunnen gaan heb ik gebruik gemaakt van een computer in de bibliotheek om eens op uw website te gaan kijken.
      Ik kwam daar een paar dingen tegen die ik niet zo goed begrijp. Het is daarover dat ik wat meer uitleg zou willen vragen.
      Om te beginnen het woord ‘Vakantieparticipatie’ zelf. Wat wil dat eigenlijk zeggen? Ik weet ook niet wat ‘inclusief vrijetijdsbeleid’ betekent. En wat zijn voortrajecten alstublieft? En wat betekent eigenlijk FAQ (F – A – Q)? Ik zie dat woord op veel websites staan.
      En ook: heeft kerndoelstelling iets te maken met een vakantie naast de kerncentrale van Doel? Daar ga ik dan liever niet naartoe.
      Ik ben op uw website ook gaan kijken naar de koppen van uw personeelsleden. Het leken mij, eerlijk gezegd, wel vriendelijke mensen. Maar waarom hebt u zes bruggenbouwers in dienst? U bent toch geen aannemersbedrijf dat ook vakanties inricht?
      In afwachting van uw antwoord groet ik met de meeste hoogachting,

      Dikke Freddy

 

Derde Brief | Aan Frank De Rijcke, schuldbemiddelaar.

Geachte heer

Vermits wij geen overeenstemming konden bereiken over een vakantie bij Vakantieparticipatie ben ik op zoek gegaan naar een andere oplossing.
      Op affiches op de zijwanden van de bushokjes las ik een aanbod van de heer Thomas Cook. Voor 269 euro kan ik tien dagen in volpension zijn hotel Copacabana in Griekenland verblijven. Als ik goed reken komt dat op 807 euro per maand.
      Ik heb mij bij de heer Cook ingeschreven voor een levenslang verblijf in hotel Copacabana. Ik heb hem uw adres doorgegeven voor de facturen. Vermits u elke maand 892 euro leefloon van mij ontvangt kan het geen probleem zijn om elke maand aan de heer Cook 807 euro te betalen. Met het overschot kunt u mijn schulden afbetalen.
      Ik denk dat deze regeling voor ons beiden goed is. Uw agenda zal minder druk zijn en de mijne ook.

      Met zakelijke hoogachting,

Dikke Freddy

Dikke Freddy

In gesprek met

Dikke Freddy leeft aan de zelfkant. Hij fulmineert, reclameert, corrigeert en filosofeert in brieven aan 'de leiders van dit land'. Elke brief is een aanklacht tegen de wantoestenden die hem en zijn lotgenoten treffen in hun dagelijks geploeter. Dikke Freddy is een personage van auteur Erik Vlaminck. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 22 december 2017 in de categorie Armoede.

Erik Vlaminck

Neergepend door

Erik Vlaminck is roman- en theaterauteur en voorzitter van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Hij schrijft ook de column Brieven van Dikke Freddy waarin een man in armoede zijn problemen aankaart bij de groten der aarde.  De column verschijnt op Sociaal.net.  

Meer over het werk van Erik Vlaminck lees je hier

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |